«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Δευτέρα, μνείαν
ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσὴφ
τοῦ Παγκάλου, καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ
Κυρίου καταραθείσης καὶ ξηρανθείσης
Συκῆς»
Κατὰ τὴν Μ. Δευτέρα
ἐπιτελοῦμε ἀνάμνηση τοῦ
ἐνάρετου Ἰωσὴφ
(γιὸς τοῦ πατριάρχη Ἰακὼβ
καὶ δισέγγονο τοῦ Ἀβραάμ), ὁ ὁποῖος εἶναι τύπος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἰωσήφ, ἀγαπητὸς γιὸς τοῦ πατέρα του, φθονήθηκε ἀπὸ τὰ ἀδέρφια του.
Στὴν ἀρχὴ τὸν ἔριξαν σὲ ἕνα λάκκο, ἔπειτα ὅμως πουλήθηκε ἀπὸ τὰ ἀδέρφια
του ἀντὶ εἴκοσι χρυσῶν νομισμάτων στοὺς ἐμπόρους. Αὐτοὶ μὲ τὴ σειρὰ τοὺς
τὸν πούλησαν στὸν Πετεφρὴ ποὺ ἦταν ἀρχιμάγειρας τοῦ βασιλιᾶ τῆς Αἰγύπτου.
Ὁ Ἰωσὴφ ἦταν ὡραιότατος νέος καὶ γι’ αὐτὸ ἡ σύζυγος τοῦ Πετεφρῆ
ἐπιθύμησε νὰ ἁμαρτήσει μαζί του. Αὐτὸς ἀρνήθηκε καὶ τότε αὐτὴ τὸν
συκοφάντησε στὸν ἄντρα της, ὅτι δῆθεν ὁ Ἰωσὴφ τῆς ἐπιτέθηκε
μὲ ἀνήθικους σκοπούς. Ὁ Πετεφρὴς τὴν πίστεψε καὶ ὁ ἀθῶος
Ἰωσὴφ ρίχτηκε στὴν φυλακή. Κάποτε ὅμως ὁ Φαραώ,
ὁ βασιλιὰς τῆς Αἰγύπτου, εἶδε ἕνα παράδοξο ὄνειρο καὶ
ζητοῦσε νὰ βρεῖ ἐξήγηση αὐτοῦ του ὀνείρου. Τότε τοῦ
εἶπαν ὅτι στὶς φυλακὲς ὑπάρχει ἕνας Ἑβραῖος νέος, ποὺ
εἶχε ἄλλοτε ἐξηγήσει ὄνειρα συγκρατούμενών του. Ὁ Ἰωσήφ, κατ’ ἐντολὴ
τοῦ Φαραώ, ὁδηγήθηκε ἐνώπιόν του καὶ μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ,
ἐξήγησε τὸ ὄνειρο τοῦ Φαραώ, λέγοντάς του ὅτι....
θὰ ἔρθουν γιὰ τὴ χώρα τοῦ ἑπτὰ ἔτη ἐφορίας καὶ ἑπτὰ ἔτη ἀκαρπίας
καὶ πείνας.
Τότε ὁ Φαραώ, καταγοητευμένος ἀπὸ τὴ θεία σοφία τοῦ Ἰωσήφ, τὸν
ἐνδύει μὲ βασιλικὴ στολή, τὸν ἀναβιβάζει σὲ βασιλικὸ ἅρμα καὶ τὸν
καθιστὰ γενικὸ ἄρχοντα τῆς Αἰγύπτου. Ὁ Ἰωσὴφ διαχειρίστηκε
μὲ θαυμαστὴ φρόνηση τὴν ἐξουσία. Καὶ ἀργότερα, ὅταν ἦρθαν τὰ
ἔτη τῆς πείνας λόγω τῆς ἀκαρπίας τῆς γής, αὐτὸς ἄνοιξε τὶς ἀποθῆκες
ποὺ εἶχε γεμίσει κατὰ τὰ πρῶτα ἔτη καὶ χόρτασε τὸ λαό.
Θεωρήθηκε ὁ Ἰωσὴφ τύπος καὶ προεικόνιση τοῦ Κυρίου, διότι καὶ Αὐτός,
ἀγαπητὸς Υἱὸς τοῦ Πατρός, φονεύθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους, πουλήθηκε
ἀπὸ τὸν μαθητή Του καὶ βασανίστηκε. Ρίχτηκε στὸν σκοτεινὸ τάφο, ἀκολούθως
ἀναστήθηκε.
Ἐπίσης κατὰ τὴν Μ. Δευτέρα ἐπιτελοῦμε ἀνάμνηση καὶ τῆς ἄκαρπης
συκῆς, τὴν ὁποία καταράστηκε ὁ Κύριος καὶ ξεράθηκε.
Ἡ συκῆ αὐτὴ συμβολίζει τόσο τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ἡ ὁποία
δὲν εἶχε πνευματικοὺς καρποὺς καὶ γι’ αὐτὸ καταδικάστηκε ἀπὸ τὸν
Κύριον, ὅσο καὶ κάθε ἄνθρωπο στερούμενο πνευματικῶν καρπῶν,
δηλαδὴ ἀρετῶν.
Ἡ Ἐκκλησία, φέρνοντας ἐνώπιόν μας τὸ παράδειγμα τῆς συκῆς,
θέλει νὰ μᾶς προτρέψει σὲ ἀγῶνες πνευματικοὺς πρὸς ἀπόκτηση ἀρετῶν.
Ἡ ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας εἶναι ἀφιερωμένη στὰ δύο ἀνώτερα θέματα
(τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τῆς συκῆς) καὶ ἐπὶ πλέον στὸ θέμα τῆς ἐλεύσεως
τοῦ Κυρίου πρὸς τὸ Πάθος.
Πηγη: http://www.xfe.gr/index.php
