«Σα βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι ναναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψiς σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησiς το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»
Ιθάκη, Κ.Π.Καβάφης
Αγαπητέ φίλε,
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι στην πολιτική προκειμένου να πετύχεις κάτι, οτιδήποτε, και αντίστοιχα άλλοι τόσοι για να το εμποδίσεις να συμβεί. Προκειμένου να πετύχεις το στόχο που έχεις θέσει, ατομικά ή συλλογικά, πρέπει να εργασθείς μεθοδικά, αναλυτικά, με υπομονή και επιμονή και φυσικά πετυχαίνοντας στην ώρα τους τους επιμέρους στόχους, η υλοποίηση των οποίων οδηγεί στην επίτευξη του μεγάλου, κεντρικού σου στόχου.
Αναμφίβολα, στην πορεία αυτή προς την επιτυχία οι δυσκολίες είναι πολλές καιπροέρχονται τόσο από την φύση του προς επίτευξη στόχου όσο και από τις ιδιαιτερότητες-περιορισμούς των εμπλεκόμενων με την επίτευξη του στόχου ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου και εσένα του ίδιου – άνθρωπος είσαι και εσύ. Αν μάλιστα αναλογιστείς ότι ο παράγοντας άνθρωπος είναι η πλέον απρόβλεπτη παράμετρος στην εξίσωση της επίτευξης ενός στόχου, στον αλγόριθμο της υπηρέτησης ενός Σκοπού, μπορείς να οδηγηθείς στο συμπέρασμα ότικανένα μαθηματικό μοντέλο δεν είναι ικανό να προβλέψει και να εγγυηθεί το τελικό αποτέλεσμα.
Στον δρόμο αυτό προς στην επιτυχία, προς την επίτευξη του στόχου και του Σκοπού, το εμπόδιο που κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικό και που καλείσαι να ξεπεράσεις, είναι ο άνθρωπος.
Εντοπίζω το εμπόδιο αυτό στο άμεσο περιβάλλον σου αφού όσο πιο κοντά είναι κάποιος τόσο πιο άμεση είναι η δυνατότητα παρέμβασής του και επηρεασμού της διαδικασίας επίτευξης του στόχου που έχεις θέσει.
Είμαι της άποψης ότι ο άνθρωπος, με τις επιλογές του ή ακόμη περισσότερο με τις μη επιλογές του, μπορεί να σε οδηγήσει ή να σε απομακρύνει από τον στόχο σου, ακόμη και αν τον αποδέχεται ή τον υπηρετεί και ο ίδιος, ακόμη και αν υπηρετεί τον ίδιο Σκοπό.
Με τις ενέργειές του μπορεί να επιταχύνει ή να καθυστερήσει τις διαδικασίες υλοποίησης του στόχου, να εκβιάσει, να επιβραδύνει ή να εμποδίσει την ωρίμανση των συνθηκών που κρίνονται απαραίτητες για την επίτευξή του. Η όποια επίτευξη του στόχου, επομένως, δεν προκαλεί όλες τις επιδιωκόμενες συνέπειες που εξυπηρετούν τον Σκοπό. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο:αποτυχία υπηρέτησης του Σκοπού.
Δεν είναι στις προθέσεις μου να σου υποδείξω τρόπους να ξεπεράσεις τα παραπάνω εμπόδια. Πρόθεσή μου είναι να σου πω αυτό που ενώ συμβαίνει, δεν λέγεται ώστε να συνειδητοποιήσεις το πρόβλημα και να το αποδεχτείς ως τέτοιο. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι που θα σε οδηγήσει στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων. Μιλάω για εναλλακτικές λύσεις και όχι για την μία και μόνη εναλλακτική λύση. Σπάνια η πρώτη λύση που μας έρχεται στο μυαλό είναι και η σωστή, αυτή, δηλαδή, που ενώ υπηρετεί τον στόχο, υπηρετεί και το Σκοπό.
Κάτι ακόμη. Η επίτευξη του στόχου υπηρετεί ή πρέπει να υπηρετεί τον Σκοπό. Το ερώτημα όμως είναι: Υπάρχει Σκοπός; Αν όχι, τότε μάλλον κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας αφού Σκοπός δεν μπορεί να είναι ο στόχος.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ο ύψιστος Σκοπός είναι η ανάκτηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας και η τήρηση του Συντάγματος το οποίο δίνει τις απαντήσεις που αναζητάμε αλλά και τη λύση στο Πρόβλημα.
Σύμφωνα με το άρθρο 1, του Συντάγματος της Ελλάδας: «2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. 3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέραυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.»
Σύμφωνα με το άρθρο 120: «2. Ο σεβασμόςστο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τηΔημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. 3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτήδιώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.»
Αυτός είναι ο ύψιστος Σκοπός: η προάσπιση της λαϊκής κυριαρχίας μέσω των συνταγματικά θεσμοθετημένων, ανεξάρτητων μεταξύ τους εξουσιών –νομοθετική, δικαστική, εκτελεστική. Εξουσίες που πρέπει να ασκούνται προς όφελος των συμφερόντων του ελληνικού Λαού αλλά και του Έθνους (ας μην το ξεχνάμε αυτό καθώς οδηγούν την Χώρα προς την Ομοσπονδιακή Ευρώπη) με βάση τις επιταγές του Συντάγματος.
Τον Σκοπό αυτό πρέπει να υπηρετούν οι στόχοι που επιδιώκεις να πετύχεις. Το Σκοπό αυτό επιχειρούν να εμποδίσουν ορισμένοι από τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα σου επιτυγχάνοντας ή καθυστερώντας τις εξελίξεις.
Η κατάκτηση της εξουσίας είναι στόχος που Υπηρετεί το Σκοπό. Δεν είναι ο σκοπός.
Η Ελλάδα δεν σου ανήκει, δεν μου ανήκει, δεν ανήκει σε κανέναν μεμονωμένα.Δεν ανήκει σε κανένα μνημονιακό ή αντιμνημονιακό πολιτικό μόρφωμα που επιτελεί το πολιτικό του καθήκον εξασφαλίζοντας πρωτίστως την δική του σωτηρία από την ανυπαρξία.
Όλοι οι πολιτικοί οργανισμοί, παλιοί και νέοι, οφείλουν την ύπαρξή τους στον Λαόκαι οι πολιτικές τους πρέπει να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του Λαού.
Όλοι μας, εγώ, εσύ, καθένας, πρέπει να συμμετέχουμε σε αυτούς και να υπηρετούμε, με όλες μας τις δυνάμεις, τον Σκοπό της ανάκτησης της Εθνικής μας Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας.
Οι πολιτικοί οργανισμοί οφείλουν αυτό να το αντιλαμβάνονται και να το υπηρετούν, διαφορετικά θα ξεπεραστούν και τις ανάγκες του Λαού, τις ανάγκες όλων μας, θα κληθούν να τις καλύψουν ΝΕΟΙ πολιτικοί σχηματισμοί.
Αγαπητέ φίλε,
Ο Στόχος Γνωστός. Ο Σκοπός Μεγάλος.
Εθνική Ανεξαρτησία. Λαϊκή Κυριαρχία. Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Υ.Γ.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους παραπάνω κειμένου θυμήθηκα την περίφημη εξίσωση την οποία δημιούργησε ο γνωστός σε όλους μας Άλμπερτ Αϊνστάιν στην προσπάθειά του να αποτυπώσει με μαθηματικούς όρους την επιτυχία ενός ανθρώπου. Θέλω να το μοιραστώ μαζί σου.
«Εάν το Α είναι ισοδύναμο με την επιτυχία» είχε πει, «τότε στο τύπο:
Α= Χ+Υ+Ζ,
το Χ είναι η πολύ δουλειά,
το Υ είναι η διασκέδαση και
το Ζ να κρατάς το στόμα σου κλειστό!»
Αναρωτιέμαι, με βάση τον προβληματισμό που προηγουμένως ανέπτυξα, αν ζούσε σήμερα ο θείος Αλβέρτος, θα άλλαζε την εξίσωσή του για την επιτυχία; Τι λες; Εγώ πάντως θα του πρότεινα να … την υψώσει εις το τετράγωνον!
