Το στήσιμο είναι πιο κακόγουστο και από την εκτέλεσή του. Ενα δεκαεξάχρονο κορίτσι μιλάει στη Συνέλευση του ΟΗΕ για το κλίμα, κατηγορεί (γενικώς και αορίστως) τους ηγέτες, επειδή του «έκλεψαν το μέλλον του», και εκείνο βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, αντί να είναι στο σχολείο του, στη Σουηδία.
Το δεύτερο σκέλος της μομφής που απηύθυνε στην παγκόσμια κοινότητα η πολυδιαφημισμένη Γκρέτα Τούνμπεργκ αφορά μόνο τους γονείς της, που την περιφέρουν σαν έκθεμα, αντί να φροντίζουν για την εκπαίδευσή της και τη βοήθεια που φαίνεται ότι πρέπει να λάβει - μια και η ίδια η Γκρέτα έχει παραδεχτεί σειρά προβλημάτων ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει.
Το άσχημο είναι ότι, αντί να βρεθεί έστω ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια να αξιώσει να σταματήσει αυτή η άθλια παράσταση του θεάτρου του οικοφανατισμού από ένα μικρό κοριτσάκι, που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης διάφορων κέντρων, κάθονταν όλοι στις θέσεις τους.
Εκείνοι που εκλέχτηκαν για να υπερασπίζονται τις χώρες και τα έθνη τους έσκυβαν το κεφάλι «ταπεινωμένοι» και χειροκροτούσαν ενθουσιωδώς τις υστερικές κραυγές μιας έφηβης, η οποία διάβαζε οργισμένη το κείμενο που είχε γράψει (ή είχαν συντάξει άλλοι για λογαριασμό της).
Κι αν η προνομιούχος Γκρέτα δηλώνει ότι της «έκλεψαν το μέλλον της», τι θα πρέπει να πουν τα παιδιά στην Κίνα, που πεθαίνουν σαν τις μύγες στις δουλεμπορικές φάμπρικες κατασκευάζοντας πανάκριβα ή ευτελή προϊόντα, τα οποία πωλούνται σε Ανατολή και Δύση;
Τι θα πρέπει να φωνάξουν τα παιδιά στην Αφρική, που δεν έχουν πρόσβαση ούτε σε τροφή ούτε σε νερό ούτε σε ηλεκτρικό ρεύμα; Πότε θα δώσει ο ΟΗΕ βήμα στα παιδιά του Κουρδιστάν, που δολοφονούνται από το κράτος-συμμορία, την Τουρκία, η οποία καταπιέζει το κουρδικό έθνος;
Το πρόβλημα της παγκόσμιας κοινότητας δεν είναι η Γκρέτα Τούνμπεργκ και οι ασυναρτησίες που λέει, αλλά οι χειριστές της, οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω της και διευθύνουν την ορχήστρα της προπαγάνδας, αναπαράγοντας ψέματα και διαιωνίζοντας την αδικία.
Δημοκρατία
