Ας τη διαβάσουν οι «φωστήρες» - ολετήρες που φορολογούν τα παιδιά, ενώ ταυτόχρονα φορο - απαλάσσουν ταπολυτελή σκάφη αναψυχής:
Ναί, εἶμαι πολύτεκνη μάνα καί θέλω νά μέ σέβεται ἡ πατρίδα μου…
Εἶμαι μητέρα 4 ἀνήλικων παιδιῶν καί συνέχεια ἀκούω πολλά καί διάφορα γιά τό γεγονός ὅτι θελήσαμε μέ τόν σύζυγό μου νά κάνουμε τέσσερα παιδιά, ὅπως: τηλεόραση δέν ἔχετε, ἐγώ μόνο στήν ἰδέα τῶν τεσσάρων παιδιῶν τρελαίνομαι, πῶς ἀντέχεις!
Τό τελευταῖο πού ἄκουσα εἶναι «ἐμεῖς θά πληρώνουμε γιά τά παιδιά πού ἐσύ ἔκανες;» Ἔνιωσα ὅτι ζῶ στόν ἀπόλυτο παραλογισμό καί ὁ λόγος πού γράφω αὐτό τό μήνυμα εἶναι ὅτι νιώθω πίκρα καί ὀργή … Τί ἔγινε τελικά; Ἐμεῖς οἱ πολύτεκνοι εἴμαστε οἱ ἠλίθιοι τῆς πατρίδας; Σοβαρά μιλᾶμε; Γιατί τέρμα τά «ἀστεῖα» περί ἀγαθιάρηδων πού δέν ἔχουν τί νά κάνουν ἀπό τό νά σπέρνουν παιδιά. Μιλούσαμε γιά δημογραφικό, καί ξαφνικά λύθηκε μπροστά στή σημερινή οἰκονομική κατάσταση καί μέ ὅλες αὐτές τίς ἐλληνοποιήσεις;…
Ὅταν ἀποφάσισα νά κάνω οἰκογένεια σταμάτησα νά ἐργάζομαι θέλοντας ἔτσι νά ἀφοσιωθῶ στό μεγαλύτερο γιά μένα δῶρο πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, τά παιδιά μου.
Τά πρῶτα χρόνια, μοῦ ἦταν δύσκολο νά πῶ ὅτι τό ἐπάγγελμά μου εἶναι τά οἰκιακά, ἀλλά τώρα νιώθω περήφανη, γιατί μεγαλώνω τά παιδιά μου. Δέν θεωρῶ τόν ἑαυτό μου ἄνεργο, γι’αὐτό καί δέν ἔχω κάρτα ἀνεργίας.
Θεωρῶ ὅτι μέσα σ αὐτή τήν κοινωνία πού δέν παράγει τίποτε ὅτι ἐγώ ἔκανα κάτι καί κάνω κάτι, μεγαλώνω τά παιδιά μου.
Δέν θά ἀφήσω κανένα νά μοῦ μειώνει αὐτό πού κάνω.
Δέν σ ΄ ἀφήνω «κύριε» νά λές ὅτι ἐσύ πληρώνεις γιά τά παιδιά μου, διότι δέν πληρώνεις, ἀλλά ἐγώ πληρώνω γιά σένα. Δέν μοῦ ἔδωσε ποτέ κανείς καί δέν ζήτησα ἀπό κανένα· ἔτσι μεγάλωσα. Ναί εἶμαι Ἑλληνίδα. Δέν θά μιλήσω γιά ὅσους δέν σέβονται τήν πολυτεκνική μου ἰδιότητα καί ὅσους μέσα ἀπό τό «σύστημα» ἀπαξιώνουν αὐτήν τήν ἰδιότητα.
Δέν ἔκανα παιδιά γιά νά ἔχω εἰδική μεταχείριση, οὔτε γιά νά «χωθῶ κάπου». Ναί, εἶμαι πολύτεκνη μάνα καί θέλω νά μέ σέβεται ἡ πατρίδα μου, διότι μεγαλώνω τέσσερα παιδιά μέ ἀξίες, μέ ὄνειρα, μέ στόχους. Κάποιοι θέλουν νά μοῦ στερήσουν καί αὐτά.
Ναί, θέλω νά μοῦ φέρεστε μέ σεβασμό, νά μοῦ ἀφήσετε νά ἔχω τήν ἀξιοπρέπεια νά μεγαλώσω τά παιδιά μου ἐλεύθερα, στόν ἐδαφικό χῶρο πού οἱ πρόγονοί μου μέ θυσίες μοῦ χάρισαν, μέ τό ὄνομα τῆς περιοχῆς μου, διότι εἶμαι ἀπό τή Μακεδονία καί μόνο μία ὑπάρχει. Κάποιοι θέλουν νά μοῦ κλέψουν καί τό ὄνομα αὐτό.
Ναί, ἀφῆστε μου τό δικαίωμα, ὅταν ὁ ἄντρας μου ἀσκεῖ ἕνα λειτούργημα νά μπορῶ νά ΑΝΑΘΡΕΨΩ τό παιδιά μου καί μήν τοῦ κόβετε τό μισθό μέσα στά πλαίσια μιᾶς ἰσοπεδωτικῆς πολιτικῆς πού τελικά ἀγγίζει μόνο αὐτούς πού ἐργάζονται χωρίς νά ἔχουν κλέψει ποτέ.
Ἀντιλαμβάνεται κανείς ὅτι τελικά δέν παράγουμε τίποτα ὡς ἔθνος, ὡς λαός. Θάψαμε στόν βωμό τοῦ ὑπέρμετρου καταναλωτισμοῦ καί τῆς ἐφήμερης καλοπέρασης τά πάντα, ἀκόμη καί τήν ἐλπίδα πού ἔρχεται μέ τή γέννηση ἑνός παιδιοῦ.
Χάθηκε ἡ ἀξιοπρέπεια, τό φιλότιμο, ὁ σεβασμός στά ὅσια καί τά ἱερά.
Χάθηκε ἡ ταυτότητα τοῦ Ἕλληνα πού τόν ἔκανε ἀθάνατο στό πέρασμα τῶν αἰώνων. Χάθηκε ἡ ἐλπίδα, τά ὄνειρα, ἡ ἱστορία, ἡ περηφάνια, τό μεράκι του, ὁ ἐνθουσιασμός τοῦ Ἕλληνα.
Χάθηκε· ἀλλά δέν πέθανε, τό βλέπεις μέσα στά μάτια τῶν παιδιῶν μας, στό χαμογελαστό πρόσωπό τους. Τά παιδιά εἶναι τό μέλλον μας καί σ' αὐτά πρέπει νά ἐπενδύσουμε.
(Ἡ ἐπιστολή ἐστάλη στόν Σύλλογο Πολυτέκνων τοῦ Νομοῦ Δράμας)
Πηγή: Ἀντίβαρο - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Γ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΙΟΥΛ. - ΣΕΠΤ. 2010
