Οι ευρωπαϊκοί λαοί λοιπόν, αντιδρούν στο υπάρχον μοντέλο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που δημιουργεί προκλητική ανακατανομή των πόρων, ανεργία, περιορισμό του κοινωνικού κράτους, συσσώρευση περισσότερου πλούτου στις ευρωπαϊκές ελίτ, προσφυγικά ρεύματα κ.λ.π. Όλα αυτά δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα του άγριου οικονομικού μοντέλου που επέβαλαν σε όλους, κυρίως οι Γερμανικές ελίτ, τις οποίες ακολουθούν και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές ελίτ και φυσικά και ο ελληνικός ελιτίστικος παρασιτισμός, στα πλαίσια και στο όνομα της παγκοσμιοποίησης.
Οι ελίτ της Ευρώπης από την άλλη, βλέποντας ότι το οικοδόμημά τους καταρρέει και τα συμφέροντά τους κινδυνεύουν άμεσα, προσπαθούν να “πουλήσουν” ελπίδα με όχημα (“τυράκι”) την πρόταση για μεγαλύτερη ενοποίηση. Κύρια όπλα τους προς αυτή την κατεύθυνση είναι αφενός η εκλογή Μακρόν (την οποία αυτές επέβαλαν) και αυτά που του έδωσαν εντολή να προτείνει για περισσότερη ενοποίηση και αφετέρου ο κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία (που επίσης επέβαλαν) και την εντολή που του έδωσαν να αποδεχτεί να συζητήσει τις προτάσεις Μακρόν.
Φυσικά, μην περιμένει κάποιος αφελής ότι θα πάμε σε ευρωπαϊκή ενοποίηση με κοινά τα πάντα και εκδημοκρατισμό της Ένωσης. Θα πάμε μόνο έως εκεί που θα διασώζονται και θα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών ελίτ και όχι φυσικά των ευρωπαϊκών λαών.
Σε ότι αφορά την ελληνική πραγματικότητα, εμείς ζούμε ακόμα με αφέλεια το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, των κοινών ευρωπαϊκών συνόρων και έχουμε τη νοοτροπία ότι θα έρθουν οι ευρωπαίοι να σκοτωθούν με τους Τούρκους για χάρη μας. Ασχολίαστο....Πέτρος Χασάπης
