Σε προηγούμενη ανάρτησή είχαμε αναφέρει για μια προσπάθεια από Ρωμιούς του Λιβάνου δημιουργίας ελληνορθόδοξου κόμματος στη χώρα έτσι ώστε να μπορούν όχι μόνο να αντιπροσωπεύουν την Κοινότητά τους στο κοινοβούλιο της χώρας,
Σε προηγούμενη μας επίσης ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στο πρόβλημα της μεγάλης προπαγάνδας του παναραβισμού που γίνεται εδώ και πολλές δεκαετίες ανάμεσα στους Ρωμιούς του Λιβάνου και της Συρίας με επικεφαλή,
δυστυχώς, το ίδιο το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας, το οποίο ανάλαβε μέσω των ιερέων και των επισκόπων του να προπαγανδίζει στο ποίμνιό του ότι είναι Άραβες και όχι Έλληνες, αν και η ιστορία αλλά και ο πολιτισμός τους δείχνει ότι είναι Έλληνες της Αντιόχειας και όχι απόγονοι αραβικών φυλών όπως θέλουν να τους κάνουν να πιστέψουν. Εξάλλου η χρήση της Ελληνικής γλώσσας (μαζί με τ' αραβικά) στις Ακολουθίες τους και στις εικόνες των αγίων, παραπέμπει στις ελληνικές τους ρίζες.
Ζώντας κάτω από ένα ολοκληρωτικό πολιτικό και εκκλησιαστικό καθεστώς, οι πάνω από ένα εκατομμύριο Ρωμιοί της Συρίας δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν ενάντια στον πλήρη εξαραβισμό που τους έχει επιβληθεί και τον ανέκτησαν χωρίς όμως αυτό να σημαίνει οπωσδήποτε ότι και τον υιοθέτησαν. Απεναντίας, στο Λίβανο, όπου ζουν γύρω στους 400.000 Ρωμιούς, ο παναραβισμός ως ιδεολογία δεν έγινε αποδεχτή από την μεγαλύτερη μάζα της Κοινότητας αν και σχεδόν όλοι οι επίσκοποι που έχει αναθέσει το Πατριαρχείο Αντιοχείας στις διάφορες ελληνορθόδοξες επισκοπές του Λιβάνου είναι αραβιστές και προωθούν τον αραβισμό. Ο λόγος γι' αυτή τη διαφορά με τη Συρία είναι ότι στο Λίβανο επικρατεί σ' ένα μεγάλο βαθμό η δημοκρατία η οποία με τη σειρά της δημιουργεί και τον πλουραλισμό της ελεύθερης σκέψης. Ένας επιπρόσθετος λόγος είναι ότι και οι Μαρωνίτες (που είναι η μεγάλη πλειοψηφία των Χριστιανών του Λιβάνου) αρνούνται την ιδεολογία του παναραβισμού και δεν δέχονται ότι είναι άραβες, αλλά ότι είναι Φοίνικες.
Οι Ρωμιοί του Λιβάνου, προσπαθώντας να απαλλαχτούν από την πολιτική αλλά και την πολιτιστική δουλεία κάτω από την οποία έχουν ζήσει εδώ και πολλούς αιώνες, πρώτα κάτω από τους Άραβες και μετά κάτω από τους Τούρκους, προσπαθούν να οργανωθούν ως μια Ελληνική Κοινότητα, η οποία, όπως και οι Μαρωνίτες, δεν θα ταυτίζεται πλέον με τον αραβισμό.
Όμως, αντίθετα με τους Μαρωνίτες, οι Ρωμιοί του Λιβάνου αποτελούν μόνο το 5% του συνολικού πληθυσμού της χώρας και ως εκ τούτου, ως Κοινότητα είναι πολύ πιο αδύνατη. Επί πλέον μέσα στην ίδια την Κοινότητα των Ρωμιών επικρατεί η διχόνοια (κάτι πολύ ελληνικό) και δεν υπάρχει η ομοψυχία η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσουν να προωθήσουν τα δικαιώματά τους. Επίσης , ενώ πολλά άλλα κράτη στον κόσμο δημιούργησαν αποικίες για να προωθήσουν τα γεωπολιτικά και πολιτιστικά τους συμφέροντα έξω από τα σύνορά τους, το ελληνικό και το κυπριακό κράτος γύρισε τις πλάτες του δια παντός σ΄αυτό το κομμάτι του ελληνισμού και τους άφησε στη μοίρα τους.
Μέσα σ' όλες αυτές τις αντίξοες συνθήκες, με το ελληνικό και το κυπριακό κράτος να τους αγνοεί, και την Εκκλησία της Αντιοχείας να τους προπαγανδίζει ότι είναι Άραβες και όχι Έλληνες, είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι υπάρχουν Ρωμιοί στο Λίβανο οι οποίοι μάχονται μόνοι για την ελληνικότητά τους, χωρίς ηγέτες και χωρίς ν' έχουν την Εκκλησία στο πλευρό τους.
Πρόσφατα οργάνωσαν για πρώτη φορά ένα μνημόσυνο για την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο παρακολουθώντας το, μόνο ρίγη συγκίνησης προκαλεί σε κάθε Έλληνα, και όχι μόνο αυτό αλλά μας κάνει να σκεφτούμε και για μερικά φαινόμενα μέσα στη νεοελληνική μας κοινωνία, όπως την εθελοντική αλλοτρίωση της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας, ενώ αυτοί οι «300 Σπαρτιάτες» στο Λίβανο μάχονται μόνοι τους για να ξαναπάρουν την ελληνική τους ταυτότητα, την οποία στερήθηκαν εδώ και αιώνες. Μάχονται χωρίς ποτέ τους να διδαχθούν την μεσαιωνική και σύγχρονη ελληνική ιστορία σε κανένα σχολείο, χωρίς να γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και χωρίς να έχουν καμία άμεση σύνδεση με το σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Το μόνο που τους έχει απομένει είναι η Ελληνορθόδοξη τους πίστη η οποία τους υπενθυμίζει την ελληνική τους καταγωγή. Και είναι αυτή την ελληνική καταγωγή που θέλουν να ξαναζωντανέψουν ανάμεσα στα μέλη της Κοινότητάς τους με μόνο όπλο την ελληνική ψυχή τους, ενώ πολλοί από εμάς τους νεοέλληνες που ζούμε ελεύθερα, όχι μόνο δεν μαχόμαστε για τον ελληνισμό αλλά και τον κλωτσοκοπάνε κι΄από πάνω, με πρώτους και καλύτερους τους ηγέτες που εμείς ψηφίσαμε να μας εκπροσωπούν σαν Έλληνες.
Να, όμως, που υπάρχουν και μερικοί Έλληνες και Ελληνίδες στη ψυχή, όπως αυτό τον ευλογημένο ιερέα που βλέπουμε στο πιο πάνω βίντεο, που με κίνδυνο να καθαιρεθεί από την Εκκλησία της Αντιοχείας, ύψωσε το ανάστημά του και δήλωσε δημόσια ότι οι Ρωμιοί του Λιβάνου (αλλά και της Συρίας) δεν είναι Άραβες αλλά Έλληνες. Αυτοί οι Έλληνες μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε χαμένοι σαν λαός.
Η ομιλία στο βίντεο επί ευκαιρία του μνημοσύνου για την Άληση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Τούρκους που έγινε από Ρωμιούς του Λιβάνου έχει και ελληνικούς υπότιτλους και μπορείτε να τους διαβάσετε αν πατήσετε το εικονίδιο CC σε κόκκινο χρώμα. Όμως, παρέχουμε την ομιλία σε ελληνική μετάφραση και πιο κάτω επειδή είναι άξια προσοχής και θα μας κάνει να σκεφτούμε πολλά πράγματα.
Το 1453 οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έχασε τη ζωή του στα τείχη της πόλης. Και ο αβοήθητος κόσμος κατέφυγε στις εκκλησίες κραυγάζοντας για βοήθεια από τον Ύψιστο. Ενώ οι ζητοκραυγές των κατακτητών κατέπνιγαν το ουρλιαχτό των πιστών. Οι Τούρκοι έσπασαν τις πόρτες των εκκλησιών και άρχισαν να τους σκοτώνουν όλους με θηριώδη αγριότητα. Ταυτόχρονα λεηλατούσαν και κατέστρεφαν τις εκκλησίες. Μετά την βεβήλωση των λειψάνων των αγίων και το ντύσιμο των αλόγων τους με τα ιερατικά άμφια, εξανάγκασαν τους ιερείς να κουβαλήσουν στις πλάτες τους τους θησαυρούς που λεηλάτησαν από τις εκκλησίες. Στο αποκορύφωμα αυτού του θρησκευτικού φανατισμού οι Γενίτσαροι άρχισαν να καταστρέφουν τα μάρμαρα που κοσμούσαν τον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Όμως ο Μεχμέτ Β' απέτρεψε τη πλήρη καταστροφή, προκειμένου να διασώσει το κτίριο του ναού, έτσι ώστε να το μετατρέψει σε τζαμί. Οι σκοτωμοί και οι λεηλασίες κράτησαν για 3 ημέρες. Χιλιάδες Ρωμιοί έχασαν τη ζωή τους. Εκείνοι που παρέμειναν ζωντανοί, δεν μπορούσαν να ξεφύγουν, και καταδικάστηκαν σε δουλεία.
Η ομιλία στο βίντεο επί ευκαιρία του μνημοσύνου για την Άληση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Τούρκους που έγινε από Ρωμιούς του Λιβάνου έχει και ελληνικούς υπότιτλους και μπορείτε να τους διαβάσετε αν πατήσετε το εικονίδιο CC σε κόκκινο χρώμα. Όμως, παρέχουμε την ομιλία σε ελληνική μετάφραση και πιο κάτω επειδή είναι άξια προσοχής και θα μας κάνει να σκεφτούμε πολλά πράγματα.
Το 1453 οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έχασε τη ζωή του στα τείχη της πόλης. Και ο αβοήθητος κόσμος κατέφυγε στις εκκλησίες κραυγάζοντας για βοήθεια από τον Ύψιστο. Ενώ οι ζητοκραυγές των κατακτητών κατέπνιγαν το ουρλιαχτό των πιστών. Οι Τούρκοι έσπασαν τις πόρτες των εκκλησιών και άρχισαν να τους σκοτώνουν όλους με θηριώδη αγριότητα. Ταυτόχρονα λεηλατούσαν και κατέστρεφαν τις εκκλησίες. Μετά την βεβήλωση των λειψάνων των αγίων και το ντύσιμο των αλόγων τους με τα ιερατικά άμφια, εξανάγκασαν τους ιερείς να κουβαλήσουν στις πλάτες τους τους θησαυρούς που λεηλάτησαν από τις εκκλησίες. Στο αποκορύφωμα αυτού του θρησκευτικού φανατισμού οι Γενίτσαροι άρχισαν να καταστρέφουν τα μάρμαρα που κοσμούσαν τον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Όμως ο Μεχμέτ Β' απέτρεψε τη πλήρη καταστροφή, προκειμένου να διασώσει το κτίριο του ναού, έτσι ώστε να το μετατρέψει σε τζαμί. Οι σκοτωμοί και οι λεηλασίες κράτησαν για 3 ημέρες. Χιλιάδες Ρωμιοί έχασαν τη ζωή τους. Εκείνοι που παρέμειναν ζωντανοί, δεν μπορούσαν να ξεφύγουν, και καταδικάστηκαν σε δουλεία.
Διακηρύσσουμε, από το Φανάρι του Λιβάνου στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, την Ορθόδοξη πόλη γεμάτη με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ότι κάνουν λάθος, αυτοί που είπαν ότι είμαστε Άραβες. Δεν είμαστε Άραβες, όπως είναι σε απόσταση η Ανατολή από τη Δύση, όπως είναι ο ουρανός σε απόσταση από τη γη, δεν είμαστε Άραβες. Είμαστε Ρωμιοί, είμαστε Ορθόδοξοι, είμαστε Ορθόδοξοι, και η εκκλησία μας είναι Πατερική. Είμαστε ο λαός της Μέσης Ανατολής και οι νοικοκύριδες του τόπου μας. Έχουμε Αντοχειανή (ελληνική) καταγωγή, είμαστε ελληνική φυλή, είχουμε ελληνικό αίμα, πολιτισμό, γλώσσα, παράδοση και ελληνορθόδοξη πίστη. Προερχόμαστε από τη πηγή της γνώσης και της σοφίας, από τους μάρτυρες και τους αγίους: από τους Πατέρες μας Άγιο Βασίλειο, Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, και τον Άγιο Δημήτριο το Μυροβλύτη, και τον Άγιο Γεώργιο το κάτοχο των λάβαρων της νίκης. Και έτσι είμαστε.
Ήρθαμε φέροντας το «δικέφαλο αετό» που αναστήθηκε από τις στάχτες, και που εγέρθηκε ισχυρότερος και ισχυρότερος. Ήρθαμε φέροντας το «Σταυρό» του οποίου η όψη τινάζει και νικά τις δυνάμεις της κολάσεως ... και τις συντρίβει! Αδελφοί, έχουμε οργανώσει αυτή τη τελετή, για να μάθουμε από το παρελθόν, επειδή εκείνοι που δεν μαθαίνουν από το παρελθόν τους είναι ανάξιοι για το μέλλον. Κι' αν οι διαιρέσεις μας κατά το παρελθόν οδήγησαν στην πτώση μας .... Σήμερα αποφασίσαμε να ενωθούμε! Κι' αν το ξεπούλημα της πατρίδας μας μας οδήγησε στην ήττα μας ...! Σήμερα αποφασίσαμε να διασφαλήσουμε τη πατρίδα μας ακόμη και με το αίμα μας. Κι' αν η κατάσταση της «εξάρτησης» μας από τους άλλους οδήγησε στην αδυναμία μας ... Σήμερα αποφασίσαμε να αρνηθούμε τις εξαρτήσεις και τη δουλεία. Η εποχή των συζητήσεων έχει τελειώσει, και η εποχή των έργων έχει αρχίσει .... Η εποχή του πόνου έχει τελειώσει, και η εποχή της ελπίδας έχει αρχίσει ... Και φωνάζουμε με δυνατή φωνή: Όχι πια στην υποταγή! Όχι πια στην υποταγή! Ούτε στο Λίβανο ούτε στην Ανατολή! Κι' αν πολλά έχουν χαθεί, δεν θα επιτρέψουμε την απώλεια των υπολοίπων. Εμείς οι Έλληνες είμαστε το νερό της ζωής μέσα στις ερήμους σας. Είμαστε η καλή μαγιά που ενεργεί μέσα σ' όλη τη ζύμη. Σε αυτό το Τούρκο που ενσωμάτωσε στο κράτος του, αυτή που είναι η κλεμμένη χώρα μας. Ας κάνουμε «Ένα διάλογο πολιτισμών» ... Σ' αυτόν, που καυχιέται με υπερηφάνεια για τους παππούδες, που «κατέστρεψαν το μαύρο πολιτισμό στην ιστορία» ... «Αν οι πρόγονοί σου κατέστρεψαν ένα πολιτισμό, οι πρόγονοί μας έχτισαν ένα πολιτισμό! Και είναι τεράστια η διαφορά μεταξύ βανδάλων και δημιουργών! Μέχρι αυτή την ημέρα, κάθε φορά που κοιτάζουμε τη πιο υπέροχη ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο μεταμορφωμένη σε «άντρο κλεφτών» ... θυμώνουμε! Όταν βλέπουμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας «σταυρωμένο»... θυμώνουμε! Σήμερα θα φωνάξουμε με μια ισχυρή φωνή: «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, είναι η Κεφαλή πασών των Ορθόδοξων Εκκλησιών στον κόσμο ... Προσοχή που αγγίζετε! Η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας είναι δική μας! Δεν είναι μουσείο, ούτε τζαμί! ...
Οι Ρωμιοί του Λιβάνου δηλώνουν σ' όλο το κόσμο ότι είναι Έλληνες. Εμείς οι νεοέλληνες τους ακούμε;
NOCTOC
NOCTOC
