Οι πολιτικοοικονομικές εξελίξεις στον πλανήτη κινούνται προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση και φυσικά αυτό το βλέπουμε πιο έντονα στη χώρα μας.
Συγκεκριμένα, η διεθνής οικονομική ολιγαρχία (που αποτελείται από τις οικονομικές ολιγαρχίες των εθνικών κρατών) προχωρά το εγχείρημα της παγκοσμιοποίησης, μέσω
Μπροστά μας ανοίγονται τέσσερις δρόμοι, έναν από τον οποίο θα πρέπει να επιλέξουμε:
Α) Ο ένας δρόμος είναι να μην κάνουμε τίποτα και έτσι να αφήσουμε την διεθνή οικονομική ολιγαρχία να ολοκληρώσει τα σχέδιά της.
Β) Ο δεύτερος δρόμος είναι ο εθνικισμός, δηλαδή η επιστροφή πίσω στα κλειστά εθνικά κράτη και στον ανταγωνισμό μεταξύ των εθνικών κρατών.
Γ) Ο τρίτος δρόμος είναι η ανάπτυξη υπερεθνικών οντοτήτων, προκειμένου να προστατευτούν οι λαοί από την επίθεση της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας. Όμως τα μέχρι σήμερα παραδείγματα, μάλλον για το αντίθετο μας πείθουν. Μάλλον οι υπερεθνικές οντότητες είναι κατασκευάσματα της ίδιας της διεθνούς ολιγαρχίας και εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα.
Δ) Ο τέταρτος δρόμος είναι ο κάθε λαός να αλλάξει το εσωτερικό εξουσιαστικό σύστημα, ώστε να απαγκιστρώσει την πολιτική εξουσία, κατ’ αρχήν από τον έλεγχο της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας, για να μην μπορεί έτσι η διεθνής οικονομική ολιγαρχία να μετατρέπει απευθείας τα συμφέροντά της σε εθνικούς νόμους και με τον τρόπο αυτό να επιτίθεται άμεσα στους λαούς.
Αν επιλέξουμε το Α, είτε καθόμαστε στο σπίτι μας, είτε πάμε να υπηρετήσουμε το καθεστώς. Αν επιλέξουμε το Β, δεν αμφισβητούμε το καθεστώς, απλά προβάλουμε τον εθνικιστικό του χαρακτήρα. Αν επιλέξουμε το Γ, εξακολουθούμε να κινούμαστε στα πλαίσια του καθεστώτος, με μια διεθνιστική πινελιά. Αν επιλέξουμε το Δ, τότε πρέπει να ετοιμαστούμε για ισχυρότατη σύγκρουση με το καθεστώς.
Η επιλογή είναι δική μας.
