Ἔγινε μόδα καί σάν τέτοια γνωρίζει διαρκῶς ἄκρατη καί ἄκριτη υἱοθέτηση. Ἄσχετα ἄν κάποτε ἀποτελοῦσε «προνόμιο» περιθωριακῶν ἀτόμων, ναυτικῶν ἤ καταδίκων στήν πλειονότητά τους.
Ἀπό τή στιγμή πού τό πρωτοϋιοθέτησαν ἀστέρες τῆς ρόκ καί πιό συγκεκριμένα τῆς πάνκ μουσικῆς καί πρόσωπα τῆς ἕβδομης τέχνης, πέρασε στίς προτιμήσεις τῶν εὐρύτερων μαζῶν καί μάλιστα τῶν νέων. Κάποιοι τό προσεγγίζουν περισσότερο σάν τέχνη, σάν κόσμημα. Μιά ἀνεξίτηλη δημιουργία πάνω στό ἴδιο τους τό σῶμα.
Ἄλλωστε αὐτό σημαίνει. Στήν πολυνησιακή διάλεκτο ἡ λέξη «Τά» σημαίνει σχέδιο, καί «ατουάζ» δηλώνει αὐτόν πού δίνει πνοή στά πλάσματα τῆς γῆς! Πιό ἁπλά τατουάζ σημαίνει «τό σχέδιο πού σοῦ δίνει τήν προστασία τῶν θεῶν». Παράλληλα ἔχει τίς ἔννοιες «ἀνεξίτηλο σημάδι», «σχέδιο στό δέρμα», «μαρκάρω κάτι», «κεντῶ πάνω στό δέρμα».
Ἡ ἁλματώδης διάδοσή του σήμερα, μάλιστα μεταξύ τῶν νέων ἀνθρώπων, μᾶς ὤθησε νά δημοσιοποιήσουμε ἕνα βαθύτερο προβληματισμό. Ἴσως κάποιοι νά τόν θεωρήσουν ἀκραῖο. Ὑπερβολικό. Γιατί ὅμως νά μήν ἰσχύει, τή στιγμή μάλιστα πού ἀρχικά καί σέ ἀρκετούς λαούς συμβολίζει τήν προστασία τῶν θεῶν;
Γι’ αὐτό ἀκριβῶς τόν λόγο δέν θά σχολιάσουμε τίς ἐπιπτώσεις τοῦ ἀνεξίτηλου. Τό γεγονός δηλαδή ὅτι, ἄν κάποιος τό μετανιώσει, πολύ δύσκολα καί σίγουρα πολυέξοδα ἐπανέρχεται στήν προηγούμενη κατάσταση, πρίν τό «χτυπήσει».
Οὔτε θά ἀναμηρυκάσουμε προβληματισμούς τοῦ στύλ: Πῶς θά φαίνεται ἀλήθεια αὐτό, ὅταν περάσουν τά χρόνια; ὅταν τό κορμί γεράσει; Τί θά λέμε στό παιδί μας μεθαύριο πού θά μᾶς ρωτάει γι’ αὐτό ἤ θά τό χρησιμοποιεῖ ὑπέρ τῶν δικῶν του διεκδικήσεων;
Δέν θά ὑπεισέλθουμε στήν ἀπορία πολλῶν γιά τό ἄν καί κατά πόσον εἶναι ἐπώδυνη ἡ διαδικασία ἀπόκτησής του ἤ ἐπικίνδυνη γιά τήν σωματική ὑγεία.
Θά ἀποφύγουμε ἐπίσης τήν αἰσθητική κριτική τῶν περισσοτέρων ἐξ αὐτῶν, μέ ἀποτρόπαιες καί ἀποκρουστικές παραστάσεις τρομακτικῶν προσώπων, δαιμόνων καί φρικιαστικῶν σκηνῶν.Πολύ περισσότερο, δέν θά προσεγγίσουμε τό θέμα θεολογικά γιά τό ἄν καί κατά πόσο εἶναι ἐπιτρεπτό νά στιγματίζουμε μέ ἀνεξίτηλο τρόπο τό σῶμα μας, πού εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἕναν ἄλλο προβληματισμό θέλουμε νά θέσουμε. Κάτι πού βαθύτερα πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει καί νά μᾶς ὑποψιάσει. Τό γεγονός δηλαδή ὅτι τό tatoο παραμένει ἐφ’ ὅρου ζωῆς ἀνεξίτηλα χαραγμένο στό σῶμα μας, μήπως φανερώνει τόν ἐθισμό καί τήν ἐξοικείωσή μας μέ κάτι τό ὁποῖο μπαίνει σάν χάραγμα πάνω μας; Μήπως δηλαδή, πιό ἁπλά, μέσα ἀπό αὐτή τή σύγχρονη μόδα ἤ ἰδεολογία, οἱ πάντες, μικροί καί μεγάλοι, φέροντες ἤ μή φέροντες tatoo, ἐξοικειώνονται μέ τήν ἰδέα, τήν αἰσθητική καί τήν πραγματικότητα, ὅτι φέρουμε διαρκῶς κάτι ἀνεξίτηλο πάνω μας, πού λίγο ἕως πολύ χαρακτηρίζει τό γοῦστο μας, ἐμᾶς τούς ἴδιους τελικά;
Κι ὅπως πολύ εὔκολα σήμερα οἱ πάντες ἀποδέχονται καί καλοδέχονται τή νέα μόδα τοῦ tatoo, ἔτσι εὔκολα καί προϊδεασμένα ἀπό αὐτό δέν θά ἀποδεχθοῦν καί τό ἐπερχόμενο καί ἐπιβαλλόμενο χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου;.
Γιατί, ἄν κάποτε τό tatoo ἀφοροῦσε στήν αἰσθητική καί τήν προτίμηση περιθωριακῶν ἀτόμων, ὅμως τώρα, –ὅσο ἀκραία συνωμοσιολογική καί ἀπίθανη κι ἄν ἀκούγεται μιά τέτοια ἀποψη– τείνει νά γίνει μιά ἀποδεκτή πραγματικότητα ἀπό τούς περισσότερους ἀνθρώπους. Ἴσως τελικά νά μήν εἶναι τόσο ἁπλά τά πράγματα. Οὔτε μόνο θέμα μόδας ἤ μοντέρνας αἰσθητικῆς. Ἴσως νά εἶναι ὁ πρόδρομος μιᾶς νέας ἐποχῆς. Αὐτῆς τοῦ Ἀντιχρίστου, τό χάραγμα τοῦ ὁποίου μᾶς προετοιμάζουν μέ πολλούς τρόπους νά τό δεχθοῦμε χωρίς ἀντίδραση. Γιατί ἀλήθεια νά μήν ἰσχύει κάτι τέτοιο;
Ιδού και το ΤΣΙΠΑΚΙ - ΤΑΤΟΥΑΖ, για όσους πουν ότι είμαστε «υπερβολικοί» και «συνωμοσιολόγοι»!!!
Πηγή: περιοδ. «Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ»,ἀρ. τ. 513, Νοέμβρ. 2013
christianikivivliografia
