Δευτέρα 30 Απριλίου 2012
Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ !!!
Ο υποψήφιος Βουλευτής Βοιωτίας του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Σωτηρίου
Ο Γιάννης Σωτηρίου του Σωτήρη γεννήθηκε στην Αντίκυρα και είναι παντρεμένος με την Πόπη Χριστοφόρου και έχουν δύο παιδιά την Κάτια και τον Σωτήρη.
Εργάστηκε στον ΟΤΕ με εκπαίδευση Ηλεκτρολόγου-Μηχανικού, Ηλεκτρονικού-Μηχανικού και Η/Υ μεταπτυχιακό (Hardware) μιλά Γαλλικά.
Πολιτική Δράση
Είναι ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ.
Από το 2000-2002 διετέλεσε μέλος της Διαχειριστικής Αρχής, Πρόγραμμα Αλιείας του Υπουργείου Γεωργίας.
Από το 2001-2007 διετέλεσε Γραμματέας Περιφερειακής Επιτροπής Στερεάς Ελλάδας.
Από το 2004-2011 ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδος(ΟΚΕ) ως εκπρόσωπος ΚΕΔΚΕ.
Σήμερα είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και μέλος της Γραμματείας Τομέα Περιφερειακής Οργάνωσης και Κινητοποιήσεων.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΕ ΛΙΓΟ ΖΩΝΤΑΝΑ !!! ΤΗΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΙΑΡΤΟΥ !!!
Δευτέρα, 30 Απριλίου 2012
Ζωντανά από το ΣΕΙΡΙΟ ο «πολιτικός διάλογος» στην Αλίαρτο- Συντονίζει η Μαρία Σφυρή
Η εκδήλωση θα αρχίσει στις 7 το απόγευμα και θα συμμετάσχουν αλφαβητικά τα εξής κόμματα: Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Αριστερά, Δημοκρατική Συμμαχία, Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ), Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας, ΣΥΡΙΖΑ, ΕΠΑΜ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Κοινωνική Συμφωνία
Θα συντονίζει η δημοσιογράφος του ραδιοφωνικού σταθμού Σείριος FM Μαρία Σφυρή και θα υποβάλλουν ερωτήσεις οι δημοσιογράφοι Λάμπρος Ρόδης από την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εν Δελφοίς» και Γιάννης Μπαρδώσας από την εφημερίδα Διάβημα και την ημερήσια Βοιωτική Ώρα.
Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά από τον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΕΙΡΙΟΣ στους 95,8 FM και από τα ιντερνέτ στην σελίδαhttp://www.siriosfm.gr/
ΕΡΧΕΤΑΙ !!! ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ !!!
Δευτέρα, 30 Απριλίου 2012
Handesblatt: "Έρχεται πολιτικός σεισμός στην Ελλάδα"
Έκδηλη η ανησυχία των διεθνών ΜΜΕ λίγο πριν τις εκλογές αφού αντιλαμβάνονται ότι τα δύο μεγάλα κόμματα απλά δε τραβάνε.
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι και τα δύο μαζί κυμαίνονται στο 35% και με τέτοιο ποσοστό είναι πρακτικά αδύνατο να κυβερνήσουν εξασκώντας μάλλιστα ακόμα πιο επαχθείς πολιτικές.
Η ελπίδα που υπήρχε στο ξένο παράγοντα ότι ο Ελληνας έχει λοβοτομηθεί αρκετά ώστε να αγνοήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να "κάτσει" απλά να εξοντωθεί χωρίς διαμαρτυρίες, έχει πλέον σβήσει.
«Λίγες ημέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές ενδείξεις για έναν πολιτικό σεισμό», γράφει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, ενώ από την πλευρά της η αμερικανική Wall Street Journal αναφέρεται στον Αλέξη Τσίπρα και στον Πάνο Καμμένο, θεωρώντας ότι πρόκειται για δύο αουτσάιντερ που αλλάζουν το τοπίο.
Η γερμανική εφημερίδα αναφέρει ότι «τα δύο μεγάλα κόμματα χάνουν λόγω κρίσης τη στήριξη των ψηφοφόρων τους, ενώ την ίδια στιγμή προτιμώνται μικρότερα, ακραία και αντιευρωπαϊκά κόμματα. Η κρίση πολώνει τους Έλληνες. Βιώνουν την βαθύτερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια κρίση στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας, η ανεργία βρίσκεται σε ύψος ρεκόρ και δεν υπάρχουν ελπίδες για φως στην άκρη του τούνελ. Οι Έλληνες αισθάνονται ανασφάλεια, είναι συχνά απελπισμένοι και κερδισμένα είναι τα ακραία κόμματα».
«H κρίση χρέους δεν έχει προκαλέσει μόνο οικονομική ύφεση, μείωση αποδοχών και υψηλή ανεργία. Το πολιτικό τοπίο έχει ρημάξει. Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την εικόνα μιας χώρας σε αναβρασμό, ενός λαού μπερδεμένου» επισημαίνει το άρθρο.
Η Handesblatt προσθέτει ότι «τα δύο μεγάλα κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που διαδέχονταν το ένα το άλλο στην εξουσία από την μεταπολίτευση είχαν τον Οκτώβριο του 2009 τη στήριξη του 80% των ψηφοφόρων. Σήμερα μόλις το 35% των Ελλήνων δηλώνει ότι θα τα ψηφίσει στις εκλογές της Κυριακής».
«Πολιτικά ο οικονομολόγος Πάνος Καμμένος και ο δικηγόρος Φώτης Κουβέλης δεν έχουν πολλά κοινά. Και οι δύο όμως κατάφεραν τις τελευταίες εβδομάδες να γίνουν εξαιρετικά δημοφιλής στη χώρα τους. Τα κόμματά τους συνιστούν τώρα απειλή για τα καθιερωμένα κόμματα και την μεταρρυθμιστική πολιτική», επισημαίνει η Wall Street Journal.
Μαζί οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Πάνου Καμμένου και η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φώτη Κουβέλη θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν 20% των ψήφων. «Μια επιτυχία σε βάρος των δύο μεγάλων κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τα οποία συγκυβερνούν σήμερα» επισημαίνει το δημοσίευμα.
Αν ληφθεί υπόψιν ότι προβλέπεται το τέλος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με μαζικές αποχωρήσεις βουλευτών και ένταξή τους στα νέα κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς, αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπικές προβλέψεις από ξένους παράγοντες τότε καταλαβαίνουμε ότι όντως έρχεται πολιτικός "σεισμός" στη χώρα μας.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Σάββατο 28 Απριλίου 2012
Ο ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ
Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη
της Ι. Μητροπόλεως Γερμανίας
Μεγάλη είναι η ιστορία του πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι, στην Κωνσταντινούπολη. Μόνο οι ιστορικές στιγμές αν καταγραφούν, θα χρειαστούν πάρα πολλές σελίδες.
Εμείς εδώ θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή γνωριμίας, με αφορμή την εορτή του Αγίου Γεωργίου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο Πατριαρχικός Ναός.
Μετά από πολλές περιπέτειες και μετακινήσεις από το έτος 1600 ο Πατριαρχικός Ναός εγκαταστάθηκε μόνιμα στον Άγιο Γεώργιο Φαναρίου, επί πατριαρχείας Ματθαίου του Β΄.
Κατά την παράδοση στο Φανάρι υπήρχε ένας μικρός ναός, που αποτελούσε το Καθολικό μικρής γυναικείας μονής.
Ο Πατριάρχης Τιμόθεος το 1614 ξανάκτισε το ναό, ενώ το 1720 ο Πατριάρχης Ιερεμίας ο Γ΄ οικοδόμησε ένα μεγαλύτερο Ναό.
Το 1798 ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ πρόσθεσε στο Ιερό Βήμα δύο Άγιες Τράπεζες, μία στο νότιο και μία στο βόρειο κλίτος.
Το νότιο κλίτος αφιερώθηκε στην Αγία Ευφημία και στην Παναγία την Παμμακάριστο της οποίας η ιστορική εικόνα βρίσκεται εκεί.
Στο κλίτος αυτό στο νότιο τοίχο, δίπλα στην ψηφιδωτή εικόνα του Προδρόμου είναι μέρος της στήλης της φραγγελώσεως, όπου δέθηκε και μαστιγώθηκε ο Χριστός.
Σε μαρμάρινες βάσεις είναι τοποθετημένες οι λάρνακες με τα λείψανα των Αγίων Ευφημίας, Σολομονής και Θεοφανούς.
Το βόρειο κλίτος αφιερώθηκε στους Τρεις Ιεράρχες. Σ’ αυτό το κλίτος βρίσκεται και η εικόνα της Παναγίας της Κυζίκου, που είναι γνωστή ως Παναγία η Φανερωμένη.
Σ’ αυτό το κλίτος βρίσκονται από το Νοέμβριο του 2004 δύο αλαβάστρινες λειψανοθήκες, με ιερά λείψανα των Αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Τα λείψανα των δύο Αγίων βρισκόντουσαν στην Ρώμη και με την φροντίδα του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου προσφέρθηκαν από τον Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλο τον Β΄, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Παρέμβαση στο κτίριο του Πατριαρχικού Ναού έγινε στις αρχές του 18ου αιώνα, από τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον ΣΤ', ο οποίος αύξησε το ύψος του Ναού το οποίο μέχρι τότε έφτανε στο ύψος του άμβωνα, όπως είναι σήμερα.
Ανακαινίσεις έγιναν και από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ (α΄1878-1884, β΄1901-1912). Σήμερα με την φροντίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου συνεχίζεται η συντήρηση και ανακαίνιση του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού και των κειμηλίων του.
Ο Πατριαρχικός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι τρίκλιτη Βασιλική. Το κεντρικό κλίτος, που είναι το μεγαλύτερο, χωρίζεται από τα δύο άλλα με κίονες.
Στο νάρθηκα σε δύο ξυλόγλυπτα προσκυνητάρια υπάρχουν εικόνες του Αγίου Γεωργίου και του Προφήτη Ηλία. Αριστερά είναι το παγκάρι με τα κεριά και δεξιά ένα άλλο παγκάρι, το οποίο δεν χρησιμοποιείται αλλά φυλάσεται ως κειμήλιο περίτεχνο, κατασκευασμένο από ξύλο και ελεφαντόδοντο.
Ο κυρίως ναός χωρίζεται από το Ιερό Βήμα με υπέροχο ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο.
Στο Ιερό Βήμα δεσπόζει επιβλητικά η Αγία Τράπεζα, πίσω από την οποία βρίσκεται το Σύνθρονο, με τον μαρμάρινο Πατριαρχικό Θρόνο.
Στο ενδιάμεσο μεταξύ Αγίας Τραπέζης και Συνθρόνου βρίσκεται κρεμασμένη αργυρά σφαίρα, μέσα στην οποία φυλάσεται το αρτοφόριο με τον Άγιο Άρτο.
Πίσω από την Αγία Τράπεζα είναι τοποθετημένος ο Τίμιος Σταυρός με αγιογραφημένο επάνω του, τον Εσταυρωμένο.
 |
| Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης λειτουργών στον Πατριαρχικό Ναό |
Στο τέμπλο δεξιά στην εικόνα του ο Χριστός απεικονίζεται ως «η Άμπελος η Αληθινή» και ακολουθούν οι εικόνες του Προδρόμου, των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου, η ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας της Παμμακαρίστου, η Αγία Ευφημία και σε ξεχωριστό προσκυνητάρι η ψηφιδωτή εικόνα του Προδρόμου, ο Άγιος Σπυρίδων, η εις Άδου Κάθοδος και ο Άγιος Νικόλαος.
Από την αριστερή πλευρά η εικόνα της Παναγίας ως «Ρίζα του Ιεσσαί» και συνεχίζει η εικόνα του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Νικολάου, της Παναγίας των Προφητών, οι Τρεις Ιεράρχες, ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και ο Άγιος Μηνάς.
Στον κυρίως ναό υπάρχουν δεξιά και αριστερά τα αναλόγια των ψαλτών. Περίτεχνα κατασκευασμένα από ξύλο καρυδιάς και διακοσμημένα από λευκό μάργαρο με σμικρογραφίες του Χριστού, της Παναγίας και Αγίων μεταφέρθηκαν στον Πατριαρχικό Ναό, από την Ιερά Μονή της Παναγίας της Καμαριώτισσας, της Χάλκης, το 1712.
Ο Πατριαρχικός Θρόνος που κατά την παράδοση συνδέεται με τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, είναι κατασκευασμένος από ξύλο καρυδιάς και διακοσμείται από ελεφαντοστό και πολύτιμους λίθους. Δεξιά του βρίσκεται το Παραθρόνιο και αριστερά του τα δώδεκα στασίδια των Συνοδικών Αρχιερέων. Απέναντι είναι τα στασίδια των Αρχόντων Οφφικιάλων, των πολιτικών επισήμων και των εκπροσώπων άλλων δογμάτων.
Απέναντι από τον Πατριαρχικό Θρόνο, στον τρίτο κίονα, είναι τοποθετημένος ο άμβωνας. Έργο του 1703, από ξύλο καρυδιάς και διακόσμηση που σχηματίζει ανθισμένα κλαδιά.
Στα δυτικά βρίσκεται ο γυναικωνίτης στο στηθαίο του οποίου τοποθετήθηκαν το 19ο αιώνα Αγιογραφίες με σκηνές από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
Την όλη επιβλητική ατμόσφαιρα συμπληρώνουν οι πολυέλαιοι και οι ασημένιες κανδήλες.
Όλα αυτά μαζί με την ιεροπρέπεια που υπάρχει στις ακολουθίες συντελούν στην δημιουργία κατανυκτικού κλίματος, που παρόμοιό του δεν υπάρχει.
Εδώ δένουν αρμονικά η απλότητα με την μεγαλοπρέπεια και συνθέτουν περιβάλλον ουράνιο.
Κλείνω με τα λόγια κάποιας κυρίας από την ενορία μου στο Αννόβερο, που σε κάποια προσκυνηματική εκδρομή που είχαμε πραγματοποιήσει στην Κωνσταντινούπολη, ένα Σάββατο, μετά τον εσπερινό που παρακολουθήσαμε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, βγαίνοντας μου είπε: «Εδώ, όλα μοιάζουν με ουρανό!».
ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ !!!
Παρασκευή, 27 Απριλίου 2012
ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟ ΚΛΗΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ - ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ - ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ - ΑΜΚΑ - ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ - ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ - ΚΑΡΤΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ.
ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΓΙΝΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΤΑΔΙΟΥ 29 ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΗΤΑΝΕ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝΕ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ.
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.......
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ.......
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΧΑΡΥ ΚΛΥΝΝ !!!
Σάλο έχει προκαλέσει το video του Χαρυ Κλυνν το οποίο κάνει το γύρο του διαδικτύου.
Μορφή χιονοστιβάδας παίρνει το φαινόμενο των διασήμων που ανεβάζουν video στο youtube με πολιτικό περιεχόμενο.
Την αρχή έκανε η Κατερίνα Μουτσάτσου με το video “είμαι Ελληνίδα”.
Αυτή τη φορά τη σκυτάλη παρέλαβε ο ηθοποιός Χάρρυ Κλυνν ο οποιος εξέφρασε την αγανάκτησή του για τον δικομματισμό τον οποίο αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας.
Με φόντο την ελληνική σημαία ο διάσημος κωμικός τα χώνει στο πολιτικό σύστημα λέγοντας χαρακτηριστικά “Με λένε Βασίλη, θα σας καταψήφίσω, μαλάκας έπαψα να είμαι ρε”. ..
Παρασκευή 27 Απριλίου 2012
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΤΗΣ ΘΗΒΑΣ !!!
Απρόσκλητοι Διεθνείς Επισκέπτες στην Θήβα!
Έχουν ξεκινήσει πεζοί από την Γαλλική Νίκαια με τελικό προορισμό την Αθήνα.. Piedro: «Δηλώνουμε την υποστήριξή μας πρώτα στους Έλληνες και στην συνέχεια στις χώρες που βρίσκονται υπό επιτήρηση..» Έκπληκτοι είδαν οι Θηβαίοι τους απρόσκλητους επισκέπτες να κατασκηνώνουν, το βράδυ της Πέμπτης, στην κεντρική πλατεία της πόλης…Σκονισμένοι και κατάκοποι έστησαν τις μικρές σκηνές, έβγαλαν κάποια μαγειρικά σκεύη για να φάνε και αργότερα έπεσαν να κοιμηθούν.. «Είμαστε δεκάδες άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων, που συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας για την δικτύωση των ανθρώπων τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκόσμια, απαντώντας στο απάνθρωπο σύστημα της οικονομικής δικτατορίας με αλληλεγγύη και αυτοργάνωση, παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας, προκειμένου να γίνουμε μέρος της λύσης, που δεν περιμένουμε από αυτούς» απαντά ο Piedro, στην ερώτηση μας «ποιοι είστε».
Ξεκίνησαν από την Γαλλική Νίκαια με στόχο να φτάσουν στην Αθήνα πεζοί, διανύοντας 1.700 χλμ. στην Ιταλία, όπου πέρασαν από διάφορες πόλεις, μπήκαν στην Ηγουμενίτσα και κατέληξαν στην κεντρική πλατεία όχι για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, αλλά για λόγους ασφαλείας και μόνο… Με αυτό τον τρόπο εκφράζουν την υποστήριξή τους πρώτα στους Έλληνες και στην συνέχεια στις χώρες που βρίσκονται υπό επιτήρηση, προκειμένου να δημιουργήσουν μια σύγκλιση κινημάτων σε διεθνές επίπεδο, με ειρηνική αλλά σταθερή μεθοδολογία, αποφασιστική και καθορισμένη πάνω στις βάσεις της ενεργητικής συμμετοχής..
«Εργαζόμαστε για την δημιουργία μιας άμεσης δημοκρατίας, για να αντιτεθούμε στην εξουσιοδοτημένη να παίρνει αποφάσεις εξουσία της υποτιθέμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που κατευθύνεται από την παγκοσμιοποιημένη οικονομική κερδοσκοπία» υπογραμμίζει ο Piedro, μιλώντας για την Διεθνή Λαϊκή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στα μέσα του Ιανουαρίου στην Ρώμη, όπου παρουσιάστηκε η συλλογική δουλειά που έγινε κατά την διάρκεια της πορείας ..
Οι διεθνείς επισκέπτες καλούν τους Έλληνες να πάρουν μέρος στην πορεία, που θα φτάσει στην Αθήνα στις αρχές του Μαϊου, αλλά και να συμμετάσχουν στην 3η Διεθνή Συνέλευση Πολιτών (Agora), που θα γίνει 5 με 10 Μαϊου στην Αθήνα.. Να σημειωθεί πως ο διάλογος έγινε στην Αγγλική με την λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» να αναφέρεται μόνο στην Ελληνική!
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ !!!
Catastroika: Οι συνέπειες από την εκποίηση μιας χώρας.
Οι δημιουργοί του Debtocracy, Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη, του ντοκιμαντέρ που είδαν τουλάχιστον δύο εκ. άνθρωποι, επιστρέφουν με μια νέα παραγωγή.
Η CATASTROIKA αναζητά τις συνέπειες από την ολοκληρωτική εκποίηση μιας χώρας. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης στις πιο αναπτυγμένες χώρες της Δύσης προσπαθεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν το ίδιο μοντέλο εφαρμοστεί σε μία χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης.
Η διαδικασία ακολουθεί πάντα τα ίδια ακριβώς βήματα: Αρχικά οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ξεκινούν μια άγρια επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας.
Ο μύθος του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα συχνά βασίζεται στη διαστρέβλωση στοιχείων από οργανισμούς που στηρίζονται (σε) και στηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Παράλληλα συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί εγκαταλείπονται συνειδητά στη μοίρα τους, εξοργίζοντας τους πολίτες με την αναποτελεσματικότητά τους. Και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την πώληση ακόμη και των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της αξίας τους.
Η ομάδα της Καταστρόικα ταξίδεψε σε αρκετά σημεία του πλανήτη συλλέγοντας εικόνες, πληροφορίες και υλικό για τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθήθηκαν στις πιο αναπτυγμένες χώρες της γης. Ο απολογισμός δεν είναι ποτέ άσπρος ή μαύρος.
Το παλιό σχήμα του «κοινωνικού χαρακτήρα» του δημοσίου τομέα απέναντι στον απάνθρωπο πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς είναι εξίσου απλουστευτικό με τις θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν για την ανάγκη να ιδιωτικοποιήσουμε και τον αέρα που αναπνέουμε.
Η περίπτωση της Ελλάδας όμως ξεπερνά την απλή θεωρητική συζήτηση για το ρόλο του
news247.gr
Τετάρτη 25 Απριλίου 2012
ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ !!!
Ζητούν ... απλοποίηση της Ελληνικής γραφής
Όπως είπε ο Χένρι Κίσσιγκερ πρέπει να πλήξουμε 1) την γλώσσα, 2)την Θρησκεία, 3) τα πνευματικά και ιστορικά αποθέματα του Έλληνος.Την απλοποίηση της ελληνικής γραφής ζητά ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης, με σχετική εισήγηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας της Κύπρου Ανδρέα Δημητρίου.
Την πρόταση του κοινοποίησε και στους Έλληνες ευρωβουλευτές.
Ο κ. Ματσάκης προτείνει στον Κύπριο υπουργό τη σύσταση μιας ολιγομελούς επιτροπής γλωσσολόγων, οι οποίοι θα μπορούσαν, εμπεριστατωμένα να
ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
ενδιατρίψουν επί του θέματος και να δώσουν μια επιστημονικά έγκυρη πρόταση για τον εκμοντερνισμό/ απλοποίηση της Ελληνικής γραφής.
Στην επιστολή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής παραθέτει ως τροφή για σκέψη' τα εξής:
1... Να καταργηθούν τα γράμματα 'η' και 'υ' και να αντικατασταθούν από το γράμμα 'ι'.
2... Να καταργηθεί το γράμμα 'ω' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'ο'.
3... Να καταργηθούν οι εξής συνδυασμοί γραμμάτων και να αντικατασταθούν ως εξής:
αι'---> 'ε', 'ει'--->'ι', 'οι--->ι', 'υι'--->ι',
'αυ'--->'αβ', 'ευ'--->'εβ'
4... Να καταργηθεί η χρήση του 'γγ' και να αντικατασταθεί από το 'γκ'.
5... α καταργηθεί το τελικό γράμμα 'ς' και να αντικατασταθεί από το γράμμα 'σ'.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω αλλαγών, αναφέρει ευρωβουλευτής, το Ελληνικό αλφάβητο θα έχει μόνο 21γράμματα(α, β, γ, δ, ε, ζ, θ, ι, κ, λ, μ, ν ,ξ , ο ,π, ρ, σ, τ, φ, χ, ψ) και ένα μόνο δίψηφο (το 'ου')...
Ο κ. Ματσάκης υποστηρίζει ότι η απλοποίηση της Ελληνικής γραφής καθίσταται αναγκαία μέσα στα πλαίσια μιας τάσης ενωτικής πορείας των γλωσσών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, μια τέτοια αλλαγή θα καταστήσει την Ελληνική γραφή πιο απλή και πολύ πιο εύχρηστη. Ιδιαίτερα όσον αφορά την χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και σε σχέσημε μεγάλο αριθμό ατόμων που έχουν διάφορες μορφές δυσλεξίας'.
Προωθήστε το mail αυτό για την ενημέρωση του κόσμου για τη νέα αυτή και δόλια ανθελληνική επίθεση, με το πρόσχημα δήθεν του εκσυγχρονισμού της (ήδη επικίνδυνα ρημαγμένης τα τελευταία χρόνια) γλώσσας μας!
Υ.Γ. ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ:
Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε: 1. τη γλώσσα, 2. τη θρησκεία, 3. τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ...............................
Θα ήθελα να προσθέσω και τα εξής:
Ας τολμήσει κάποιος ξένος να προτείνει σε Γάλλο να εξαλείψει τους τρεις τόνους, ή να γράψει το beaucoup - bocou, ή το couteau - couto.
Aς τολμήσει να προτείνει σε ένα Άγγλο να γράψει αντί thought -thot, αντί wrought - rot, ή σε ένα Γερμανό να γράψει αντί Gemutsbeschaffenheit -Gemutsbesafenheit , ή αντί Erbschleicher – Erbsleiher και θα δούμε τι θα γίνει!!
elthraki.gr
Τρίτη 24 Απριλίου 2012
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΤΥΡΙΣΕ !!! Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ !!!
Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανασίου Διάκου στις 24 Απριλίου 1821.
Ο Αθανάσιος Διάκος υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας.
Γεννήθηκε στην Άνω Μουσουνίτσα (ο σημερινός Αθανάσιος Διάκος του Νομού Φωκίδας) το 1788 και το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Μασαβέτας. Ο πατέρας του Νικόλαος, μη μπορώντας να αντέξει τα βάρη της πολυμελούς οικογένειάς του, τον έστειλε δόκιμο μοναχό στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, σε ηλικία 12 ετών.
Πέντε χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την καλογερική, όταν σκότωσε ένα Tούρκο αγά, επειδή, σύμφωνα με κάποια παράδοση, αυτός του έθιξε τον ανδρισμό του, θαμπωμένος από την ομορφιά του.Ο νεαρός Αθανάσιος εντάχθηκε ως πρωτοπαλίκαρο στο σώμα του οπλαρχηγού Γούλα Σκαλτσά, συνεχίζοντας την οικογενειακή παράδοση, καθώς ο παππούς και ο θείος του είχαν διατελέσει κλέφτες. Τότε έλαβε και το προσωνύμιο Διάκος, με το οποίο έγινε γνωστός κι έμεινε στην ιστορία. Το 1814 πήγε στα Ιωάννινα και εντάχθηκε στη σωματοφυλακή του Αλή Πασά, της οποίας προΐστατο ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Όταν ο Ανδρούτσος διορίστηκε αρχηγός στο αρματολίκι της Λιβαδιάς, ο Διάκος τον ακολούθησε. Μετά τη αποχώρηση του Ανδρούτσου, ο Διάκος ανακηρύχθηκε καπετάνιος του καζά (θρησκευτικού λειτουργού) της πόλης τον Οκτώβριο του 1820, ενώ την ίδια περίοδο μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Στις 27 Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος πρωτοστατεί στην κήρυξη της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά (Μονή Οσίου Λουκά), μετά από συνεννόηση με τους Αχαιούς, που είχαν επαναστατήσει μία εβδομάδα νωρίτερα. Κατορθώνει να στρατολογήσει 5.000 χωρικούς με την άδεια του βοεβόδα της Λιβαδειάς, Χασάν Αγά με το πρόσχημα την απόκρουση του Ανδρούτσου. Στις 30 Μαρτίου πέφτει η Λιβαδιά στα χέρια των επαναστατών και στη συνέχεια ο Διάκος οργανώνει την κατάληψη της Αταλάντης (31 Μαρτίου) και της Θήβας (1 Απριλίου), ενώ λίγο αργότερα κυριεύει το ισχυρό φρούριο της Μπουδουνίτσας (Μενδενίτσας). Ακολούθως, επιχειρεί να καταλάβει τη Λαμία, το διοικητικό κέντρο της περιοχής και το Πατρατζίκι (Υπάτη), χωρίς, όμως, επιτυχία, καθότι ο τοπικός οπλαρχηγός Μήτσος Κοντογιάννης αρνήθηκε να βοηθήσει, επειδή θεωρούσε άκαιρο τον ξεσηκωμό.
Η Στερεά και η Πελοπόννησος βρίσκονται σε επαναστατικό αναβρασμό και τα κακά μαντάτα δεν αργούν να φθάσουν στον Χουρσίτ. Ο Πασάς της Πελοποννήσου βρίσκεται στην Ήπειρο επικεφαλής στρατευμάτων για να τιμωρήσει τον Αλή Πασά, που δείχνει τάσεις αυτονομίας από τον Σουλτάνο. Ο Χουρσίτ διατάσσει τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την Επανάσταση στη Ρούμελη και στη συνέχεια να προχωρήσουν από δύο κατευθύνσεις προς την Πελοπόννησο για την άρση της πολιορκίας της Τριπολιτσάς. Στις 17 Απριλίου οι δύο πασάδες με 8.000 άνδρες στρατοπεδεύουν στο Λιανοκλάδι, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λαμία. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος για τους επαναστατημένους Έλληνες.
Οι οπλαρχηγοί της περιοχής συσκέπτονται στο χωριό Καμποτάδες (20 Απριλίου 1821) και αποφασίζουν να υπερασπιστούν όλες τις διαβάσεις του Σπερχειού (Αλαμάνας), διαμοιράζοντας τους 1500 άνδρες που διαθέτουν, ώστε να αποκόψουν την πρόσβαση των Τούρκων προς τα Σάλωνα και τη Λιβαδιά. Το εναλλακτικό σχέδιο του Γιάννη Δυοβουνιώτη για την από κοινού αντιμετώπιση των Τούρκων στον Γοργοπόταμο απορρίπτεται.
Έτσι, ο Πανουργιάς Πανουργιάς με 600 άνδρες οχυρώνεται στα υψώματα της Χαλκωμάτας, ο Δυοβουνιώτης καταλαμβάνει τη χαράδρα του Γοργοποτάμου με 400 άνδρες και ο Διάκος με 500 άνδρες θα αντιμετώπιζε τον εχθρό στην ξύλινη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού), πλησίον των Θερμοπυλών.Το πρωί της 23ης Απριλίου οι Τούρκοι επιτίθενται ταυτόχρονα και στα τρία σώματα των επαναστατών. Ο Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης υποχρεώνονται να υποχωρήσουν, προ των υπέρτερων δυνάμεων του Ομέρ Βρυώνη, με συνέπεια ο κύριος όγκος των Οθωμανών υπό τον Κιοσέ Μεχμέτ να επιπέσει επί του Διάκου στην Αλαμάνα. Ο Διάκος αρνείται να φύγει και να σωθεί, όπως τον προέτρεψαν οι συμπολεμιστές του και ως άλλος Λεωνίδας με μόνο 48 άνδρες μένει και πολεμά μέχρις εσχάτων. Κατά τη διάρκεια της μάχης, το σπαθί του σπάει κι ένα εχθρικό βόλι τον τραυματίζει στον δεξιό ώμο, στο οποίο κρατά το πιστόλι. Πέντε Αλβανοί ορμούν στο χαράκωμά του και τον συλλαμβάνουν αιχμάλωτο.
Ο επίλογος της μάχης γράφεται την επόμενη ημέρα. Στις 24 Απριλίου, ο αιχμάλωτος Αθανάσιος Διάκος, με ανοιχτές τις πληγές του, αιμόφυρτος, μεταφέρεται στη Λαμία. Οι Οθωμανοί τού προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους.
Ο επίλογος της μάχης γράφεται την επόμενη ημέρα. Στις 24 Απριλίου, ο αιχμάλωτος Αθανάσιος Διάκος, με ανοιχτές τις πληγές του, αιμόφυρτος, μεταφέρεται στη Λαμία. Οι Οθωμανοί τού προτείνουν να προσκυνήσει και να συνεργαστεί μαζί τους.
Ο Διάκος υπερήφανα αρνείται: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε' να πεθάνω» φέρεται να τους απάντησε. Ο ελληνικής καταγωγής Ομέρ Βρυώνης δεν θέλησε να τον σκοτώσει, αφού τον γνώριζε πολύ καλά από την αυλή του Αλή Πασά και εκτιμούσε τις ικανότητές του. Επέμενε, όμως, ο Χαλήλμπεης, σημαίνων Τούρκος της Λαμίας, ο οποίος έπεισε τον Κιοσέ Μεχμέτ, ιεραρχικά ανώτερο του Ομέρ Βρυώνη, ότι ο Διάκος θα έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, επειδή είχε σκοτώσει πολλούς Τούρκους.
Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος δια ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Προτού ξεψυχήσει, ο Διάκος λέγεται ότι είπε το περίφημο αυτοσχέδιο τετράστιχο:
“Για ιδές καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η γης χορτάρι”
Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν θάνατος δια ανασκολοπισμού και εκτελέστηκε την ίδια μέρα. Προτού ξεψυχήσει, ο Διάκος λέγεται ότι είπε το περίφημο αυτοσχέδιο τετράστιχο:
“Για ιδές καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα π' ανθίζουν τα κλαδιά
και βγάζει η γης χορτάρι”
[Αναδημοσίευση από sansimera.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΟΙ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ !!!
Λινοβάμβακοι: οι κρυπτοχριστιανοί της Κύπρου
Λινοβάμβακοι ή Λινοπάμπατζοι στην κυπριακή διάλεκτο, είναι μια από τις ονομασίες, ή πιο διαδεδομένη, με την οποία είναι γνωστοί στην Κύπρο οι κρυπτοχριστιανοί από την εποχή της Τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα. Η ονομασία αναφέρεται στη διπλή ιδιότητα των κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι ήσαν Χριστιανοί στα κρυφά και Μουσουλμάνοι στα φανερά, κατ΄αναλογία προς ένα ύφασμα που είχε δυο όψεις, μια από λινό και μια από βαμβάκι. Άλλες ονομασίες των Λινοβαμβάκων στην Κύπρο είναι οι εξής: (α) Αποστολικοί ή Αποστολιτζοί, πιθανόν κατ' αναλογία προς μια ποικιλία ελιάς που είναι γνωστή στη Κύπρο ως «αποστολιτζής» και που συνδυάζει τις τόσο της ήμερης όσο και της άγριας ελιάς. (β) Μεσοκκέρτη(δ)ες ή Μισοκκέρτη(δ)ες ή Μισοκκέττη(δ)ες, που σημαίνει τους ανθρώπους με ασταθή χαρακτήρα, (γ) Πάτσαλοι, δηλαδή παρδαλοί, ασπρόμαυροι ή δίχρωμοι, και (δ) Λουρουτζιάτες, Τήλλυροι, κ. ά., επειδή στη Λουρουτζίνα και στη περιοχή της Τηλλυρίας υπήρχαν Λινοβάμβακοι.
Η ύπαρξη Λινοβαμβάκων στην Κύπρο σχετίζεται με πολλές και σημαντικές πτυχές της κυπριακής ιστορίας από την Τουρκοκρατία μέχρι την εποχή μας. Έχει άμεση σχέση με τις κοινωνικές συνθήκες που επικράτησαν στην Κύπρο κατά την περίοδο αυτή, με τις περιπέτειες του νησιού μας, με την καταγωγή των Τουρκοκυπρίων, με τη δημογραφική και εθνολογική κατανομή του πληθυσμού, με τις σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ακόμη και με ορισμένες πτυχές του Κυπριακού προβλήματος.
Συστηματική μελέτη των Λινοβαμβάκων, ενώ ακόμη υπήρχαν οι δυνατότητες να γίνει, δεν έγινε στο βαθμό που η σημασία του θέματος, όπως δείχτηκε αργότερα, απαιτούσε. Αναφορές και πληροφορίες υπάρχουν σε αρκετές πηγές, τόσο στα έργα Ευρωπαίων ταξιδιωτών στους Αγίους Τόπους, που περνούσαν από την Κύπρο, όσο και σε άλλους συγγραφείς του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. Μια πρώτη ενδιαφέρουσα περιγραφή των χαρακτηριστικών των Λινοβαμβάκων και της ιδιοτυπίας τους μέσα στην κυπριακή κοινωνία έκαμε ο Άγγλος διοικητής Λεμεσού Ronald L.N. Michell το 1908 με τη μελέτη του «A Muslim Christian Sect in Cyprus», που τη δημοσίευσε στο αγγλικό περιοδικό The Nineteenth Century and After LXI-II, (1908), σσ. 751 -762. Το θέμα όμως, όπως και η σημασία της ύπαρξης των Λινοβαμβάκων, έμειναν για πολλά χρόνια υποτονισμένα ή παραμελημένα από την ελληνική επιστημονική έρευνα, Στις τελευταίες δεκαετίες η έξαρση του Κυπριακού ζητήματος από τη μια και η ανάπτυξη των κυπριακών σπουδών από την άλλη έστρεψαν την προσοχή προς μια συστηματικότερη αντίκρυση του θέματος. Έτσι έχουμε μερικές αξιόλογες και ενδιαφέρουσες εργασίες Κυπρίων ερευνητών και μελετητών, οι οποίοι, προσπαθώντας να φωτίσουν τη σκοτεινή σε πολλά σημεία περίοδο της Τουρκοκρατίας, τη δημογραφική εξέλιξη του κυπριακού λαού, την καταγωγή των Τουρκοκυπρίων και άλλες πτυχές της ιστορίας μας, αξιολόγησαν και ερμήνευσαν σωστά τις σκόρπιες και λιγοστές πληροφορίες που υπάρχουν. Πολλά όμως μπορούν ακόμη να έλθουν στο φως από περαιτέρω έρευνα και μελέτη των αρχειακών και άλλων πηγών της νεότερης κυπριακής ιστορίας.
Προέλευση των Λινοβαμβάκων
Είναι γνωστό ότι η παρουσία κρυπτοχριστιανών στην Κύπρο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν αποτελεί μοναδικό φαινόμενο. Σ' όλες τις χριστιανικές χώρες, που κατακτήθηκαν από τους Μωαμεθανούς, παρατηρήθηκε, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα, ο βίαιος εξισλαμισμός κατοίκων με διάφορες μεθόδους: με το παιδομάζωμα, χιλιάδες Χριστιανών αγοριών αρπάζονταν από τις οικογένειές τους, για να μετατραπούν σε γενίτσαρους· με την αρπαγή γυναικών για τα χαρέμια των πασάδων και των αγάδων, πολλές Χριστιανές εξισλαμίζονταν με την απειλή της καταστροφής, της οικονομικής αφαίμαξης ή του εκτοπισμού, ολόκληρες οικογένειες ή χωριά αναγκάζονταν να εξισλαμιστούν, για να αποφύγουν μια βαριά τιμωρία ή μια βαριά φορολογία, που δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν.
Κοντά σ' αυτούς του βίαιους εξισλαμισμούς υπήρχαν και οι «εκούσιοι», που στην ουσία και αυτοί δεν μπορεί να ήσαν πραγματικά εκούσιοι - εκτός ίσως μερικών εξαιρέσεων- αλλά αποτέλεσμα ηθικής κάμψης μπροστά στις εξουθενωτικές συνθήκες που προκαλούσε η οθωμανική κατάκτηση με τη μετατροπή ελεύθερων ανθρώπων ή γενικά ανθρώπων, που άλλοτε είχαν ευτυχήσει ή πλουτίσει ή ζήσει σε ανεκτές συνθήκες, σε δούλους και κατατρεγμένους. Έτσι άτομα ή οικογένειες εγκατέλειπαν τη θρησκεία τους και ασπάζονταν τη θρησκεία των κατακτητών τους, για να διατηρήσουν τις περιουσίες τους ή τα προνόμιά τους, ή για να εξασφαλίσουν πλεονεκτήματα που απολάμβανε η άρχουσα μουσουλμανική τάξη μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Η αποστασία από τον Χριστιανισμό, εφόσον δεν γινόταν για λόγους συνειδήσεως, αλλά για λόγους ανάγκης, οδηγούσε ως επί το πλείστον σ' έναν εξωτερικό συμβιβασμό των ανθρώπων, όχι στη νέα τους θρησκευτική και αργότερα - με την ανάπτυξη του εθνικισμού- και εθνική κοινότητα. Έτσι, ενώ εμφανίζονταν κατά τύπους ως Μουσουλμάνοι και τηρούσαν τις θρησκευτικές υποχρεώσεις των Μουσουλμάνων, παρέμεναν κατά βάθος Χριστιανοί και στα κρυφά τηρούσαν τις θρησκευτικές υποχρεώσεις των Χριστιανών. Ταυτόχρονα διατηρούσαν, όσο μπορούσαν, τις συνήθειες και τις παραδόσεις του λαού, από τον οποίο προέρχονταν καθώς επίσης και τη μητρική τους γλώσσα.
Για την Κύπρου υπάρχουν πολλές μαρτυρίες, ότι γίνονταν εξισλαμισμοί καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της οθωμανικής κατοχής ένας άγνωστος αριθμός κατοίκων του νησιού - Έλληνες, Φράγκοι, Βενετσιάνοι, και άλλοι -αναφέρεται ότι εξισλαμίσθηκαν είτε για να διατηρήσουν τις περιουσίες τους ή τις θέσεις τους στη διοίκηση, είτε για άλλους λόγους. Με αυτούς τους εξισλαμισμούς άρχισε να ενισχύεται αριθμητικά η πρώτη μουσουλμανική κοινότητα που εγκαταστάθηκε στην Κύπρο μετά την κατάληψή της από τους Μωαμεθανούς το 1570 -71. Τον αρχικό πυρήνα αυτής της κοινότητας είχαν αποτελέσει 2-3 χιλιάδες Μουσουλμάνων στρατιωτών, που έμειναν στην Κύπρο μετά την κατάκτησή της. Ότι οι εξισλαμισθέντες Χριστιανοί της Κύπρου είχαν ασπασθεί τη νέα τους θρησκεία εξωτερικά μόνο και ότι κατά βάθος παρέμεναν Χριστιανοί, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι συνωμοτούσαν μαζί με τους Έλληνες και άλλους Χριστιανούς κατοίκους του νησιού και συνεργάζονταν με Ευρωπαίους ηγεμόνες για να εξεγερθούν - και να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό, οπότε και θα επανέρχονταν στην πατρογονική τους θρησκεία. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Girolamo Dandini, ο οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο το 1596 - 7, υπήρχαν 12 - 13 χιλιάδες Τούρκων στο νησί. «Οι περισσότεροι απ' αυτούς», έγραψε ο Dandini, «είναι αποστάτες, οι οποίοι ασπάσθηκαν το Ισλάμ, για να απολαμβάνουν μεγαλύτερη ησυχία... Μόλις αυτοί οι αποστάτες δουν ένα χριστιανικό στρατό θα πετάξουν το τουρμπάνι και θα ξαναφορέσουν το καπέλο και θα στρέψουν τα όπλα τους εναντίον του Τούρκου» (Excerpta Cypria, σ, 182).
Για διάφορους λόγους η μέρα της αποτίναξης του τουρκικού ζυγού ολοένα και απομακρυνόταν από τον ορίζοντα της Κύπρου, ενώ η τουρκική διοίκηση γινόταν περισσότερο καταπιεστική και οι κοινωνικές συνθήκες δυσμενέστερες για τους ραγιάδες Κυπρίους. Μέσα σ' αυτό το κλίμα παρατηρήθηκε και μια συνεχής κάμψη της αριθμητικής δύναμης των Ελληνοκυπρίων και μια ανάλογη αύξηση της μουσουλμανικής κοινότητας. Το 1670 ο Hurtrel δίνει την πληροφορία (Excerpta Cypria, σ. 223, ότι πάρα πολλοί Έλληνες και άλλοι Χριστιανοί κάτοικοι της Κύπρου, επειδή δεν μπορούσαν να υποφέρουν περισσότερο την τουρκική τυραννία, επιθυμούσαν να αλλαξοπιστήσουν, αλλά πολλοί δεν γίνονταν αποδεκτοί, γιατί η φορολογία - προφανώς ο κεφαλικός φόρος που επιβαλλόταν ειδικά στους ραγιάδες - θα μειωνόταν αναλόγως.
Εξισλαμισμοί μαρτυρούνται σε διάφορες χρονολογίες, ιδιαίτερα σε εποχές οικονομικών κρίσεων, εσωτερικών αναστατώσεων και κακών διοικητών. Το 1815 ο Άγγλος περιηγητής William Turner πρόσεξε πως πολλοί Τούρκοι της Κύπρου στην πραγματικότητα ήσαν κρυπτοχριστιανοί. «Οι Τούρκοι της Κύπρου», έγραψε, «είναι στην πραγματικότητα οι πιο ήμεροι στην Ανατολή. Πολλοί, που παρουσιάζονται ως Μουσουλμάνοι, είναι στα κρυφά Έλληνες και τηρούν στα κρυφά όλες τις πολυάριθμες νηστείες εκείνης της Εκκλησίας. Όλοι πίνουν κρασί ελεύθερα και πολλοί απ' αυτούς τρώνε στα κρυφά χοιρινό κρέας χωρίς τύψη, πράγμα ανήκουστο στην Τουρκία. Συχνά νυμφεύονται Ελληνίδες του νησιού» (Excerpta Cypria, σ, 449). Το 1821 με τις σφαγές της 9ης Ιουλίου, συνέβησαν εξισλαμισμοί σε μεγαλύτερη κλίμακα («πολλούς ετούρκισαν», αναφέρει χρονογραφικό σημείωμα της εποχής: Κυπριακά Χρονικά, Η' [1931], σ. 85). σποραδικά δε αναφέρονται ως τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Από το 1839 και ιδιαίτερα από το 1856 και μετά, κατά την περίοδο των μεταρρυθμίσεων του Tanzmat στην Οθωμανική αυτοκρατορία, η τύχη των Χριστιανών υπηκόων άρχισε κάπως να βελτιώνεται. Στην Κύπρο η παρουσία Ευρωπαίων προξένων στην Λάρνακα και υποπροξένων στη Λευκωσία και τη Λεμεσό ασκούσε κάποιαν αποτρεπτικήν επίδραση στους βίαιους εξισλαμισμούς Χριστιανών και επίσης ενεθάρρυνε μερικούς Λινοβάμβακους να επανέλθουν στην πατρώα θρησκεία, παρά τους κινδύνους που συνόδευαν μια τέτοια απόφασή τους. Γενικά όμως ένας πολύ μεγάλος αριθμός Λινοβαμβάκων διατηρείτο ως το τέλος της Τουρκοκρατίας - και επί Αγγλοκρατίας - στην ιδιότυπη εκείνη θρησκευτική, εθνική και κοινωνική κατάσταση.
Η αγγλική κατοχή της Κύπρου το 1878 δημιούργησε εντελώς νέες καταστάσεις για όλους τους κατοίκους του νησιού και φυσικά και για τους κατοίκους του νησιού και φυσικά και για τους Λιναβαμβάκους. Για ένα διάστημα, από το 1878 ως το 1914 που έγινε η προσάρτηση της Κύπρου από την Αγγλία, η αγγλική κατοχή, σύμφωνα με την Αγγλοτουρκική Σύμβαση της 4.6. 1878, είχε προσωρινό χαρακτήρα. Η Κύπρος θα επιστρεφόταν στον σουλτάνο, αν η Ρωσία επέστρεφε στην Οθωμανική αυτοκρατορία τις περιοχές που είχε καταλάβει στον Καύκασο κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877 -78. Ο όρος αυτός συνετέλεσε, ώστε να υπάρχει πολλή αβεβαιότητα σχετικά με την παραμονή της Αγγλίας στην Κύπρο και να ανακοπούν σε μεγάλο βαθμό τα μεγαλόπνοα σχέδια, που είχαν εξαγγελθεί το 1878 από την κυβέρνηση Disraeli για τη γρήγορη ανάπτυξη της Κύπρου. Επί πλέον η συνέχιση σε πολλά θέματα της οθωμανικής διοικητικής παράδοσης στη νομοθεσία, στη φορολογία, στην τοπική διοίκηση και σ' άλλους θεσμούς, ενίσχυε την εντύπωση ότι η αγγλική κατοχή δεν θα είχε μόνιμο χαρακτήρα. Κάτω απ΄αυτές τις συνθήκες ήταν επόμενο ότι πολλοί Λινοβάμβακοι θα δίσταζαν να επανέλθουν μαζικά στον Χριστιανισμό και θα προτιμούσαν να ζουν ανάμεσα στις δυο θρησκείες παρακολουθώντας την εξέλιξη των πραγμάτων.
Έτσι κατά τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας παρατηρήθηκε η επιστροφή Λινοβαμβάκων στην πατρώα θρησκεία, σε περιορισμένη πάντως κλίμακα, είτε μεμονωμένων ατόμων, είτε ολόκληρων οικογενειών και σε 2 -3 περιπτώσεις και ολόκληρων χωριών: βλέπε παραδείγματα στην εφημερίδα Νέον Κίτιον, αρ 19, 45, 79, 81, 91, 92, 94 (1879 - 81), στην Αλήθεια, αρ. 211, 5/17 Ιαν. 1885, και αρ. 229, 11/23 Μαΐου 1885. Επίσης Accounts and Papers, LHI, (1884 -85) (C. 4264), σ. 13. 1. K. Περιστιάνη, Ιστορία των Ελληνικών Γραμμάτων εν Κύπρω από της Τουρκικής κατακτήσεως μέχρι της Αγγλικής κατοχής (1571 -1878), εν Λευκοσία, 1931, σσ. 276-7. Π.Μ Σαμαρά. Η ελληνική καταγωγή των Τουρκοκυπρίων, Αθήνα, 1987, σσ. 24 - 6. Ιδιαίτερη δράση για επιστροφή των Λινοβαμβάκων στους κόλπους της χριστιανικής Εκκλησίας ανέπτυξε κατά τη περίοδο αυτή ο επίσκοπος Κυρηνείας Χρύσανθος σ΄ολόκληρη την επαρχία του και κυρίως στην Τυλλυρία, ιδρύοντας σχολεία και (επανα)βαπτίζοντας Λινοβάμβακους. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του Νέου Κιτίου (Β' αρ. 81. 9/21 Ιανουαρίου 1881, σσ. 7-8), ο Χρύσανθος κατά την περιοδεία του ίδρυσε 4 νέα σχολεία, ένα από τα οποία στην Τηλλυρία. «Το μέρος τούτο», συνεχίζει ο ανταποκριτής, «ως γνωστόν, κατοικούμενον υπό των καλούμενων Λινοβαμβάκων, διατελεί, ούτος ειπείν, απομεμονωμένον της λοιπής Νήσου και οι κάτοικοι αυτού ενώ φέρουσι Μωαμεθανικά ονόματα, ούχ ήττον βαπτίζουσιν ορθοδόξως τα τέκνα των καιι σέβονται τας εικόνας. Είναι εξ εικείνων, οίτινες κατά την φοβεράν του είκοσι ένα εποχήν υπεχρεώθησαν ν' ασπασθώσι τον Μωαμεθανισμόν και μετά ταύτα φοβούμενοι πάντα την κρατούσαν φυλήν δεν ετόλμων παρρησία να επανέλθωσιν εις την πίστην των πατέρων των. Σήμερον όμως, ότε ο φανατισμός των Τούρκων ουδέν πλέον σημαίνει ενταύθα και έκαστος είναι ελεύθερος να πιστεύη ο,τι θέλει, αναγκαιότατον αποβαίνει να ποτισθώσιν οι δυστυχείς εκείνοι εκ των Ελληνικών ναμάτων και να ενθαρρυνθώσιν ειις την ομολογίαν της πίστης των».
Την ανάγκη επανόδου των Λινοβαμβάκων στην πατρώα θρησκεία δεν αντιλαμβάνονταν όλοι όπως ο επίσκοπος Χρύσανθος. Υπήρχαν και άλλοι που τους θεωρούσαν περιφρονητικά σαν αποστάτες ή σαν δειλούς και ασταθείς ανθρώπους, που δεν θα γίνονταν πραγματικά πιστοί Χριστιανοί. Επίσης δεν μπορούσαν πολλοί τότε να αντιληφθούν τον ρόλο, που θα διαδραμάτιζε στις κυπριακές εξελίξεις μια μουσουλμανική κοινότητα ενισχυμένη αριθμητικά από ένα σημαντικό ποσοστό Λινοβαμβάκων. Γι' αυτό παραμελήθηκε η προσπάθεια επανευαγγελισμού των Λινοβαμβάκων, τη στιγμή που άλλοι παράγοντες είχαν αρχίσει να επενεργούν αρνητικά εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ένας παράγοντας ήταν το ενδιαφέρον της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία, πιστεύοντας ότι ένα ποσοστό των Λινοβαμβάκων είλκε την καταγωγή του από Καθολικούς Χριστιανούς που είχαν εξισλαμισθεί, ανέπτυξε κατά τα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας συστηματική προσπάθεια με κάποιον ιερέα ονόματι Calestino για προσηλυτισμό Λινοβαμβάκων ορισμένων χωριών της επαρχίας Λεμεσού. Τα αποτελέσματα της προσπάθειας εκείνης ήσαν περιορισμένα (Κ.Α. Πιλαβάκη, Η Λεμεσός σ΄άλλους Καιρούς, Λεμεσός, 1977, σ. 205).
Ένας δεύτερος και πολύ σημαντικότερος παράγοντας ήταν η ανάπτυξη του εθνικισμού ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους μέσω της θρησκείας και κυρίως μέσω της παιδείας. η ίδρυση τουρκικών σχολείων σε χωριά, όπου οι κάτοικοι ήσαν «Μουσουλμάνοι», αλλά ελληνόφωνοι κρυπτοχριστιανοί, όπως για παράδειγμα στη Λουρουτζίνα, τη Γαληνόπωρνη και αλλού, και σ' άλλα μουσουλμανικά ή μεικτά χωριά που είχαν Λινοβάμβακους, και η απαγόρευση σ΄αυτούς από τους δασκάλους και τους χότζες να μιλούν ελληνικά, οδήγησε σιγά -σιγά στην απορρόφηση πολλών Λινοβαμβάκων από τη μουσουλμανική θρησκεία και κοινότητα. Στα χρόνια που ακολούθησαν οι στενές και αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στις δυο εθνικές κοινότητες του νησιού διαταράχθηκαν σημαντικά και εξαιτίας των διαφορετικών εθνικών προσανατολισμών τους και της διαιρετικής πολιτικής των Άγγλων κατακτητών και των αποσχιστικών ενεργειών της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο κατά τα τελευταία 40-50 χρόνια, και που σχετίζονται με την τελευταία φάση του Κυπριακού ζητήματος, προκάλεσαν, ανάμεσα σ' άλλα, και τη διασάλευση των παραδοσιακών συνθηκών και σχέσεων μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι Λινοβάμβακοι είχαν ήδη ενταχθεί στη μουσουλμανική κοινότητα και από γενεά σε γενεά προχωρούσε ο αφομοίωσή τους. Η τουρκική εισβολή του 1974, που είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων από τα καταληφθέντα εδάφη και τη μεταφορά των Τουρκοκυπρίων από τις ελεύθερες στα κατεχόμενα εδάφη, επέβαλε με τη βία των όπλων ένα παράνομο εδαφικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό διαχωρισμό των δυο εθνικών κοινοτήτων του κυπριακού λαού. Επιπλέον επιχειρείται εθνολογική αλλοίωση με τη μεταφορά κι εγκατάσταση στην Κύπρο δεκάδων χιλιάδων Τούρκων εποίκων από την Ανατολία. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η παλαιότερη γενεά Λινοβαμβάκων, που φέρονται ως Μουσουλμάνοι Τουρκοκύπριοι, επιβιώνει όπως και επί Τουρκοκρατίας με τον ίδιο όπως και τότε τρόπο, ίσως μάλιστα κάτω από δυσμενέστερες συνθήκες. Και σήμερα ακόμη πρέπει να υπάρχει ένας αριθμός κρυπτοχριστιανών Λινοβαμβάκων, που δεν ξεχνούν την πατρική τους θρησκεία και γλώσσα και μερικοί απ΄αυτούς ανάβουν μια λαμπάδα ή ένα κερί στο κατεχόμενο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα ή βλέπουν με θλίψη τις βεβηλωμένες εκκλησίες στις τουρκοκρατούμενες περιοχές.
Αριθμητική δύναμη των Λινοβαμβάκων
Ακριβή στοιχεία για την αριθμητική δύναμη των Λινοβαμβάκων κατά τον 19ο και 20ό αιώνα, όπως και κατά τους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο ορισμένοι υπολογισμοί, που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Ο Έλληνας πρόξενος στη Λάρνακα Γ.Σ. Μενάρδος το 1860 υπολόγισε τους Λινοβάμβακους σε 10 με 15 χιλιάδες σε σύνολο 45.000 Μουσουλμάνων (Π. Μ. Σαμαρά, ενθ. αν., σ. 21). Αντίθετα ο πρόξενος της Αμερικής στη Λάρνακα L. Palma di Cesnola μιλώντας προφανώς για την τελευταία δεκαετία της οθωμανικής περιόδου, δίνει την πληροφορία, ότι οι Λινοβάμβακοι δεν αριθμούσαν πάνω από 1.200 και ότι κατοικούσαν κυρίως κοντά στις πόλεις της Λευκωσίας, της Αμμοχώστου και της Λεμεσού (Cyprus: Its Ancient Cities, Tombs, and Temples, London. 1877, σ. 185). Τον ίδιο αριθμό δίνει και η Esme Scott-Stevenson (Our Home in Cyprus, 2nd ed., London, 1880, a. 308), ενώ ο Sir Samuel Baker, που επισκέφθηκε την Κύπρο το 1879 τους ανεβάζει στους 1.500 (Cyprus as I saw it in 1879, London, 1879, σ. 323). Επειδή είναι σήμερα γνωστό ότι οι Λινοβάμβακοι ζούσαν σε πολλές περιοχές της Κύπρου, από την Πάφο ως την Καρπασία, και ότι δεν ήταν εύκολο να προσδιοριστεί ο αριθμός τους, γιατί σε καμιά απογραφή πληθυσμού δεν δηλώνονταν ως Λινοβάμβακοι, αλλά ως Μουσουλμάνοι, είναι βέβαιο ότι οι αριθμοί 1.200 και 1.500 είναι απλή εικασία και πολύ κατώτεροι του πιθανού. Το 1879 εξ άλλου, μας δίνεται ακόμη μια πληροφορία από τον Έλληνα πρόξενο Η. Βασιλειάδη ότι οι Λινοβάμβακοι ανέρχονταν σε 20.000 από σύνολο 45.000 Μουσουλμάνων (Π. Μ. Σαμαρά, ενθ. αν., σ.σ. 21,25). Το 1902, ύστερα από 24 χρόνια αγγλικής κατοχής, οπότε ένας απροσδιόριστος αριθμός Λινοβαμβάκων επέστρεψαν στην πατρική τους θρησκεία, υπολογίστηκαν από τη Καθολική Propaganda Fide σε 10.000. Όπως έχει παρατηρηθεί (Th. Papadopoullos, Social and Historical Data on Population, 1570-1881, Nicosia, 1965, σ. 83 σημ.) και μόνο 10. 000 Λινοβάμβακοι αν υπήρχαν κατά τη μεταβίβαση της Κύπρου από την Τουρκία στην Αγγλία, θα αποτελούσαν το 22% του μουσουλμανικού πληθυσμού της Κύπρου. Σύμφωνα με τα πιο πάνω, αλλά και από άλλες ενδείξεις και στοιχεία, οι υπολογισμοί του Μενάνδρου και του Βασιλειάδη είναι πιθανόν οι πλησιέστεροι προς την πραγματική αριθμητική δύναμη των Λινοβαμβάκων επί Τουρκοκρατίας και τις πρώτες δεκαετίες της Αγγλοκρατίας.
Ορισμένα άλλα στοιχεία είναι πολύ ενδεικτικά για την διάδοση του λινοβαμβακισμού μεταξύ των Μουσουλμάνων κατοίκων της Κύπρου. Τα στοιχεία αυτά είναι: (α) η ευρύτατη διάδοση της ελληνικής γλώσσας μεταξύ των Τουρκοκυπρίων και (β) οι χριστιανικές, ελληνικές ή τοπικές, μη μουσουλμανικές, ονομασίες μεγάλου αριθμού μουσουλμανικών ή μεικτών μεν, αλλά με μουσουλμανική πλειονότητα κυπριακών χωριών.
Η χρησιμοποίηση της ελληνικής γλώσσας από ένα πολύ μεγάλο ποσοστό Μουσουλμάνων Κυπρίων μέχρι την εποχή μας, είναι φαινόμενο ανάλογο με εκείνο της Κρήτης επί Τουρκοκρατίας. Ίσως η μόνη γενεά Τουρκοκυπρίων που δεν γνωρίζει ελληνικά είναι όσοι γεννήθηκαν μετά το 1963, που άρχισαν οι διακοινοτικές ταραχές και εκδηλώθηκαν οι χωριστικές τάσεις της τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Η διάδοση της ελληνικής μεταξύ των Τουρκοκυπρίων μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους: Πρώτον, στο ότι μια μειονότητα, η μουσουλμανική, ζώντας ανάμεσα σε μια ελληνική πλειοψηφία, ήταν επόμενο να υφίσταται την γλωσσική και άλλες επιδράσεις της πλειοψηφίας με την καθημερινή επικοινωνία και συνεργασία. Παρόλα αυτά δεν θα ανάμενε κανείς τόση μεγάλη επίδραση του κατακτημένου λαού πάνω στην άρχουσα τάξη και τον κατακτητή γενικά, αν δεν υπήρχαν ταυτόχρονα και άλλα εσωτερικά και ισχυρά ρεύματα επιδράσεων, που μας οδηγούν στον δεύτερο λόγο: Ότι η ελληνική γλώσσα δεν αποβαλλόταν από τους εξισλαμιζόμενους Χριστιανούς κατοίκους, αλλά διατηρείτο και απ' αυτούς και από τους Λινοβάμβακους ιδιαίτερα, και η θρησκεία καιι τα άλλα ήθη και έθιμα. Αυτή η εξήγηση ενισχύεται από το γεγονός ότι οι Μουσουλμάνοι κάτοικοι ολόκληρων χωριών αμιγώς μουσουλμανικών, η μεικτών χωριών, ήταν ελληνόφωνοι. Από τα αμιγή μουσουλμανικά χωριά, τα πιο χαρακτηριστικά ελληνόφωνα χωριά ήταν η Λουρουτζίνα, η Γαληνόπωρνη, η Λαπηθιού, η Πλατανασσός, ο Άγιος Συμεών και ο Άγιος Ανδρόνικος (C. F. Beckingham, "The Turks of Cyprus", Journal of the Royal Central Asian Society, 43 [1956], σ. 170). Από τα μεικτά χωριά με ελληνόφωνους Μουσουλμάνους κατοίκους αναφέρονται ενδεικτικά μόνο μερικά: Αγία Βαρβάρα (Πάφου), Πάνω Αρόδες, Λυθράγκωμη, Δένεια, Ακάκι, Αργάκι, Περιστερώνα (Μόρφου), Κάτω Κιβίδες, Πάχνα, Πραστειόν Αυδήμου, Γεροσκήπου, Αναρίτα (Π. Μ. Σαμαράς, ενθ. αν., σσ. 35, 40).
Τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας μεταξύ των Μουσουλμάνων αποδεικνύουν και οι απογραφές πληθυσμού, που έγιναν επί Αγγλοκρατίας από το 1881 και μετά κάθε 10 χρόνια. Στην απογραφή του 1881 δεν αναφέρεται πόσοι Μουσουλμάνοι γνώριζαν την ελληνική, αλλά πόσοι Μουσουλμάνοι είχαν σαν μητρική τους γλώσσα την ελληνική. Έτσι, 2. 454 Μουσουλμάνοι από τους 45.358 δήλωσαν ότι μητρική τους γλώσσα ήταν η ελληνική. Την ευρύτατη όμως διάδοση της ελληνικής μεταξύ όλων των κατοίκων της Κύπρου διαπίστωσε την ίδια χρονιά ο Άγγλος ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Αποικιών E.D. Fairfield, που επισκέφθηκε την Κύπρο. το 1881 και υπέβαλε έκθεση για τη διοίκηση και άλλα συναφή θέματα. «Η ελληνική», παρατήρησε ο Fairfield, «δίνει τα μέσα επικοινωνίας με 9 ανθρώπους στους 10, αν όχι 19 στους 20. ενώ η τουρκική δεν θα έδινε τα μέσα επικοινωνίας με περισσότερους από 2 στους 10, αν όχι τόσους» (883/3 Mediterranean no.5 -June 1882, σ. 83).
Ένα δεύτερο και εξίσου σημαντικό στοιχείο, που δίνει μια ένδειξη για την έκταση του εξισλαμισμού Ελλήνων κυρίως και σε μικρότερη κλίμακα Μαρωνιτών, Λατίνων και Αρμενίων κατοίκων του νησιού, είναι τα ονόματα των αμιγών μουσουλμανικών ή, κατά μεγάλη πλειοψηφία Μουσουλμάνων κατοίκων μεικτών χωριών. Από αυτά εντελώς ιδιαίτερη σημασία έχουν τα ονόματα μουσουλμανικών χωριών που έχουν καθαρά χριστιανικά ονόματα. Συμφωνά με την απογραφή του 1891, οπότε τα πληθυσμιακά δεδομένα πολύ λίγο είχαν αλλάξει από την εποχή της Τουρκοκρατίας, έχουμε την ακόλουθη εικόνα (οι αριθμοί που αναφέρονται από εδώ και κάτω σε παρένθεση δηλώνουν, ο μεν πρώτος αριθμός τον μουσουλμανικό πληθυσμό του κάθε χωριού, ο δε δεύτερος τον χριστιανικό. Όπου αναφέρεται ένας μόνο αριθμός πρόκειται για τον μουσουλμανικό πληθυσμό):
Επαρχία Λευκωσίας: Άγιον Γεωρκούδι (34), Άγιος Θεόδωρος Τηλλυρίας (162+2), Κουρού Μοναστήρι (71), Σελέμανοι (Άγιος Ιωάννης) (49+4), Άγιος Σωζόμενος (70+31), Άγιοι Ηλιόφωτοι (56).
Επαρχία Λεμεσού: Άγιος Θωμάς (99+1), Επισκοπή (475+291).
Επαρχία Πάφου: Αγία Βαρβάρα (123+50), Άγιος Ισίδωρος (54+10), Άγιος Μερκούριος (28+20), Άγιος Ιωάννης, (279+6), Άγιος Νικόλαος (337+22), Άγιος Γεώργιος (140), Σταυροκόννου (236+7).
Επαρχία Αμμοχώστου: Άγιος Χαρίτων (36), Άγιος Ανδρόνικος (119 + 11), Άγιος Ευστάθιος (88), Άγιος Ιάκωβος (122+4), Άγιος Συμεών (288+3).
Εκτός απ' αυτά σ΄όλες τις επαρχίες της Κύπρου, σύμφωνα με την απογραφή του 1891, παρουσιάζονται πολλά μουσουλμανικά χωριά ή με μεγάλη πλειοψηφία Μουσουλμάνων κατοίκων με ελληνικά ή οπωσδήποτε μη μουσουλμανικά ονόματα (σε παρένθεση οι αριθμοί όπως και πιο πάνω):
Επαρχία Λευκωσίας: Ορνίθι (Ορούντα) (144), Πετροφάνι (47), Βροΐσια (38+10), Αγκολέμι (119+7), Λεύκα (741+166), Αλεύκα (Κόκκινα) (60), Αμμαδκιές (114+4), Αμπελικού (248+60), Ελαιά (291+64), Καλό Χωριό (135+39), Καππαρκά (10), Κόκκινα (154+1), Περιστερωνάρι (44+1), Σελλάιν τ' Άππη (42+2), Καζιβερά (121), Επιχό (Αποχώρι) (319).
Επαρχία Λάρνακας: Κελλιά (Τζελλιά) (116+36), Κλαυδιά (193+8), Σοφάδες (68), Πάνω Κοφίνου (310+1), Μαρί (270).
Επαρχία Λεμεσού: Αρμενοχώρι (75+14), Αλέκτορα (210+6), Κάτω Κιβίδες (101+5), Λάκκος του Φράγκου (37+12), Μάνταλα (50), Παραμάλι (135+1), Πλατανίσκια (189+2), Μαλιά (441+51), Γεροβάσα (57+1), Πεντάκωμο (183+133), Αυδήμου (374+24).
Επαρχία Πάφου: Ακουρσός (111+44), Κολώνη (43+5), Λέμπα (99), Μανδριά (134+45), Μορό Νερό (43+12), Φοίνικας (57), Ανδρολίκου (325), Κάτω Αρώδες (243+6), Ευρέτου (123), Χρυσοχού (282+5), Μακούντα (88), Μελάδια (176), Μελάνδρα (124), Πελαθούσα (185), Τέρρα (323+1), Τρεμιθούσα Χρυσοχούς (97), Γιαλιά (341+15), Ζαχαριά ή Ζαχαρκά (72), Αξύλου (102+3), Κιδάσι (110+6),Λαπηθιού (123+3), Μαλούντα (79), Μάρωνας (96+4), Φάλια (140), Φασούλα Χρυσοχούς (37), Πραστειόν (66+10), Βρέτσια (291+14), Σαραμά (106+7), Σουσκιού (210+66), Καραμουλίδες (34).
Επαρχία Αμμοχώστου: Αλόα (957+70), Μάραθα (39), Πέργαμος (91+5), Μαλούντα (83), Σανταλάρης (47), Κούκλια (193+15), Σύγκραση (142+71), Άρσος (138+80), Γούφες (206+43), Ψιλλάτος (360+3), Άρτεμη (98), Κνώδαρα (479+9), Κορνόπηκος (167+2), Πλατάνι (176+2), Γαλάτεια (575+2), Γαληνόπωρνη (342+10), Κορόβια (136), Κρίδκια (136), Λειβάδια (89+26), Μοναρκά (61), Όβκορος (261+3), Περιβόλια του Τρικώμου (65+8), Πλατανισσός (322+7), Μελούσια (93).
Επαρχία Κερύνειας: Αγρίδι (Αγίρτα) (129+1), Πιλέρι (57+5), Τέμπλος (137), Τράπεζα (20+2), Καμπυλή (104+9), Κρινί (137+20).
Σαν ενισχυτικό της υπόθεσης ότι μουσουλμανικά χωριά με μη μουσουλμανικές ονομασίες πιθανότατα υποδηλώνουν εξισλαμισμένα χριστιανικά χωριά, είναι και η αναφορά που υπάρχει στην Relatione del Regno di Cipro, που γράφτηκε μεταξύ 1510 και 1521, ότι ορισμένα από τα πιο πάνω χωριά επί Ενετοκρατίας ανήκαν ως φέουδα στο στέμμα. Συγκεκριμένα αναφέρονται τα εξής:
Επαρχία Λευκωσίας: Καζιβερά, Λεύκα, Λουρουτζίνα, Βροΐσια, Επιχό (Αποχώρι).
Επαρχία Λάρνακας: Καλό Χωρίο, Κοφίνου.
Επαρχία Λεμεσού: Αλέκτορα, Παραμάλι, Πέργαμος.
Επαρχία Πάφου: Άγιος Νικόλαος, Χρυσοχού, Κούκλια, Λαπηθιού, Πραστειό, Λέμπα, Μορό Νερό, Σαραμά, Σουσκιού, Τέρρα, Τρεμιθούσα Χρυσοχούς, Γιαλιά.
Επαρχία Αμμοχώστου: Γαλάτεια, Γαληνόπωρνη, Κορόβια, Πλατανισσός, Ψιλλάτος, Μελούσια.
Επαρχία Κερύνειας: Καζάφανι, Καμπυλή, Τράπεζα, Αγίρτα.
(C. F. Beckkingham, ενθ. αν., σ. 172)
Περαιτέρω διερεύνηση του θέματος της ιστορικής εξέλιξης των τουρκοκυπριακών χωριών θα μπορούσε νε έφερνε στο φως πολύ περισσότερα στοιχεία για την έκταση του εξισλαμισμού των Χριστιανών κατοίκων της Κύπρου και τη διάδοση του λινοβαμβακισμού μεταξύ των εξισλαμισμένων κατοίκων του νησιού.
Ιδιοτυπία και γενικά χαρακτηριστικά των Λινοβαμβάκων
Οι Λινοβάμβακοι ζούσαν ανάμεσα στις δυο θρησκείες, τον Χριστιανισμό και τον Μωαμεθανισμό, όχι σαν μια αυτοτελής θρησκευτική και εθνική ομάδα ή κοινότητα, αλλά σαν μια ιδιότυπη ομάδα, η οποία στα φανερά παρουσιάζονταν ενσωματωμένη στη μουσουλμανική κοινότητα του νησιού, ενώ στα κρυφά συμμετείχε στον βαθμό που οι περιστάσεις της επέτρεπαν στην χριστιανική πίστη. Είναι πολύ πιθανό ότι τόσο οι πραγματικοί Μουσουλμάνοι όσο και οι Χριστιανοί θα τους γνώριζαν, αλλά οι μεν πρώτοι τους ανέχονταν εφόσον δεν έδειχναν με οποιαδήποτε ενέργειά τους ότι αποκήρυτταν τη μουσουλμανική πίστη και λατρεία, οι δε δεύτεροι τους έβλεπαν είτε αδιάφορα, είτε με συμπάθεια, είτε με κάποια περιφρονητική διάθεση - αυτό εξάλλου υποδηλώνουν και ορισμένες από τις ονομασίες με τις οποίες είναι γνωστοί - επειδή μετέρχονταν τη μέθοδο της διπλής θρησκευτικής υπόστασης, για να εξασφαλίσουν κάποια πλεονεκτήματα, που δεν θα μπορούσαν να τα έχουν, αν έμεναν φανερά προσηλωμένοι στην πατρική τους θρησκεία και εθνότητα.
Έτσι, εφόσον οι Λινοβάμβακοι είχαν δυο ιδιότητες, όλη η ζωή τους, από τη γέννησή τους μέχρι τον θάνατό τους, ήταν μια συνεχής προσπάθεια να ανταποκριθούν στις αντιφατικές απαιτήσεις της διπλής τους υπόστασης. Σαν Μουσουλμάνοι, έπαιρναν μουσουλμανικά ονόματα.Το αγόρια σε κάποια ηλικία υποβάλλονταν σε περιτομή, αν και πολλά απ' αυτά απέφευγαν αυτή την επέμβαση με δωροδοκία του χότζα από τους γονείς τους. Πήγαιναν στο τζαμί και ακολουθούσαν τις θρησκευτικές υποχρεώσεις και λατρευτικούς τύπους της μουσουλμανικής θρησκείας, που σχετιζόταν με τις γιορτές, τον γάμο, την κηδεία και την ταφή. Όταν οι νεαροί Λινοβάμβακοι ήσαν σε ηλικία στράτευσης, σαν Μουσουλμάνοι υπέκειντο στη στρατολογία ως κληρωτοί για πέντε χρόνια, πολλές φορές μάλιστα για υπηρεσία εκτός Κύπρου, σ' άλλα μέρη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις μάταια προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι ήταν Χριστιανοί και όχι Μουσουλμάνοι, για να αποφύγουν τη στράτευση, επειδή οι Χριστιανοί ήταν απαλλαγμένοι και πλήρωναν γι' αυτή την απαλλαγή έναν ειδικό φόρο, που λεγόταν bedel askerie.
Από την άλλη, οι Λινοβάμβακοι, σαν κρυφοί Χριστιανοί, βαπτίζονταν στα κρυφά από Χριστιανό ιερέα και έπαιρναν χριστιανικό όνομα, με το οποίο τους καλούσαν οι δικοί τουςκαι οι όμοιοί τους, όταν υπήρχε ασφάλεια. Το χριστιανικό αυτό όνομα έμοιαζε συνήθως με το μουσουλμανικό, π.χ. Γιωσήφης - Γιουσούφ, Σολομός - Σουλεϊμαν, Αβραάμ - Ιμπραχίμ, Αντριιανού - Τουτού, Ελένη - Σιελούκκα, κλπ. (Μ.Ν. Χριστοδούλου, «Περί των Λινοβαμβάκων», Συμπόσιον Λαογραφίας, Λευκωσία, 1972, σ. 108). Παράλληλα με τη συμμετοχή τους στην μουσουλμανική λατρεία τηρούσαν με αρκετή ή λιγοστή συνέπεια τις υποχρεώσεις τους προς τη χριστιανική θρησκεία γιορτάζοντας κρυφά, σε προχωρημένες ώρες της νύχτας ή σε απομακρυσμένα από την τουρκική διοίκηση χριστιανικά χωριά ή σε ξωκλήσια, τις μεγάλες γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα ή τις γιορτές των τοπικών αγίων. Οι γάμοι γίνονταν ως επί το πλείστον με μέλη άλλων λινοβαμβακικών οικογενειώνκαι σύμφωνα με τον χριστιανικό τρόπο σε εκκλησία ή σε σπίτι από κάποιο ιερέα. Αλλά και γάμοι με Χριστιανούς και Μουσουλμάνους μπορούσαν να γίνουν, Ως προς την φοίτηση, σε εποχή που σε πολλά χωριά δεν υπήρχαν σχολεία, όσοι είχαν την ευχέρεια φοιτούσαν στο ελληνικό σχολείο του χωριού τους ή κάποιου κοντινού χωριού. Όταν άρχισαν να ιδρύονται και τουρκικά σχολεία, τα παιδιά των Λινοβαμβάκων ήσαν υποχρεωμένα να φοιτούν σ΄αυτά. Με την ανάπτυξη του εθνικισμού στα σχολεία αυτά οι φανατικοί Τούρκοι δάσκαλοι τους μάθαιναν την τουρκική γλώσσα και τους απαγόρευαν να μιλούν ελληνικά. Ως προς τις συνήθεις, τα ήθη και τα έθιμα, την ενδυμασία και τις λαϊκές παραδώσεις, οι Λινοβάμβακοι διέφεραν πολύ λίγο από τους άλλους κατοίκους του νησιού. Υφίσταντο και αυτοί, όπως και οι Μουσουλμάνοι, την επίδραση των Ελληνοκυπρίων, αλλά υφίσταντο ταυτόχρονα και μουσουλμανικές επιδράσεις. Όταν τέλος ερχόταν η ώρα της εγκατάλειψης της επίγειας ζωής, ζητούσαν συνήθως να τύχουν των τελευταίων φροντίδων σύμφωνα με τη χριστιανική τους θρησκεία, προτού κηδευθούν σε μουσουλμανικό κοιμητήριο σύμφωνα με τη μουσουλμανική θρησκεία.
Είναι πολύ πιθανόν ότι, όπως κατάφεραν να επιβιώσουν για τόσα χρόνια, παρά την αυξανόμενη πίεση πάνω τους για να αφομοιωθούν πλήρως με το μουσουλμανικό στοιχείο, να κατορθώσουν και στην εποχή μας, κάποιο ποσοστό τουλάχιστον Λινοβαμβάκων, να διατηρήσουν και να κληροδοτήσουν και την επόμενη γενεά τη διφυή υπόστασή τους.
Του Β. Χριστοδούλου
Πηγή: Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
Μεταφέρθηκε στο διαδίκτυο από NOCTOC
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)