Ανήμερα της Ανάστασης μετά την εβδομάδα των Παθών, είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τις αναλογίες ως προς την πορεία και τα προβλήματα της Ελλάδας και της «σταύρωσης» του λαού της. Η Ελλάδα καθεύδει στον σκοτεινό «δρόμο του Άδη». Η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και της οικονομικής ολιγαρχίας το 2010, με την είσοδο της χώρας στη σκληρή μνημονιακή κηδεμονία και την πλήρη εξάρτηση, που έχει νομοθετηθεί έως το 2063(!) έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της από τα «δηλητηριώδη καρφιά» στο σώμα της.
Εννέα χρόνια μετά τις 23 Απριλίου 2010, όπου έγινε η ανακοίνωση της μνημονιακής εμπλοκής στο Καστελλόριζο από τον Γιώργου Παπανδρέου, η Ελλάδα είναι μία χώρα σε αποδρομή, με αναιμική ανάπτυξη, δραματική διάλυση του παραγωγικού της μηχανισμού, συνεχιζόμενο brain drain της νέας πιο μορφωμένης γενιάς στην ιστορία και παντελή έλλειψη ενός συνεκτικού προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης. Πρόκειται για μια ιδιότυπη αποικία χρέους, που έχει επιφέρει, πέραν των δραματικών οικονομικών και κοινωνικών αρνητικών αποτελεσμάτων, και σοβαρή υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας.
Ο εκρηκτικός συνδυασμός της βίαιης εσωτερικής υποτίμησης από τον μνημονιακό οδοστρωτήρα, η μετατροπή της σε πειραματόζωο και οι ρευστές γεωπολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, λόγω του φθινοπώρου της αμερικανικής ηγεμονίας (ειδικότερα στην ευρύτερη περιοχή μας) δημιουργούν τις προϋποθέσεις μεγάλων ορατών κινδύνων που μπορούν να αγγίξουν τα επίπεδα ιστορικής στρατηγικής εθνικής ήττας. Υπενθυμίζουμε τον άκρατο και επιθετικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, καθώς και τη «Λερναία Ύδρα» της Μέσης Ανατολής.
Στρώματα νεοπληβείων
Η παράλογη και εξοντωτική υπερφορολόγηση σε οτιδήποτε παραγωγικό υπάρχει στην Ελλάδα συνεχίζεται. Δημιουργούνται μεγάλα στρώματα νεοπληβείων, που επιβιώνουν με ψίχουλα επιδομάτων από ένα αντιπαραγωγικό και πρόδηλα πελατειακό κράτος, το οποίο απομυζά κάθε ζωντανό πόρο. Λείπε οποιουδήποτε σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης στους τομείς που η Ελλάδα έχει προφανή συγκριτικά πλεονεκτήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εγκαλεί την Ελλάδα για την τραγική μείωση των δημοσίων επενδύσεων. Όλα αυτά προβάλλουν στο άμεσο μέλλον την εικόνα της εκρηκτικής ανόδου της φτώχειας και της κατάρρευσης, με απρόβλεπτες συνέπειες για την υφιστάμενη κοινωνική ισορροπία.
«Δούρειος Ίππος» γι’ αυτή την βύθιση της Ελλάδος αποτελεί το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που λειτουργεί ως σύστημα παρακμής. Υπονόμευσε την χώρα κατά την περίοδο της ύστερης Μεταπολίτευσης, κατά την περίοδο της μνημονιακής κηδεμονίας, προκειμένου να διατηρήσει τα προνόμιά του. Στηριζόμενο στις πλάτες των ξένων κέντρων αφενός εκποιεί την δυνατότητά της να παραμείνει ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αφετέρου δημιουργεί συνθήκες κοινωνικού Αρμαγεδώνα και κινδύνους εδαφικού ακρωτηριασμού.
Εντυπωσιακό δείγμα της αφασίας, που βρίσκεται το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποτελεί η δραματική έκκληση δέκα πρώην αρχηγών ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ. Με άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 7 Απριλίου 2019, χτύπησαν δυνατά το καμπανάκι ότι έχουμε δραματική και συστηματική μείωση της αποτρεπτικής δύναμης των ενόπλων δυνάμεων. Η άμυνα χρηματοδοτείται για το 2019 μόλις με 1,7% του ΑΕΠ έναντι του προβλεπόμενου 2%. Εξ αυτού το 70% καλύπτει αποδοχές του προσωπικού και μόλις 15% λειτουργικές και αναπτυξιακές ανάγκες.
Ενεργοποίηση του «παραδομένου»
Αν αυτό αντιπαρατεθεί με τον συστηματικό και επιθετικό εξοπλισμό της Τουρκίας, η ήδη ανατραπείσα ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των δύο χωρών αναμένεται να επιδεινωθεί ραγδαία τα επόμενα χρόνια με απρόβλεπτες συνέπειες για τον ευρύτερο Ελληνισμό (Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος). Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να ανατραπεί πριν ολοκληρωθεί η διάλυση της χώρας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ανάκτηση από την ελληνική κοινωνία του αντιστασιακού της χαρακτήρα.
Κάθε πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο πριν την εκδήλωση της πολυοργανικής κατάρρευσης, χωρίς να υπάρχουν οι έξωθεν από «μηχανής θεοί» που θα επιλύσουν τα προβλήματα. Απαιτείται η ενεργοποίηση του «παραδομένου», για πολλούς λόγους, έως τώρα λαού και ο εξοστρακισμός του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού εξουσίας της μεταπολίτευσης, των δομών και των μηχανισμών, που το αναπαραγάγουν και το συντηρούν.
Χρειαζόμαστε την δημιουργία ενός νέου πατριωτικού πολιτικού υποκειμένου αλλαγής, με άφθαρτο και εθελοντικής διαθέσεως πολιτικό προσωπικό. Χρειαζόμαστε την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού αλλά και ορθολογικού σχεδίου αναγέννησης και ανασυγκρότησης της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα. Μόνον έτσι μπορεί να υπάρξει Ανάσταση ως συνέχεια του μνημονιακού Γολγοθά και της σταύρωσης που υφίσταται.
Γεώργιος Παπασίμος
SLPress
