Aπό το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 35-36
Εσείς οι χριστιανοί που αγωνίζεστε είστε σεσημασμένοι, είστε σημαδεμένοι, έχετε την σφραγίδα του αρνιού. Όπου βρίσκονται ζωντανοί Χριστιανοί, τους γνωρίζουν έναν – ένα. Μπορεί αυτοί σε μια νύχτα να τους πιάσουν όλους αυτούς.
Δεν λένε εδώ πέρα στην πόλη οι οικουμενισταί και οι μαρξισταί; «Τι να κάνουμε; Εμείς ξέρουμε πολύ καλά τους Χριστιανούς, μη μας μιλάτε γι’ αυτούς. Ψόφιοι είναι. Αν μπορέσουμε να διώξουμε τον Καντιώτη, τελείωσε η υπόθεση. Όλη η Φλώρινα δική μας είναι». Έτσι θα κάνουν, θα χτυπήσουν κατακέφαλα.
Τέτοια διάθεση έχουν. Σφοδρώς πολεμούν τα κατηχητικά σχολεία, τας κινήσεις, τους ιεράρχας που ακόμα στέκονται και έχουν επί κεφαλής έναν αρχιεπίσκοπο ο οποίος είναι πειθήνιον όργανον των θελήσεών τους.
Ύστερα ο καθένας το σπιτάκι του, την οικογένεια του, και τίποτε περισσότερο. Δεν τον ενδιαφέρουν καθόλου τα άλλα. Είναι ιδιοτελείς πλέον οι άνθρωποι. Τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα κυριαρχούν, η ιδιοτέλεια και το συμφέρον βασιλεύουν.
Το πρωί ήρθαν να μου παραπονεθούν για κάποιον ιερέα. Θύμωσα και οργίστηκα. Κλοπή, κλοπή, κλοπή! Δίνουν οι άνθρωποι χρήματα για την εκκλησία, και τα αρπάζει ο παπάς όλα και δεν αφήνει τίποτα στην εκκλησία. Νέοι Ιούδαι. Πέρα από την παπαδιά τους και τα παιδιά τους τίποτε άλλο ιερό και όσιο δεν τους ενδιαφέρει. Σπάνιο πράγμα είναι οι ευλαβείς ιερείς που είναι έτοιμοι για θυσίες.
