Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη Υπάρχουν στον κόσμο τούτοκρυμμένοι νόμοι σκληροί και απαραβίαστοι: ότι το κακό πάντα στην αρχή επικρατεί, μα πάντα στο τέλος νικιέται. Η ελευθερία δεν δωρίζεται, αντίθετα, με αίμα καταχτιέται. Ανυπόταχτη, ασυμβίβαστη δρασκελάει τις φοβισμένες χώρες και πηγαίνει στους γενναίους λαούς που την καλούν.
Ο 21ος αιώνας που ανέτειλε την καλεί νάρθει στην τραυματισμένη, για αιώνες, γη της Μικρασίας και ήδη στα περήφανα βουνά του Κουρδιστάν η ελευθερία κερδίζεται μέσα από τις κάννες των όπλων.
Η Άγκυρα περικυκλωμένη από κατακτημένους λαούς και κράτη, στα οποία χρωστάει εδάφη και αίμα, αντιμετωπίζει την ρομφαία της ιστορικής δικαιοσύνης.
Η στρατιωτική αναμέτρηση με τα εκατομμύρια Κούρδων στην Ανατολία που είναι σε εξέλιξη γρήγορα θα γίνει καθολικός πόλεμος, που θα φθάσει στην ίδια την Κωνσταντινούπολη. Εδώ και μερικές μέρες συγκλονίζεται ήδη κι ο Πόντος από συγκρούσεις αυτονομιστών με την τουρκική στρατοχωροφυλακή.
Η ελπίδα, στην αρχή της θητείας Ομπάμα, ότι η Τουρκία θα μπορούσε να παίξει έναν μεταρρυθμιστικό ρόλο στην Μέση Ανατολή, διαψεύστηκε με τον χειρότερο τρόπο στα μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας. Έδωσε τελικά μια άλλη εικόνα, αυτή ενός κράτους-συνωμότη που ανακατεύεται όλο και περισσότερο στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτόνων του και συγκρούεται με την αμερικανική στρατηγική ως προς την περιοχή.
Η Συμφωνία Σάϊκς-Πικό, που χάραξε τα σύνορα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής, πνέει τα λοίσθια καθώς κλείνει τα 100 της χρόνια τώρα. Από την «Αραβική Άνοιξη» και την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους, η περιοχή βρίσκεται σε συνεχή αναστάτωση και αυτή την φορά δεν είναι μόνο οι δυτικές δυνάμεις που αλλάζουν τον χάρτη της.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι το στάτους-κβο της Ανατολικής Μεσογείου αλλάζει και ότι η πολιτική παραφροσύνη της νεο-οθωμανικής Τουρκίας κρίνεται πολύ αρνητική –σε κάθε πεδίο- για τις εξελίξεις στην περιοχή. Μια απλή ανάγνωση του διεθνούς τύπου είναι αρκετή καθώς βρίθει από άρθρα και αναλύσεις γι’ αυτό το θέμα.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, Τούρκοι διανοούμενοι αρχίζουν να μιλούν για τα θύματα των γενοκτονιών της Μικράς Ασίας και του Πόντου, Κούρδοι βουλευτές να υπενθυμίζουν ανοικτά στην διεθνή κοινή γνώμη ότι λίγες χιλιάδες Σελτζούκοι άλλαξαν τον εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα της Μικράς Ασίας πριν από μερικούς αιώνες, και η εκπρόσωπος του Ρώσσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέϊ Λαβρώφ να επισημαίνει, με σημασία, το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!
Επιπλέον, ο Λαβρώφ δήλωσε ότι το Αιγαίο μυρίζει μπαρούτι... την ίδια ώρα που οι εδώ ηττοπαθείς, ενδοτικές και εθνομηδενιστικές πολιτικές ηγεσίες «αγρόν αγοράζουν». Προσβλέποντας μόνο προς τα Δυτικά αφεντικά, γυρίζουν την πλάτη στις κοσμοϊστορικές ανατροπές που έχουν δρομολογηθεί στην Ανατολή μας,. Θλιβερές μαριονέττες της Ευρω-Γερμανικής κατοχής και των νατοϊκών σχεδιασμών είναι ανίκανες να αφουγκρασθούν τα αλλεπάλληλα κύματα των εξελίξεων και τις ιστορικές επιταγές που θα καθορίσουν την ιστορία του μέλλοντος. Όμως, πέρα από εξαρτήσεις, μνημόνια και δωσιλογικές νοοτροπίες, η γεωγραφία παραμένει μια σιωπηλή, πάντοτε παρούσα, δύναμη που υπαγορεύει τις ανάγκες και τις συμπεριφορές των εθνών. Αυτή είναι, ουσιαστικά, η βίβλος που κανοναρχεί την ιστορία και τιμωρεί τα φοβερά εγκλήματα που έχουν παλιά διαπραχθεί..
 |
| Τούρκοι διανοούμενοι σε πάνελ για την γενοκτονία του Πόντου, που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Άγκυρα, το Σάββατο 9 Απριλίου 2016. |
Υπάρχει μια παλιά ρώσσικη παροιμία που σημαίνει ότι κάποιος το παράκανε: «κι ο κούκος παρακούκισε». Θάλεγε κανείς ότι ταιριάζει γάντι, σήμερα, με τους «εταίρους»-δανειστές μας της Δύσης.
Η πρόσφατη δήλωση του πρ. Ιταλού πρωθυπουργού Μάσιμο ντ’ Αλέμα, «Στήσαμε παγίδα στην Ελλάδα και την κλέψαμε», δεν πρέπει να αφήσει κανέναν Έλληνα αδιάφορο. Αρκετά πια! Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Πόσο ακόμα θα αυτοκτονούμε εγκλωβισμένοι στο βρωμερότερο πολιτικο-οικονομικό «Νταχάου» της ιστορίας, επιτρέποντας στους οικονομικούς δολοφόνους της Δύσης και τους εγκληματίες-«εταίρους» να επωφελούνται από την γενοκτονία των Ελλήνων; Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε τους ευρω-κουΐσλινγκ τοποτηρητές των κατακτητών να συνεχίζουν το ίδιο καταστροφικό έργο που ξεκίνησε την δεκαετία του 1830 η Γερμανική Απολυταρχία της Βαυαροκρατίας και ολοκληρώνεται σήμερα με την μετατροπή του ελληνικού κράτους σε γερμανικό landen, στα πλαίσια της ευρωζώνης;
Την ώρα που η αυγή-Ηώς είναι ξανά παρούσα στην ευρύτερη, ιστορικά, ελληνιστική και βυζαντινή Ανατολή, εμείς βουλιάζουμε, ναρκωμένοι με συλλογική ενοχή, μαζί με τον Τιτανικό της Δυτικής Ευρωκρατίας, που πάει κατευθείαν πάνω στο παγόβουνο της ιστορίας.
Σε μια κρίσιμη συγκυρία, που χρειάζεται η σε βάθος κατανόηση του παρελθόντος, της κουλτούρας και της γεωγραφίας προκειμένου να υπάρξει σαφής άποψη για το τι συμβαίνει και τι είναι πιθανόν να ακολουθήσει, η ελληνική αντίδραση είναι εντελώς κατατονική, δέσμια των μνημονιακών επιλογών και του ευρω-μονόδρομου.
Είναι πάνδημη η αίσθηση ότι η παγκόσμια ισχύς μετατοπίζεται ανατολικά, ότι ανοίγει ξανά ο «δρόμος του μεταξιού», ότι το τυχοδιωκτικό ευρω-ατλαντικό μπλοκ έσπασε τα μούτρα του στο Ιράκ και την Συρία, κι ότι η Ρωσσία του Πούτιν φαντάζει πλέον ως η μόνη εξισορροπητική δύναμη για τις χώρες της Μέσης Ανατολής και το Ισραήλ. Στη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, η Ελλάδα θα είναι αναγκαίο στρατηγικό συμπλήρωμα της Ρωσσίας ως αντίβαρο της Τουρκίας.
Τα νεο-οθωμανικά σχέδια της Τουρκίας απέτυχαν παταγωδώς κι ο νόμος της τουρκικής ζούγκλας γρήγορα θα ανατραπεί, για να θριαμβεύσει η παλιά σοφία που λέει «η δίκαιη πέτρα θα φάει, σίγουρα, το άδικο βουνό».
Ο εκτουρκισμός της Μικράς Ασίας αμφισβητείται έμπρακτα και η Άγκυρα τρέμει μπροστά στο ξύπνημα και την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων λαών και εθνοτήτων.
Στην ίδια παταγώδη αποτυχία οδεύουν και τα ευρω-ατλαντικά σχέδια για την ενοποίηση/γερμανοποίηση της Ευρώπης και σύντομα η διεφθαρμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών θα καταρρεύσει μπροστά στην οργισμένη αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών.
Οι διπλωμάτες και οι εξουσιαστές μπορεί να εφαρμόζουν κυρώσεις και να υπογράφουν συνθήκες. Μπορεί περιστασιακά να ξανασχεδιάζουν τους χάρτες. Όμως, η σωστή ανάγνωση της ιστορίας απελευθερώνει πανίσχυρες δυνάμεις που μπορούν να πλήξουν τον κυνισμό και την υποκρισία των επικυρίαρχων ελίτ με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια από κάθε «έξυπνη βόμβα».
Αν υπάρχει ένας τόπος πάνω στη Γη όπου όλα συντελούν στην δημιουργία πολιτισμού, αυτός είναι η Ανατολική Μεσόγειος. Στην γαλάζια λεκάνη που ενώνει τις τρεις ιστορικές Ηπείρους έγιναν οι πιο γόνιμες συναντήσεις του πνεύματος.
Ο Ελληνισμός, παρών πάντοτε στις ακτές της λεκάνης αυτής, πλαστούργησε πρότυπα πολιτισμού. Εδώ ο πανάρχαιος λόγος των σοφών ταίριαξε με την αγάπη του Χριστού, ο Σωκράτης έσμιξε με την Βηθλεέμ.
Εδώ ο ελληνισμός αποτέλεσε στο διάβα των αιώνων μια πολιτισμική πλατφόρμα παγκόσμιας ακτινοβολίας. Ελληνιστικές και Ελληνορωμαϊκές πολιτείες όπως η Πέργαμος, η Αντιόχεια, η Αλεξάνδρεια, η Αλικαρνασσός, η Γέρασα, η Πέτρα, η Παλμύρα και δεκάδες άλλες, αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, γλυπτικής και αρμονίας, κόσμησαν την γη της Ανατολής.
Εδώ ο ήχος από την λύρα, το σαντούρι και το κανονάκι ακούγεται οικείος σε οποιοδήποτε μέρος ανάμεσα σε Αθήνα και Κάϊρο, Θεσσαλονίκη και Βηρυττό.
 |
| Ο Σεργκέϊ Λαβρώφ δεν χάνει ευκαιρία να αναφέρεται στο Αιγαίο και στις τουρκικές παραβιάσεις, ενώ και η εκπρόσωπος του ρωσσικού ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα μίλησε με νόημα για "το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας". |
Ολόκληρη η μεγάλη πατρίδα της Ανατολής είναι επηρεασμένη από τον ελληνικό πολιτισμό και το ελληνικό στοιχείο ενυπάρχει ακόμα, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, στο 25% των πληθυσμών της.
Όλοι οι δομικοί αρμοί του εθνικού αφηγήματος των Ελλήνων από την αρχαιότητα (τρωϊκός πόλεμος, αργοναυτική εκστρατεία, κάθοδος των μυρίων του Ξενοφώντα κ.ά.) μέχρι το Βυζάντιο (π.χ. Διγενής Ακρίτας) είχαν σχέση με την Ανατολή.
Στην Ανατολή ο Έλληνας περπάτησε και περπατάει ακόμα με το κεφάλι ψηλά, σε αντίθεση με την Δυτική Ευρώπη όπου πήγαινε για μετανάστης και σήμερα χλευάζεται σαν «τεμπέλης» και «απατεώνας». Πιστεύω ότι πολλοί θα γνώρισαν, όπως κι εγώ, την μαγική δύναμη που έχει να ανοίγει πόρτες η λέξη «Γιουνάν» σε όλες τις αραβικές χώρες ή την συνήθη έκφραση «ο τόπος αυτός είναι δικός σας» από απλούς ανθρώπους στην αγορά της Αλεξάνδρειας, της Πόλης, της Οδησσού, ή από φύλακες μουσείων και ξεναγούς αρχαιολογικών χώρων.
Με αυτά τα δεδομένα, έχει ωριμάσει η ανάγκη μιας νέας εθνικής στρατηγικής (ΝΕΣ) για τον Ελληνισμό με βάση τον ελληνικό πολιτισμό και τον επαναπροσδιορισμό της εθνικής ιδέας στις νέες συνθήκες της πολυ-πολικής ανθρωπότητας.
Τα 4 βασικά προτάγματα της Νέας Εθνικής Στρατηγικής πρέπει να είναι:
α) η αντιστροφή της πολιτικής του ενδοτισμού σε Κύπρο και Αιγαίο και του «δεν διεκδικούμε τίποτα» και η άμεση υιοθέτηση πολυσχιδούς εξωτερικής πολιτικής. Οργάνωση των ελληνικών κοινοτήτων της Διασποράς και του τεράστιου πνευματικού και επιστημονικού δυναμικού σε ισχυρά εθνικά λόμπυ.
β) η δέσμευση όλων των πολιτικών μερίδων σε μια πολιτική εθνικής ασφάλειας που θα περιλαμβάνει την ισχυροποίηση της ετοιμότητας –εθνικής και οικονομικής- για να αντεπεξέλθει ο ελληνικός λαός και η χώρα σε κρίσιμες αποφάσεις που απαιτούν στοιχειώδη ανεξαρτησία από τα διεθνή κέντρα ισχύος (φερ’ ειπείν, σχεδιασμός παλλαϊκής άμυνας, εθνική πολεμική βιομηχανία, διατροφική αυτάρκεια κ.λπ.).
γ) απεγκλωβισμός από τα στενά όρια του δυτικόστροφου ελλαδισμού και καλλιέργεια της συνείδησης του οικουμενικού Ελληνισμού των τουλάχιστον 17 εκατομμυρίων με την Διασπορά συν τα εκατομμύρια των ανθρώπων στην Μέση Ανατολή, την Μεσόγειο, την Ασία και την Αφρική, που ανάγουν την φυσική ή πνευματική τους προέλευση στην Ελλάδα: όπως Σικελοί και Γκρεκάνοι της Καλαβρίας, Κρητικοί της Συρίας, το 1,5 εκατομ. Ρουμ Ορθοντόξ της Μέσης Ανατολής που κατέχουν καίριες θέσεις στις κοινωνίες των χωρών τους, Αλεβήδες του «Νεοπλατωνικού Ισλάμ» κ.ά.
δ) άμεση συνεργασία με την Ρωσσία, ως την Ορθόδοξη Υπερδύναμη, για την κατοχύρωση και ενίσχυση των δικαιωμάτων των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων στις παραδοσιακές εξω-ελλαδικές τους εστίες του Πόντου, του Καυκάσου, της Μαύρης Θάλασσας (Κριμαία-Ουκρανία), της Κωνσταντινούπολης, Μικράς Ασίας και των χωρών της Βαλκανικής όπου υπάρχει ακόμα επικίνδυνη πολιτική ρευστότητα – Τερματισμός της λογικής των «χαμένων πατρίδων».
Εν κατακλείδι, είναι είτε ανοησία, είτε προδοσία να παραμένουμε αυτοκτονικά στο ρημαδιασμένο αυτό μαντρί της Ε.Ε., που ξεκίνησε σαν «Κοινότητα Χάλυβα» και τώρα αδυνατεί να ανταγωνιστεί... τον κινέζικο χάλυβα, διεκδικώντας για εμάς το μέλλον ενός εξαθλιωμένου προτεκτοράτου. Ώρα να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις απειλές των ελίτ και τις σειρήνες των «ειδικών» της Αυτοκρατορίας που, από την πρώτη στιγμή της λεηλασίας, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν την Αφύπνιση και να δαιμονοποιήσουν την έννοια της Ανεξαρτησίας.
Χρειάζεται ένα καινούργιο ελληνικό εθνικό αφήγημα για να βρούμε ξανά την θέση μας στον νέο κόσμο που χαράζει. Να ειπωθεί ξανά η ιστορία από καρδιά σε καρδιά για να ολοκληρωθεί το όραμα του ‘21. Αλλιώς, όπως λέει κι ο Νιόνιος στους «Κωλοέλληνες»: «πέντε αιώνες Δύσης / εθνικής θα ζήσεις»!
Η χρονική συγκυρία το επιβάλλει, η ώρα της ιστορικής πρωτοβουλίας πλησιάζει μπροστά στην πρόκληση του 2021. Απομένει η συγκρότηση του δημοκρατικού πατριωτικού πόλου που θ’ αναλάβει την πολιτική ευθύνη.
