Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Στην περίπτωση της Συρίας βιαστήκαμε. Φωνάξαμε πρώτοι των πρώτων …ΠΥΡ για μια επίθεση που δεν έγινε ποτέ! Στην Ουκρανία δεν είμαστε πουθενά. Αν και προεδρεύουμε της ΕΕ. Είναι σαφές ότι η χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα προσανατολισμού στην εξωτερική της πολιτική. Και το πρόβλημα δεν πρέπει να το προσωποποιήσουμε στον Βενιζέλο που σήμερα είναι και ΥΠΕΞ. Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε εξωτερική πολιτική που να έχει στόχους και συνέχεια.
Μερικά ελπιδοφόρα διαλείμματα ξεχνιούνται με τον πρώτο ανασχηματισμό ,όταν ο επόμενος ΥΠΕΞ “στρίβει” το τιμόνι σε άλλη κατεύθυνση μόνο και μόνο για να βάλει την “δική του σφραγίδα”. Και η χώρα καταλήγει ως συνήθως σε απομόνωση.
Τι θέλουμε να πετύχουμε; Ποια πιστεύουμε ότι θέλουμε να είναι η θέση μας στην ευρύτερη περιοχή μας; Πως θα την κατακτήσουμε; Έλα ντε!
Πάρτε για παράδειγμα το θέμα του Ισραήλ. Οι μισοί είναι ενθουσιασμένοι για το λιώσιμο των πάγων. Οι άλλοι μισοί -και σ΄ αυτούς συμπεριλαμβάνεται και Αρχηγός Γενικού Επιτελείου- εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικοί με το επιχείρημα ότι “οι ισραηλινοί κάποια στιγμή θα τα βρουν με την Τουρκία και θα μας εγκαταλείψουν”! Αν συνεχίσουμε μ΄ αυτή τη λογική είναι βέβαιο ότι θα μας εγκαταλείψουν γιατί πολύ απλά θα έχουν …βαρεθεί να μας περιμένουν να πάρουμε μια απόφαση για το τι θέλουμε να κάνουμε!
Το έχουμε ξαναγράψει . Πολλές φορές. Μπορεί να είμαστε υπό πτώχευση -ή πτωχευμένοι για τους πιο ρεαλιστές- αλλά θέση στο χάρτη …δεν αλλάξαμε. Το γεωπολιτικό της βάρος είναι μεγάλο και μόνο εμείς οι ίδιοι με τις επιπολαιότητές μας και την έλλειψη μακρόπνοου σχεδιασμού το υποβαθμίζουμε και το βγάζουμε στα “καλάθια των εκπτώσεων”.
Όλη η περίμετρος φλέγεται και ταρακουνιέται. Και μοναδικό ασφαλές και ήρεμο κομμάτι γης που κάθε μεγάλη δύναμη μπορεί να πατήσει και να ασκήσει πολιτική είμαστε εμείς , η Ελλάδα. Ο Θεός της οποίας τα ‘χει φέρει όλα να μοιάζουν θετικά για συνεργασίες και συμμαχίες. Μόνο που ο Θεός δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Χρειάζεται …και ο υπουργός Εξωτερικών ,χρειάζεται και η κυβέρνηση λίγο να κουνηθεί.
Δεν θα υποκαταστήσει η Ελλάδα καμία μεγάλη δύναμη. Δεν θα επιβάλει λύσεις ούτε στην Συρία, ούτε στην Ουκρανία ,ούτε πουθενά στην ευρύτερη γειτονιά μας. Όμως μπορεί να “οδηγήσει” τις λύσεις προς την σωστή κατεύθυνση, γιατί γνωρίζει καλά την περιοχή,τα πρόσωπα και τις ισορροπίες της. Η Ελλάδα μπορεί να είναι τα “μάτια” των μεγάλων που ανακαλύπτουν εκ των υστέρων οτι όσα τους εισηγήθηκαν οι γραφειοκράτες σύμβουλοι – αναλυτές ήταν εκτός πραγματικότητας και λογικής. Η λεγόμενη αραβική άνοιξη είναι το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία είναι πολύ σοβαρά και δυστυχώς μπορεί να γίνουν σοβαρότερα. Γι΄ αυτό και η απουσία μας από τις όποιες προσπάθειες εκτόνωσης της έντασης είναι “ηχηρή”. Ως προεδρεύουσα της ΕΕ χώρα δεν μπορεί να είμαστε απλοί παρατηρητές.
OnAlert.gr
