ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ ... ΣΤΑ ... ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ !!!

Αποστολή στην Οδησσό: Πως παραμένει ζωντανό το ελληνικό στοιχείο στην Ουκρανία

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου των Ελλήνων Επιχειρηματιών και Επιχειρήσεων στην Ουκρανία, Πρόεδρος της Φιλικής Εταιρείας και Επίτιμος Πρόξενος Κριμαίας κ. Παντελής Μπούμπουρας κάνει έναν μεγάλο αγώνα στην Οδησσό για να διατηρηθεί το ελληνικό στοιχείο εκεί ζωντανό. Με αφορμή την γιορτή της πόλης που είναι αδελφοποιημένη με τον Πειραιά και την τοποθέτηση της προτομής του Γ.Γ Μαρασλή στην πλατεία των Ελλήνων μας μιλάει για την δημιουργία του ελληνικού πάρκου που θέλει να φτιάξει με δικά του έξοδα απέναντι από το Τουρκικό στην Οδησσό και καλεί τους Έλληνες που μπορούν να γίνουν οι μεγάλοι ευεργέτες του Έθνους, όπως έκαναν οι πρωταγωνιστές της Φιλικής Εταιρείας το 1814.

https://www.huffingtonpost.gr/2016/09/08/life-odissos-_n_11904652.html

Η ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ !!!

Η μνησικακία (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Μνησικακία σημαίνει κατάληξη του θυμού, φύλακας των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, ντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωση της αγάπης, καρφί μπηγμένο στην ψυχή, αίσθηση δυσάρεστη που αγαπιέται μέσα στη γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία.

Όποιος κατέπαυσε την οργή, αυτός φόνευσε τη μνησικακία, διότι για να γεννηθούν τέκνα πρέπει να ζει ο πατέρας. Όποιος απέκτησε την αγάπη, έγινε ξένος της οργής. Εκείνος όμως που διατηρεί την έχθρα, συσσωρεύει στον εαυτό του άσκοπα ενοχλητικά βάρη.

Η τράπεζα και το γεύμα της αγάπης διαλύουν το μίσος, και τα ειλικρινή δώρα μαλακώνουν την οργισμένη ψυχή. Η απρόσεκτη συμπεριφορά κατά την τράπεζα είναι μητέρα της παρρησίας. Και από το παράθυρο της αγάπης κάνει την εμφάνισή της στην τράπεζα η γαστριμαργία.

Η μνησικακία βρίσκεται μακριά από τη φυσική και αυθόρμητη και στερεωμένη αγάπη. Σ’ αυτήν όμως την αγάπη πλησιάζει εύκολα η πορνεία, και βλέπεις στο περιστέρι να εισχωρεί ανεπαίσθητα η ψείρα.

Να μνησικακείς πολύ εναντίον των δαιμόνων και να εχθρεύεσαι πολύ και διαρκώς τη σάρκα σου. Η σάρκα είναι ένας αχάριστος και δόλιος φίλος, και όσο την περιποιείται κανείς, τόσο περισσότερο αυτή βλάπτει.

Η μνησικακία γίνεται και ερμηνευτής των Γραφών, προσαρμόζοντας και εξηγώντας τα λόγια του Αγίου Πνεύματος κατά τις δικές της διαθέσεις. Ας την καταισχύνει όμως η προσευχή που μας παρέδωσε ο Ιησούς (το «Πάτερ ημών»), την οποία δεν μπορούμε να την πούμε όπως αυτός, εάν μνησικακούμε.

Αν δεν μπορείς, μολονότι πάλεψες πολύ, να διαλύσεις εντελώς το σκάνδαλο της μνησικακίας, δείξε στον εχθρό σου, έστω με λόγια, ότι μετανόησες. Έτσι θα συμβεί να ντραπείς την παρατεινόμενη υποκρισία σου, και να τον αγαπήσεις ολοκληρωτικά, καθώς θα σε κεντούν και θα σε καίνε σαν με φωτιά οι τύψεις της συνειδήσεως.

Τότε θα καταλάβεις ότι απαλλάχθηκες από αυτή τη «σαπίλα», τη μνησικακία δηλαδή, όχι όταν προσεύχεσαι για εκείνον που σε λύπησε ούτε όταν του προσφέρεις δώρα ούτε όταν του στρώσεις τράπεζα, αλλά όταν μάθεις πως του συνέβη κάποια συμφορά, ψυχική ή σωματική, και πονέσεις και κλάψεις σαν να επρόκειτο για τον εαυτό σου.

Η ανάμνηση των παθημάτων του Ιησού θα θεραπεύσει την ψυχή που μνησικακεί, διότι θα αισθάνεται υπερβολική ντροπή, ενώ θα αναλογίζεται τη δική Του ανεξικακία.

Στο σάπιο ξύλο γεννιούνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, βρήκε την άφεση των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ’ αυτήν, στερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού.

Μερικοί υπέβαλαν τον εαυτό τους σε κόπους και ιδρώτες για να επιτύχουν τη συγχώρηση. Ο αμνησίκακος όμως άνδρας τους ξεπέρασε, εφόσον ασφαλώς είναι αληθινός ο λόγος «άφετε –συντόμως– και αφεθήσεται υμίν –πλουσίως» (Λουκ. 6:37).

Είδα μνησίκακους να παροτρύνουν άλλους στην αμνησικακία. Και έτσι αισθάνθηκαν ντροπή από τα ίδια τους τα λόγια και απαλλάχθηκαν από το πάθος τους.

Ας μη θεωρήσει κανείς ασήμαντο πάθος τούτη τη «σκοτομήνη», δηλαδή τη μνησικακία. Διότι πολλές φορές συμβαίνει να καταλαμβάνει ακόμη και τους πνευματικούς άνδρες.

Βαθμίδα ενάτη (η αμνησικακία)! Όποιος την κατέκτησε, ας ζητεί πλέον με παρρησία τη συγχώρηση των πταισμάτων του από τον Σωτήρα Χριστό.

(Από το βιβλίο: Ιωάννου του Σιναΐτου, ΚΛΙΜΑΞ. Έκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου 1978. Λόγος ένατος, Περί μνησικακίας, σελ. 166)

(Πηγή ηλ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)

http://alopsis.gr

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΟ !!! Η ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ !!!

Πρόεδρος Ακαδημίας: «Η ελληνορθόδοξη παιδεία, εθνικό θεμέλιο»

Στην τεράστια σημασία που διαδραματίζει η ελληνορθόδοξη παιδεία ώστε να υπάρξει συνέχεια και προοπτική στο ελληνικό έθνος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο νέος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Αντώνης Κουνάδης...

...κατά τη διάρκεια της πανηγυρικής συνεδρίασης που πραγματοποίησε το ίδρυμα για τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου.

Ο κ. Κουνάδης υποστήριξε ότι η ελληνορθόδοξη παιδεία αποτελεί «ακρογωνιαίο λίθο της υπάρξεως, συνέχειας, προοπτικής και μεγαλουργίας του ελληνικού έθνους» και συμβάλλει στην ηθική συνοχή και στον πατριωτισμό του λαού μας. Παράλληλα, αυτό το αίσθημα πατριωτισμού συνδέεται άρρηκτα με τον εορτασμό των εθνικών επετείων και τον σεβασμό στις εθνικές παραδόσεις «ιδιαίτερα μάλιστα σήμερα με όσα πρωτόγνωρα βιώνουμε καθημερινά: κακοποίηση της γλώσσας, διαστρέβλωση της Ιστορίας, κατάργηση των εθνικών παραδόσεων, βολές κατά του ελληνορθόδοξου πολιτισμού».

Μπροστά σε αυτές τις βολές που δέχονται η γλώσσα, η Ιστορία και η θρησκεία των Ελλήνων, ο κ. Κουνάδης θέλησε να περάσει ένα μήνυμα ομοψυχίας διά στόματος του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος, ερχόμενος στην Ελλάδα το 1825, την ώρα που μαίνονταν οι εμφύλιες συρράξεις, είπε: «Οι Τούρκοι υποδούλωσαν το θνητό μέρος της Ελλάδας αλλά η ψυχή της και το πνεύμα του έθνους έμεινε πάντα ελεύθερο και ανεξάρτητο. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να διαιρέσουν τους Ελληνες, αλλά εκείνοι, συσπειρωμένοι, αντιτάχθησαν σθεναρά. Μείνετε ενωμένοι

http://www.dimokratianews.gr/content/84656/proedros-akadimias-i-ellinorthodoxi-paideia-ethniko-themelio

ΣΤΟΝ '' ΑΕΡΑ '' !!! ΤΟ ΕΥΡΩ ...

Αιφνιδίως …ανέκυψε “ζήτημα” με το ευρώ: Εκπονείται όντως νομισματικό «πραξικόπημα»;

Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη 

Την περασμένη εβδομάδα (και αυτό δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο), η κοινή γνώμη αιφνιδιάστηκε από την πρόσκληση που έλαβε χώρα από την Ιδιωτική Πανεπιστημιακή Σχολή ESMT της Γερμανίας, προκειμένου να συζητηθούν ζητήματα της ευρωζώνης-ευρωσυστήματος.

Το ζήτημα που ετίθετο προς «προβληματισμό» αφορούσε κατά πόσον το ευρώ είναι πράγματι βιώσιμο, και σε περίπτωση που δεν είναι βιώσιμο «τι» μπορεί να συμβεί. Έτσι τέθηκαν σε συζήτηση οι συνέπειες μιας πιθανής κατάρρευσης της ευρωζώνης και οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο «όλον σύστημα». Άξιο όμως προβληματισμού είναι ότι υπήρξαν εισηγήσεις για «μεταρρυθμίσεις» ώστε να διευκολύνεται η έξοδος κράτους-μέλους από την ευρωζώνη και το ευρωσύστημα.

Στη διαδικασία αυτή των προαναφερόμενων προβληματισμών, έλαβαν μέρος αξιόλογοι Γερμανοί οικονομολόγοι. Διατυπώθηκαν δε και «σενάρια εξόδου» που εστιάζουν:

• α) στην έξοδο ενός κράτους-μέλους της ευρωζώνης από το ευρωσύστημα χωρίς την συναίνεση των λοιπών κρατών-μελών,
• β) στην έξοδο ενός κράτους-μέλους της ευρωζώνης από το ευρωσύστημα με τη συναίνεση των λοιπών κρατών-μελών και,
• γ) στην έξοδο ενός κράτους-μέλους της ευρωζώνης από το ευρωσύστημα, χωρίς τη βούληση του ίδιου του κράτους-μέλους –δηλαδή η διαδικασία αυτή αφορά αναγκαστική αποβολή από το ευρωσύστημα.

Τα σενάρια αυτά δεν είναι τυχαίο ότι μπορεί να εκπονούνται από οικονομολόγους της Γερμανίας ή  να προβληματίζουν οικονομολόγους της Γερμανίας, πολλώ δε μάλλον όταν στους προβληματισμούς αυτούς συμμετέχουν και στελέχη του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου.

Η διαδικασία αυτή αφορά μια «πρωτοβουλία» με άγνωστη την προέλευση της πολιτικής σκοπιμότητας ή άλλως εάν η πρωτοβουλία αυτή αφορά αμιγώς «ακαδημαϊκές ανησυχίες» ή εάν συμπίπτουν «ακαδημαϊκές ανησυχίες» και «πολιτική». Βεβαίως όσον αφορά στην οικονομική δογματική και στις συνθήκες υπό τις οποίες οικοδομήθηκε το ευρωσύστημα, μπορεί να διατυπώνονται προβληματισμοί. Ωστόσο για τις προαναφερόμενες τρεις εκδοχές δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο παρά μόνο το άρθρο 50 ΣΕΕ, όπου για πρώτη φορά η Συνθήκη της Λισσαβόνας ίδρυσε πρόνοιες εξόδου κράτους-μέλους συνολικώς από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με δική του, όμως, πρωτοβουλία.

Συνεπώς, ο κύριος προβληματισμός είναι: μήπως «κάποια κέντρα» ή ορθότερα μία «ελίτ» αρχίζουν να προϊδεάζουν την κοινή γνώμη για «τροποποίηση των Συνθηκών», έτσι ώστε τα τρία προαναφερόμενα σενάρια ή έστω το ένα εξ αυτών, να μπορεί να ενταχθεί σε νομικό πλαίσιο, ως εκείνο του άρθρου 50 ΣΕΕ.

Με την ευκαιρία αυτών των «προβληματισμών», καλό θα είναι να επισημανθεί στους επαΐοντες ότι «παίγνια» για την παραμονή κράτους-μέλους ή όχι στην ευρωζώνη (ακόμη και σε επίπεδο ακαδημαϊκό), μπορούν να επιδράσουν δυσμενέστατα όχι μόνο στο οικονομικό περιβάλλον, αλλά και να δυναμιτίσουν το κύρος του ευρωσυστήματος εντός του μακροσυστήματος. Άλλωστε, ήδη από καιρό, υπάρχουν προβληματισμοί για το «τέλος του ευρώ».

Μια αναγκαία παρατήρηση: η αρχιτεκτονική ευρώ και δολαρίου

Ο Βρετανός ιστορικός Niall Ferguson (1) έχει υποστηρίξει ότι από τη «σύλληψη του» το ευρώ, έχει διαψεύσει τους ευρωσκεπτικιστές, καθόσον πολλοί πίστευαν ότι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν «σωβινιστές», οι οποίοι θα αντιδρούσαν αποφασιστικά εναντίον του ενιαίου νομίσματος. Επίσης,  κατά τον Niall Ferguson, πολλοί δημιουργούσαν αμφιβολίες κατά πόσον τα κριτήρια των ελλειμμάτων του Μάαστριχτ θα μπορούσαν να αποτελέσουν τροχοπέδη ή όχι για το ενιαίο νόμισμα. Όμως, η Νομισματική και Οικονομική Ένωση (ΟΝΕ) προχώρησε σύμφωνα με το σχέδιο που εξ αρχής είχε συμφωνηθεί. Παρά ταύτα ο σκεπτικισμός για τις πιθανότητες επιτυχίας της ΟΝΕ και του ευρώ ήταν εκτεταμένος. Άλλο ζήτημα όμως είναι η βελτίωση της αρχιτεκτονικής του ευρωσυστήματος και άλλο ζήτημα είναι η ακούσια αποβολή κράτους-μέλους από το ευρωσύστημα. 
Ειδικότερα, ο σκεπτικισμός περί την αρχιτεκτονική του ευρώ, όπως υποστηρίζει και ο J.V.Overtveldt ήταν (και είναι) φυσιολογικός, με δεδομένες τις παλαιότερες αποτυχημένες προσπάθειες για τη δημιουργία μιας ανθεκτικής Νομισματικής Ένωσης στην Ευρώπη. Κατά τον J.V.Overtveldt για να συγκροτηθεί λυσιτελώς μια Νομισματική Ένωση επιβάλλεται να  στηρίζεται σε τρεις κρίσιμες προϋποθέσεις: 

• 1) Να υπάρχει ένα ενιαίο νόμισμα με αναλλοίωτες σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες.
• 2) Να υπάρχει μόνο μια συναλλαγματική ισοτιμία ανάμεσα στο ενιαίο νόμισμα και σε κάθε άλλο νόμισμα του υπόλοιπου κόσμου και
• 3) Όλα τα κράτη-μέλη της Νομισματικής Ένωσης να ακολουθούν μια ενιαία νομισματική πολιτική.

          Βεβαίως οι προϋποθέσεις αυτές δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς σοβαρά, ότι σήμερα συντρέχουν ως προς την ευρωζώνη και το ευρωσύστημα, αφενός λόγω της έλλειψης ευρωομολόγου και αφετέρου λόγω των διάφορων  επιτοκίων από κράτος-μέλος σε κράτος-μέλος.
          Αξιοπρόσεκτο είναι δε ότι ο προαναφερόμενος συγγραφέας, αντιδιαστέλλοντας τον τρόπο οικοδόμησης του ευρώ, και του ευρωσυστήματος προς εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, εξαίρει το δολάριο έναντι του ευρώ με την ξεκάθαρη θέση ότι προφανώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα επιτυχημένου ενιαίου νομίσματος.

Εκπονείται νομισματικό «πραξικόπημα»;

Ο όποιος σοβαρός παρατηρητής των γεγονότων που αφορούν συνολικώς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ασφαλώς αντιλαμβάνεται ότι στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυριαρχεί η ευρωζώνη. Και τούτο γιατί τα πάντα λειτουργούν πέριξ του νομίσματος και για το νόμισμα.

Όταν μια χώρα εντάσσεται σε ενιαίο νόμισμα, ασφαλώς εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα πρωτογενούς φύσης, αξίας και δικαίου. Το ενιαίο δε νόμισμα προϋποθέτει οπωσδήποτε ομοσπονδιακή λογική. Χωρίς την έννοια της ομοσπονδιακής λογικής δεν μπορεί να υπάρχει ενιαίο νόμισμα.

Πέραν όμως των προαναφερομένων, είναι δεδομένο ότι η εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος έλαβε χώρα παρά την ανισόμερη ανάπτυξη του καπιταλισμού στο σύνολο της ενιαίας αγοράς. Αντί δε να συγκλίνουν οι οικονομίες σε μια κατεύθυνση ισορροπίας μεταξύ τους, η μη αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών κρίσεων επιδείνωσε και επιδεινώνει την ανισότητα, με συνέπεια το ευρώ να αποτελεί «ταξικό» μέσο επιβολής κυριαρχίας των οικονομικών ελίτ σε βάρος των ευάλωτων λαϊκών μαζών, αλλά και των μεσαίων στρωμάτων.

Έτσι, εάν στη σημερινή ελίτ που επικυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναδειχθεί ως «χρυσός κανόνας» ο προτεσταντικός φονταμενταλισμός της  από καθέδρας συμπεριφοράς ενάντια στους λαούς που διεκδικούν κοινωνικά δικαιώματα, όπως αυτά ιδρύονται από το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο, τότε είναι προδήλως βέβαιον ότι θα οδηγηθούμε σε ιστορική κρίση.  

Όμως:
Όσοι από τώρα εκπονούν διαδικασίες «νομιμοποίησης» αναγκαστικών εξόδων κρατών-μελών από την ευρωζώνη, ή όσοι μπορεί να τολμήσουν κατ’ ουσίαν μέσω «υλικών πράξεων» (π.χ. στέρηση ρευστότητας), να εισάγουν από τη θεωρία στην πράξη το νομισματικό και πολιτικό πραξικόπημα της αναγκαστικής αποβολής κράτους-μέλους από την ευρωζώνη και το ευρωσύστημα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι απεργάζονται τη διάλυση του όλου εγχειρήματος…

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ:
J.V.Overtveldt, THE END OF THE EURO, The uneasy future of the European Union, An Agate Imprint, Chicago, 2011, σελ. 11 και επ.

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC- EU).

HellasJournal

ΟΜΗΡΟΙ !!! ... ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ !!!

Γονείς και παιδιά «λιώνουν» σε Instagram, facebook

Το 56% των Ελλήνων παραδέχεται ότι επέτρεψε στα βλαστάρια του τη χρήση social media σε ηλικία μικρότερη του επιτρεπόμενου ορίου

Ρεπορτάζ
Κλεονίκη Καρρά

Παρέα» με τα ανήλικα παιδιά τους χρησιμοποιούν οι γονείς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με τα ανησυχητικά αποτελέσματα διαδικτυακής έρευνας που πραγματοποίησε το Ελληνικό Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας.

Την ίδια στιγμή, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι μητέρες ενημερώνονται πλέον για τους κινδύνους που κρύβει το διαδίκτυο για τα παιδιά τους από το... ίντερνετ.

Σύμφωνα με την έρευνα, οι περισσότεροι γονείς (55,86%) παραδέχονται ότι επέτρεψαν στα παιδιά τους να χρησιμοποιούν τα social media σε ηλικία μικρότερη του επιτρεπομένου, δηλαδή προτού ακόμα κλείσουν τα 13 τους χρόνια. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα παιδιά δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ακολουθούν το παράδειγμα των γονιών τους και ειδικά των νεότερων σε ηλικία (έως 35 ετών), οι οποίοι ασχολούνται καθημερινά με τα κοινωνικά δίκτυα σε ποσοστό που ξεπερνά το 70%!

Η έρευνα διεξήχθη σε δείγμα 1.100 χρηστών του διαδικτύου και η πλειονότητα των απαντήσεων προήλθε από γυναίκες, σε ποσοστό 74,67%, ηλικίας 36-60 ετών, ανώτατου εκπαιδευτικού επιπέδου.

Στην έρευνα αποτυπώνεται η βεβαιότητα των γονιών ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επηρεάζουν ή και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του παιδιού τους, ενώ από τις συγκεκριμένες απαντήσεις προκύπτει το συμπέρασμα ότι μπορούν να οδηγήσουν σε συμπεριφορές εξάρτησης.

Θύματα bullying
Οσον αφορά το θέμα του διαδικτυακού εκφοβισμού, οι περισσότεροι απαντούν με σιγουριά ότι το παιδί τους δεν έχει πέσει ποτέ θύμα bullying, ωστόσο υπάρχει και ένα ποσοστό 7% που ομολογεί ότι δεν γνωρίζει αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Γενικά, πολύ σπάνια (ποσοστό μόλις 20%) τα παιδιά ζητούν τη βοήθεια των γονιών τους για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στα social media, ενώ πολύ υψηλό (35%) είναι το ποσοστό εκείνων που δεν γνωρίζουν ή απαντούν αρνητικά στο ερώτημα αν τα παιδιά τους προστατεύουν τα προσωπικά τους δεδομένα στο διαδίκτυο.
Εξάλλου, δημοφιλέστερη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης στις μικρές ηλικίες στην Ελλάδα είναι το Viber (26,5%) και ακολουθούν το Instagram (22,85%) και το facebook (18,61%).

http://www.dimokratianews.gr/content/84571/goneis-kai-paidia-lionoyn-se-instagram-facebook

ΚΟΛΑΦΟΣ !!! Η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΘΕΟΛΟΓΩΝ !!! ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ !!!

Η ΠΕΘ, καλεί τους Θεολόγους να εφαρμόσουν την απόφαση του ΣτΕ - Δηλαδή, να αγνοήσουν τους Φακέλους του μαθητή και να διδάσκουν από τα παλιά βιβλία!!!

Δελτίο Τύπου

Απόφαση Συμβουλίου της Επικρατείας:

«Το νέο Πρόγραμμα κλονίζει τη θρησκευτική χριστιανική συνείδηση αλλοιώνοντας τον ορθόδοξο χαρακτήρα»

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων με υπευθυνότητα, συνέπεια και σεβασμό προς τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και ιδιαίτερα του Ανωτάτου Οργάνου της αλλά και προς την ελληνική κοινωνία, τους γονείς, τους μαθητές και τις μαθήτριες του ελληνικού σχολείου,

 χαιρετίζει την απόφαση υπ΄ αρθμ. 660/2018 του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου -του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ)- με την οποία ακυρώνεται το ισχύον Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών Δημοτικού και Γυμνασίου ως αντισυνταγματικό και αντίθετο προς τις διεθνείς συμβάσεις και την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία.

Η απόφαση του ΣτΕ λαμβάνει υπόψη τα δομικά στοιχεία λειτουργίας ενός Προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών στο ελληνικό σχολείο, που αφορούν στην ορθόδοξη ταυτότητα της πλειονότητας του μαθητικού πληθυσμού του ελληνικού σχολείου, στην επικρατούσα ορθόδοξη θρησκευτική πίστη, στο συνταγματικό και νομικό πλαίσιο της χώρας, στις διεθνείς συμβάσεις για τα  δικαιώματα των γονέων ως προς το  θρησκευτικό προσανατολισμό και προσδιορισμό των τέκνων τους, στο πνευματικό επίπεδο των μαθητών, στο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται οι μαθητές.

Η ιστορική απόφαση του ΣτΕ αποτελεί μια νέα ευκαιρία ανάδειξης των παραδοσιακών θεμελιωδών αρχών της ελληνικής κοινωνίας, μέσω των οποίων οφείλει η ελληνική Πολιτεία να αντιμετωπίζει τα θέματα της ελληνικής παιδείας και ειδικά τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, προκειμένου το μάθημα να διατηρεί τις διαχρονικές του δομές, πιστά προσηλωμένο στις ρίζες της ορθόδοξης πίστεως και παραδόσεως.

Προς την κατεύθυνση αυτή η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων με πνεύμα σύμπνοιας συνεχίζει τις προσπάθειές της, προκειμένου να διαφυλάσσεται τόσο ο ορθόδοξος χριστιανικός προσανατολισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών όσο και η επιστημονική του συνάφεια με τις σπουδές των Θεολόγων εκπαιδευτικών και των δασκάλων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης που διδάσκουν το μάθημα στο ελληνικό σχολείο.

Για τον σκοπό αυτό η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, θα τοποθετείται επί όλων των σχετικών με το μάθημα ζητημάτων. Παράλληλα καλεί όλους ανεξαιρέτως τους εκπαιδευτικούς του ελληνικού σχολείου οι οποίοι οφείλουν να διδάσκουν το μάθημα με βάση την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ, σε μια κοινή προσπάθεια πολύπλευρης βελτίωσης του μαθήματος.

Αναμένει δε την άμεση συμμόρφωση του Υπουργείου Παιδείας προς την Ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ, δεσμευόμενη για κάθε περαιτέρω ενέργεια, που θα συμβάλει στη χριστιανική και πνευματική ανάπτυξη όλων των μαθητών και μαθητριών του ελληνικού σχολείου.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

https://www.impantokratoros.gr/D393CC6E.el.aspx

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ !!! Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ !!!

Νικηταράς ο Τουρκοφάγος σκότωσε πάνω απο χίλιους τούρκους, με τρία σπαθιά να σπάνε στην μάχη.....

και το τέταρτο να 'κολλά' στο χέρι του! (δείτε το Βίντεο)

'Τον σκότωσαν οι ΒΑΥΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ!'

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος, ήταν ένας απ' τους μεγαλύτερους ήρωες της Επανάστασης του 1821.

Ως γνωστόν, οι πολιτικές έριδες, το κομματικά πάθη και τα κάθε είδους συμφέροντα της εποχής που ακολούθησαν την Απελευθέρωση, δημιούργησαν ένα νοσηρό κλίμα στα πλαίσια του οποίου, αρκετοί ήρωες που έδωσαν τα πάντα στον Αγώνα, κατέληξαν να οδηγούνται στο περιθώριο και τη φυλακή (όπως ο Κολοκοτρώνης). Ένας απ' αυτούς τους ήρωες, που είχαν αυτή την «τύχη» ήταν κι ο Νικηταράς, ο οποίος έκανε «θητεία» αρχικά στο Παλαμήδι και στην συνέχεια στις φυλακές τις Αίγινας, βάσει ανυπόστατων κατηγοριών περί συνωμοσίας εναντίων του βασιλιά Όθωνα.

Αναφέρεται ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, το οποίο αναδεικνύει το ήθος αυτού του ήρωα και στον αντίποδα την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του κράτους.
Όταν αποφυλακίστηκε ο Νικηταράς το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Η πενιχρή σύνταξη που έπαιρνε, χάριν μια θέσης γερουσιαστή που του εδόθη, δεν έφτανε «ούτε για ζήτω». Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, είχε ορίσει μια ορισμένη μέρα στον ήρωα επαίτη μια θέση μια μέρα της εβδομάδος κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε(!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή!

Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, αυτός απεστάλη από την κυβέρνηση του στο σημείο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
- Τι κάνετε στρατηγέ μου; ρώτησε ο ξένος.
- Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα, απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
- Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο; επέμενε ο ξένος.
- Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος, απάντησε περήφανα ο Νικηταράς.

Ο ξένος κατάλαβε, και διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο:«Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!».

Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος αυτός ήρωας, πεθαίνει ξεχασμένος και πάμφτωχος.

Διαβάστε περισσότερα: Νικηταράς ο Τουρκοφάγος - Ένα άγνωστο, μα αρκετά διδακτικό περιστατικό για την Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/2961#ixzz2hgCvvqQL

 

 

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ !!!

Του Γιώργου Κοντογιώργη
Για να κατανοηθούν οι αιτίες της νεοελληνικής κακοδαιμονίας αρκεί να σταθεί κανείς επιγραμματικά σε τέσσερις, μείζονες, αλλά και σημειολογικά ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις, στις οποίες προέβη το νεοελληνικό κράτος. Το νεοελληνικό κράτος αποτέλεσε ένα μόρφωμα με ασφυκτικά περιορισμένα σύνορα, αναντίστοιχο προς το μέγεθος και τις ανάγκες του μείζονος Ελληνισμού. Επιπλέον, θεσμίσθηκε υπό καθεστώς πλήρους προτεκτοράτου. Εξ ου και τα κόμματα ανέλαβαν να υπηρετήσουν το καθεστώς αυτό, δηλαδή τις “προστάτιδες” Δυνάμεις και όχι την ελληνική κοινωνία, το πρόταγμα της εθνικής ολοκλήρωσης ή, έστω, μια ταξική εκφορά του κοινού συμφέροντος. 

Δεύτερον, το κράτος αυτό δομήθηκε πολιτικά ως απόλυτη μοναρχία – κρατική δεσποτεία, παρακάμπτοντας εξ ολοκλήρου την οικουμενική και γι’ αυτό βαθιά δημοκρατική ιδιοσυστασία της ελληνικής κοινωνίας. Δημοκρατική ιδιοσυστασία που αποτυπώθηκε στα πολιτικά κείμενα επί Τουρκοκρατίας (των κοινών και της διανόησης) και στα χρόνια της Επανάστασης, συμπεριλαμβανομένου και του Καποδίστρια. Το επιχείρημα που επικαλέσθηκαν οι λεγόμενες “προστάτιδες” Δυνάμεις ήταν ότι οι Έλληνες είναι άναρχος (διάβαζε δημοκρατικός) λαός και, ως εκ τούτου, μη ικανός να διοικήσει το κράτος του, κατά το (ευρωπαϊκό) απολυταρχικό πρότυπο.

Τρίτον, από τις πρώτες ενέργειες της βαυαρικής δυναστείας ήταν να καταργήσει τη δημοκρατική πολιτεία των Ελλήνων, δηλαδή την εν δήμω κοινωνική συλλογικότητα, που λειτουργούσε ιστορικά αδιατάρακτα στο πλαίσιο των πόλεων/κοινών. Η απαξιωτική προσέγγιση των Βαυαρών της δημοκρατίας των κοινών είναι εξόχως χαρακτηριστική: «Τέτοιου είδους συνελεύσεις αγγίζουν το επίπεδο των ταπεινών συναισθημάτων και της ιδιοτέλειας. Και οι αποφάσεις που προκύπτουν από τέτοιου είδους συζητήσεις είναι αδύναμες για να προωθήσουν το δημόσιο συμφέρον, επειδή οι συμμετέχοντες δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αναγκαία, ακριβή και εκ βάθρων γνώση για τα ζητήματα της πολιτικής διοίκησης».

Οίκοθεν νοείται ότι, υπό τις συνθήκες της μοναρχικής απολυταρχίας ουδείς λόγος ηδύνατο να γίνει για την μεταστέγαση της πολιτείας του κοινού/πόλης, της θεμέλιας κοινωνίας της μικρής κλίμακας, στο κράτος έθνος, στην ομόλογη κοινωνία της μεγάλης κλίμακας. Όχι γιατί δεν ήταν εφικτή, αλλά επειδή εθεωρείτο επιεικώς αδιανόητη η ιδέα της δημοκρατίας, ή έστω της αντιπροσώπευσης. Όπως ακριβώς και στις ημέρες μας.

Τέταρτον, το νεοελληνικό κράτος όχι μόνον δεν επέτρεψε την είσοδο στους κόλπους του της σπουδαίας –οικουμενικά διατεταγμένης– αστικής τάξης, που επιχειρούσε στο περιβάλλον του μείζονος Ελληνισμού, αλλά και αναλώθηκε συστηματικά στην καταστροφή της, με πρόσχημα τη Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή την εθνική ολοκλήρωση. Συγχρόνως, καταπολέμησε κάθε απόπειρα συγκρότησης μιας εθνοκρατικής αστικής τάξης, ευνοώντας αποκλειστικά την ανάδειξη αστικών παρασιτικών παραφυάδων του κράτους, με σκοπό τη νομή του.
Η ιδιοποίηση του κράτους

Με τον τρόπο αυτόν, η πολιτική τάξη του κράτους θα κατορθώσει να παραμείνει μοναδικός παίκτης του πολιτικού συστήματος, απαλλαγμένη τόσο από την θεσμισμένη κοινωνική συλλογικότητα, όσο και από την ενδιάμεση κοινωνική δύναμη των αστών. Θα αποδομήσει την κοινωνική συλλογικότητα, εισάγοντας πολιτικές εξατομικευμένης πρόσληψης του δημοσίου χώρου (πελατειακής λογικής). Ταυτοχρόνως, θα αποκλείσει τους αστούς από την ελληνική επικράτεια, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσανατολίσουν τις πολιτικές του κράτους.

Έχοντας ιππεύσει επί του πολιτικού συστήματος, αντί να λειτουργήσει ως διαλλακτής μεταξύ των κοινωνικών δυνάμεων στη διαμόρφωση του κοινού συμφέροντος, μετεβλήθη η ίδια σε πολιτικό σύστημα και ιδιοποιήθηκε το κράτος. Η υψηλή δημοκρατικού τύπου πολιτική ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας αποξενώθηκε από τον θεσμισμένο φυσικό της χώρο, τον δήμο, όπου είθισται να λειτουργεί η διαθέτουσα πολιτική ατομικότητα κοινωνία των πολιτών.

Χρησιμοποιήθηκε σαν όχημα για να υποκαταστήσει η πολιτική τάξη τις δημόσιες πολιτικές με πολιτικές πελατειακής εξατομίκευσης. Την ίδια στιγμή το “επιχειρείν” θα ενοχοποιηθεί ως υπόλογο κοινωνικής εκμετάλλευσης και “εθνικώς” ύποπτο. Μαζί του και η οικουμενική αστική τάξη. Η σταθερά αυτή επανέρχεται δυναμικά και μεταβάλλεται σε κυρίαρχη ιδεολογία στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, με ακραία της έκφραση το εγχείρημα της δημιουργίας “νέων τζακιών”, δηλαδή μια νέας αστικής τάξης που θα συνεργούσε στο εγχείρημα του σοσιαλιστικού κόμματος για την ολοκληρωτική νομή του κράτους.

Σήμερα, η άρχουσα επιχειρηματική τάξη της χώρας συγκροτείται ως προς το ουσιώδες από έναν κύκλο εργολάβων, τηλεκρατόρων, μεσαζόντων για τις προμήθειες του κράτους (οπλικών συστημάτων κλπ), νονών της νύχτας και ποικίλων όσων κακοποιών, πράγμα που επιβεβαιώνει ότι η οικονομία εξακολουθεί να είναι βαθιά παρασιτική. Η προσεγγίσεις αυτές του κράτους και των πολιτικών του διέρχονται οριζοντίως το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και, εννοείται, των συγκατανευσιφάγων (συνδικαλιστών, ιδιωτών κλπ) που συναινούν στη νομή του δημόσιου αγαθού.
Πηγή: slpress.gr

ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ !!! ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ !!! ΤΟ ΣτΕ !!!

Το ΣτΕ κατακεραύνωσε κυριολεκτικά τον αιρετικό σχεδιασμό του Υπουργείου παιδείας

Απόφαση ΣτΕ για Θρησκευτικά: 5 από τα 25 μέλη τάχθηκαν υπέρ της απόφασης Φίλη

Η μειοψηφία των 5 μελών, επισημαίνει ότι το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις ουδόλως υποχρεώνουν τον νομοθέτη να προσδώσει στο μάθημα των θρησκευτικών ομολογιακό ή κατηχητικό χαρακτήρα

Όπως έγινε γνωστό από το Συμβούλιο της Επικρατείας στη χθεσινή υπ΄  αριθμ. 660/2018 απόφαση της Ολομέλειας  του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου

(πρόεδρος   Νικόλαος Σακελλαρίου και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Ευθύμιος Αντωνόπουλος) για το μάθημα των Θρησκευτικών εκφράστηκε μειοψηφία 5 εκ  των  25 μελών του.  Δηλαδή  η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ εκδόθηκε κατά πλειοψηφία 20 υπέρ και 5 κατά.
         
Η πλειοψηφία των 20 δικαστών έκρινε ότι η απόφαση του τέως υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη με  την  οποία επήλθε  ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στις τάξεις Γ΄ έως ΣΤ΄ του  Δημοτικού και του Γυμνάσιου είναι αντίθετη σε μία πλειάδα συνταγματικών διατάξεων, αλλά και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
         
Αντίθετα, η μειοψηφία τάχθηκε υπέρ της συνταγματικότητας.
         

Οι 5  δικαστές που μειοψήφησαν είναι η αντιπρόεδρος Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου και οι σύμβουλοι Επικρατείας Ιωάννης Μαντζουράνης  Θεόδωρος Αραβάνης, Μιχάλης Πικραμένος και Αναστασία-Μαρία  Παπαδημητρίου.
         
Σύμφωνα με πληροφορίες, καθώς η  εν λόγω απόφαση δεν έχει ακόμα καθαρογράφει, η μειοψηφία των 5 μελών της Ολομέλειας του ΣτΕ, αφού τάσσεται υπέρ της συνταγματικότητας, επισημαίνει ότι το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις   ουδόλως υποχρεώνουν τον νομοθέτη να προσδώσει στο μάθημα των θρησκευτικών ομολογιακό ή κατηχητικό χαρακτήρα, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε όχι με “ανάπτυξη” θρησκευτικής συνείδησης, αλλά με “επιβολή” θρησκευτικής συνείδησης συγκεκριμένου περιεχομένου.

Αυτό όμως    αντίκειται στις αρχές της θρησκευτικής ουδετερότητας και της πολυφωνίας που διέπουν την παροχή της εκπαίδευσης από το Κράτος και θέτει σε κίνδυνο το δικαίωμα του μαθητή να επιλέξει και να διαμορφώσει κριτικά ουσιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς του και της αντίληψής του για τον κόσμο και τον άνθρωπο.       
         
Ακόμη, η μειοψηφία σημειώνει η απόφαση του Νίκου Φίλη υπηρετεί τους σκοπούς της παροχής από το Κράτος θρησκευτικής εκπαίδευσης πολυφωνικής και αξιολογικά ουδέτερης, παρουσιάζει επαρκώς τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και οι διατάξεις των διεθνών συμβάσεων.
       
Υπενθυμίζεται, ότι η πλειοψηφία, μεταξύ των άλλων, έκρινε ότι η επίμαχη απόφαση του Νίκου Φίλη, πλέον του ότι  «κλονίζει τη Θρησκευτική Χριστιανική συνείδηση», είναι αντίθεση:

1) στο άρθρο 16   του Συντάγματος το οποίο ορίζει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και μεταξύ των σκοπών της είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, γιατί με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγεται για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο «φαλκιδεύεται ο επιβαλλόμενος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός της ανάπτυξης, δηλαδή της Ορθόδοξης Χριστιανικής  συνείδησης των μαθητών στα ανήκοντα  στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού,

2) Στην διάταξη του άρθρου 13  του Συντάγματος που κατοχυρώνει  ως απαραβίαστη την ελευθερία της  θρησκευτικής συνείδησης, γιατί  η προσβαλλόμενη απόφαση θα έπρεπε να απευθύνεται αποκλειστικά στους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές και να κατατείνει στην εμπέδωση και συνέχιση  της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης, καθώς η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση κλονίζει την Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδηση που πριν από την έναρξη του σχολικού βίου διαμορφώνουν οι μαθητές το πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Μάλιστα,  η εισαγόμενη με την προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι ικανή να παρέμβει στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών που δεν διαθέτουν  την κριτική αντίληψη  των ενηλίκων και να τους εκτρέψει από την Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδηση και

3) Προσβάλλεται ευθέως το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ γιατί στερεί από τους μαθητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία προβλέπει  για μαθητές Ρωμαιοκαθολικούς, Εβραίους και Μουσουλμάνος να διδάσκονται αυτοτελώς το μάθημα αυτό.
http://www.protothema.gr/greece/article/772213/apofasi-ste-gia-thriskeutika-pede-apo-ta-eikosipede-meli-tahthikan-uper-tis-sudagmatikotitas-tis-apofasis-fili/

ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΝ ΟΨΙ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ !!!

Φόβοι για πρόκληση την 25η Μαρτίου

Ασκηση ανήμερα της εθνικής επετείου. Εντείνονται οι εργασίες απέναντι από τα Ιμια

Περίεργες κινήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, με τις οποίες διατηρείται ψηλά η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και εμπρηστικά δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό στην Αθήνα. 

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται κινητικότητα απέναντι από τα Ιμια και την τουρκική νησίδα Τσαβούς, με στόχο την κατασκευή στρατιωτικού παρατηρητηρίου (;), όπως έχει ανακοινώσει η Αγκυρα.

Πλοία του ναυτικού της Τουρκίας έχουν μεταφέρει στρατιωτικά οχήματα και μηχανήματα, τα οποία προχωρούν σε χωματουργικές εργασίες για τη διάνοιξη δρόμου που θα οδηγεί στο ψηλότερο σημείο της νησίδας. Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Ηurriyet», το παρατηρητήριο θα είναι εξοπλισμένο με υπερσύγχρονες θερμικές κάμερες, που θα ελέγχουν τις κινήσεις στις βραχονησίδες Ιμια, έως τις απέναντι ακτές των Καλόλιμνου και Καλύμνου.

Ενα άλλο δημοσίευμα, αυτήν τη φορά από τη «Yeni Safak», κάνει λόγο για νέα στρατηγική «κλιμάκωσης των εντάσεων με την Ελλάδα στο Αιγαίο» από τις δυνάμεις που αντιδρούν στην τουρκική επιχείρηση στην Αφρίν. «Τα ονόματα πίσω από την επιθετικότητα της Ελλάδας είναι οι συνήθεις ύποπτοι» γράφει η τουρκική εφημερίδα σε άρθρο με τίτλο «Ποιος υποδαυλίζει την Αθήνα», κατονομάζοντας τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την Ιταλία, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ως τις χώρες αυτές, την ώρα που η Τουρκία «καταπολεμά με επιτυχία τρομοκρατικές δυνάμεις στην Αφρίν».

Οι χώρες που κατονομάζονται από την τουρκική εφημερίδα συμμετέχουν στην πολυεθνική αεροπορική άσκηση «Ηνίοχος 2018» που οργανώνεται από την Πολεμική Αεροπορία με βάση την Ανδραβίδα. Αεροσκάφη πραγματοποιούν γυμνάσια σε όλο το FIR Αθηνών, βεβαίως και στο Αιγαίο, κάτι που έχει ενοχλήσει την Αγκυρα. Η Τουρκία, ωστόσο, απάντησε με παράνομη NAVTEX, με την οποία δέσμευσε περιοχή στο κεντρικό Αιγαίο προκειμένου να πραγματοποιήσει άσκηση με πραγματικά πυρά, ακόμη και ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου.

http://www.dimokratianews.gr/content/84291/fovoi-gia-proklisi-tin-25i-martioy

ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ ... Η ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ !!!

Ε.Ε αφόπλισε επί δεκαετίες την Ελλάδα, εφησυχασμός και απαξίωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας

Μετά το Αφρίν, και την τουρκική απειλή, μονόδρομος η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Μετά τις χθεσινές εξελίξεις στο Αφρίν, και την κατάληψή του από τις τουρκικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους στη Συρία, η επικινδυνότητα του Ταγίπ Ερντογάν, στην ευρύτερη περιοχή και έναντι της Ελλάδας, αυξάνεται δραματικά.

Καταρρίπτεται επίσης, η πλάνη όλων αυτών που πίστευαν ότι το Αφρίν, θα αποτελέσει Βατερλό για την Τουρκία και έξοδο διαφυγής για τη σοβαρή απειλή που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το τουρκικό καθεστώς. Πριν να είναι αργά, ας κατανοήσουν οι κυβερνώντες, ότι ο μόνος δρόμος αποφυγής μιας εθνικής τραγωδίας, είναι η εθνική αφύπνιση και η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.

Όσο συνεχίζεται η παρωδία της εναπόθεσης των ελπίδων για επιβίωση απέναντι στα αναθεωρητικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν και της Τουρκίας, στο να τον τιμωρήσει η Ουάσιγκτον και ο Ντόναλντ Τράμπ, και στο ότι θα ταπεινωθεί στη Συρία από τον ανταρτοπόλεμο με τον οποίο απειλούν οι Κούρδοι, μετά την ήττα τους στο Αφρίν, ο δρόμος προς την εθνική καταστροφή είναι δεδομένος.

• Οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν πρόκειται να ρισκάρουν να δωρίσουν την Τουρκία, για τα μάτια των Κούρδων, στο άξονα Ρωσίας και Ιράν. Όσο και να μας απογοητεύει αυτό, είναι μια σκληρή πραγματικότητα, που δυστυχώς αρνούμαστε να αντιληφθούμε και να κοιτάξουμε κατάματα.

Εάν επίσης πιστεύουμε, όπως δείχνουν, οι δηλώσεις της κυβέρνησης, της πολιτειακής ηγεσίας, αλλά και της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου, ότι επειδή ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή θα αποτρέψει την υλοποίηση των σχεδιασμών του Ερντογάν, τότε είναι που πραγματικά έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Η παγκόσμια διπλωματική και στρατιωτική ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιπτώσεις που μια χώρα αντιμετωπίζει απειλή εδαφικής ακεραιότητας και εθνικής κυριαρχίας από γείτονα και μάλιστα απολυταρχικό καθεστώς τύπου Ταγίπ  Ερντογάν, η μόνη λύση που έχει αποτέλεσμα αποτροπής είναι η ισχύς. Και ισχύς σημαίνει ενίσχυση και υψηλό ηθικό για τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.

• Με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, σήμερα, οι ένοπλες δυνάμεις, χωρίς να φέρουν καμία ευθύνη, όχι μόνο,  έχουν αποδυναμωθεί, αλλά έχουν υποστεί πλήγμα στο ηθικό τους και το φρόνημά τους.

Χωρίς να τις αφορά και χωρίς να το επιθυμούν, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, συχνά πυκνά έχουν γίνει αντικείμενο του πολιτικού παιχνιδιού και αυτό αποτελεί έγκλημα εθνικών διαστάσεων.

Άμεσα, πρέπει να αποτελέσει εθνική αποστολή, η ουσιαστική ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και η ανάταση του φρονήματος και ηθικού τους.

• Την ίδια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστικός προβληματισμός για μια μετεξέλιξη των ενόπλων δυνάμεων και την προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Δεν πρόκειται για κάτι απλό και εύκολο, αλλά είναι επιτακτικά αναγκαίο. Μια σοβαρή ματιά στη λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (IDF), θα είναι πολύ χρήσιμη για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Επίσης, άμεσα, θα πρέπει να επανεξετάσουμε, το θέμα του χρόνου θητείας στις ένοπλες δυνάμεις και την πιθανότητα στράτευσης των γυναικών, οι οποίες όπως έχει αποδείξει η εμπειρία διεθνώς, δεν υστερούν σε τίποτα έναντι των ανδρών.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, με πολλά προβλήματα, σε μια εξαιρετικά εύφλεκτη και ραγδαία μεταβαλλόμενη περιοχή. Αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε και όσο πιο σύντομα τόσο καλύτερα για την πατρίδα μας.

Η ενίσχυση, στήριξη, και μεταρρύθμιση των ενόπλων δυνάμεων είναι επιτακτική και η μοναδική ασπίδα σε οποιαδήποτε επιβουλή εναντίον της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας.

• Ο Δημήτρης Απόκης, είναι Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School ofAdvanced International Studies, The Johns Hopkins University, μέλος του The International Institute ofStrategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.  

http://hellasjournal.com/2018/03/meta-to-afrin-ke-tin-tourkiki-apili-monodromos-i-enischysi-ton-enoplon-dynameon/

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΑΘΟΛΙΚΗ '' ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ '' !!!

Το πολίτευμα χρεοκόπησε το λαό ή ο λαός το πολίτευμα;

Όσο και να διαμαρτύρεται ο λαός στο δρόμους, το Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα στον πρωθυπουργό να κάνει το λαό και τη χώρα ό,τι θέλει.

Ο εκάστοτε πρωθυπουργός μπορεί να δώσει το όνομα της Μακεδονίας, μπορεί να
προχωρήσει σε αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, μπορεί να παραχωρήσει νησιά στους Τούρκους, μπορεί να υπογράψει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, μπορεί να βάλει όση φορολογία θέλει και να περικόψει μισθούς και συντάξεις όσο θέλει, μπορεί να εξοντώσει τις περιουσίες του κόσμου μέσα από ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, μπορεί να κάνει οτιδήποτε. Δεν υπάρχει καμία συνταγματική πρόβλεψη ή δικαίωμα στο λαό για να τον σταματήσει. Αυτό ακριβώς το Σύνταγμα έχουμε και γι' αυτό χρεοκοπήσαμε.

Μπορεί να παραδώσει την περιουσία του κράτους για 99 χρόνια ή και για 500 αν το θελήσει, μπορεί να υπογράφει πρωτογενή πλεονάσματα για όσες γενιές θέλει, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Το Σύνταγμα τα επιτρέπει όλα.

Το βλέπετε όλοι μπροστά σας. Ποιος μπορεί να σταματήσει τον πρωθυπουργό; Μήπως τα συλλαλητήρια, μήπως οι απεργίες; μήπως οι διαδηλώσεις;, μήπως οι δικαστές, μήπως οι στρατευμένοι στον πρωθυπουργό βουλευτές; ΠΟΙΟΣ; Βλέπετε εσείς κάτι που μπορεί να τον σταματήσει; Το Σύνταγμα ορίζει μόνο τον τρόπο που εκλέγεται ο πρωθυπουργός και το πότε θα ξαναγίνουν εκλογές. Από εκεί και μετά του δίνει απόλυτες εξουσίες, μέσω των νόμων, των ΠΝΠ, των ΠΔ, των υπουργικών αποφάσεων κ.λ.π. να κάνει ό,τι γουστάρει ή τέλος πάντων ό,τι του επιβάλλουν αυτοί που τον στηρίζουν. Τα δε δημοψηφίσματα είναι δική του αποκλειστικά αρμοδιότητα, καθόσον στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία. Ούτε υπάρχει Συνταγματικό Δικαστήριο για να ελέγχει καθολικά τη συνταγματικότητα των νόμων. Το ότι μπορεί ο όποιος πρωθυπουργός να έχει εκλεγεί με άλλη ατζέντα και με άλλες υποσχέσεις σε σχέση με αυτά που κάνει, ουδόλως ενδιαφέρει το Σύνταγμα, ούτε προβλέπει κάτι γι' αυτό.

Φίλοι μου λυπάμαι, αλλά όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι το Σύνταγμά της που δίνει όλες τις εξουσίες σε έναν "δικτάτορα" πρωθυπουργό (τον οποίο ενδέχεται να τον ελέγχουν αντιλαϊκά συμφέροντα) και πετάει το λαό έξω, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να αλλάζουμε πράγματα.

Όλοι πια ζούμε την απόλυτη χρεοκοπία της Ελλάδας. Χρεοκοπία όχι μόνο στον οικονομικό τομέα. Η οικονομική χρεοκοπία είναι ένα από τα αποτελέσματα. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει σε όλους τους τομείς. Το πολίτευμα της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας ως η κορωνίδα των πάντων στη χώρα, χρεοκόπησε κι αυτό και το ερώτημα είναι: Χρεοκόπησε το πολίτευμα το λαό ή ο λαός το πολίτευμα;

Ακόμα και οι κρατικοδίαιτοι συστημικοί συνταγματολόγοι, άρχισαν τελευταία να μουρμουρίζουν ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στο Σύνταγμα. Το βλέπουν ακόμα κι αυτοί το πραγματικό πρόβλημα της χώρας. Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμαστε αλλαγές στο Σύνταγμα, όπως ενδεχομένως τις επιβάλουν οι δανειστές, αλλά χρειαζόμαστε ένα νέο πραγματικά δημοκρατικό Σύνταγμα συνταγμένο και ψηφισμένο άμεσα από τον ίδιο το λαό.
Πέτρος Χασάπης 

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΞΕΙ ... ΥΒΡΙΔΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ !!!

Αν δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα, η Τουρκία έχει κηρύξει υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα…

Γράφει ο Βασίλης Κοψαχείλης* 

 Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας τρόμου! Μία χώρα «ζόμπι» που τρέφεται κλέβοντας ζωή – οικονομική, εμπορική, γεωπολιτική, πολιτισμική – από τους γείτονές της και πέρα από αυτούς. Δεν χορταίνει ποτέ. Όσο τρώει από την πίτα των άλλων, τόσο γιγαντώνεται και ζητάει κι άλλο…

Σαν να μην έφτανε αυτό, στο τιμόνι της χώρας-ζόμπι βρίσκεται ένας παλιός μικρός εμποράκος, που για να επιβιώσει πούλαγε ως έφηβος λεμονάδες σε κακόφημα σοκάκια. Με τρόπο μαγικό, ο μικρός «εμποράκος» εξελίχθηκε σε πρωθυπουργό και συνταγματικό σουλτάνο.
Δυστυχώς, η παραπάνω ιστορία δεν είναι σενάριο ταινίας, αλλά η πραγματικότητα με την Τουρκία. Πραγματικότητα που ζει η Ελλάδα και η Κύπρος καθημερινά με τη γείτονα.
Ωστόσο, επειδή ο σημερινός συνταγματικός σουλτάνος της Τουρκίας έχει ταπεινή καταγωγή, δεν διαθέτει την «Ιπποσύνη» των Οθωμανών προκατόχων του. Στην πράξη υποβιβάζει το σουλτανάτο του σε πειρατική γαλέρα, με εκείνον σε ρόλο μικρού Μπαρμπαρόσα. 
Μπορεί η περιγραφή να ακούγεται υποτιμητική για την Τουρκία και την ηγεσία της. Όμως ως απειλή είναι θανάσιμα επικίνδυνη για όποιον μπει, από τύχη ή πρόθεση, στη ρότα της “πειρατικής γαλέρας” της.
Το μεγάλο πλεονέκτημα των πειρατών της εποχής του Μπαρμπαρόσα ήταν η δυνατότητά τους να δρουν ασύμμετρα με ότι αυτό σημαίνει ή συνεπάγεται.
Το να στέλνει η Τουρκία μαζικά δεκάδες χιλιάδες μεταναστών στην ΕΕ και να αποσυντονίζει τη συμμετρική πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της Ευρώπης, δεν διαφέρει από τις πειρατικές τακτικές των σύγχρονων του Μπαρμπαρόσα.
Το να στέλνει η Τουρκία, πάνω σε ξύλινες σχεδίες μεσοπέλαγα στα νερά του γείτονά της, ψυχές ανθρώπων να πνιγούν, και αυτόματα να εγείρει ζητήματα δικαιοδοσίας σε έρευνα και διάσωση, δείχνει ότι υπάρχει σχέδιο και ότι μάλλον ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει και είναι ασύμμετρος και υβριδικός!
Δεν είναι μόνο το χθεσινό, τραγικό, γεγονός. Δεν είναι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης. Δεν είναι ο εμβολισμός του σκάφους του Λιμενικού πριν εβδομάδες. Δεν είναι οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των θαλασσών μας. Δεν είναι οι μεταναστευτικές ροές…
Είναι ότι η πειρατική γαλέρα πλέει με ορμή εναντίον μας και εμείς, εκτός από την παραδοσιακή διπλωματία και το διεθνές δίκαιο, δεν έχουμε να πούμε ή να κάνουμε τίποτε άλλο.
Δεν έχουμε καταλάβει ότι ο πειρατής δεν νοιάζεται για το διεθνές δίκαιο;
Αναλωνόμαστε με το να επικαιροποιούμε σχέδια και τακτικές της εποχής του Βιετνάμ, την ώρα που έχουμε απέναντί μας έναν ικανό πειρατή με δορυφόρους, βαλλιστικά όπλα και σύντομα αεροσκάφη τεχνολογίας στελθ και ένα στρατό παρανόμων που έχρισε πραιτοριανούς και εκπαίδευσε για ρεσάλτα στη διεθνή νομιμότητα και τάξη.
Αν έχουμε να διδαχθούμε κάτι από την ιστορία για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τους σύγχρονους πειρατές είναι τα παραδείγματα των Ισπανών και των Άγγλων του 16^ου και 17^ου αιώνα.
Οι πειρατές λυμαίνονταν τις θάλασσες και τους θαλάσσιους δρόμους του εμπορίου δρώντας αντισυμβατικά και ασύμμετρα. Οι Ισπανοί προσπαθούσαν να τους αντιμετωπίσουν πολεμώντας τους όπως πολεμούσαν και τα οργανωμένα ναυτικά των αντιπάλων τους. Το αποτέλεσμα ήταν συνεχώς να αποτυγχάνουν μέχρι που εξαφανίστηκαν ως ναυτική δύναμη.
Αντίθετα, οι Άγγλοι πολέμησαν τους πειρατές, ως πειρατές. Έκαναν την πειρατεία μέρος της στρατηγικής τους στο αχανές και ευέλικτο περιβάλλον των Ωκεανών, ενώ σε τακτικό επίπεδο λειτούργησαν ομοίως ασύμμετρα, καλύτερα ίσως και από τους ασύμμετρους πειρατές-αντιπάλους τους.
Το ζητούμενο για εμάς σήμερα είναι να κατανοήσουμε πως έχουμε απέναντί μας όχι ένα κράτος με στρατηγική και ανταγωνιστικά συμφέροντα που θα λειτουργήσει πολιτικά, αλλά μία πειρατική γαλέρα με καπετάνιο και πλήρωμα που διψά για λάφυρα.
Ο πειρατής δεν κηρύσσει πολέμους! Τον βλέπεις ξαφνικά στις ακτές σου, εισβάλει ξαφνικά στο σπίτι σου, μπαίνει ξαφνικά στο χωριό με τα γυναικόπαιδα εκτεθειμένα όταν οι άντρες και οι φρουροί βρίσκονται μακριά ή στα χωράφια τους. Ενδεχομένως να κάψει τη σοδειά σου ή να σε απειλεί διαρκώς να του πληρώνεις λύτρα που με αυτά θα σε κατασπαράξει αύριο, όταν δεν θα έχεις πια να του δώσεις κάτι…
Κανένας θεσμός και καμία συμβατική προσέγγιση δεν είναι ικανή να τιθασεύσει τον πειρατή, παρά μόνο η ικανότητά μας να γίνουμε καλύτεροι πειρατές από εκείνον στο σύγχρονο περιβάλλον.
Αν δεν το έχουμε καταλάβει, η «πειρατική γαλέρα» της Ανατολής μας έχει κηρύξει τον πόλεμο και εμείς οφείλουμε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να αντιμετωπίσουμε τον πειρατή, ως πειρατές. Ειδάλλως, θα έχουμε την τύχη των Ισπανών…

• Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι διεθνολόγος

http://hellasjournal.com/2018/03/an-den-to-echoume-katalavi-akoma-i-tourkia-echi-kiryxi-yvridiko-polemo-stin-ellada/

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ... ΤΩΝ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ !!!

Γιατί δεν υπάρχουν «Σλαβομακεδονική» γλώσσα και «Σλαβομακεδόνες»

Σπάνιος χάρτης που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1545, από τον Νικόλαο Σοφιανό, Έλληνα Κερκυραίο, ιερέα, γλωσσολόγο, μεταφραστή, και εκδότη. Στο επάνω μέρος η πόλη των Σκοπίων (Scupi) βρίσκεται στη Δαρδανία. Είναι χαρακτηριστικό πόσο νοτιότερα βρίσκεται η Μακεδονία-Ελλάδα.[1]

 Η μη ύπαρξη «Σλαβομακεδονικής» γλώσσας, και κατά συνέπεια «Σλαβομακεδόνων», είναι θέμα κοινότοπο και εξαντλημένο για όλους τους ανά τον κόσμο έγκυρους γλωσσολόγους, φιλολόγους, αρχαιολόγους, ιστορικούς και μελετητές. Έτσι, το να μιλάμε σήμερα ακόμη γι’ αυτό, θα ήταν ένα αστείο ηλιθίων, αν δεν προϋπήρχαν διαχρονικά: η πολύπλευρη προπαγάνδα, εκτός Ελλάδος, και η εγκληματική διαχείριση του θέματος από πλειάδα Ελλήνων πολιτικών και κομμάτων, τόσο της κομμουνιστικής αριστεράς όσο και της αστικής τάξης.

Σήμερα η ίδια εγκληματική πολιτική ασκείται φανατικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ύπουλα από πολλούς στην αντιπολίτευση, αλλά και από ανθέλληνες του εξωτερικού. Κι όμως το τελειωμένο επιστημονικά θέμα έχει μόνο τρία όλα κι όλα χαρακτηριστικά σημεία: 1. Η αρχαία Μακεδονία είναι Ελλάδα και τίποτε άλλο. 2. Δεν υπάρχουν, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, διεθνή έγγραφα ή Συνθήκες οι οποίες να δέχονται τις δήθεν «3 Μακεδονίες», όπως διαδίδουν κάποιοι εντός και εκτός Ελλάδος[2]. 3. Η σημερινή FYROM, η πρώην Γιουγκοσλαβική Βαρντάρ­τσκα, έκλεψε ωμά επί Τίτο το όνομα της Μακεδονίας των Ελλήνων. Η Βαρντάρτσκα γεωγραφικά βρισκόταν δ  ι  α  ι  ώ  ν  ι  α και βρίσκεται ακόμη… στην περιοχή της αρχαίας Δαρδανίας· πολύ πιο βόρεια από τη Μακεδονία-Ελλάδα, βορειότερα ακόμη και από την αρχαία Πελαγονία –περί το σημερινό Μοναστήρι.

Στις 5/2/2018, στον Real FM, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, και μέχρι πρόσφατα Υπουργός Παιδείας, κ. Ν. Φίλης, εκφράζοντας το κόμμα του, είπε στον δημοσιογράφο κ. Ν. Χατζηνικολάου, πως: «Υπάρχει σλαβομακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει; Τι ανακαλύπτουμε τώρα προβλήματα; Σλαβική-Μακεδονική γλώσσα υπάρχει. Το ελληνικό κράτος το λέει και ο ΟΗΕ και ο ίδιος ο Ευάγγελος Αβέρωφ το 1959 που ήταν υπουργός Εξωτερικών. Το θέμα του ονόματος της γλώσσας ή υπάρχει ή δεν υπάρχει».

Εντυπωσιάζει ο κ. Φίλης, γιατί μη έχοντας επιχειρήματα επικαλείται ως άλλοθι της σημερινής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ τον Ευάγγελο Αβέρωφ! Τον δεξιότερο πολιτικό της Μεταπολίτευσης, συγγραφέα του γνωστού «Φωτιά και Τσεκούρι», όπου καταγγέλλει «τον συμμοριτοπόλεμο» (αυτολεξεί), και όλα όσα έκαναν στη διάρκειά του οι ιδεολογικοί σύντροφοι του κ. Φίλη, εναντίον της Ελλάδος. Αλλά, εάν πράγματι (;) ο Ευάγγελος Αβέρωφ αναγνώρισε κακώς τα δήθεν «Σλαβομακεδονικά», γιατί αυτό επιτρέπει σήμερα στον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ να αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή του υπερ-καπιταλισμού, προκειμένου τα Σκόπια να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ, με ταυτόχρονη προδοσία-παράδοση του ονόματος της μοναδικής Μακεδονίας των Ελλήνων;

Η ελληνική γλώσσα της Μακεδονίας των Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι που αποτελεί ιδεοληψία ανθρώπων δόλιων ή απληροφόρητων: γλώσσα μακεδονική δεν υπήρξε ποτέ. Αυτό που υπήρξε ήταν η ελληνική Αττική διάλεκτος στην οποία έγραφαν και μιλούσαν στη Μακεδονία ο λαός της, ο Φίλιππος, ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες. Στη βορειοδυτική Ελλάδα και σε άλλα σημεία της, εντοπίζονται δωρικά γλωσσικά στοιχεία, όπως και ιωνικά, πράγμα που συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα, τόσο τη νησιωτική όσο και στις αποικίες της. Ωστόσο, να το επαναλάβω, η προφορική και γραπτή γλώσσα ήταν η Αττική διάλεκτος που ήταν η γλώσσα των Ελλήνων.

Στην Αττική διάλεκτο σώζεται πλήθος επιγραφών από τη Μακεδονία σε γλωσσικά ευρήματα παγκόσμιας σημασίας, πέραν των άλλων ευρημάτων σε Βεργίνα, Δίο, Αμφίπολη, κ. α. Είναι γνωστό, ότι ο Ευριπίδης, ο Αγάθων και άλλοι Αθηναίοι συγγραφείς και ποιητές έζησαν στη Μακεδονία, συνέθεσαν και παρουσίασαν εκεί τα έργα τους. Αυτό θα ήταν αδύνατον να συμβεί, εάν στη Μακεδονία ο βασιλιάς, η αυλή του, και ο λαός δεν μιλούσαν ελληνικά.

Κατά τη μακραίωνη ύπαρξη της ελληνικής γλώσσας, τουλάχιστον… από την Πρωτοελληνική (3.000 π.Χ.) και μετά, αναπτύχθηκαν διάλεκτοι, όπως η Αιολική, η Αρκαδοκυπριακή, η Αττική-Ιωνική, η Δωρική. Όλες αυτές οι διάλεκτοι αποτελούν κλαριά του ίδιου δέντρου, της ίδιας γλώσσας, της ελληνικής.

Το ίδιο συνέβη και με τη Νέα ελληνική γλώσσα. Από το 12ο-13ο αι. μ. Χ. και εφεξής αναπτύσσονται οι 6 μεγάλες γεωγραφικές διάλεκτοι του ελληνισμού: Καππαδοκική, Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, η δέσμη των βόρειων διαλέκτων, και η δέσμη των νότιων διαλέκτων. Σε αυτές αναπτύσσονται ιδιώματα και ντοπιολαλιές.

Η διαφορά μεταξύ διαλέκτου και γλώσσας είναι παγκόσμια γνωστή. Είναι σαν να λέμε σήμερα, πως επειδή οι Αθηναίοι λένε «και» ή «τι κάνεις;» και οι Κρητικοί «τσε» ή «ίντα κάνεις;», ότι οι Κρητικοί μιλάνε άλλη γλώσσα. Συμπερασματικά, όλοι οι Έλληνες διαχρονικά μιλούν και γράφουν μία γλώσσα, την ελληνική, ενώ χρησιμοποιούν διαλέκτους, ιδιώματα, ντοπιολαλιές, όλες κοινά κατανοητές.

Για το ότι η προφορική και γραπτή γλώσσα στην αρχαία Μακεδονία ήταν η Αττική ελληνική υπάρχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία και τεράστια βιβλιογραφία διεθνής και ελληνική στην οποία θα αναφερθώ λεπτομερώς στη συνέχεια.

Είναι γνωστό, ότι από την αρχή του 19ου αι., ξέσπασαν εθνικές αντιπαραθέσεις στη Βαλκανική. Ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3 Μαρτίου 1878, ν.ημ.) η βουλγαρική προπαγάνδα γίνεται επιθετική και έχει δύο στόχους. Ο πρώτος είναι το να διαχωρίσει τους αρχαίους ιδιωματισμούς στη Μακεδονία από την ελληνική γλώσσα, και μετά να τους ορίσει ως δήθεν γλώσσα «άγνωστης» προέλευσης: έτσι μόνον θα μπορούσε να χαρακτηρίσει σαν «μη ελληνικό» και το αρχαίο «φύλο» που τους χρησιμοποιούσε. Ο δεύτερος στόχος ήταν να αποκτήσουν υπόσταση –σε δήθεν αρχαία «μακεδονικά» εδάφη (τα εκτός! αρχαίας Μακεδονίας)– οι ξενόφερτοι, τον 6-7ο μ.Χ.αι., Σλάβοι ο οποίοι όμως μιλούσαν τη δική τους σλαβική γλώσσα.

Τη βουλγαρική στρατηγική αποδέχτηκαν με φανατισμό αργότερα (1921-1949) οι Έλληνες κομμουνιστές, και οι Σλάβοι του Τίτο, (1941-1944). Αλλά, με την πάροδο του χρόνου, παγκόσμιας σημασίας αρχαιολογικές ανακαλύψεις σε όλη την Μακεδονία και χαράγματα τα οποία ήταν ΟΛΑ στην ελληνική γλώσσα ανέτρεψαν απολύτως την προπαγάνδα και πολεμική Βουλγάρων, Σλάβων και Ελλήνων κομμουνιστών.

Πρόσφατα μάλιστα –από το 2003 μέχρι και σήμερα!–, είχαμε νέα παγκόσμιας αξίας αρχαιολογικά ευρήματα, από την αρχαία Μεθώνη, ισχυρή πόλη-λιμάνι της Πιερίας, δηλαδή από την καρδιά της αρχαίας Μακεδονίας. Εκεί, ο έφορος αρχαιοτήτων κ. Μάνθος Μπέσιος και οι συνεργάτες του έφεραν στο φως 191 ενεπίγραφα αγγεία της ύστερης γεωμετρικής και αρχαϊκής εποχής τα οποία φέρουν επιγραφές, εμπορικά σύμβολα και χαράγματα, και συγκροτούν μια ιδιαίτερη κατηγορία της οποίας η σημασία για την έρευνα στις κλασικές σπουδές είναι ανυπολόγιστη. Σε όλα τα θραύσματα, και σε εκείνα από σκύφους ποτού (πήλινα ποτήρια με δύο λαβές), είναι χαραγμένα ονόματα και λέξεις ελληνικές σε αλφάβητο ελληνικό, στη Δωρική διάλεκτο της ΒΔ Ελλάδος. Κορυφαίο εύρημα-χάραγμα είναι το γνωστό ως ποτήρι του Ακέσανδρου, το οποίο γράφει: «…Ακεσάνδρου εμί ποτέριον […] όμμ- ή χρεμ]άτον στερήσ[ετ]αι». Δηλαδή: «είμαι το ποτήρι του Ακεσάνδρου κι (όποιος με πάρει) θα χάσει τα μάτια του (ή τα χρήματά του). Η φράση είναι γραμμένη σε ιαμβικό ρυθμό. Παρόμοιες επιγραφές υπάρχουν και σε άλλα ποτήρια: «…Αντεκύδου εμί…» Είμαι του Αντεκύδη, Είμαι του Ξενι-, Είμαι του Επιγε-, Είμαι του Φιλίωνα, κ.λπ.

Μέχρι αυτή την ανακάλυψη, η Μακεδονία, αρχαιολογικά ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ενιαίου, ελληνικού, αιγαιακού χώρου ήδη από την περίοδο της Εποχής του Σιδήρου (1.050-700 π.Χ.) και την Αρχαϊκή περίοδο (700-580 π.Χ.). Όμως χάρη σε αυτά τα νέα ευρήματα γραφής, τα οποία χρονολογούνται από το 730 π.Χ., δηλαδή, 2.748!!! χρόνια από σήμερα, η γλωσσική ιστορία των Μακεδόνων μετατέθηκε 80 ολόκληρα χρόνια νωρίτερα. Άρα πολύ πριν από τον αθηναϊκό αποικισμό της Μακεδονίας. Κι αυτό σημαίνει ότι στη Μακεδονία του 730 π. Χ. μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά πριν καν έρθουν οι Αθηναίοι!

Την ίδια Δωρική διάλεκτο της ΒΔ Ελλάδος αναδεικνύουν και οι πρόσφατες διεθνείς μελέτες, του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, (ΚΕΓ) το οποίο αξιοποίησε κάθε σχετική μαρτυρία των ερευνητών: όπως τον περίφημο «κατάδεσμο» της Πέλλας (4ος αι.π.Χ.), αλλά και άλλες μακεδονικές επιγραφές γραμμένες στην Αττική ή Αττικοϊωνική κοινή. Δηλαδή, όλες στην ελληνική γλώσσα που μιλούσε το Κοινόν των Ελλήνων.

Για όλα αυτά έχουν πραγματοποιηθεί από το ΚΕΓ τέσσερα διεθνή επιστημονικά συνέδρια και εκδοθεί ισάριθμοι τόμοι: (α) Τζιφόπουλος. Γ. επιμ., 2012. Μεθώνη Πιερίας Ι: Επιγραφές, χαράγματα και εμπορικά σύμβολα στη γεωμετρική και αρχαϊκή κεραμική από το ‘Υπόγειο’ της Μεθώνης Πιερίας στη Μακεδονία. (β) Γιαννάκης Γ. Κ., επιμ. 2012. Αρχαία Μακεδονία: Γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός. Θεσσαλονίκη  (τετράγλωσσος συλλογικός τόμος (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ελληνικά). (γ) Γιαννάκης Γ. Κ., επιμ. 2015. Ο γλωσσικός χάρτης της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδος κατά την αρχαιότητα. Επιστημονική επιμέλεια Γεώργιος K. Γιαννάκης. Και (δ) Giannakis, Georgios, Emilio Crespo & Panagiotis Filos, eds. 2017. Studies in Ancient Greek Dialects: From Central Greece to the Black Sea.    [Trends in Classics – Supplementary Volumes 49]  Berlin: de Gruyter.

Εκτός αυτών των τεσσάρων τόμων παραθέτω, εντελώς δειγματοληπτικά στις υποσημειώσεις του παρόντος, αδιαμφισβήτητα στοιχεία και πηγές στο Διαδίκτυο, προσβάσιμες στον καθένα.[3]

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στο ξεχωριστό έργο: Ο γλωσσικός χάρτης της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδος κατά την αρχαιότητα. Επιστημονική επιμέλεια Γεώργιος K. Γιαννάκης, Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Α.Π.Θ. Φιλολογική επιμέλεια Μαρία Αραποπούλου, Θεσσαλονίκη, 2015. Το έργο αυτό χρηματοδoτήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας το 2011, επί υπουργίας της κ. Άννας Διαμαντοπούλου και εκπονήθηκε από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. Μία από τις διεθνείς αυθεντίες που γράφουν στο αναφερόμενο έργο, είναι και ο επιφανής καθηγητής Julián Méndez Dosuna, του Πανεπιστημίου της Salamanca[4]. Τον επιλέγω γιατί η εισήγησή του εκφράζει το σύνολο των ειδικών και ξεκαθαρίζει απολύτως το ζήτημα: «…αρχική κοιτίδα-πατρίδα των Μακεδόνων[…] η καρδιά του βασιλείου τους αποτελούσε η λεγόμενη Κάτω Μακεδονία, η παράκτια πεδιάδα γύρω από τον Θερμαϊκό κόλπο που υδροδοτούνταν από τον Αξιό και τον Αλιάκμονα και περιέκλειε την Πιερία και τη Βοττιαία μεταξύ Θεσσαλίας στον νότο και Παιονίας στον βορρά. […] Κατά τη βασιλεία του Φιλίππου Β΄ (359–336 π.Χ.) η Μακεδονία έγινε η ηγέτιδα δύναμη της Ελλάδας. Ο Φίλιππος κατέκτησε ευρύτατες περιοχές της Παιονίας και της Θράκης…» κ.λπ.

Έτσι, γίνεται σαφές ότι οι εκτός! Μακεδονίας περιοχές, βόρεια από αυτήν: Πελαγονία, (Μοναστήρι), Παιονία, Δαρδανία (όπου και τα σημερινά Σκόπια) κ. ά. κατακτήθηκαν και προσαρτήθηκαν στο βασίλειο της Μακεδονίας. Φυσικά, εκείνη την εποχή κατοικούνταν από Πελαγόνιους, Παίονες, Δάρδανους κ.ά. οι οποίοι, φυσικά… δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με τους Σλάβους οι οποίοι μετανάστευσαν σε αυτές τις περιοχές τον 6ο-7ο αι. μ.Χ.

Ο Julián Méndez Dosuna βεβαιώνει ακόμη, ότι: «Η συντριπτική πλειοψηφία των Μακεδόνων έφερε ελληνικά ονόματα: Φίλιππος, Αλέξανδρος, Περδίκκας, Αμύντας, Αρχέλαος, Κλεοπάτρα, Πτολεμαίος, Άδυμος. Ελληνικά ήταν και τα ονόματα των μηνών του μακεδονικού ημερολογίου (Δίος, Απελλαίος, Ξανδικός, Πάναμος κλπ.). Ακόμη: Οι Μακεδόνες λάτρευαν τους θεούς του Ολύμπου. Ολόκληρος ο πολιτισμός είναι ελληνικός: από την πολεοδομία και την κατοικία, τα ιερά και τους τάφους μέχρι την υλική παραγωγή γενικότερα, στα ήθη, τον τρόπο ζωής και τις πεποιθήσεις που μπορούν να συσχετιστούν με αυτά τα μνημεία. Στις θρησκευτικές πρακτικές και τα ταφικά έθιμα, ξαναβρίσκουμε θεμελιώδη στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού, που η αρχαιολογία έχει φέρει στο φως από πολύ παλιά σε ό,τι αφορά στον κόσμο των πόλεων-κρατών.» (Σημ. Φυσικά οι Μακεδόνες αγωνίζονταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες όπου συμμετείχαν ΜΟΝΟ Έλληνες.)

Τι είναι σήμερα, 2.748 ολόκληρα χρόνια μετά την προφορική και γραπτή ελληνική γλώσσα στην αρχαία Μακεδονία, η δήθεν «Σλαβομακεδονική»;

Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης,[5] αναφέρει, ότι: «ο μεγάλος Ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει: «πράγματι ο όρος ‘‘μακεδονική γλώσσα’’ [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndré Vaillant (Le probleme du Slave Macédonien, περιοδικό Bulle­tin de la Societé de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής ‘‘Μακεδονίας’’, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».

Τεράστιας αποδεικτικής σημασίας γεγονός αποτελούν και οι συνεχείς διωγμοί των Ελλήνων Βλάχων, Σαρακατσάνων κ.ά., οι οποίοι κατοικούσαν στη νότιο Σερβία, Βουλγαρία και τις εγγύς περιοχές πριν, κατά, και μετά τον Α΄ Π. Πόλεμο. Κι αυτό γιατί οι Σέρβοι εφάρμοσαν βίαιο εκσερβισμό και οι Βούλγαροι βίαιο εκβουλγαρισμό.

Λόγω της παγκόσμιας αξίας-σημασίας της Μακεδονίας, του Φιλίππου, και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι συνεργοί σε αυτή την μοναδική απάτη στα παγκόσμια χρονικά, σε επίπεδο ιστορίας, γλώσσας, και εθνωνύμου τολμούν να μιλούν και για δήθεν σύγχρονη «Σλαβομακεδονική» γλώσσα και άρα για «Σλαβομακεδόνες». Όμως αυτή η ανύπαρκτη γλώσσα, ήταν αρχικά ένα καταναγκαστικό προφορικό! τοπικό ιδίωμα από σκόρπιες παραφθαρμένες λέξεις Βουλγαρικές και Σερβικές, το οποίο χρησιμοποιούσαν κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρίας. Και το χρησιμοποιούσαν είτε γιατί ήταν βουλγαρόφιλοι είτε γιατί προσπαθούσαν να σώσουν τις ζωές και τις περιουσίες τους και να επιζήσουν των σφαγών (1903-1912-1913-1914-1940-1944-1949) από τους διαρκώς επιτιθέμενους σφαγείς τους. Τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και τους Γιουγκο(Σλάβους), ειδικά της ΣΝΟΦ: «Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (1943), και ΝΟΦ (1945) με έδρα τα Σκόπια. Οι δύο αυτές αιμοσταγείς σλαβικές οργανώσεις επανδρώνονταν από σλαβικά στελέχη του Κ.Κ. Ελλάδος, και πραγματοποιούσαν κοινές επιχειρήσεις εναντίον της Ελλάδος μαζί με Έλληνες κομμουνιστές, κατά τον Ανταρτοπόλεμο 1944-1949. Ειδικότερα, το ΚΚΕ ζητούσε λυσσαλέα με συνεχή ψηφίσματα από το 1921 μέχρι το 1949, όταν ήδη είχε στρέψει τα όπλα του εναντίον της χώρας του, την απόσχιση της Μακεδονίας από την Ελλάδα, και τη δημιουργία «ανεξάρτητου κομμουνιστικού ‘‘Μακεδονικού’’ κράτους», με ξεχωριστό ομώνυμο έθνος, γλώσσα, λαό. Συμφωνώντας σε αυτό με τους Βουλγάρους και τους Σλάβους κομμουνιστές.

Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης λέει, ότι ανάλογα παραμεθόρια ιδιώματα και όχι γλώσσες χρησιμοποιούνται «ανέκαθεν και παγκοσμίως από μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών.» Όμως, «αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε (αντίθετα από τη Βουλγαρική των Σκοπίων), και επομένως τα ‘‘Σλαβομακεδόνικα’’ δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων.»[6]

Έτσι, τα δήθεν «Σλαβομακεδονικά» δεν είναι καν η Σερβοβουλγαρική μεικτή γλώσσα των Σκοπίων που κατασκεύασε ο Λαζάρ Κολισέφσκι^[7] και οι συνεργάτες του, το 1944, αναμειγνύοντας σερβικά στοιχεία στη βουλγαρική γλώσσα. Η Γιουγκοσλαβική πολιτική εναντίον της Ελλάδος ήταν ένα αντίγραφο των ιδεών των Βούλγαρων Κομιτατζήδων του ΕΜΑΟ, 1870-1885, οι οποίοι στη συνέχεια θα κατέσφαζαν ελληνικούς πληθυσμούς. Η πλαστή βουλγαρική «Μακεδονία του Πιρίν», και η ψευτοεπανάσταση του Ίλιντεντ, του 1903, όπως έχω αναφέρει[8], ξεκίνησαν το 1847 με τους εθνολογικούς (και ΟΧΙ γεωγραφικούς) χάρτες του Βουλγαρόφιλου Γάλλου, Αμί Μπουέ, το όνομα του οποίου τιμάται σε δρόμους της Σόφιας και της Βάρνας.

Ο Κολισέφσκι έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα από την προπαγάνδα του Κροάτη δικτάτορα Τίτο, ως: «πρωθυπουργός της σοσιαλιστικής δημοκρατίας της ‘‘Μακεδονίας’’», η οποία ήταν «μέλος της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας.» Και παρουσιάζεται ιστορικά, ως «ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη σοσιαλιστική ‘‘Μακεδονία’’ και ένας από τους ισχυρότερους στη Γιουγκοσλαβία.» Για τη «δράση…» του στον Β΄ Π. Πόλεμο του απονεμήθηκε το παράσημο του «ήρωα της Γιουγκοσλαβίας» και πολλά άλλα μετάλλια. Όταν ο Τίτο αρρώστησε το 1980, άφησε στη θέση του τον Κολισέφσκι, και όταν ο Τίτο πέθανε, 4 /5/1980, ο Κολισέφσκι έγινε πρόεδρος –μόνο για 10 μέρες! Αμέσως μετά ανέλαβε πρόεδρος ο Σβιγετίν Μιγιάτοβιτς. Πολλοί τότε απόρησαν: «γιατί ο υπ’ αριθμόν ένα ήρωας τους αντιναζιστικού και αντιφασιστικού αγώνα, ο Κολισέφσκι, δεν παρέμεινε πρόεδρος.» «Το Ψέμα έχει κοντά πόδια και το προλαβαίνει η Αλήθεια», λέει ο λαός. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου μαθεύτηκε ποιος ήταν ο Κολισέφσκι. Το μαρτυρούσαν οι πράξεις του, τα γεγονότα:

Το 1941 οι Βούλγαροι είχαν κατακτήσει τη Σερβία μαζί με του Γερμανούς Ναζί. Τότε, ο Κολισέφσκι, σε ηλικία 27 ετών, ήταν γραμματέας της τοπικής επιτροπής του Κ.Κ.Γιουγκοσλαβίας, στη Βαρντάρ Μπανόβινα, τη γνωστή Βαρντάρτσκα, δηλαδή στο σημερινό κρατίδιο των Σκοπίων. Στο τέλος του ίδιου χρόνου ο Κολισέφσκι στρατεύτηκε με τους γιουγκοσλάβους αντάρτες για να πολεμήσει εναντίον των Βουλγάρων. Όμως συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο από βουλγαρικό στρατοδικείο. Αμέσως ο Κολισέφσκι έγραψε γράμμα προς τους στρατοδίκες του, όπου υποστήριξε ότι είναι: «…γιος Βουλγάρων γονέων οι οποίοι πάντα ένιωθαν και νιώθουν Βούλγαροι και, παρά την τρομερή σκλαβιά (!!!), έχει διατηρήσει τον βουλγάρικο τρόπο ζωής, τη γλώσσα και τα ήθη». Έτσι, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση. Στα τέλη του 1944, ο Κολισέφσκι ελευθερώθηκε από τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση, και γρήγορα έγινε πρόεδρος του Κ.Κ. της «σοσιαλιστικής δημοκρατίας της ‘‘Μακεδονίας’’», και του τοπικού παραρτήματος του Κ. Κ. Γιουγκοσλαβίας.

Αυτός είναι ο Βούλγαρος, καθ’ ομολογία του, ο οποίος αργότερα εκτός από τους Βουλγάρους συνεργάστηκε στενά με τον Τίτο, και με εντολές του κατασκεύασε την πλαστή «Σλαβομακεδονική» γλώσσα. Στόχος τους η επέκταση της Γιουγκοσλαβίας με την κατάκτηση της «Μακεδονίας του Αιγαίου», την οποία είχε διακηρύξει ο Τίτο σε ομιλία του στα Σκόπια, στις 11/10/1945.

Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης γράφει, ότι[9]: «Οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία ‘‘Μακεδονική’’ (!), για να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου.)»

Η προσβάσιμη σε όλους ηλεκτρονική βιβλιογραφία, για το ποιοι είναι οι Σέρβοι αναφέρει, ότι η Σερβία ΔΕΝ είχε πάντοτε το ίδιο εθνώνυμο, μιας και ιστορικά καταγράφεται και ως «Ράσκα»: Σερβικά Κυριλλικά: Рашка, Λατινικά: Rascia: «Οι Σέρβοι», βάσει διεθνών πηγών: «είναι σλαβικό φύλο με θολή εθνωνυμική καταγωγή-προέλευση, που τον 6ο αι.μ.Χ. βρισκόταν κατά πλειονότητα στα εδάφη της σημερινής Πολωνίας. Μέχρι τον 7ο αι. μ.Χ. έφτασαν στα Βαλκάνια, υπό τη γενικόλογη επωνυμία ‘‘Σλάβοι’’, όπου αναμίχθηκαν και αφομοιώθηκαν από Ελληνικούς πληθυσμούς της Ιλλυρία, της Θράκης, και βορειότερα, με τους Δάκες της Ρουμανίας. Αυτούς που οι Έλληνες τους αποκαλούσαν Γέτες, και ήταν μια ομάδα θρακικών φυλών των περιοχών του Κάτω Δούναβη, στη σημερινή βόρεια Βουλγαρία, και τη νότια Ρουμανία. Εκτός αυτών, οι κατόπιν ονομαζόμενοι Σέρβοι, αναμίχθηκαν με Ρωμαίους και με Κέλτες.»

Με αυτή την πολύ σύντομη εθνολογική περιγραφή γίνεται κατανοητή και η πανσπερμία των γλωσσικών επιρροών σε ρίζες, θέματα και καταλήξεις στη γλώσσα των Σέρβων, και μετέπειτα Γιουγκοσλάβων. Χρειάζεται να πούμε ότι αυτή η γλώσσα καταφανώς… δεν είναι η …Αττική ελληνική γλώσσα του Φιλίππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των υπόλοιπων Ελλήνων;

Έτσι, η ψευδώνυμη «Σλαβική-Μακεδονική γλώσσα» των Σκοπίων αποδεικνύεται απολύτως πλαστή. Γιατί οι αμόρφωτοι γλωσσολογικά Βούλγαροι, και οι Σλάβοι κομμουνιστές που την δημιούργησαν ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ και δεν υπολόγισαν, ότι «γλώσσα μακεδονική» δεν υπήρξε ποτέ, ούτε στην αρχαιότητα ούτε στη σύγχρονη Ελλάδα. Όμως, χωρίς γλώσσα, ΔΕΝ υπάρχουν ούτε οι δήθεν «Σλαβομακεδόνες», και έτσι ούτε η πλαστή χώρα τους.

Πέραν των ευκαιριακών γεωπολιτικών παιχνιδιών τίθενται τα εξής θεμελιώδη ζητήματα: Οι ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και οι άλλες 130 περίπου χώρες που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια, ως δήθεν «Μακεδονία», συνεργούν σε μία πρωτοφανή πλαστογράφηση Ιστορίας, γλώσσας και εθνότητας, και σε ένα παγκόσμιας σημασίας γλωσσικό και εθνοτικό έγκλημα. Γιατί του λοιπού θα μπορούν να δημιουργούνται σε όλη τη γη πλαστά έθνη, γλώσσες, χώρες. Ειδικότερα, εάν αυτή η πλαστογραφία αναγνωριστεί με 151 σκουριασμένα καρφιά-ψήφους Ελλήνων βουλευτών στο φέρετρο της ακόμη ζωντανής Μακεδονίας, αυτό ποτέ δεν θα το αποδεχτεί ο ελληνισμός απανταχού της γης. Και θα το ανατρέψει στο μέλλον πάση θυσία. Το απέδειξαν τα γιγαντιαία συλλαλητήρια. Η παγκόσμια ιστορία της Μακεδονίας και του μεγάλου Αλεξάνδρου δεν πλαστογραφείται, τα αδιάψευστα αρχαία ευρήματα δεν παραχαράζονται, και η μοναδική ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να κλαπεί ούτε κατ’ όνομα.

Είναι καιρός άμεσα να αποκατασταθεί το καταρρακωμένο παγκοσμίως Διεθνές Δίκαιο. Έτσι όσοι μιλούν σήμερα το Σερβοβουλγαρικό ιδίωμά τους να δεχτούν το αυταπόδεικτο. Ότι και γλωσσικά είναι Σερβοβούλγαροι. Και αφού το κράτος των Σκοπίων, κατοικείται κατά πλειονότητα από Σλάβους και Αλβανούς, μία καθαρά εθνοτική ονομασία θα ήταν «Σλαβοαλβανική δημοκρατία». Ή, οποιαδήποτε άλλη επιλέξουν οι ίδιοι. Αρκεί να σταματήσουν να πλαστογραφούν γλώσσα, εθνότητα και να κλέβουν το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας η οποία είναι Ελλάδα και μόνο Ελλάδα.

[1] Πηγή: http://history-of-macedonia.com

[2] Γιώργος Ρωμανός «Κυνικό ψέμα οι ‘‘3 Μακεδονίες’’», Ανιχνεύσεις, http://www.anixneuseis.gr/?p=183724 , κ.ά. sites, από 31/1/18 και μετά.

[3] http://old.greek-language.gr/node/1007, και http://ancdialects.greek-language.gr/sites/default/files/studies/glossikos_xartis.pdf, αλλά και Θετίμα: Αρχαίες ελληνικές διάλεκτοι:http://ancdialects.greeklanguage.gr/studies/o-glossikos-hartis-tis-kentrikis-kai-voreias-elladas-kata-tin-arhaiotita

[4] Méndez Dosuna, J. 2012. Η αρχαία μακεδονική ως ελληνική διάλεκτος: Κριτική επισκόπηση της πρόσφατης έρευνας. Στο Γιαννάκης 2012, 65-78 (ελλ.), 133-145 (αγγλ.), 201-214 (γαλλ.), 271-285 (γερμ.).

[5] Ο κ. Γ. Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

α. Γ. Μπαμπινιώτης: Γλωσσικές παραχαράξεις. Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας: 03/08/2008, http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=190288

β. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]

γ. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.

δ. Γ. Μπαμπινιώτης, 1992α. Η θέση της μακεδονικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους. Στο Μπαμπινιώτης 1992, 161–180.

[6] Ό.π.π. 5, α.

[7]Λαζάρ Κολισέφσκι, (Лазар Колишевски, 12/2/1914-6/7/2000. Κομμουνιστής ηγέτης στη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της ‘‘Μακεδονίας’’» και τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.

[8] Ό.π.π. 1.

[9] Ό.π.π. 5,α, Γ. Μπαμπινιώτης.

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός http://www.antibaro.gr/article/18856