Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ !!!

«Το ορθόδοξο πνεύμα είναι να λέει και να καταχωρεί ο καθένας την γνώμη του όχι να μην μιλεί γιατί φοβάται ή να κολακεύει για να τα έχει καλά με τον αρχιεπίσκοπο ή με τον ηγούμενο» - π.Παΐσιος ο Αγιορείτης, Τόμος Α.

 

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

 

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 

Πυκνώνουν τελευταία οι αναφορές για την προώθηση της νέας ηλεκτρονικής κάρτας ενώ ήδη στα πανεπιστήμια προχωρούν στην χορήγηση ηλεκτρονικών ταυτοτήτων και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία επίσημη αντίδραση της ελληνικής εκκλησίας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το σημαντικό θέμα καθώς μια ολόκληρη κοινωνία βουλιάζει και διαλύεται. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα είναι μόνο μέρος του σχεδίου εξουδετέρωσης κάθε μορφής αυτεξουσίου και κάθε δυνατότητας αντίδρασης στην νεοταξική επέλαση. Έρχεται μεγάλη θύελλα, πραγματικός τυφώνας καικάνεις δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει ακόμα το μέλλον από εκείνους που μας οδήγησαν χωρίς καμία ουσιαστική αντίσταση εδώ που φτάσαμε.

 

Όταν πράγματι έχουν αρχίσει να κατεδαφίζουν ότι ακόμα έχει μείνει όρθιο, είναι σωστό ο πιστός να μένει αδιάφορος και να αποφεύγει εν ονόματι κάποιας ευλαβικότατος του, να πάρει θέση; Στο Βυζάντιο,  μας αναφέρει ο Στήβεν Ρανσιμαν, αυτός ο κορυφαίας βυζαντινολόγος στο βιβλίο του Βυζαντινή Θεοκρατία, «Ο σεβασμός  για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θωρούσαν ανάξιο για τέτοια θέση». Είναι αμέτρητοι οι ιεράρχες και οι ρασοφόροι που θυσιάστηκαν για τη ελευθερία της πίστεως μας τα ιδανικά της ελληνορθοδοξίας που δεν χρειάζεται να τους αναφέρουμε.  Τους  θυμούμαστε όμως  με θλίψη καθώς αυτό το σωτήριο είδος φαίνεται πως έχει εκλείψει δραματικά στις μέρες μας. Κανείς δεν ζητάει να σηκωθούν τα φλάμπουρα της επανάστασης, αλλά η απάθεια στην επερχόμενη καταστροφή δεν αρμόζει σε Ορθόδοξους ιεράρχες. Εδώ ίσως θα πρέπει   να θυμηθούμε αυτό που έγραψε το 1984, ο κορυφαίος ελληνορθόδοξος θεολόγος, Ιωάννης Ρωμανίδης, στο μεγαλειώδες έργο του, «Πατερική Θεολογία»: «Η εκκλησία όμως όταν αντιμετωπίζει ανέντιμο αγώνα εναντίον της είναι υποχρεωμένη να αμυνθεί».  Αλλά πως θα αμυνθεί μια εκκλησία με μια ηγεσία που διστάζει και παρακολουθεί αδρανής κάνοντας δημόσιες σχέσεις ενώ το ποίμνιο καταρρέει και οι εκκλησίες ερημώνουν έλλειψη ιερέων;  Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο που επισημαίνει πάλι ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης,   «διότι η κρίση που νομίζω ότι περνά σήμερα η εκκλησία θα είναι και η τελευταία Της. Μετά δεν θα υπάρχει τίποτα όρθιο για να σαλευτεί και να υποστεί κρίση». Αν είναι έτσι τότε υπάρχουν και κάποιοι υπεύθυνοι για το πως φτάσαμε εδώ και οι υπεύθυνοι σίγουρα δεν είναι οι βομβαρδιζόμενοι πανταχόθεν πιστοί.

  

Πριν από λίγες μέρες δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές έφταναν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα στον ιερό ναό του Αγίου Δημήτριου Θεσσαλονίκης και περίμεναν στην ουρά μέχρι και τρεις ώρες για να προσκυνήσουν την εικόνα του «Άξιον Εστί». Σίγουρα αυτές οι εικόνες θα θορύβησαν όσους θέλουν την Ορθοδοξία να είναι μόνο ένα διακοσμητικό στοιχείο. Σήμερα το ποίμνιο και η εκκλησία  είναι  ο στόχος όλου αυτού του άθεου εκσυγχρονιστικού  και αντιχριστιανικού κατεστημένου που έχει οδηγήσει την χώρα στο χάος και την κοινωνία στην διάλυση. Η εκπαίδευση είναι ήδη στο στόχαστρο. Σε λίγα χρόνια μονό για ιστορικούς λόγους  θα υπάρχει αναφορά στα σχολικά βιβλία για τη Ορθοδοξία. Τα παιδιά μας σε λίγα χρόνια θα αγνοούν ακόμα και το  «Πάτερ Υμών» γιατί, όπως θα ισχυρίζονται οι ταγοί της απαξίωσης της θρησκείας μας, η δημόσια απαγγελία του  θα προσβάλει την «ελευθερία» και τα ανθρώπινα δικαιώματα των μη χριστιανών. Οι εικόνες θα κατέβουν από τα δικαστήρια γιατί θα προσβάλλουν κάθε ένδικο που δεν πιστεύει και δεν θα θέλει να έχει πάνω από το κεφάλι του στην διάρκεια μιας δίκης τον Χριστό, ή την Παναγία με τον Χριστό. Οι καμπάνες θα θεωρηθούν σαν ενοχλητικά κατάλοιπα μιας οπισθοδρομικής εποχής και θα καταργηθούν. Ήδη γνωστός μητροπολίτης μητρόπολης της κεντρικής Ελλάδας, που είχε και εκπομπή στην κρατική τηλεόραση, έκανε συστάσεις στους ιερείς της μητρόπολης του να μην ενοχλούν με τις καμπάνες της ενορίας τους, τους…  φιλήσυχους πολίτες που θέλουν να ξεκουράζονται τις Κυριακές. Το ιερά ράσα θα πρέπει να μην εμφανίζοντας δημόσια, όπως γίνετε και στις άλλες κοσμικές και «σύγχρονες» χώρες, αλλά μόνο μέσα στην εκκλησία και μόνο κατά την διάρκεια της λειτουργίας. Οι ιερείς δεν θα πρέπει να ξεχωρίζουν   εξωτερικά από τους άλλους πολίτες προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα, δηλαδή τα γένια τους θα πρέπει να είναι προσεγμένα, μόλις που θα φαίνονται για να είναι και… της μόδας. Φυσικά οι ενορίες θα εξοντωθούν οικονομικά καθώς κάθε οικονομική επιχορήγηση θα ελέγχετε και θα φορολογείται για να πηγαίνει το μεγαλύτερο μέρος στην κρατική κλίκα.   Ούτε λόγος φυσικά για αναμετάδοση της Θειας Λειτουργίας τις Κυριακές από τα κρατικά ΜΜΕ, ενώ θα απαγορεύεται κάθε παρουσία ιερέων στις δημόσιες τελετές και φυσικά δεν θα υπάρχουν αγιασμοί  και δημόσια ιερά μνημόσυνα. Άλλωστε ο πολιτικός γάμος θα έχει και συνέχεια με την πολιτική κηδεία. Να μην μιλήσουμε τέλος για τις κάρτες και την ολοκληρωτική φακέλωση της  προσωπικότητας μας με σκοπό την κατάργηση  του αυτεξουσίου μας, δηλαδή  του πιο ιερού δώρου του Παντοδύναμου προς τον άνθρωπο. Αλλά το πιο θλιβερό θα είναι οι έρημοι ναοί καθώς δεν θα υπάρχουν πια ιερείς.

 

«Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει  η Ελλάδα μας κάνει κακό λένε πρέπει να την εξαφανίσουμε»,  μας λέει ο π.Παΐσιος που σήμερα κάποιοι προσπαθούν να τον γελοιοποιήσουν χάριν της λεγομένης «ελευθερίας του λόγου». Σίγουρα ο Γέρων Παΐσιος θα τους είχε συγχωρέσει αλλά δεν συγχωρεί την παθητικότητα στις προσβολές της οΟρθοδοξίας χάριν του «πολιτισμού της διαστροφής».  «Αυτό όμως είναι ένα σημείο της εποχής μας όπου την ομορφιά την πνευματική την θεωρούν ασχήμια»,  όπως πάλι μας λέει ο π. Παΐσιος. Ζούμε στην εποχή όπου το άρρωστο και το διεστραμμένο, το ψυχοφθόρο και το διεφθαρμένο προβάλλεται σαν το «προοδευτικό», «δημοκρατικό» και «εκσυγχρονιστικό». Βγάλαμε τους εαυτούς μας έξω από την κοινωνία και τώρα βλέπουμε να καταρρέουν τα πάντα να δυναμώνουν ακραίες και επικίνδυνες δυνάμεις και εμείς να είμαστε απλοί θεατές. Οχυρωθήκαμε από την κυριακάτικη προσέλευση μας στην Θεία Λειτουργία και αδιαφορήσαμε για τα πάντα. Η Ελλάδα μας καταρρέει και εμείς μοιάζουμε σαν το όστρακο που έχασε το περιεχόμενο του και φιγουράρει κούφιο σε δημόσιες σχέσεις με ένα διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο που έχει απαξιωθεί με τα εγκλήματα του. Γίναμε άραγε η δεύτερη Κωνσταντινούπολη πριν την άλωση, αλλά με διαφορετικά ιστορικά δεδομένα ;  Γιατί σήμερα η «άλωση» δεν  θα είναι άλωση αρχών και εξουσίας, αλλά άλωση εγκεφάλων και ψυχών.  Θα μείνουμε έτσι απαθείς ; «Την εξουσία δεν την φοβάται όποιος κάνει το καλό αλλά όποιος κάνει το κακό» μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας ιεράρχης που πολέμησε την διαφθορά του κατεστημένου της εποχής του. Γι' αυτό άραγε βρισκόμαστε στο σημερινό μας χάλι ; Όμορφες εκκλησίες που σε λίγο καιρό θα μείνουν άδειες, φανταχτερά άμφια που σε λίγο καιρό θα ξεπουλιούνται για λίγα αργύρια. Ως που θα φτάσουμε ακόμα ;

 

Πρόσφατα κάποιος χαρισματικός ηγούμενος μιας πολύ γνωστής Ιεράς Μονής της Χαλκιδικής, σε μια συνομιλία μαζί του μου είπε ότι είχε απευθυνθεί στον τοπικό Δεσπότη και του είχε ζητήσει να οργανώσει μια δέηση σε όλες τις εκκλησίες της μητρόπολης για να προσευχηθεί το ποίμνιο για την πατρίδα που περνάει αυτή την ιστορική κρίση.Αντιμετώπισε την πλήρη αδιαφορία. Αλλά εκείνο που με συγκλόνισε ήταν αυτό που μου είπε όταν τον ρώτησα τι έχει να πει γιατί άρχισαν να φεύγουν ομαδικά οι νέοι μας στο εξωτερικό. Γύρισε και με κοίταξε με ύφος θλιμμένο και μου είπε το εξής που ειλικρινά με ανατρίχιασε : «Αυτό είναι ένα καινούργιο παιδομάζωμα». Γυρίσαμε δηλαδή πίσω στη εποχή του παιδομαζώματος. Αυτοί που φεύγουν θα χάσουν και την συνείδηση τους και σιγά σιγά θα αλλοτριωθούν όπως έγινε και με χιλιάδες άλλους και θα είναι κατ' όνομα, (ή ακόμα και αυτό θα λείψει ; ) ορθόδοξοι.

 

Πολλοί υποστηρίζουν ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν γιατί κάπου είχαμε «ξεφύγει». Σωστό, αλλά μέχρις ενός σημείου και σίγουρα αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες αντίστασης μας.  Αλλιώς  κανείς δεν θα είχε αγωνιστεί να μην πέσει το Βυζάντιο στους εχθρούς. Σήμερα οι «εχθροί» δεν κρατούν χατζάρια και γιαταγάνια, αλλά οθόνες, «δημοκρατικές διαδικασίες»,  δακρυγόνα και άφθονο «εκσυγχρονισμό». Εμάς τι μας απομένει;

 

Η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, της Πατρίδας, αλλά και του ελληνικού συντάγματος, επαφίεται στην συνείδηση των πιστών αλλά και στην υπευθυνότητα των πνευματικών τους.