ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ !!! ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΝ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ !!!

Η Παναγιά του Πέραν

Οι βόλτες και οι περιηγήσεις στο Πέραν δεν είναι ποτέ μονότονες.

 Όλο και κάτι θα υπάρχει που θα τραβήξει την προσοχή μου.

 Ειδικά τα τριγύρω στενά είναι κυριολεκτικά γεμάτα θησαυρούς.

 Πολλές φορές είχε κεντρίσει την προσοχή μου ένα καμπαναριό 

με τον σταυρό στην κορυφή του. Οι πιθανές εισόδοι-καγκελόπορτες

 από το στενάκι ή την στοά Χατζόπουλο ήταν όμως πάντα κλειδωμένες.

Το καμπαναριό που τραβούσε την ματιά μου

Η μόνη πιθανή λύση να εισέλθω μέσα στην εκκλησία ήταν

 να βρεθώ εκεί Κυριακή πρωί κατά την Θεία Λειτουργία.

 Τελικά άξιζε και με το παραπάνω ο κόπος μου.

 Κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και καιρό.

Υπέροχο ψηφιδωτό στην είσοδο του ναού

Το ψηφιδωτό της Παναγίας σε άριστη καταστάση

Είναι πραγματικά κρίμα που οι περισσότεροι Έλληνες τουρίστες, 

ακολουθώντας όλες αυτές τις οργανωμένες εκδρομές, κατακλίζουν

 κυρίως μόνο το Φανάρι και τις άλλες γνωστές εκκλησίες. 

Υπάρχουν τόσοι άλλοι ξεχωριστοί ναοί διασκορπισμένοι σε όλη την Πόλη.

 Λίγο να επισκέπτονταν και τις υπόλοιπες εκκλησίες, 

θα έδιναν μεγάλη στήριξη τόσο οικονομική μα κυρίως

 ψυχολογική και θα γέμιζαν με ζωή τα ξεχωριστά τούτα μέρη.

Ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Γιώργης

Όταν εισήλθα στο εσωτερικό του ναού, βρέθηκα μπροστά 

σε ένα τόσο υπέροχο θέαμα. Μία από τις ομορφότερες εκκλησίες 

που έχω βρεθεί ποτε! Δύσκολο να το περιγράψω.

 Ευτυχώς που δεν ξέχασα την φωτογραφική μηχανή μου.

Το θέαμα που αντίκρισα κατα την είσοδό μου.
 Σωστός παράδεισος

Παντού καταπληκτικές τοιχογραφίες, επιχρυσωμένα και

 ασημένια κειμήλια. Βρέθηκα εκεί ολομόναχος και η όλη

 ατμόσφαιρα προκαλούσε πραγματικό δέος.

Η είσοδος στα Ιεροσόλυμα

Εκτός από την ομορφιά, η εκκλησία έχει τρομερή ακουστικότητα.

 Οι ψαλμωδείες 'φτάναν στ'αυτιά μου κυριολεκτικά από παντού.

Εικόνες απο την Σταύρωση

Η πρόσοψη του Ιερού

Που και που παρατηρούσα σε μερικές ζωγραφιές τα σημάδια του χρόνου.

 Τόσα χρόνια, σκέφτηκα, πόσα περιστατικά,

 λυπηρά και εύθυμα, να έχουν συμβεί εδώ μέσα;

Oι ώρες πέρασαν και μου φάνηκε σαν λίγα μόνο λεπτά.

Εκείνο το κυριακάτικο πρωινό βρέθηκα παρέα με δυό Ρωμιές 

γιαγιούλες σε ένα μέρος που με ''κέρδισε'' από την πρώτη στιγμή.

Στην αγκαλιά της Παναγιάς του Πέραν!