μουσειακό είδος.
Τα δεδομένα, όμως, φαίνεται πως έχουν αλλάξει. Αυτό τουλάχιστον, υποστηρίζει ο Αναστάσιος Τσούφης, ιδιοκτήτης δισκοπωλείου στο κέντρο της Αθήνας: «Ξαφνικά, ενώ κανένας δεν πίστευε ότι θα ανέκυπτε ενδιαφέρον για τον δίσκο βινυλίου, είδαμε μία στροφή του κόσμου προς αυτόν. Ένας λόγος, που θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί, είναι ο οικονομικός, καθώς το αγοραστικό κοινό ενδιαφερόταν αρχικά για τα μεταχειρισμένα βινύλια που ήταν πιο οικονομικά, καθώς δίσκοι δεν παράγονταν. Φανταστείτε πόσοι φανατικοί συλλέκτες άρχιζαν να χαρίζουν τους δίσκους τους, για να εξοικονομήσουν χώρο. Τώρα πια, το ενδιαφέρον για το κοινό είναι διπλό. Είναι αρκετά φτηνό, αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Μικρές εταιρείες στράφηκαν στις μεγάλες και πήραν τα δικαιώματα για κάποιους δίσκους, με σκοπό να τους επανακυκλοφορήσουν σε πολύ καλή ποιότητα».
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία δισκογραφικών εταιριών, οι πωλήσεις των cd υποχωρούν διεθνώς συνεχώς και σταθερά, ενώ το βινύλιο επιστρέφει δυναμικά και ο αναλογικός ήχος αρχίζει να κερδίζει και πάλι έδαφος.
Υπάρχουν μάλιστα και δίσκοι που ξεπερνούν σε τιμή τα cd. «Μπορεί η πρακτικότητα του cd να γοήτευσε το κοινό, ωστόσο η φυσική αναπαραγωγή του ήχου μέσω του βινυλίου, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και ο ήχος είναι πιο ωραίος και ζεστός» εξηγεί, ο κ. Τσούφης.
Ακόμη και για τους νεότερους ακροατές δίσκων βινυλίων, το ζητούμενο θα είναι πάντα ο ήχος, εξηγεί στο ΑΜΠΕ, ο υπαλληλος δισκοπωλείου Αλέξανδρος Σταυρακάκης: «Για μένα σίγουρα δεν παίζει ρόλο νοσταλγικό το να ακούω δίσκους, είναι καθαρά θέμα ήχου. Όταν άρχισα να εισέρχομαι σε πιο βαθιά μονοπάτια της κλασικής μουσικής, αγόρασα έναν διπλό δίσκο ενός όχι και τόσο γνωστού πιανίστα, λίγο αργότερα αγόρασα σε cd άλλες εκτελέσεις και τότε είδα τη διαφορά. Το cd μού φαινόταν ένας αποστειρωμένος και ευνουχισμένος ήχος που έχει μπει στον αποχυμωτή. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πάψει εντελώς να υπάρχει το cd και θα εξακολουθεί να υπάρχει το βινύλιο, όχι όμως το αντίθετο».
Για τον αγώνα των εταιρειών να αναπαράγουν καλή μουσική μιλούν και οι δύο: «Υπάρχουν πολλές εταιρείες που η δουλειά τους είναι να παίρνουν πολύ καλές ηχογραφήσεις, να κάνουν την επεξεργασία και να τις επανεκδίδουν σε cd. Για τις εταιρείες αυτές, ο μεγάλος αγώνας είναι να βρουν πρώτης ή δεύτερης κοπής βινύλια σε καλή κατάσταση. Αυτό κάτι σημαίνει».
Μπορεί λοιπόν το cd να κατέκλυσε τη μουσική αγορά, τα τελευταία χρόνια όμως άρχισε κι αυτό με τη σειρά του να δίνει τη σκυτάλη στην ακρόαση μουσικής MP3 player. Η ευκολία, δηλαδή, στο να ακούει κάποιος μουσική, μπορεί να κέρδισε μεγάλο μέρος του κοινού, όμως είναι κοινώς αποδεκτό πως όταν κάποιος θέλει να αγοράσει μουσική, τότε προτιμάει το βινύλιο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο αείμνηστος Στιβ Τζομπς, πρωτοπόρος στην ψηφιακή τεχνολογία και μουσική - σύμφωνα με δήλωση του θρυλικού ροκ κιθαρίστα Νιλ Γιάνγκ- προτιμούσε όταν επέστρεφε στο σπίτι του, να ακούει μουσική από βινύλια. Μάλιστα, ο καλός του φίλος αποκάλυψε στην ίδια συνέντευξη, ότι οι δυο τους συνεργάζονταν πάνω σε ένα project, που είχε στόχο τη βελτίωση της ποιότητας του ήχου στην ψηφιακή μουσική.
Πλέον οι περισσότεροι καλλιτέχνες και τα μουσικά συγκροτήματα στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα, κυκλοφορούν τα νέα τους άλμπουμ και σε έκδοση βινυλίου, από ροκ, ποπ και νιού γουέιβ, μέχρι τζαζ και κλασική.
Σύμφωνα μάλιστα με δηλώσεις, του υπεύθυνου πωλήσεων της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας Inner- Ear Χρήστου Σωτηρόπουλου, «όταν είδαμε ότι υπήρχε πρόσφορο έδαφος για εκδόσεις βινυλίου αποφασίσαμε πέραν του cd, να κυκλοφορούμε και το αγαπημένο μας format, καθώς είμαστε συλλέκτες βινυλίου ούτως ή άλλως. Η ποιότητα του βινυλίου είναι δεδομένη με αξιοπρεπή μηχανήματα απόδοσης ήχου. Δεν είναι όμως το μοναδικό στοιχείο που κάνει το format αυτό τόσο αγαπητό. Είναι η αίσθηση, η μυρωδιά, το εξώφυλλο και βέβαια η διαδικασία ακρόασης».
Όσο για τα είδη μουσικής, που επιλέγει η εταιρεία να βγουν σε βινύλιο, σημειώνει: «Τα τελευταία δύο χρόνια η εταιρεία κυκλοφορεί πολλούς από τους δίσκους της σε βινύλιο, είτε αποκλειστικά είτε σε περιορισμένου αριθμού κοπή, ωστόσο οποιαδήποτε μουσική μπορεί να βγει σε βινύλιο. Κατά κύριο λόγο "κυκλοφορούμε" δίσκους που ενδιαφέρουν το ειδικό βινυλιακό κοινό, δίσκους δηλαδή που οι μουσικόφιλοι θα ήθελαν να έχουν μία θέση στη δισκοθήκη τους».
Όσο περνά ο καιρός, ο κόσμος εκτιμά την αξία των δίσκων, ενώ πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν το βινύλιο ως το μοναδικό αυθεντικό μέσο για να ακούσει κάποιος μουσική. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η αγάπη για το είδος και την καλή μουσική είναι αληθινή και όχι μια ακόμη μόδα, που επιστρέφει προσωρινά.
http://efagonizesthe.blogspot.com/2012/02/blog-post_23.html
Β.Παπατζίκου
