Το μεταναστευτικό είναι εδώ και βρυχάται
Της Κρινιώς Καλογερίδου
Όλοι γνωρίζουμε πως σε ετήσια βάση τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεκάδες χιλιάδες είναι οι παράτυποι μετανάστες (οι ''λαθρομετανάστες'', όπως τους λέμε) που διασχίζουν μαζί με τους πρόσφυγες (οι οποίοι πλέον αποτελούν μικρή μειοψηφία) τα σύνορά μας (τη χερσαία πύλη εισόδου στον Έβρο και το Αιγαίο) αιτούντες άσυλο ή, κατά το πλείστον, αναζητώντας μια στέγη, ένα καταφύγιο με γέφυρα την Ελλάδα, ελπίζοντας πως αυτή - παρά τις υπάρχουσες, μέχρι τώρα, απαγορεύσεις - θα τους δώσει κάποια στιγμή, ως χώρα της Ε.Ε, τη δυνατότητα να περάσουν στον πλούσιο Βορρά της Ευρώπης, για να μπορέσουν να ζήσουν εκεί μια καλύτερη ζωή αυτοί και τα παιδιά τους.
Με βάση τα καταγεγραμμένα στοιχεία, γνωρίζουμε επίσης ότι οι πρόσφυγες, οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο εκτίθενται όλο και πιο συχνά τα χρόνια αυτά, λόγω του ανεξέλεγκτου πολλαπλασιασμού της μεταναστευτικής ροής προς τη χώρα μας, σε μια σειρά καταπατήσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως και οι ίδιοι συχνά-πυκνά δεν τα παραβιάζουν σε βάρος των ατυχών κατοίκων των νησιών του Αιγαίου (όπως η Λέρος, η Λέσβος, η Σύμη, η Σάμος και το Φαρμακονήσι), που επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος αυτής της ''επιδρομής''.
Τα δεδομένα αυτά το ελληνικό κράτος εξακολουθεί να τα αντιμετωπίζει περιστασιακά και με προχειρότητα, καταφεύγοντας ως επί το πλείστον σε εξωθεσμικές παρεμβάσεις, με τη δικαιολογία ότι είναι μεγάλος ο όγκος των αιτούντων ασύλου και των μεταναστών που πρέπει να καταγραφούν, για να τους δοθούν τα νομιμοποιητικά έγγραφα (σε απροσδιόριστο χρόνο και σε συνθήκες απάνθρωπης κράτησης στα κέντρα υποδοχής τους, όπου μαραζώνουν εγκαταλελειμμένοι ή βιαιοπραγούν μεταξύ τους για παρατεταμένο χρονικό διάστημα
Αυτό σημαίνει ότι μένουν άστεγοι πολλοί αιτούντες και ασυνόδευτα παιδιά (για κάποια από τα οποία αγνοούμε την τύχη τους), ενώ την ίδια στιγμή αυξάνονται προοδευτικά τα κρούσματα σεξουαλικής βίας μεταξύ των κρατουμένων, σε αντίθεση με τις ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος τους από μέλη ακροδεξιών ομάδων, που ελαττώθηκαν.
Σε περιόδους έξαρσης της μεταναστευτικής ροής - ιδίως του καλοκαιρινούς μήνες - τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα και στα αστυνομικά τμήματα, όπου ανήκουν τα κατά τόπους κέντρα υποδοχής, γιατί αδυνατούν να παράσχουν πρόχειρο κατάλυμα στους νεοαφιχθέντες και, ως εκ τούτου, τους αφήνουν να περιμένουν μέχρι να βρεθεί λύση μέσα σε συνωστισμένες, συχνά ανθυγιεινές συνθήκες.
Αυτά συνέβαιναν και συμβαίνουν λίγο πολύ στα περισσότερα νησιά φιλοξενίας, που καταστράφηκαν οικονομικά απ' τη στιγμή που μετατράπηκαν - άθελά τους - σε μεταναστευτικά Hot Spots διαρκείας, αφού το μεταναστευτικό παραμένει εδώ και βρυχάται! Τι γίνεται όμως στην Αθήνα; Πώς είναι η κατάσταση εκεί;
Θυμάμαι με τρόμο ακόμα, σ' ένα παλιότερο πέρασμά μου από την Πέτρου Ράλλη, την ουρά που σχημάτιζαν - υπό συνθήκες βροχής - οι δεκάδες αιτούντες άσυλο, οι οποίοι - όπως έμαθα εκ των υστέρων - είχαν στηθεί στο πεζοδρόμιο κατά μήκος της λεωφόρου από τις πρώτες πρωινές ώρες με τις αιτήσεις στα χέρια.
Πολλοί απ' αυτούς, μη αντέχοντας την πολύωρη ορθοστασία, είχαν καθίσει ή ξαπλώσει στις λάσπες και τα σκουπίδια, περιμένοντας να 'ρθει η σειρά τους να εξυπηρετηθούν.
Βλέποντας με ανατριχίλα την εικόνα αυτή, έκανα έναν μορφασμό αηδίας και έπιασα τη μύτη μου, για ν' αποφύγω τη δυσωδία που εξέπεμπε η πολύχρωμη ανθρώπινη μάζα. Όμως την ίδια κιόλας στιγμή το μετάνιωσα φέρνοντας στη μνήμη μου τα λόγια του πατέρα μου στο σχολείο, όταν τον έβλεπα να πασχίζει να μας πείσει με απλά λόγια να αποδεχτούμε τα τσιγγανάκια και τα Τουρκάκια των γύρω χωριών στην τάξη και τη συντροφιά μας.
''Ο Θεός δε θέλησε'', έλεγε, '' να μας κάνει όλους ίδιους, αλλά διαφορετικούς, για να μπορεί να είναι ο καθένας ο εαυτός του! Γι' αυτό δεν πρέπει να φοβόμαστε τις διαφορές, αλλά να τις αντιμετωπίζουμε με θάρρος, καλοσύνη και ψυχραιμία, γιατί έχουμε όλοι δικαίωμα στη διαφορετικότητα και μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε στην αντίπερα όχθη... Να θεωρηθούμε εμείς οι ''άλλοι'', οι ''διαφορετικοί'', για λόγους που είναι ποτισμένοι απ' το δηλητήριο της προκατάληψης και της διάκρισης μεταξύ των ανθρώπων...''
Χαμογελώ πικρά, καθώς φέρνω στον νου μου τα λόγια του έχοντας ανοίξει μπροστά μου μια δέσμη παλιών και καινούριων εφημερίδων, που χτυπούν τις καμπάνες κινδύνου για το μεταναστευτικό. Οι επιχειρήσεις-σκούπα της αστυνομίας και οι συλλήψεις ανθρώπων χωρίς χαρτιά είναι ειδήσεις που έχουν παλιώσει.
Κοινός τόπος όμως για παλιές και καινούριες είναι οι δυσμενείς ως φριχτές συνθήκες κράτησης, που παραπέμπουν σε εικόνες Ειδομένης και Ελληνικού, των μουσουλμάνων ''επιδρομέων'' ή ''δυστυχισμένων ανθρώπων'' στα κέντρα κράτησης μεταναστών και τους υπαίθριους χώρους διαμονής τους.
Θυμάμαι σαν όνειρο τις περιόδους (2012, 2014 και 2015) κατά τις οποίες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε αποφανθεί ότι ''η Ελλάδα παραβιάζει την απαγόρευση της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης σε διάφορες υποθέσεις τα τελευταία χρόνια, σε σχέση με τις συνθήκες κράτησης ανθρώπων που κρατούνται για λόγους μετανάστευσης.''
Όπως θυμάμαι και την επίσκεψη αντιπροσωπείας της Διεθνούς Αμνηστίας την πρώτη χρονιά απ' αυτές σε κρατητήρια της Αθήνας και στη σχολή αστυνομίας της Κομοτηνής, όπου κρατούνταν τότε οι παράτυποι μετανάστες που έμπαιναν απ' τον Έβρο...
Τις εγκαταστάσεις κράτησης στο Ελληνικό, βέβαια, που ξεπερνούσαν και την πιο νοσηρή φαντασία τα τελευταία χρόνια, δεν τόλμησε να τις επισκεφθεί κανείς ξένος αξιωματούχος, γιατί η κυβέρνηση έκρυβε απεγνωσμένα τα όσα συνέβαιναν εκεί.
Θα εξέθετε παγκοσμίως, βλέπετε, την ανικανότητά της να διασφαλίσει στους ''κρατούμενους'' στις εγκαταστάσεις του παλιού αεροδρομίου (που εκκενώθηκαν, τελικά, τον Δεκέμβριο του 2015) την πρόσβαση στον εξωτερικό χώρο και σε καλής ποιότητας πόσιμο νερό, αφού στα ''κελιά'' τους δεν έφτανε καθόλου το φυσικό φως....
Κάπως καλύτερες βέβαια ήταν οι συνθήκες για τα ασυνόδευτα παιδιά που προ επταετίας περίπου, κρατούνταν προσωρινά στην Αμυγδαλέζα και τα τελευταία χρόνια στα Hot Spots του Σκαραμαγκά, συγκριτικά με τις συνθήκες στον Έβρο όπου κρατούνταν παιδιά μαζί με τους ενήλικες, γιατί είχαν καταγραφεί ως ενήλικες!..
Πέρασαν σίγουρα πολλά κι οι μετανάστες κι εμείς εκείνη τη... ''ένδοξη'' περίοδο, σκέφτομαι λυπημένη, όταν το μάτι μου πέφτει στην πιο πρόσφατη εφημερίδα, που μοιάζει ''προεκλογική'', γιατί περιγράφει με πηχιαίους τίτλους τον... ανθρωπισμό και την γενναιοδωρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους μελλοντικούς ψηφοφόρους της, αυτούς της Πακιστανικής Κοινότητας της Ελλάδας!..
- Η κυβέρνηση θα βρει τρόπους, ώστε οι Πακιστανοί να έρχονται στην Ευρώπη με ασφάλεια και τάξη, για να μην κινδυνεύουν σε κοντέινερ και στις θάλασσες..., είπε μεταξύ άλλων ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Βίτσας, σε προεκλογική ομιλία που εκφώνησε στην Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας την 23η Μαρτίου.
Και στη συνέχεια, άρχισε να απαριθμεί εν μέσω γενικής ευφορίας, τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης προς αυτούς, για να καταλήξει στην ωραιοποίηση της πραγματικότητας και την προσφιλή στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνθηματολογία.
''... Θέλω να σας πω ότι στο υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής έχουμε ένα σύνθημα. Και αυτό το σύνθημα λέει ότι τα όνειρα δεν έχουν σύνορα. Και τα όνειρα των απλών ανθρώπων είναι και αυτά απλά. Τι θέλουμε; Να έχουμε την ελευθερία μας, την αξιοπρέπειά μας, ένα σπίτι για να μένουμε, μιαδουλειά να κάνουμε, την οικογένειά μας σε καλή κατάσταση και να μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και την οικογένειά μας και σε όλους τους άλλους ανθρώπους...''
Τι ωραία που τα λέει..., τι ρομαντικά..., σκέφτηκα με θυμηδία. Τοκερασάκι όμως στην τούρτα ήρθε στη συνέντευξη τύπου, όπου ''ενώπιον 1000 ατόμων, αλλά μόνο 150 οικογενειών'', απάντησε σε ερωτήσεις μεταξύ των οποίων αυτή που του έδωσε την αφορμή να αποκαλύψει το 'δώρο' της κυβέρνησης προς τους μελλοντικούς ψηφοφόρους της:
''Ξέρετε ότι υπάρχει ένας καινούργιος νόμος που τον ψηφίσαμε τώρα, το 2019. Αυτός λέει ότι όποιος είναι επτά χρόνια στην Ελλάδα και έχει ένα χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί, ακόμα και μια επιστολή, ένα γράμμα που έχει στείλει πίσω, παίρνει άλλα τρία χρόνια για να τακτοποιήσει τα χαρτιά του..., είπε, για να καταλήξει με το αμίμητο: ''Μάθετε ελληνικά, μάθετέ μας 'ουρντού'''
Είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι σηματοδοτεί αυτό; Όχι!.. Ο κατήφορος τους όμως δεν έχει τέλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να καλύψει τη δημοσκοπική διαφορά με την Ν.Δ στο ελάχιστο, για να μπορεί να μιλάει ύστερα για ''δεξιά παρένθεση'' ελπίζοντας σε γρήγορη παλινόρθωση, που θα πάρει τη μορφή δικαίωσης με τη ρελάνς των Προεδρικών εκλογών το 2020...
Μόνο που, σ' αυτήν την περίπτωση - ανοίγοντας διάπλατα τον νόμο για ψήφο στους μετανάστες με στόχο την αλλοίωση των εκλογών - βάζει σε κίνδυνο την ίδια την εθνολογική σύσταση της χώρας μας, σαν να επιδιώκει την αλλοίωσή της.
Μέχρι τώρα εκτιμάται ότι έχουν δοθεί πάνω από 800.000 ελληνικές ταυτότητες σε αλλοδαπούς, σύμφωνα με τον νόμο Ν.4531/2018.!.. Αυτό και μόνο βάζει το πιστόλι στο κρόταφο της Ελλάδας, γιατί - σε συνδυασμό με το προσφυγικό, το brain drain (διαφυγή εγκεφάλων στο εξωτερικό), την υπογεννητικότητα που μας απειλεί με αφανισμό και την υπεργεννητικότητα των μουσουλμάνων που διαβιούν στη χώρα μας και αυξάνονται και πληθύνονται - απειλεί την ίδια την ύπαρξή της!..
Συνακόλουθα, λοιπόν, διαμορφώνει τη δημογραφική δομή του πληθυσμού της, απειλεί κατά κάποιο τρόπο την ποιότητα ζωής του ελληνικού πληθυσμού, τα ήθη και τα έθιμά του, τη σύνθεση της διαστρωμάτωσής του, τη θρησκευτική του επιλογή (επίσημη θρησκεία του κράτους) και την εν γένει εικόνα που εκπέμπει η χώρα μας προς τα έξω.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η κυβέρνηση έχει ήδη εγγράψει τους 43.000 αλλοδαπούς που έχουν αποκτήσει δικαίωμα ψήφου με το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, στους καταλόγους της Α' Αθηνών, την ίδια στιγμή που αρνείται πεισματικά να ανταποκριθεί θετικά στο αίτημα της ψήφου των αποδήμων. Κατόπιν αυτού, είναι, πλέον, προφανέστερο του προφανούς το ποια θεωρεί δικά της παιδιά και ποια όχι... Συμφωνείτε;
AntiNews
