Η 25η Μαρτίου και το επίκαιρο των γραπτών και των άρθρων του Συντάγματος του Ρήγα Φερραίου, τον οποίο τελικά περιφρονούμε
Υποτίθεται ότι κάθε εθνική επέτειος πρέπει να μας θυμίζει καταστάσεις, από τις οποίες να προκύπτουν μηνύματα που αξίζει να προσεχθούν. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι ήσαν άλλες εποχές και δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για τη σημερινή, ας αναλογισθούν τι εννοούσε ο Ελύτης όταν μίλησε για την «επικαιρότητα του παρελθόντος».
Αλλά και ο Πολύβιος είχε πει τα ίδια παλαιότερα, ότι «τίποτε δεν διορθώνει ευκολότερα τα πράγματα, όσο η γνώση του παρελθόντος» («Μηδεμίαν ετοιμοτέραν είναι τοις ανθρώποις διόρθωσιν της των προγεγενημένων πράξεων επιστήμης»). Το αύριο επομένως, πλάθεται πάντοτε με τα υλικά του χθες.
Αντ’ αυτών των προβληματισμών, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον αριθμό των αστυνομικών που φυλάσσουν τις εξέδρες και τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να αποφευχθούν επεισόδια.
Είναι αλήθεια, ότι στα λόγια παριστάνουμε όλοι τον δημοκράτη, αλλά οι πράξεις μας πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση με τις δημοκρατικές επιταγές. Και είναι εντυπωσιακό, ότι κάποιοι ομνύουν στον Ρήγα Φεραίο (που διαστρέβλωσαν τις ιδέες του, διότι δυσκολεύονταν να βρουν πρότυπο), τον οποίο όμως φαίνεται ότι περιφρονούν.
Έγραψε ο Ρήγας: «Η ατομική ελευθερία -χωρίς την παραβίαση της ελευθερίας του γείτονα- θεωρείται φυσικό δικαίωμα, δηλαδή δικαίωμα δωρισμένο από την ίδια τη φύση και αναφαίρετο». Ας μου πει κάποιος, αν εφαρμόζεται αυτός ο Κανόνας του Ρήγα, από όσους αυτοβούλως χρήσθηκαν υπερασπιστές των δικαιωμάτων του λαού. Κι αν επιτρέπουν οι δυναμικές μειοψηφίες να ακουστεί άλλη φωνή εκτός από τη δική τους.
Ας μου πει κάποιος, ένθερμος θιασώτης της δήθεν «ελληνοτουρκικής» φιλίας, αν διάβασε το άρθρο 121 από το Σύνταγμα του Ρήγα, που γράφει: «Δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον».
Και ας μου πει κάποιος άλλος, αν διαφωνεί με τον Ρήγα, που γράφει στο άρθρο 5 του Συντάγματός του, ότι Έλληνας πολίτης είναι αυτός που αγαπά την Πατρίδα. Αν όχι «Χάνει τα δίκαια του πολίτου εκείνος οπού έγινεν εντόπιος εις ξένον βασίλειον και δεν βοηθεί την Πατρίδα του και απ' εκεί, με όποιον τρόπον ημπορεί, αλλ' αδιαφορεί εις τας προσταγάς της».
Δεν αρκεί να παπαγαλίζουμε ό,τι μαθαίνουμε σε κομματικά γραφεία ή διαβάζοντας τους τίτλους των εφημερίδων που είναι αναρτημένες στα περίπτερα, για να θεωρήσουμε εαυτόν κατάλληλο να υπερασπιστεί το σύνολο, με βάση ευγενείς ιδέες.
Ο Ρήγας Φερραίος (που τον κακομεταχειρίζονται όσοι τον παριστάνουν ως διεθνιστή) στην επαναστατική του προκήρυξη καλεί σε εξέγερση τον «λαόν απόγονον των Ελλήνων» (σε αντίθεση με τον Φίλη και τους ομοίους που δεν μας θεωρούν συνέχεια, αλλά σύμφυρμα διαφόρων φυλών) και σε χιλιάδες αντίτυπα είχε διανείμει την προσωπογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως συμβόλου δόξας και ενότητας των Ελλήνων. Σήμερα όμως, δεν είναι καθόλου προοδευτικό να μιλάς για Μ. Αλέξανδρο. Για τον Τσε Γκουεβάρα, ελεύθερα, μπορεί να γίνεις και πρωθυπουργός.
Αυτά και άλλα έπρεπε να συζητούμε σήμερα. Αλλά και πιο πρακτικά. Ο Ρήγας φαίνεται ότι γνώριζε τι θα συμβεί με τα δάνειά μας, και έγραψε: «Τα δημόσια και ιδιωτικά χρέη, πάνω από 5 χρόνια παραγράφονται, εφ’ όσον οι τόκοι καθ’ ολόκληρη την πενταετία έχουν καταβληθεί εις το ακέραιον. Η τοκογλυφία αποτελεί ποινικό αδίκημα».
Το κακό σ’ αυτόν τον τόπο είναι ότι επιτρέψαμε σε απαίδευτους να παριστάνουν τον πολιτικό, τον εργατοπατέρα, τον εκπρόσωπο φορέα, οι οποίοι και φυσικά δεν επιτρέπουν να αναδειχθούν υγιείς δυνάμεις να υπηρετήσουν τον λαό. Κι αν βρεθεί κάποιος με καλές προθέσεις, σύντομα θα τεθεί στο περιθώριο από τους επαγγελματίες, πάσης μορφής εκπροσώπους μας.
Μακεδών
Πηγή Voria
