Του Σπυρίδωνος Τσάλλα
Εθνική χωρίς να περιλαμβάνει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων; Προφανώς. Όσοι πολιτικοί έχουν εθνομηδενιστική ροπή είναι ανέφικτο, αν όχι εφιαλτικό και διχαστικό, να συμπεριλαμβάνονται σε αντιθέτου κατεύθυνσης ένωση. Σκοπός του Παπάγου ήταν να επιτευχθεί συμμαχία μεταξύ των τότε εθνικώς σκεπτόμενων πολιτικών δυνάμεων και κυρίως “να αποκλεισθούν από την νέαν Βουλήν όχι μόνον ο Κομμουνισμός, αλλά και τα ασήμαντα μικρά κόμματα των οποίων η παρουσία επενεργεί διαλυτικώς και αποσυνθετικώς, και διευκολύνει διά της ακυβερνησίας την κομμουνιστικήν διείσδυσιν”.
Τα συστήματα επιβολής τεχνητής ανισότητας, όπως λ.χ. η (νεο)φεουδαρχία, ο κομμουνισμός και ο (εθνικο)σοσιαλισμός, είναι μη συμβατά με την αξιοκρατία. Ως εκ τούτου, το νέο εθνικό σύνθημα δεν μπορεί να εκφράσει το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων ούτε να είναι αρεστό σε ολιγαρχικούς παραγωγούς πολιτικών στρεβλώσεων ή σε οικονομικές και κοινωνικές βδέλλες της ιδιωτικής οικονομίας. Υπάρχουν δύο παρατάξεις: η Δημοκρατική Παράταξη (κεντροαριστερά), που ταυτίζεται ιδεολογικά με την τεχνητή ανισότητα, και η Πολιτειακή Παράταξη (Δεξιά), που ταυτίζεται ιδεολογικά με την αξιοκρατία. Η εξυπηρέτηση διεθνικών ή/και ολιγαρχικών συμφερόντων, τα οποία χρησιμοποιούν κατά το δοκούν χειραγωγούμενες δημοκρατικές διαδικασίες εις όφελος υπερεθνικών δομών, είναι μαθηματικώς αντίθετα με “το συμφέρον και την ασφάλεια της Πατρίδας”.
Σαράντα τόσα χρόνια κάποιοι αρμένιζαν στραβά ως προς τη βιωσιμότητα της Ελληνικής Δημοκρατίας και του πληθυσμού της και τώρα την κατηγορούν ως στραβό γιαλό, αφού πρώτα την άδειασαν για να διασφαλίσουν τα προσωπικά τους κέρδη. Είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς ότι αυτή η μη παραγωγική κάστα, η οποία επηρρεάζει θεσμούς και πολιτειακή ισορροπία, αποδείχθηκε εθνικά επιζήμια: μόνο πήρε από την Πατρίδα, και μάλιστα προκαλώντας δυσανάλογα μεγάλη καταστροφή στην ποιότητα, την ποσότητα και τον πλούτο του πληθυσμού ως σύνολο. Αντιστοίχως, είναι εύλογο να θεωρήσει ότι αυτή η δυσαρμονία πρέπει να διορθωθεί.
Τί χρειάζεται λοιπόν η Πατρίδα;
- Ένα νέο εθνικό σύνθημα, το οποίο είναι η επιχειρηματικότητα. Απλοί και τίμιοι κανόνες, κίνητρα για παραγωγή και δημιουργία πλούτου που θα μοιράζεται αξιοκρατικά, από μηδενική βάση, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και όχι εξωθεσμικά. Μόνο η πλήρης εμπέδωση αυτού του συνθήματος στην οικονομία, στις κρατικές δομές, στην εξωτερική πολιτική, στην εθνική μηχανική ως καθοριστή εξέλιξης, θα μπορέσει να παράξει υγιή θεμέλια για την ανόρθωση της χώρας.
- Φιλική Εταιρία ως εργαστήριο για τη μόχλευση του στοχασμού της σημερινής “πεφωτισμένης Δεξιάς” και τη διάχυση της πρακτικής φιλοσοφίας που απαιτείται ούτως ώστε ο σεβασμός στις νέες δομές πνευματικής πειθαρχίας υπό των “Εφόρων της Σπάρτης” να προκύπτει από την πραγματική, ιστορικά επιβεβαιωμένη ιδιότητά τους.
- Αρθρογραφία όπως το “Θα είναι η ύστατη προσπάθεια υπέρ του αστικού καθεστώτος.” της 11ης Νοεμβρίου 1952 από το συγκρότημα Λαμπράκη: “είναι ο μόνος Ελλην σήμερα, που δύναται να αναλάβη με αισιόδοξον προοπτικήν τον δύσκολον αγώνα της σωτηρίας τον Εθνους και τον αστικού καθεστώτος. […] Οι άλλοι, ας ομιλούν όσον θέλουν από τους εξώστας περί «Κοινωνικής Δικαιοσύνης». Κανείς δεν τους πιστεύει, διότι ως Κυβερνήται απέδειξαν ότι δεν είναι εις θέσιν να την πραγματοποιήσουν».
Δημοσιεύτηκε στην "Εστία"
