Στην τελευταία μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 26ης Σεπτεμβρίου τις εντυπώσεις είχε «κλέψει» η κίνηση ορισμένων γυναικών να κατέλθουν στην κινητοποίηση με άδεια παιδικά καρότσια.
Θέλησαν να καταδείξουν ότι, στην Ελλάδα των μνημονίων, της ανεργίας και της ανέχειας, έχει καταστεί απαγορευτική η τεκνοποίηση.
Η δημογραφική «βόμβα», που εκρήγνυται, πέραν του γεγονότος πως μετατρέπει ολοένα και περισσότερο την Ελλάδα σε μία γερασμένη χώρα, διευρύνει και την πληθυσμιακή ανισορροπία στην περιοχή μας.
Τα νέα ζευγάρια φοβούμενα ότι, δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της έλευσης ενός μωρού, δεν προχωρούν στην απόφαση να αποκτήσουν ένα παιδί ή το χειρότερο απ’ όλα διακόπτουν μία κύηση.
Τα στοιχεία είναι δραματικά. Οι γεννήσεις από Ελληνίδες μητέρες μόλις που έφτασαν τις 75.000 το 2011 παρουσιάζοντας μείωση 25% σε σχέση με τα έτη προ μνημονίου.
Από το 2007 μέχρι το 2009 οι γεννήσεις ανέρχονταν μεταξύ των 100.000 και 110.000.
Το 2010 κατρακύλησαν στις 90 µε 95.000 χιλιάδες, ενώ ανάλογη μείωση κατά περίπου 20% έχουν υποστεί οι ετήσιοι κύκλοι της εξωσωµατικής γονιµοποίησης.
Προ ημερών στον «Ελεύθερο Τύπο» είχε δημοσιευθεί η συγκλονιστική μαρτυρία του µαιευτήρα-χειρουργού-γυναικολόγου Βασίλη Βεργέτη την οποία παραθέτουμε αυτούσια: «Ζευγάρια µε προβλήµατα γονιµότητας που ήρθαν στο ιατρείο µου για εξωσωµατική γονιµοποίηση και µε πολύ κόπο το πέτυχαν (αφού χρειάστηκαν δύο ή τρεις κύκλοι), έρχονται µετά από λίγες εβδοµάδες µε δάκρυα στα µάτια και µου ζητάνε να διακόψω την κύηση, γιατί στο µεταξύ ο ένας από τους δύο έχασε τη δουλειά του. Φανταστείτε ότι γι’ αυτούς τους ανθρώπους, αν η κύηση διακοπεί το όνειρο της απόκτησης ενός παιδιού χάνεται οριστικά. Και το χειρότερο είναι πως όλοι οι γυναικολόγοι έχουν πλέον να διηγηθούν τέτοιες τραγικές ιστορίες».
Η μείωση των γεννήσεων είναι μία από τις δραματικότερες και ίσως η πλέον μακροπρόθεσμη συνέπεια των ολέθριων πολιτικών, που επιβάλλει το μνημόνιο, και δεν έχει δει αρκούντως το φως της δημοσιότητας.
Η δημογραφική «βόμβα», που εκρήγνυται, πέραν του γεγονότος πως μετατρέπει ολοένα και περισσότερο την Ελλάδα σε μία γερασμένη χώρα, διευρύνει και την πληθυσμιακή ανισορροπία στην περιοχή μας.
Τα νέα ζευγάρια φοβούμενα ότι, δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της έλευσης ενός μωρού, δεν προχωρούν στην απόφαση να αποκτήσουν ένα παιδί ή το χειρότερο απ’ όλα διακόπτουν μία κύηση.
Τα στοιχεία είναι δραματικά. Οι γεννήσεις από Ελληνίδες μητέρες μόλις που έφτασαν τις 75.000 το 2011 παρουσιάζοντας μείωση 25% σε σχέση με τα έτη προ μνημονίου.
Από το 2007 μέχρι το 2009 οι γεννήσεις ανέρχονταν μεταξύ των 100.000 και 110.000.
Το 2010 κατρακύλησαν στις 90 µε 95.000 χιλιάδες, ενώ ανάλογη μείωση κατά περίπου 20% έχουν υποστεί οι ετήσιοι κύκλοι της εξωσωµατικής γονιµοποίησης.
Προ ημερών στον «Ελεύθερο Τύπο» είχε δημοσιευθεί η συγκλονιστική μαρτυρία του µαιευτήρα-χειρουργού-γυναικολόγου Βασίλη Βεργέτη την οποία παραθέτουμε αυτούσια: «Ζευγάρια µε προβλήµατα γονιµότητας που ήρθαν στο ιατρείο µου για εξωσωµατική γονιµοποίηση και µε πολύ κόπο το πέτυχαν (αφού χρειάστηκαν δύο ή τρεις κύκλοι), έρχονται µετά από λίγες εβδοµάδες µε δάκρυα στα µάτια και µου ζητάνε να διακόψω την κύηση, γιατί στο µεταξύ ο ένας από τους δύο έχασε τη δουλειά του. Φανταστείτε ότι γι’ αυτούς τους ανθρώπους, αν η κύηση διακοπεί το όνειρο της απόκτησης ενός παιδιού χάνεται οριστικά. Και το χειρότερο είναι πως όλοι οι γυναικολόγοι έχουν πλέον να διηγηθούν τέτοιες τραγικές ιστορίες».
Η μείωση των γεννήσεων είναι μία από τις δραματικότερες και ίσως η πλέον μακροπρόθεσμη συνέπεια των ολέθριων πολιτικών, που επιβάλλει το μνημόνιο, και δεν έχει δει αρκούντως το φως της δημοσιότητας.
Επίσης δεν έχει ευαισθητοποιήσει τους κρατούντες, που αδιαφορούν προκλητικά για το μέλλον της χώρας αλλά και την επιθυμία πολλών νέων ανθρώπων να γίνουν γονείς.
από το Geopolitics & Daily News
