Προδιαγραφές που μυρίζουν απόσχιση της Θράκης!
Η ΑΘΗΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ… ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ
Οι Έλληνες Πολιτικοί γνωρίζουν πως το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής είναι ένας άκρως επικίνδυνος μηχανισμός, που δηλητηριάζει τους πολίτες της Θράκης - Ήδη έχει δημιουργηθεί καθεστώς συγκυριαρχίας – Τί θα συμβεί εάν υπάρξει “πολιτική Ένωση” των Τουρκόφρονων Βουλγαρίας και Ελλάδος;
Η γενικότερη και ειδικότερη τοποθέτηση και αντιμετώπιση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Ελληνική Θράκη, έχει αποσαφηνισθεί απολύτως και με τον πλέον «έντιμο» τρόπο από την πλευρά της Άγκυρας, η οποία δεν «ανέχεται» πλέον τη συνθήκη της Λοζάνης (την οποία υπέγραψε η Τουρκία) και με μεθοδικά -στρατηγικά σχεδιασμένα- αλλά και προκλητικά βήματα επιχειρεί να την καταργήσει και να θέσει εξ αρχής θέμα ελληνοτουρκικών συζητήσεων για όλα τα θέματα που συμπεριελάμβανε η συνθήκη της Λοζάνης.
Από την δική μας πλευρά, οι ελληνικές κυβερνήσεις, για διάφορους λόγους μη προσκείμενους στην λογική και στο ελληνικό εθνικό συμφέρον, αποφεύγοντας να διαχειριστούν το κάποτε ορατό και σήμερα απτό όγκο προβλημάτων που υπάρχουν στην Θράκη, επέλεξαν να αφήνουν την «καυτή πατάτα» στους επόμενους, ενώ είτε με παράλογες ενέργειες είτε με εξίσου παράλογες παραλείψεις κατόρθωσαν επί σειρά δεκαετιών να «παραχωρήσουν» άτυπα δικαιώματα σε μία συγκεκριμένη ομάδα γηγενών ελλήνων μισελλήνων μουσουλμάνων που αυτοπροσδιορίζονται ως «τούρκοι», επισήμως ταγμένων υπέρ της αλυτρωτικής τουρκικής πολιτικής και συνεχώς ενεργούντων κατά της Ελλάδας.
Με την συγκεκριμένη τακτική οι «υπεύθυνοι» της ελληνικής πλευράς, κατόρθωσαν να υλοποιήσουν το απεκταίο ρητό της διπλωματίας το οποίο σαφέστατα αναφέρει: «Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα, επειδή αύριο είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορείς να το κάνεις» κι έτσι κατόρθωσαν με τη μέθοδο της «μετάθεσης» να παραχωρήσουν σημαντικότατο χώρο στην Άγκυρα, μέσω της μη ύπαρξης αυστηρών προειδοποιήσεων προς την τουρκική πλευρά, αλλά και επίσης της απόλυτης απουσίας αυστηρότατων ποινικών και πολιτικών μέτρων κατά εκείνων των τουρκοφρόνων που δρουν συντεταγμένα κατά της κατάργησης του ειρηνικού κλίματος διαβίωσης των χριστιανών και των μουσουλμάνων ελλήνων κατοίκων της Θράκης.
Η αιχμή του δόρατος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στην Ελληνική Θράκη είναι το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Είναι το βασικό εργαλείο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, το οποίο έχει άμεση συνεργασία τόσο με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, όσο και με οικονομικούς παράγοντες της Τουρκίας (π.χ. Ziraat Bank).
Η λειτουργία του εκάστοτε τούρκου προξένου συνίσταται στην δημιουργία μικρότερων «εργαλείων» (π.χ. σωματεία, σύλλογοι, με τον χαρακτηρισμό «τουρκικός»), ενώ ταυτόχρονα καθοδηγεί την «Άτυπη Συμβουλευτική Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης» (η οποία αποτελείται από πρώην και νυν μουσουλμάνους βουλευτές, αλλά και από τους ψευτομουφτήδες Κομοτηνής και Ξάνθης) για την οποία σαφείς πληροφορίες αναφέρουν ότι προχώρησε σε σύσταση άτυπης (κρυφής) κυβέρνησης και λειτουργεί στους κύκλους των τουρκοφρόνων της Θράκης με αυτό τον χαρακτηρισμό.
Άλλο ένα επίσημο εργαλείο του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής είναι οι ψευτομουφτήδες και ο κύκλος των ιμάμηδων που τοποθετήθηκαν από τους συγκεκριμένους ψευτομουφτήδες, κατορθώνοντας έτσι να εισαχθεί η προπαγάνδα της πολιτικής της Τουρκίας στα τζαμιά, να εκτοξεύονται θρησκευτικές απειλές προς εκείνους τους μουσουλμάνους που δεν υπακούουν στις εντολές των τοποθετημένων ιμάμηδων, ενώ ενίοτε οι απειλές μεταφράζονται σε βίαιες χειροδικίες -προς παραδειγματισμό- εκείνων που δεν συντάσσονται με το κήρυγμα της Παρασκευής (ημέρα προσευχής και ημέρα τουρκικής προπαγάνδας).
Επίσης, πολύ καλά «εργαλεία» για το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, αποδείχθηκαν οι μουσουλμάνοι δήμαρχοι που «γέννησε» ο περίφημος Καλλικράτης, μέσω του οποίου κατέστη δυνατή η πολιτική έκφραση της Άγκυρας στην Ελληνική Θράκη και η περαιτέρω εικονική εμφάνιση – γιγάντωση του τουρκισμού, υλοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το μεγαλύτερο όνειρο των στρατηγιστών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, δίνοντας βήμα και ισχύ σε μία σειρά υποκειμένων του εκάστοτε τούρκου προξένου.
Μέσα στα -γενικότερης άσκησης πίεσης προς την ελληνική πολιτεία- «όργανα» του τουρκικού προξενείου, είναι και οι διάφοροι σύλλογοι που αυτοπροσδιορίζονται ως τουρκικοί (π.χ. Σύλλογος Τούρκων Επιστημόνων Θράκης κ.α.), οι οποίοι «βομβαρδίζουν» συνεχώς διεθνώς την εικόνα της Ελλάδας σε διάφορα διεθνή φόρουμ (ποιοί δίνουν τα χρήματα για τις μετακινήσεις, διανυκτερεύεις κ.λ.π. είναι απολύτως σαφές) χωρίς να έχουν ουσιαστικό αντίλογο, αφού τις περισσότερες φορές οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν στέλνουν εκπροσώπους τους στα φόρα αυτά, με αποτέλεσμα τον μονομερή και χωρίς απτές αποδείξεις συνεχή διασυρμό της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, είτε επειδή το τουρκικό χρήμα που ρέει είναι σε πολύ μεγάλους αριθμούς, είτε επειδή ο ανθελληνισμός είναι ένα «σπορ» ιδεοληπτικών πολιτικοποιημένων -αγνώστου λοιπών ηθικών και ψυχολογικών χαρακτηστικών- ατόμων, ο τουρκικός αλυτρωτισμός και επιθετικότητα βρίσκουν «φίλιες δυνάμεις» μεταξύ κάποιων ευρωπαϊκών συλλόγων που δρουν στοχευμένα κατά της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Μέσα από όλα αυτά, οι εξ Αθηνών κυβερνώντες την Ελλάδα (αλλά όχι απαραίτητα και τη Θράκη), συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τραγικά λάθη του παρελθόντος, είτε λόγω εξόφθαλμης ανικανότητας και φοβικότητας, είτε επειδή δεν επιθυμούν να απωλέσουν ψήφους της μειονότητας που επηρεάζει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, είτε επειδή έχουν αποφασίσει να μεταφέρουν το πρόβλημα στους επόμενους αδιαφορώντας για την επί της ουσίας άτυπη και τραγική για τα εθνικά συμφέροντα οπισθοχώρησή τους από την Θράκη, είτε επειδή οι διεθνείς τους πολιτικές φιλίες τους προτείνουν την (αποδεδειγμένα λάθος) μετάβαση στο μέλλον της απόφασης ουσιαστικής πολιτικής επέμβασης…
Το δυστυχέστερο όλων είναι ότι ενώ οι έλληνες πολιτικοί γνωρίζουν πως το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής είναι ένας άκρως επικίνδυνος εν πλήρη λειτουργία μηχανισμός που δηλητηριάζει τους πολίτες της Θράκης μέρος των οποίων η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ισχυρίζεται (και επίσημα πλέον) πως είναι «τούρκοι», δεν υπάρχουν οι κατάλληλες ενέργειες από την κεντρική πολιτική των Αθηνών (ελληνικές κυβερνήσεις) προς την κατεύθυνση εύρεσης και εφαρμογής του κατάλληλου αντίδοτου απέναντι στον τουρκικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα οι ενέργειες της Άγκυρας να γίνονται περισσότερες τόσο ως προς τον αριθμό όσο και ως προς την «ποιότητά» τους.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Θράκη έχει ήδη περάσει σε μία άτυπη αλλά υπαρκτή τουρκική συγκυριαρχία, ενώ οι κίνδυνοι για περαιτέρω επιδείνωση της ήδη υπάρχουσας τραγικής κατάστασης βρίσκονται στα βόρεια σύνορά της με την Βουλγαρία.
Εκεί δηλαδή, όπου η τουρκική εξωτερική πολιτική έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μεγάλες τουρκικές περιοχές, όπου κατοικούν βούλγαροι πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι.
Στη νότια Βουλγαρία ήδη συζητείται η δημιουργία κόμματος Τούρκων, ενώ πριν στις αρχές του 2014 το ίδιο θέμα τέθηκε και στην Ελλάδα, από τον πρόεδρο του «Κόμματος Τούρκων Δυτικής Θράκης» (πρόκειται για τούρκους εθνικιστές και Γκρίζους Λύκους).
Τα βλέμματα των παρατηρητών έχουν στοχεύσει την τελευταία περίοδο σε σειρά πιθανών εξελίξεων που δύνανται να υπάρξουν τόσο σε πολιτικό όσο και σε παρακρατικό ή παραστρατιωτικό επίπεδο στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Βουλγαρίας και της Ελληνικής Δυτικής Θράκης. Το μόνο βέβαιο, παρατηρούν οι γνώστες της περιοχής, είναι ότι υλοποιούνται ενέργειες πλήρως συντονισμένες από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, του οποίου οι δραστηριότητες και η κινητικότητα των επίσημων (ή και ανεπίσημων) στελεχών του είναι συνεχείς, αλλά και αυξανόμενες τόσο ποσοτικά (επισκέψεις) όσο και ποιοτικά (προκλήσεις προς την Ελληνική πλευρά).
Αξίζε να σημειωθεί πως η υπερκινητικότητα του τουρκικού παράγοντα (τόσο του ίδιου του τούρκου προξένου, όσο και του συνόλου σχεδόν των ανώτερων υπαλλήλων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, αλλά και τις συχνότατες επισκέψεις στην Θράκη τούρκων πολιτικών παραγόντων ή και επισκέψεις συλλόγων στην Τουρκία) στην Ελληνική Θράκη, οφείλεται σε μία σειρά γεγονότων που απειλούν είτε την τουρκική προπαγάνδα (π.χ. σειρά ομολογιών τούρκων πολιτικών αλλά και του ίδιου του Ερντογάν) πως οι Πομάκοι δεν είναι Τούρκοι, αλλά και η ρευστή πολιτική σκηνή της «μητέρας Τουρκίας», η οποία επέφερε μία αβεβαιότητα στους μουσουλμάνους για την πολυδιαφημισμένη ισχύ της γείτονος, ενώ ταυτόχρονα έχουν μειωθεί για το 2014 τα κονδύλια της Τουρκίας για την στήριξη της τουρκικής πολιτικής στην Ελληνική Θράκη (αποτέλεσμα αυτής της μείωσης των κονδυλίων ήταν και η πρόσφατη παραίτηση του αντιπροέδρου του DEB -»Κόμματος Ισότητας, Φιλίας και Ειρήνης»-, που προφασίστηκε οικογενειακούς λόγους αλλά και αδυναμία να ανταπεξέλθει στο τεράστιο έργο του DEB στην Θράκη…!!!).
Εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει πραγματική βούληση να αντιδράσει στην τουρκική επιθετικότητα και τον σαφή πλέον αλυτρωτισμό που αναδύεται από τις ενέργειες των «εργαλείων» της Άγκυρας στην περιοχή, πρέπει να σταματήσει άμεσα την λειτουργία αυτού του μηχανισμού του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών.
Η συνέχιση ύπαρξης του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής μόνο βλάβη προκαλεί στα εθνικά συμφέροντα και είναι ένας εν δυνάμει πυροκροτητής για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Εξάλλου, δεν υπήρχαν ούτε υπάρχουν μέχρι σήμερα λόγοι λειτουργίας του συγκεκριμένου προξενείου, αφού στην Θράκη δεν κατοικούν τούρκοι πολίτες που να ασκούν κάποια οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή και να χρειάζονται την μεσολάβηση του τουρκικού προξενείου για παροχή τυχόν γραφειοκρατικών διευκολύνσεων με Ελληνικές υπηρεσίες.
Από την πλευρά της Ελλάδας, το αρμόδιο υπουργείο Εξωτερικών(!!!) δείχνει να μην ενδιαφέρεται (επιδεικνύει σταθερά ένα τυπικό ενδιαφέρον, το οποίο ούτε κατ” ελάχιστο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των τουρκικών προκλήσεων στην περιοχή της Ελληνικής -και όχι δυτικής- Θράκης) για την δημιουργία ενός μετώπου αντιμετώπισης της τουρκικής αισχρής, προκλητικής, επιθετικής και αλυτρωτικής στάσης (η εμφάνιση της σημαίας της Ανεξάρτητης Θράκης έχει γίνει σήμα κατατεθέν σε όλα τα «συνέδρια» και όλες τις συναντήσεις των τουρκοφρόνων τόσο μέσα στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό) που απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια των Ελλήνων κατοίκων (χριστιανών και μουσουλμάνων) της ακριτικής αυτής περιοχής.
Φαίνεται πως οι «ειδικοί», οι «αρμόδιοι» και οι «υπεύθυνοι» των Αθηνών έχουν πάρει αποφάσεις ή έχουν κάνει συμφωνίες τραγικές, τις οποίες δεν τολμούν να ανακοινώσουν και έχουν επιλέξει την βηματική εμφάνισή τους μέσα από τις αναπάντητες «πρωτοβουλίες» που υλοποιεί η Άγκυρα στην περιοχή.
Ειδικοί επιστήμονες και διπλωμάτες συμφωνούν πως η περίπτωση της Θράκης αποτελεί τον βόθρο της ελληνικής πολιτικής σκηνής (σε επίπεδο κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) και ενδέχεται να αποτελέσει -όπως είναι και ο βασικός σκοπός της Άγκυρας- το κρίσιμο σημείο άσκησης υπέρτατης πολιτικής πίεσης για ελληνοτουρκικές συζητήσεις που αφορούν άλλες μείζονα γεωπολιτικές και γεωοικονομικές περιοχές της Ελλάδας (νησιά Ανατολικού Αιγαίου, Ζουράφα, Καστελλόριζο και Κύπρος).
Τι θα συμβεί άραγε, στην περίπτωση που υπάρξει «πολιτική ένωση» των τουρκοφρόνων Βουλγαρίας και Ελλάδας; Ποιά στάση θα κρατήσει η Αθήνα, με δεδομένη την πολιτική της Ευρώπης, η οποία στηρίζει και στηρίζεται στο «διαίρει και βασίλευε»; Τι «ισοδύναμα» θα προταθούν στην φοβική κυβέρνηση των Αθηνών και ποιές θα είναι οι αντιδράσεις των «εθνικά υπερήφανων» και «πατριωτών» που φέρονται να κυβερνούν σήμερα ή που πρόκειται να κυβερνήσουν αύριο την Ελλάδα;
Παρ” όλα αυτά και παρά την πλήρη ενημέρωση των αρμοδίων υπηρεσιών προς τους κυβερνώντες εξ Αθηνών, είναι απολύτως βέβαιο πως η Θράκη βρίσκεται σε ένα ταξίδι και συνεχίζει να απομακρύνεται από την Αθήνα (και τους εκεί εθελοτυφλούντες κυβερνώντες για την ελληνοτουρκική φιλία), προδιαγράφοντας μία πορεία το τέλος της οποίας θα αποτελέσει την εκκίνηση μίας επόμενης εθνικής καταστροφής.
Καλό κουράγιο Θράκη… Καληνύχτα Ελλάδα… Θύμα των παντοτινών σου Εφιαλτών…
