Ένας κύκλος πολιτικών και επιχειρηματιών «τους οποίους θα κατονομάσουμε», με διάφορες αλχημείες και ακροβασίες μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας στέρησαν στην Ελλάδα την εκμετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που κρύβει στα σπλάχνα της για να τη ρίξουν έτσι στις δαγκάνες της τρόικα.
Αποκαλύπτουμε αυτή τη μεγάλη εθνική προδοσία και των εγκληματικών ενεργειών επίσημων και ανεπίσημων κρατικών παραγόντων για να στερηθεί η Ελλάδα του εθνικού της πλούτου και έτσι να οδηγηθεί στην πτώχευση και στο να γίνει υποχείριο της Γερμανίας και των δορυφόρων της.
Μόλις τώρα ξεκινά η ουσιαστική προσπάθεια για εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου αλλά ήδη είναι πολύ αργά καθώς η χώρα σβήνει κάτω από την ανελέητη πίεση της τρόικας.
Από το 2005 (δηλαδή επτά χρόνια πριν) μία παγκόσμια πετρελαϊκή δύναμη, η Shell, είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για έρευνες στη Δυτική Ελλάδα για πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Αλλά τότε δεν της δόθηκε το «πράσινο» φως από την ελληνική κυβέρνηση γιατί δεν έπρεπε τόσο νωρίς να είχε η Ελλάδα τη δική της πηγή ενέργειας και ουσιαστικά μία μεγάλη ένεση στην οικονομία της.
Ωστόσο, για να δούμε το μέγεθος της προδοσίας που έγινε, πρέπει να γυρίσουμε πίσω στον Ιανουάριο του 1998, τότε που η κρατική εταιρεία ΔΕΠ-ΕΚΥ που είχε την ευθύνη για την ανάπτυξη και έρευνα υδρογονανθράκων στη χώρα μας, ουσιαστικά διαλύεται και απορροφάται από τα Ελληνικά Πετρέλαια –που τότε παραμένουν μεν υπό κρατικό έλεγχο, αλλά έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία ιδιωτικοποίησής τους.
Την απόφαση υπογράφει η τότε υπουργός Ανάπτυξης, κ. Βάσω Παπανδρέου και επισήμως λαμβάνεται για να ενισχυθεί το επιχειρηματικό προφίλ των ΕΛΠΕ, ενόψει της εισόδους τους στο Χρηματιστήριο τον Απρίλιο του 1998. Στο παρασκήνιο ακούγονται δικαιολογίες όπως «αφού δεν έχει άλλο πετρέλαιο ο Πρίνος κι αφού άλλα ελληνικά πετρέλαια δεν υπάρχουν, τι να την κάνουμε μια τόσο πολυδάπανη εταιρεία;».
Η ΔΕΠ-ΕΚΥ, θυγατρική της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου, ήταν υπεύθυνη για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των πετρελαίων του Πρίνου, αλλά παράλληλα ασχολούνταν με την έρευνα του υποθαλάσσιου και χερσαίου χώρου. Αποτέλεσμα της δραστηριότητας αυτής ήταν η ανακάλυψη του κοιτάσματος πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή του Κατάκολου και του κοιτάσματος φυσικού αερίου στην Επανομή Θεσσαλονίκης.
Η διάλυση της εταιρείας, είχε ως συνέπεια ο μόνος κρατικός μηχανισμός ελέγχου και παρακολούθησης των ερευνητικών διαδικασιών πετρελαίου, να περάσει στα χέρια ιδιωτών, αφού τα ΕΛΠΕ- με τα οποία ενσωματώθηκε- πολύ σύντομα ιδιωτικοποιήθηκαν.
Πως στήθηκε το μεγάλο έγκλημα
Ήταν 30 Μαΐου 2003 όταν οι υπουργοί Οικονομίας κ. Νίκος Χριστοδουλάκης και Ανάπτυξης κ. Άκης Τσοχατζόπουλος υπέγραψαν την τελική συμφωνία-μαμούθ μεταξύ ΕΛΠΕ και ομίλου Λάτση. Η αρμοδιότητα παραχωρήσεων για τις έρευνες πετρελαίων στην Ελλάδα παρέμεινε στα ιδιωτικοποιημένα ΕΛΠΕ.
Με τον τρόπο αυτό η χώρα, μόλις ένα χρόνο πριν τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που υποτίθεται θα έφερναν ξένες επενδύσεις και κεφάλαια στην Ελλάδα, έμεινε χωρίς το δημόσιο φορέα, ο οποίος θα μπορούσε να αναλάβει την προσέλκυση διεθνών εταιρειών, που θα επένδυαν στην έρευνα και αξιοποίηση του πετρελαϊκού πλούτου της χώρας.
2003: Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου ανεβάζει την αξία των ελληνικών πετρελαίων!
Κι όμως, όπως υποστηρίζουν σήμερα άνθρωποι της αγοράς, εκείνη ήταν η χρονική στιγμή που η Ελλάδα έπρεπε να ρίξει στο τραπέζι το ανεκτίμητης αξίας «χαρτί» των ελληνικών πετρελαίων. Και να το γιατί:
«Η Ελλάδα δεν έχει κοιτάσματα αλλά ακόμη κι όσα ελάχιστα διαθέτει είναι δευτερεύοντα και πολύ δύσκολα». Αυτή ήταν για δεκαετίες η «καραμέλα» ελλήνων πολιτικών, δημοσιογράφων ακόμη και επιστημόνων. Με αυτήν τη δικαιολογία διαλύθηκε η κρατική ΔΕΠ-ΕΚΥ, με αυτό το άλλοθι δεν προχωρούσαμε σε έρευνες και εκμετάλλευση των ελληνικών υδρογονανθράκων.
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι είναι έτσι, ακόμη κι αν υιοθετήσουμε την άποψη ότι τα ελληνικά κοιτάσματα είναι «δευτερεύοντα και δύσκολα» -κάτι που διαψεύδεται από το πρόσφατο αυξημένο ενδιαφέρον μεγάλων εταιρειών για έρευνες στην Ελλάδα- και πάλι η ευκαιρία από το 2003 και μετά ήταν μοναδική για τη χώρα μας, αφού το παγκόσμιο ενδιαφέρον είχε στραφεί τότε ακριβώς σε αυτά τα κοιτάσματα!
Είναι η εποχή που οι τιμές του πετρελαίου έχουν παγκοσμίως αυξηθεί επικίνδυνα και οι αγορές ανησυχούν για το πού μπορεί να οδηγήσει τη διεθνή οικονομία μια ανεξέλεγκτη άνοδος των τιμών του μαύρου χρυσού. Το γεγονός αυτό ωθεί τις διεθνείς εταιρείες πετρελαίου στην αναζήτηση νέων «ελπιδοφόρων» κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου ώστε να επενδύσουν στην έρευνα για την ανακάλυψη και στη συνέχεια στην εξόρυξη και εκμετάλλευσή τους. Η Ελλάδα αποτελεί έναν από τους πρώτους προορισμούς τους, καθώς γνωρίζουν από χρόνια ότι διαθέτει ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο.
Όταν η τιμή του πετρελαίου ανεβαίνει υπερβολικά, όπως συνέβη από τα τέλη του 2003 και μετά, τότε αναβαθμίζονται σημαντικά κοιτάσματα όπως αυτά που υπάρχουν στην Ελλάδα. Κι αυτό ήρθε σε μία στιγμή που όλα τα φώτα ήταν στραμμένα στη χώρα μας, λόγω της επιστροφής της Ολυμπιάδας στη χώρα που τη γέννησε. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας μας επέτρεπε πλέον να πραγματοποιήσουμε έρευνες σε μεγάλα βάθη και να εκμεταλλευτούμε αποτελεσματικότερα τα όποια κοιτάσματα, είναι εύκολα αντιληπτό ότι εκείνη η χρονική συγκυρία δεν έπρεπε να πάει χαμένη για την Ελλάδα και τον ορυκτό της πλούτο.
Ακολούθησαν οι εκλογές του Μαρτίου του 2004, η αποχώρηση της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη από την εξουσία και η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή.
Τρεις μήνες μετά τις εκλογές του 2004, Έλληνες επιστήμονες του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης και του Τμήματος Φυσικών Πόρων του ΤΕΙ Κρήτης, είχαν δημοσίως χαρακτηρίσει την Ελλάδα «πετρελαιοφόρο χώρα» και είχαν τονίσει πως ήταν επιτακτική ανάγκη για προσπάθεια έρευνας για πετρέλαιο σε χερσαίες ή και παράκτιες περιοχές να στηριχθεί από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
Και όλα αυτά στο 1ο συνέδριο για τις «Εξελίξεις στη Διαχείριση των Ορυκτών Πόρων και της Περιβαλλοντικής Γεωτεχνολογίας» (AMIREG 2004), το οποίο οι καθηγητές Δ. Μονόπωλης και Β. Κελεσίδης και ο δρ. Άγγελος Κελεσίδης, είχαν ανακοινώσει πως «ιεραρχώντας τις περιοχές της Ελλάδας με βάση τις πιθανότητες που υπάρχουν να βρεθεί πετρέλαιο, τα πρωτεία σ' αυτές κατέχει η Ανατολική Ελλάδα (Αιγαίο), με Δυτική Ελλάδα (χερσαία και θαλάσσια) να ακολουθεί με έμφαση στο νότιο Ιόνιο, τρίτο το Βόρειο Ιόνιο και στην τέταρτη θέση η περιοχή της Κρήτης».
Το Σεπτέμβριο του 2005, ο τότε αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας πετρελαιοειδών Shell, κ. Ρομπ Ράουτς, πραγματοποίησε επίσκεψη στη χώρα μας και συναντήθηκε με τον τότε υπουργό Ανάπτυξης κ. Δημήτρη Σιούφα, τον τότε υφυπουργό Οικονομικών κ. Πέτρο Δούκα και ορισμένους από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της χώρας μας. Βασικό μέλημα του κ. Ράουτς ήταν να μάθει τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης της ΝΔ, σχετικά με την έρευνα, εξόρυξη και αξιοποίηση πετρελαϊκών αποθεμάτων στο Ιόνιο, την ηπειρωτική Ελλάδα αλλά και στο Αιγαίο.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Shell, είχε αποκαλύψει στον κ. Σιούφα δορυφορικούς χάρτες που διέθετε η εταιρεία οι οποίοι έδειχναν ότι η χώρα μας είχε εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου, ενώ είχε δηλώσει το ενδιαφέρον της πετρελαϊκής πολυεθνικής να διεκδικήσει τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσής τους. Οι περιοχές που ενδιέφεραν τη Shell βρισκόταν στο Βόρειο και Κεντρικό Αιγαίο, στο Ιόνιο Πέλαγος και στις ακτές της Ηπείρου.
Ιούλιος 2008: Το απόρρητο υπόμνημα για τα «πετρελαιοπιθανά κοιτάσματα στο Αιγαίο»
Η διεύθυνση Β7 του Υπουργείου Εξωτερικών, αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία, είχε συντάξει και υποβάλλει μια απόρρητη αναφορά με τίτλο «Πετρελαιοπιθανά κοιτάσματα στο Αιγαίο». Παραλήπτες της ήταν ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής, η Υπουργός Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη, ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Χρήστος Φώλιας και ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Πέτρος Δούκας.
Οι συντάκτες της αναφοράς καλούσαν την τότε πολιτική ηγεσία της χώρας να ασχοληθεί σοβαρά με τα πιθανά κοιτάσματα πετρελαίου και την αξιοποίησή τους, υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων στην παγκόσμια αγορά ενέργειας, δηλαδή την κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης πετρελαίου παγκοσμίως, σε συνδυασμό με τη ραγδαία άνοδο της τιμής του.
Ακολούθησαν οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, η ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και μόλις δύο μήνες μετά, το Δεκέμβριο του 2009 η περίφημη δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού: «Στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή έστω όσο έχουμε βρει είναι ελάχιστο».
Η συνέχεια είναι γνωστή: στις 23 Απριλίου 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την είσοδο της χώρας (που δεν έχει πετρέλαια!) στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στις 6 Νοεμβρίου 2010 ήταν ο ίδιος που ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής: «Η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες για την αναζήτηση των κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου»...
Θα έχουμε την ευκαιρία τις επόμενες μέρες να παρουσιάσουμε πιο αναλυτικά το εθνικό αυτό έγκλημα, καθώς με την υπόθεση των CDS και το πώς μπήκαμε στο μηχανισμό στήριξης που ερευνά ο εισαγγελέας κ. Πεπόνης είναι σίγουρο οτι θα βγούν πολλά άλλα στοιχεία στο φώς, που ίσως και να στοιχειοθετούν κατηγορία για εσχάτη προδοσία απο τους υπευθύνους.
