Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΡΙΤΟΥ ΘΗΒΑΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Κ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΚΑΡΑΜΑΓΚΙΩΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Κ. ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΑΠΕΤΣΑ !!!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΑΠΕΤΣΑ

Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΤΟΥ 1918

ΣΦΕ 07/06/2015

Κυρίες και κύριοι,

Από την πλευρά μου, ως Πρόεδρος του Συλλόγου Φιλοπροόδων Επαμεινώνδας, θα ήθελα να σας καλωσορίσω στη φιλόξενη αίθουσά μας, από την οποία είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε αναμνήσεις από παλαιότερα χρόνια.

Ο Σύλλογός μας είναι και αυτός ένα μεγάλο κομμάτι της Θηβαϊκής Ιστορίας και δεν θα μου έκανε εντύπωση εάν το επόμενο βιβλίο του Δασκάλου και Ιστορικού Σκαπανέα Θανάση Καραπέτσα, αφορά την Ιστορία του ΣΦΕ.

Σχετικά όμως με το βιβλίο που έχω την τιμή, μαζί με άλλους εκλεκτούς ομιλητές, να παρουσιάσω οφείλω να καταθέσω εκ προοιμίου τον εντυπωσιασμό μου από την μαεστρία του συγγραφέως στην επεξεργασία των ανεξάντλητων πηγών αλλά και από την ικανότητά του να αντλεί μέσα από τις πηγές τις πραγματικές αιτίες και τις σκοπιμότητες, ενδεχομένως, των ιστορικών επιλογών της περιόδου αυτής.

ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Μία λέξη τόσο συχνή στην Ιστορία αυτού του τόπου, περισσότερο ίσως από την ανδραγαθία, τη φιλοπατρία και τον ηρωισμό.

Μία πολιτική συνθήκη, η οποία εμφανιζόταν, πάντοτε πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά από μεγάλες στιγμές του Ελληνισμού και φυσικά έδιδε χλωμό χαρακτήρα στις ιστορικές συγκυρίες ή ανδραγαθίες των Ελλήνων.

Από την καταστρεπτική αυτή μανία του Διχασμού, δε γλύτωσε και η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Θήβα, στην οποία έπεσε η αυλαία του αποτυχημένου κινήματος για ανατροπή της Βενιζελικής Κυβέρνησης, που ξεκίνησε στο στρατόπεδο επιστράτων της Λαμίας.

Οι τάφοι των τέκνων του Οιδίποδα, τα Καστέλια, έγιναν τόπος εφαρμογής των αποφάσεων του Στρατοδικείου Θηβών, οι οποίες επί το πλείστον οδηγούσαν σε θανατικές ποινές και εκτελέσεις.

Τι μοιραία συγκυρία: οι βασιλικοί τάφοι έγιναν, την εποχή εκείνη, εκτελεστήριο του μίσους!!

Άραγε κάποια ανώτερη μυστηριακή και ανεξήγητη δύναμη οδηγεί τους ανθρώπους στις περιόδους της μεγάλης καταστροφής να αφήνουν ακούσια την τελευταία τους πνοή στους τόπους που κατακλύζονται από τα ενεργειακά πεδία των νεκρών προγόνων τους.

Το αναφέρω αυτό για να θυμίσω, με την ευκαιρία, ότι την περίοδο της πρώτης Γερμανικής κατοχής οι εκτελέσεις γίνονταν στην Ανατολική πλευρά του περιβόλου του παλαιού νεκροταφείου Θηβών στον Άγιο Λουκά.

Τα γεγονότα όμως του παρελθόντος, οφείλουμε να τα αναδεικνύουμε οι σύγχρονοι, μέσα από τη μελέτη και τη συλλογή στοιχείων και πηγών και μέσα από τη δημοσίευση των πληροφοριών, προκειμένου να διασωθούν και να παραδωθούν στις επερχόμενες γενεές, ως ιστορική κληρονομιά, η οποία είναι ανεκτίμητη.

Γιατί διαφορετικά, πως μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο τόπος μας θα έχει ένα καλύτερο μέλλον;

Πως μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα παραδώσουμε στον τόπο και την πατρίδα μας καλύτερους πολίτες από εμάς, εάν δεν τους εφοδιάσουμε με την ιστορική μνήμη, όχι τόσο της ανδραγαθίας των προγόνων αλλά των μεγάλων εσφαλμένων επιλογών, ώστε να μην επαναληφθούν τα μεγάλα λάθη που προκαλούν ρωγμές στην φωτοδοτούσα και ακτινοβολούσα ελληνική Ιστορία.

Πως μπορούμε να τυρβάζουμε για την προσδοκώμενη και πολυθρύλητη, την παρούσα περίοδο, ανάπτυξη, εάν δεν είμαστε ικανοί ή δεν έχουμε τη βούληση να αναπτύξουμε οι ίδιοι τον πλούτο της κληρονομιάς μας και στερούμε από τα παιδιά μας την ίδια τους την κληρονομιά.

Φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι ‘ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ’, όμως πιστεύω ακράδαντα ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΟΣ.

Και ανιδιοτελείς χρυσοθήρας αυτού του πλούτου αναδεικνύεται ο Θανάσης Καραπέτσας, ο οποίος με τις συγγραφές του αφήνει χρυσές παρακαταθήκες σε όλους μας και ιδιαίτερα στις επερχόμενες γενεές.

Και θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι την αξία των προγόνων την αποδίδουν οι απόγονοι και αυτό το δρόμο δείχνει και η συγγραφική δραστηριότητα του Δάσκαλου Καραπέτσα.

Ο διχασμός του τέλους της δεύτερης δεκαετίας του εικοστού αιώνα αποτέλεσε τροχοπέδη για την ώθηση του Ελληνισμού προς την εδαφική επέκταση και στην νέα πολιτισμική έκρηξη.

Ταλαιπώρησε το λαό μας, τον δίχασε και οδήγησε σε ανυπολόγιστες καταστροφές, όπως η πτώση και σφαγή του Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Σημάδεψε όμως και τις επερχόμενες γενιές, οι οποίες έγιναν περισσότερο ευάλωτες, μέσα από την τύφλωση του πολιτικού μίσους, με αποτέλεσμα ν’ αποδέχονται τους διχασμούς που εκκολάπτονται στα ξένα κέντρα εξουσίας και ανθοφορούν στην πατρίδα μας.

Βεβαίως και δεν φταίνε οι ξένοι.

Δεν αποδέχομαι αυτή την απλοϊκή εξήγηση.

Εμείς φταίμε διότι επιμένουμε να παραμένουμε ιστορικά και πνευματικά πένητες, ανάξιοι του λαμπρού παρελθόντος.

Θαυμάζουμε τον Επαμεινώνδα αλλά ακολουθούμε στον πολιτικό μας βίο τον Εφιάλτη.

Αυτές τις πνευματικές θρομβώσεις καταλύει με εκρηκτικό τρόπο η πένα του Θανάση Καραπέτσα και τοποθετεί ένα – ένα τα σκαλοπάτια, τα οποία θα ανέβουν οι επερχόμενες γενιές με σκοπό να κατακτήσουν τον ουρανό της πνευματικής ελευθερίας.

Είμαι βέβαιος ότι σας έχει μείνει ένα αναπάντητο ερώτημα.

Για πιο λόγο δεν υπεισήλθα σε ειδικές αναφορές του βιβλίου και αναφέρομαι ίσως στις έννοιες τις οποίες πραγματεύεται.

Ο λόγος είναι πολλαπλός:

1. Η παρουσίαση ενός βιβλίου θα πρέπει να προκαλέσει στο υποψήφιο αναγνωστικό κοινό την επιθυμία να κατακτήσει το πνευματικό του περιεχόμενο.
2. Η ανάγνωση ενός βιβλίου έχει αξία όταν αφήνει στον αναγνώστη το αίσθημα της πληρότητας, τροφή για προβληματισμό και επιθυμία για περαιτέρω έρευνα.
3. Όταν κλείνοντας ένα βιβλίο, ολοκληρώνοντας την ανάγνωσή του, θεωρείς ότι έχεις κάνει κτήμα σου τα γεγονότα τα οποία πραγματεύεται, έχεις καλύψει τα κενά του ιστορικού σου συναισθήματος, τότε ενδεχομένως να έχεις απαλλαγεί από ιδεοληψίες του παρελθόντος και να έχει απομυθοποιήσει τα στεγανά που εμποδίζουν τον ανθό του μεγαλείου της πατρίδας σου.

Κατά συνέπεια, σας γίνεται κατανοητό ότι επέλεξα να σας παρουσιάσω το όφελος από την ανάγνωση του βιβλίου, που ο εκδοτικός οίκος Νίκου και Στέργιου Μπατσιούλα και ο ίδιος ο συγγραφέας μου έκαναν την τιμή να σας παρουσιάσω, παρά μία απλοϊκή, ενδεχομένως και κατώτερη του ίδιου του συγγράμματος, παρουσίαση των σελίδων του.

Άλλωστε αυτό πιστεύω θα ζητούσε και ένας πνευματικός Δάσκαλος, όπως ο Θανάσης, από έναν μαθητή όπως η ταπεινότητά μου.

Μέσα από τη συζήτηση αυτή όμως οφείλουν να ανακύψουν ορισμένα ζητήματα, τα οποία θα πρέπει να μας κάνουν πιο ανήσυχους και πιο προβληματισμένους, ώστε να δώσουμε λύσεις και απαντήσεις.

Ορισμένα από αυτά είναι το χρέος που έχουμε όλοι, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο πολίτη, να ενδυναμώσουμε το πνευματικό επίπεδο των συμπολιτών μας και το δικό μας βέβαια.

Να προωθήσουμε την αγάπη για τον τόπο μας προς τα παιδιά μας, ώστε να μη ρίχνουν εύκολα «μαύρη πέτρα» πίσω τους και ν’ αναζητούν αλλού το μέλλον τους.

Και είναι φυσικά εύκολο ο καθένας από εμάς να κάνει διαπιστώσεις και να αποδίδει ευθύνες, όμως αδικεί τον εαυτό του και τους ανθρώπους που αφιερώνουν το χρόνο και τις αισθήσεις τους να τον παρακολουθήσουν, εάν δεν προτείνει ή δεν εισηγείται κάποιον δρόμο για επίλυση των προβλημάτων που διαπιστώνει.

Προσπαθώντας πάντοτε να αποφύγω το ρόλο του τιμητή και του στείρου καταγραφέα διαπιστώσεων θα ήθελα να καταθέσω μία πρόταση προς όλους τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους τοπικούς μας πολιτικούς ταγούς.

Προκειμένου να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας την αγάπη για τον τόπο τους θα πρέπει να τους διδάξουμε τη δόξα αλλά και τα λάθη του παρελθόντος.

Να τους υποδείξουμε τα σφάλματα και τις παραλείψεις, όχι μόνο για να μην επαναληφθούν αλλά και για να διορθωθούν.

Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με την εισαγωγή στα δημοτικά σχολεία του μαθήματος της Θηβαϊκής ιστορίας, το οποίο μπορεί να διδάσκεται στα παιδιά 1ή 2 ώρες εβδομαδιαία, στο πλαίσιο της ευέλικτης ζώνης και να περιλαμβάνει κεφάλαια από την τοπική ιστορία.

Η εκπαίδευση θα πρέπει επίσης να συνοδεύεται από επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους, όπου επιτόπια θα μπορεί να γίνεται διδαχή σχετικά με το χώρο είτε από τον εκπαιδευτικό, είτε από αρχαιολόγο – ιστορικό, είτε από εθελοντές.

Στη συνέχεια , οι μαθητές θα προκαλούνται από τον εκπαιδευτικό μέσα από εργασίες ή κατασκευές ν’ αποδώσουν αυτά που έμαθαν και, το σημαντικότερο, να προβαίνουν σε διαπιστώσεις και προτάσεις για την ανάδειξη των ελλείψεων αλλά και των ανησυχιών τους.

Πολλοί από εκείνους στους οποίους απευθύνεται η πρόταση θα απαντήσουν το πρώτον ότι το διδακτικό πρόγραμμα καταρτίζεται από το Υπουργείο Παιδείας.

Αυτό είναι αλήθεια.

Ο κενός χρόνος, ή έστω ο απροσχεδίαστος χρόνος, όπως η ευέλικτη ζώνη, όμως μπορεί να καλυφθεί από την εσωτερική λειτουργία του σχολείου.

Εξάλλου ας υποβάλλουμε και προς το Υπουργείο Παιδείας εμείς ως πολίτες την πρότασή μας, και που ξέρετε, μπορεί και να γίνει αποδεκτή.

Επειδή όμως ήδη έχω υπερβεί το χρόνο που μου διατίθεται και δεν θα ήθελα να πέσω στην παγίδα του βήματος, και οι δικηγόροι, όπως είναι γνωστό, δεν αντιστέκονται στα ακροατήρια και στα μικρόφωνα, θα πρέπει κάπου εδώ να ολοκληρώσω την τοποθέτησή μου.

Αφού συγχαρώ για μία ακόμη φορά το Θανάση Καραπέτσα για τον πλούτο που μας χαρίζει ανιδιοτελώς με τις συγγραφές του, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εκδοτικό οίκο Νίκου και Στέργιου Μπατσιούλα για την εκλεκτή έκδοση του βιβλίου αλλά και για την τιμή που μου έκαναν να με συμπεριλάβουν στους παρουσιαστές.

Με την ελπίδα ότι όσα κατατέθηκαν από τον ομιλούντα ήταν αντάξια του συγγραφέως και του πονήματός του, ευχαριστώ όλους εσάς που είχατε την υπομονή να με ακούσετε.

Σας ευχαριστώ