Το σημείωμα αυτό, δίνει μία απάντηση για τα αίτια που οδηγούν την Ελληνική κοινωνία σε πολιτικές επιλογές της που, με τα κριτήρια της Λογικής, θεωρούνται δυσεξήγητες, ανεξήγητες ή και παράλογες
Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Όταν ο μέγας Πλάτων διατύπωνε (περί το 400 π.Χ) το Αξίωμα “Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι”, ίσως δεν φαντάζονταν ότι κάποιοι (που επιδιώκουν την Εξουσία τους επί μίας υποδουλωμένης κοινωνίας) θα το αξιοποιούσαν, δυόμισυ χιλιάδες χρόνια μετά, σκεπτόμενοι:
“Υποδουλωμένη πλήρως, δεν θέλουμε την κοινωνία; Ωραία! Ας την πείσουμε, λοιπόν, ότι είναι Ελεύθερη (ενώ δεν θα είναι) αφού, σύμφωνα με τη σοφία του Πλάτωνα, “Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι”.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Αρκεί, την Ολιγαρχία μας να την “περάσουμε” σαν Δημοκρατία, που η έννοιά της είναι ταυτισμένη με την Ελευθερία!!!...“
Τα υπόλοιπα, τα ανέλαβε η προπαγάνδα αυτής της Ολιγαρχίας, στηριγμένη και στο έτερο Αξίωμα: “ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘ' ΕΝΑ, ΤΊΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ, ΈΞΩ ΑΠΌ ΑΥΤΌ ΠΟΥ (με τις αισθήσεις του) ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΊΤΑΙ ΌΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ”.
Μέ βάση αυτά τα δύο Αξιώματα και έχοντας στη διάθεσή της την επιστήμη της παραγωγής ψυχότροπων εικονικών καταστάσεων (αντί χαπιών) η Ολιγαρχία αυτή, επιβάλλει στην κοινωνία τη συμπεριφορά που αυτή (η Ολιγαρχία) θέλει...
Αυτό είναι όλο κι όλο, αυτό που συμβαίνει στην ανθρώπινη κοινωνία (Ελληνική και διεθνή) κατά την τρέχουσα “Εποχή της άφρονης κατανάλωσης ψευδαισθήσεων”.
Η (από μία γιγάντια προπαγάνδα) κατευθυνόμενη (και πολλές φορές πλαστή) πληροφόρηση, διαμορφώνει μία ψευδή πραγματικότητα, μέσα στην οποία ο σύγχρονος “Δυτικός” άνθρωπος κινείται σαν μαριονέτα, πεπεισμένος απόλυτα ότι είναι Ελεύθερος!...
Αυτή η πραγματικότητα εξηγεί και την “εκτός λογικής” συμπεριφορά τής κοινωνίας που προκαλεί την έκπληξη των ορθοφρονούντων πολιτών, από τις πολιτικές επιλογές της “πλειοψηφίας” της κοινωνίας!!!
“Μα δεν βλέπουν πως έτσι μας οδηγούν όλους στην καταστροφή;” Διερωτώνται οι λογικοί, για τις αποφάσεις των “άλλων” που όντως, (με τους κανόνες της Λογικής) είναι παράλογες!...
Νά, λοιπόν, πού οφείλεται αυτός ο παραλογισμός της λανθασμένης αντίδρασης ή τής μή αντίδρασης τής κοινωνίας: Στη στέρηση του πολίτη από την αληθή/σωστή πληροφόρησή του και τη διαμόρφωση της σκέψης του,
- βάσει ψευδών πληροφοριών αντί των πραγματικών,
- με τον αποπροσανατολισμό του ενδιαφέροντος του από τα πραγματικά προβλήματα του,
- με την αλλαγή των εννοιών σημαινόντων λέξεων,
- με την απαξίωση συμβόλων,
- με την καλλιέργεια της ανοχής στο έγκλημα,
- με τη δημιουργία ενός απαραβίαστου πλαισίου σκέψης, μέσα στο οποίο κινείται πάντα η σκέψη των υποβολέων
- με την καλλιέργεια του φόβου για το χειρότερο.
Είναι γνωστά τα ψυχολογικά πειράματα για τον αποτελεσματικό επηρεασμό της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Και είναι, πλέον, γνωστός και ο τρόπος που τα πειράματα αυτά έγιναν εφαρμοσμένες πολιτικές πρακτικές που, τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιήθηκαν επάνω σε ολόκληρες κοινωνίες κρατών. (Η Ναόμι Κλάϊν έχει κάνει σπουδαία δουλειά με το βιβλίο της “ Το δόγμα του Σόκ”)
Η χειραγώγιση της κοινωνίας, από αυτόν που κατέχει τα “αισθητήρια” της, τα μάτια και τ' αυτιά της (δηλαδή τα ΜΜΕ) είναι δεδομένη, στην εποχή που ζούμε.
Και, αυτός που σήμερα κατέχει τα “αισθητήρια” τής πληροφόρησης τής κοινωνίας, είναι η Οικονομική Ολιγαρχία, πιασμένη χέρι-χέρι με την Πολιτική Ολιγαρχία.
Και, αφού μιλάμε για “πληροφόρηση”, θα πρέπει να επαναλάβουμε το βασικό Αξίωμα πως, για τον καθ' ένα μας, ΤΊΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ, ΈΞΩ ΑΠΌ ΑΥΤΌ ΠΟΥ (με τις αισθήσεις του) ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΊΤΑΙ ΌΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ.
Για παράδειγμα, αν πριν μία ώρα το Σαν Φραντζίσκο έχει εξαφανισθεί από τον χάρτη, μετά από έναν πρωτοφανή σεισμό, αλλά εσύ δεν το γνωρίζεις, μπορεί, γεμάτος χαρά, να βγάζεις αεροπορικά εισιτήρια για να πάς εκεί...
Αν, επίσης, έχω καρκίνο, αλλά δεν το γνωρίζω ακόμη, σχεδιάζω τις διακοπές μου για τον επόμενο χρόνο και ξοδεύω γι' αυτές, ενώ στην πραγματικότητα είναι αμφίβολο αν θα ζώ ως τότε.
Για την κοινωνία, λοιπόν, τα ΜΜΕ, αποτελούν αυτό που, στον άνθρωπο, είναι οι πέντε αισθήσεις του. Δηλαδή, το όργανο πληροφόρησης τού τι συμβαίνει στο περιβάλλον του, με το οποίο πληροφορείται και αντιδρά ανά πάσα στιγμή, ώστε να αποφύγει τους κινδύνους (που παραμονεύουν σε κάθε του βήμα) για να μπορέσει να κάνει αυτό που θέλει, από το να οδηγήσει το αυτοκίνητό του και να πάει στη δουλειά του, μέχρι το να ανέβει στην κορυφή των Ιμαλαϊων.
Αυτό το, τόσο σημαντικό και ευαίσθητο, “όργανο πληροφόρησης” της κοινωνίας, θα έπρεπε να φροντίζεται και να συντηρείται με έναν τρόπο που δεν θα επιδέχετο την ύπαρξη καμίας δυνατότητας “κακής λειτουργίας” του, αφού, η θολή αντίληψη της πραγματικότητας μπορεί να οδηγήσει την κοινωνία ολόκληρη, σε λάθος κινήσεις και κατευθύνσεις, που μπορεί να αποβούν μέχρι και καταστροφικές.
Και, βέβαια, (δεν το συζητούμε) αυτός ο τόσο σημαντικός, για την ίδια τη ζωή τής κοινωνίας, μηχανισμός πληροφόρησης της, θα έπρεπε να είναι όργανο απολύτως δικό της, σώμα του σώματος της, τα μάτια της και τα αυτιά της.
Και όμως!! Ο, τόσο κρίσιμης σημασίας, μηχανισμός αυτός, δεν ανήκει στην κοινωνία!!! Ανήκει σε ιδιώτες που τον κατέχουν και τον λειτουργούν, είτε σαν ιδιοκτήτες εταιρειών που παρέχουν υπηρεσίες πληροφόρησης, είτε σαν μέλη κομμάτων, που όταν κυβερνούν, διαφεντεύουν τα κρατικά ΜΜΕ.
Διαπιστώνουμε, λοιπόν, πως η κοινωνία δεν έχει μάτια κι αυτιά, δικά της!! Βλέπει και ακούει, σύμφωνα με αυτά που της μεταβιβάζει ένας άλλος (ενδιάμεσος) μηχανισμός, που δεν της ανήκει και δεν τον ελέγχει! (και μην μπερδέψει κανείς τις έννοιες “κράτος” και “κοινωνία” ότι είναι το ίδιο πράγμα, διότι το “κράτος”, μεταξύ άλλων, είναι ο μηχανισμός διοίκησης της “κοινωνίας”).
Δηλαδή το τί θα ακούει και θα βλέπει η κοινωνία για να αποφασίζει για το κάθε της βήμα, αποφασίζουν ιδιώτες (!!!!) που έχουν καταστεί (εκ των πραγμάτων) κάτοχοι του δικαιώματος πληροφόρησης της κοινωνίας.
Αυτοί επηρεάζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ: για το αν η κοινωνία πρέπει να πάει απ' εδώ ή από 'κεί, αν πρέπει να πάει γρήγορα ή αργά, αν πρέπει να πεί ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην τάδε ή στη δείνα πρόκληση, αν πρέπει να μάθει ή να μή μάθει για έναν κίνδυνο που την απειλεί, αν πρέπει να κάνει βουλευτή τον Άλφα ή τον Βήτα, αν πρέπει να είναι ανεκτική ή να μην είναι στο όποιο “διαφορετικό”, αν πρέπει να προτιμήσει εκείνο το κόμμα αντί του άλλου, αν πρέπει να κάνει ειρήνη ή πόλεμο!!!
“Συμπτωματικά”, οι ιδιώτες αυτοί, που έχουν στην κυριότητα τους τα μάτια και τ' αυτιά της κοινωνίας, ανήκουν στη μειοψηφία εκείνη των πολιτών, η οποία διαμορφώνει την, κατά τόπους (ή και την διεθνή) Οικονομική Ολιγαρχία, που αποτελεί το ένα από τα δύο σκέλη της κυβερνώσας Ολιγαρχίας (το άλλο, είναι η Πολιτική Ολιγαρχία της κομματοκρατίας).
Έτσι, λοιπόν, η Ολιγαρχία που κυβερνά τον κόσμο (και τη Χώρα μας) υπό τον μανδύα της Δημοκρατίας, έχει αφαιρέσει από την κοινωνία τη δυνατότητα να βλέπει και να ακούει η ίδια, μόνη της, το τί συμβαίνει γύρω της, και δέχεται σαν αληθή, τα γεγονότα και τις απόψεις που αυτή η Ολιγαρχία της σερβίρει, κυρίως μέσα από τα ΜΜΕ.
Έτσι, αυτό που συμβαίνει στην ανθρώπινη κοινωνία (Ελληνική και διεθνή) κατά την τρέχουσα “Εποχή της άφρονης κατανάλωσης ψευδαισθήσεων”, είναι η (κατευθυνόμενη από μία προπαγάνδα γιγάντια) πολλές φορές πλαστή πληροφόρηση, για τη διαμόρφωση μίας ψευδούς πραγματικότητας, μέσα στην οποία ο σύγχρονος “Δυτικός” άνθρωπος κινείται σαν μαριονέτα, πεπεισμένος ότι είναι Ελεύθερος!...
Το γεγονός τής (εν αγνοία τού χρήστη) χρήσης ψυχοτρόπων εικονικών καταστάσεων (ισοδυναμούντων με χημικές ψυχότροπες ουσίες – χάπια), απαλλάσσει την κοινωνία από την ευθύνη των πολιτικών πράξεων (και παραλείψεων) της, με τις οποίες συντηρείται η νομιμοποίηση τού καθεστώτος στην Εξουσία!!!
Αυτή η άρρωστη κατάσταση, πρέπει να τελειώσει.
Οριστικά και αμετάκλητα.
