Το θεοσοφιστικό θεμέλιο της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας βασίζεται στην άρνηση της Θείας Φύσης του Χριστού
Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου
Η οικουμενική κίνηση ή οικουμενισμός ή θρησκευτική παγκοσμιοποίηση ή θρησκευτικός διεθνισμός - ο οποίος άρχισε να αναπτύσσεται από το 1893
καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, θεολόγου
1 - ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το παρόν άρθρο μου προϋποθέτει τα προηγούμενα άρθρα μου, που δημοσιεύθηκαν στη Ρομφαία, με τίτλους «Η απογύμνωση της θείας φύσης του Θεανθρώπου Χριστού από την «Παγκόσμια Γραφή» και από την UNESCO» https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/36702-i-apogumnosi-tis-theias-fusis-tou-theanthropou-apo-tin-pagkosmia-grafi-kai-tin-unesco), και «Οι διαφαινόμενοι σκοποί της λεγόμενης «πανδημίας» του κορωναϊού» (https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/36455-oi-diafainomenoi-skopoi-tis-legomenis-pandimias-tou-koronaiou).
Όπως ανέφερα στο άρθρο μου με τίτλο ««Η απογύμνωση της θείας φύσης του Θεανθρώπου Χριστού από την «Παγκόσμια Γραφή» και από την UNESCO», η οικουμενική κίνηση ή οικουμενισμός ή θρησκευτική παγκοσμιοποίηση ή θρησκευτικός διεθνισμός - ο οποίος άρχισε να αναπτύσσεται από το 1893 με το λεγόμενο «Κοινοβούλιο των Θρησκειών» του Σικάγο - εφαρμόζει την αρχή «ενότητα στην ποικιλία» (δηλαδή κοινές αρχές μεταξύ των θρησκευμάτων που ενώνονται, και ταυτόχρονη διατήρηση των ιδιαίτερων αρχών τους που δεν θα πρέπει να έρχονται σε αντίθεση με τις κοινές αρχές).
Διακρίνεται σε δύο (2) είδη, α) τον δια-χριστιανικό, και β) τον δια-θρησκειακό.
