Το κατεστημένο που κυβερνά την Ελλάδα έδειξε με τον τρόπο που αντιμετώπισε την Βούλα Παπαχρήστου και την Λένα Κιτσοπούλου το μέλλον που επιφυλάσσει στους Έλληνες. Το καλοκαίρι που πέρασε η Βουλα Παπαχρήστου έκανε το “λάθος” να γράψει στο twitter ένα αστείο που μπορεί να χαρακτηρισθεί ποικιλοτρόπως αλλά είναι σίγουρο ότι δεν ήταν ρατσιστικό. <<Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα.. Τουλάχιστον τα κουνούπια του δυτικού Νείλου..θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!>>. Τίποτα στο παραπάνω σχόλιο δεν είναι ρατσιστικό. Υπάρχουν πολλοί Αφρικανοί στην Ελλάδα και τα κουνούπια του δυτικού Νείλου κτυπούν πρώτα χώρες όπως η Ουγκάντα, το Κογκό και το Σουδάν.
Το σχόλιο της Παπαχρήστου ήταν ακριβές και το αστείο εστιάζεται στις λέξεις <<θα τρώνε σπιτικό φαγητό>>. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω που ακριβώς βρίσκεται το μήνυμα ανωτερότητας ή κατωτερότητας των μεν ή των δε στο συγκεκριμένο σχόλιο.
Ίσως το ρατσιστικό αποτύπωμα βρέθηκε στην φράση <<Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα..>>. Το ιερατείο της πολιτικής ορθότητας που καθορίζει τι είναι πρέπον να σκεφτόμαστε, να λέμε και να γράφουμε, ίσως αποφάσισε ότι έστω και μια έμμεση διαπίστωση που ίσως υποδηλώνει ότι υπάρχουν πολλοί λαθρομετανάστες στην Ελλάδα είναι ρατσιστική.
Η γνωστή σε όλους μας Μαρία Ρεπούση, της ΔΗΜΑΡ και του υπουργείου Παιδείας, βάλθηκε να στριμώξει την 23χρονή Παπαχρήστου. Σε ραδιοφωνική εκπομπή δήλωσε ότι το σχόλιο της κας Παπαχρήστου δεν συνάδει με τα Ολυμπιακά ιδεώδη και αρχές, επομένως, η ποινή του αποκλεισμού ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Ξέρετε τα Ολυμπιακά ιδεώδη – αυτά που δίνουν τους Ολυμπιακους αγώνες σε ανελεύθερες χώρες όπως η Κίνα, ή επιτρέπουν σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία να συμμετέχουν με ή χωρίς γυναίκες.
Η κα Παπαχρήστου έκανε την δήλωση μετανοίας προσπαθώντας να πάρει το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, αλλά παρ ‘όλα αυτά η “Ελληνική” Ολυμπιακή Επιτροπή δεν ενέδωσε. Είπαμε Ολυμπιακά ιδεώδη. Δεν μπορεί να προσβάλλεις λαούς και εθνότητες, άμεσα, έμμεσα ή έστω και αναπόδεικτα, όπως στην περίπτωση της κας Παπαχρήστου, και να περιμένεις ότι θα μείνεις ατιμώρητος. Εκτός αν… Εκτός αν ο λαός που θέλεις να προσβάλλεις είναι οι Έλληνες. Σε αυτή την περίπτωση οι διαθέσεις σου είναι πολύ in, εξόχως αντισυμβατικές, και το ελληνικό κράτος σου παρέχει σχεδόν κάθε δυνατότητα (βλ. Ρεπούση) να εκφράσεις την αντιπάθεια στα πιστεύω, τις αρχές και τις αξίες του λαουτζίκου πως ως γνωστόν δεν χρηματοδοτεί το ταλέντο σου επαρκώς.
Προσφάτως, ο ανιψιός μου έκανε το στρατιωτικό του. Υποχρεωνόταν να επισκέπτεται τα τοπικά εστιατόρια μιας και η μονάδα του είχε φαγητό μόνο για ορισμένες μέρες της εβδομάδας. Πλύσιμο ρούχων και πολλές άλλες παρόμοιες δραστηριότητες πάντα εκτός στρατοπέδου για τους ίδιους λόγους. Δεν ξέρω αν οι στρατιωτικές ασκήσεις γινόντουσαν με πραγματικό όπλο, νεροπίστολο ή σφεντόνα. Έπιασαν τόπο όμως οι περικοπές στην άμυνα της χώρας αν σκεφτούμε ότι δόθηκαν 41.000 ευρώ για το έργο της Λένας Κιτσοπούλου, Αθανάσιος Διάκος – Η επιστροφή.
Ο Αθανάσιος Διάκος στην σύγχρονη Ελλάδα, ζει με την γυναίκα του την Κρουστάλλω η οποία μένει έγγυος από τον Κούρδο που βοηθάει τον Αθανάσιο Διάκο στην ψησταριά. Ναι, ο Αθανάσιος Διάκος είναι σλουβατζής. Είμαι σίγουρος ότι στις σελίδες του σεναρίου θα υπήρχαν χαχαχα ή πιο πιθανόν lol όταν ο Αθανάσιος Διάκος παρουσιάζεται ως σουβλατζής.
Το έργο καθ’ αυτό της κας Κιτσοπούλου δεν έχει και τόσο σημασία. Είναι από τα συνήθη έργα που γράφουν και ανεβάζουν οι πρωτοετείς φοιτητές του θεατρικού τμήματος του πανεπιστημίου. Μακριά από το επικριτικό βλέμμα του μπαμπά και της μαμάς, ο πρωτοετής αισθάνεται απόλυτα ελεύθερος να εκφράσει την αλήθεια του για την ανθρωπότητα στην οποία κατέληξε το προηγούμενο τρίμηνο ξεφυλλίζοντας το Derrida για Αρχάριους. Μπόλικη βωμολοχία, κραυγές, και αν υπάρξουν παράπονα από νοικοκυραίους τότε το έργο είναι αυτομάτως “ανήσυχο, ρηξικέλευθο και δημιουργικό”.
Η ουσία της όλης υποθέσεως βρίσκεται στο γεγονός της επιλογής του συγκεκριμένου έργου από τον συγκεκριμένο θεσμό – Φεστιβάλ Αθηνών. Θα πρέπει κάποιος να ζει στο δικό του κόσμο για να μην έχει καταλάβει πως το βαθύ κράτος έχει μια γενική απέχθεια σε αυτό που λέγεται έθνος, αλλά επίσης μια πολύ συγκεκριμένη εχθρότητα σε οτιδήποτε ελληνικό. Δεν πρόκειται περί συνωμοσίας ξένων κέντρων, αλλά περί μιας κάστας ανθρώπων με μια πολύ συγκεκριμένη αριστερή ιδεολογία που κυριάρχησε τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Η κα Κιτσοπούλου σε παλαιότερη συνέντευξη της είχε πει: <<”Οι Έλληνες μοιάζουν μεταξύ τους, επειδή ακόμα δεν μάθανε να ανακατεύονται με άλλες φυλές. Είναι ακόμα ρατσιστές και θέλουν να διαιωνιστεί η δική τους φάτσα, ο δικός τους κώλος κι ας είναι δυο επι δυο, δεν έχει σκεφτεί ποτέ ο Έλληνας πατέρας <<μακάρι την κόρη μου να τη γαμούσε ένας ωραίος μαύρος, να βγεί το εγγονάκι μου ωραίο.>>
Μια απλή σύγκριση του σχολίου της Παπαχρήστου και της παραπάνω συνέντευξης της κας Κιτσόπουλου αρκεί για να καταλάβει κάποιος ποιος πραγματικά έχει τις ρατσιστικές διαθέσεις. Το μη ρατσιστικό σχόλιο της Παπαχρήστου είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της από τους Ολυμπιακούς αγώνες. Η ανθελληνική μπαρουφολογία της Κιτσοπούλου εγγυάται ότι η κατά τα άλλα ανήσυχη αμφισβητίας θα συνεχίσει να είναι τρόφιμος του ελληνικού δημοσίου.
Η δημοσιογράφος του Βήματος υπερασπιζόμενη την κα Κιτσοπούλου έγραψε ότι είναι φυσικό που ο Γιώργος Λούκος, πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών, <<δεν εξετάζει τις υποβληθείσες προτάσεις με κριτήριο την προάσπιση του τριπτύχου “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”!>>. Μάλιστα, ο νυν αρμόδιος υφυπουργός, Κώστας Τζαβάρας, βρίσκει τον κ. Λούκο <<αξιότατο>>. (εδώ μπορείτε να πείτε την δική σας γνώμη στον κ. Τζαβάρα, tzavaras@parliament.gr.)
Οι Έλληνες του 21 ήταν κατά κανόνα εθνικιστές, νοικοκυραίοι, θρησκευόμενοι, άνθρωποι του εμπορίου και της αγοράς. Γενικά, είχαν πολλά χαρακτηριστικά που το κατεστημένο, το βαθύ κράτος που κυβερνά την Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια, τα βρίσκει εξαιρετικά ντεμοντέ. Σκοπός τους είναι μια πολυπολιτισμική, αντιδημοκρατική και ανελεύθερη τάξη πραγμάτων. Στα χρόνια του Αθανάσιου Διάκου μια παρόμοια τάξη πραγμάτων είχε την ονομασία Οθωμανική αυτοκρατορία.
Ναπολέων Λιναρδάτος
Νέα Υόρκη
