ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ !!!

ΤΙΜΗΣ   ΕΝΕΚΕΝ :

Ιανουάριος 1996 – ΙΜΙΑ: Τα γεγονότα

Μία μεγάλη εθνική κρίση παίρνει σάρκα και οστά τον Ιανουάριο του 1996. Δημοσιογράφοι της σιωνιστικών συμφερόντων και ιδιοκτησίας τουρκικής εφημερίδος Χουριέτ αποβιβάζονται σε μια ελληνική βραχονησίδα, την βραχονησίδα Ίμια, που βρίσκεται κοντά στην Κάλυμνο και υψώνουν τουρκική σημαία. Οι σκηνές από την οπωσδήποτε προβοκατόρικη και καθόλου τυχαία αυτή στάση τους, μεταδίδονται σε όλα τα τουρκικά ΜΜΕ και γίνονται γνωστές και στην Ελλάδα.

Όπως ήταν φυσικό η κοινή γνώμη της πατρίδος μας αντιδρά και απαιτεί απάντηση στις τουρκικές ενέργειες. Η ενέργεια των δημοσιογράφων αυτών δεν ήταν τυχαία και δεν το έγραψα ως σχήμα λόγου. Είναι βέβαιον ότι επρόκειτο περί μεθοδευμένης πράξεως των τουρκικών αρχών ασφαλείας, που τα σχέδιά τους για τις βραχονησίδες του Αιγαίου ήταν δεδομένα, αλλά και γνωστά στο ελληνικό κράτος, το οποίο για μια ακόμη φορά εφάνη ανάξιο των περιστάσεων και δεν μπόρεσε να προλάβει αυτό, που συνέβη στην βραχονησίδα Ίμια τον Ιανουάριο 1996! Ήδη, από την εποχή της διακυβερνήσεως της χώρας από την Νέα Δημοκρατία στην τριετία 1990-1993, ήταν γνωστό στους αρμοδίους των υπηρεσιών πληροφοριών ότι επιδίωξις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ήταν μέσω της καταλήψεως μίας βραχονησίδος να ανατρέψουν το υφιστάμενο καθεστώς στο Αιγαίο. Όμως, δυστυχώς το ότι γνωστό αυτό στην Ελλάδα έγινε γνωστό και στους Τούρκους από το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα μίας εφημερίδος που παριστάνει μάλιστα και την «πατριωτική»!

Καλύτερος τρόπος παροχής πληροφοριών από την δημοσιοποίηση των πληροφοριών, άλλωστε, όπως γνωρίζουν οι ειδικοί, δεν υπάρχει! Γιατί επιτρέπουν, τώρα, αυτοί που κρατάν στα χέρια τους τις τύχες του έθνους μας να συμβαίνουν όλα αυτά εξηγείται πολύ εύκολα: Δύο πράγματα δεν ήσαν ποτέ στην Ελλάδα είδη εν ανεπαρκεία: Οι βλάκες και οι προδότες. Οι προδότες, που είτε πράττουν είτε αφήνουν να γίνονται όλα αυτά, γιατί η ανοχή είναι ενοχή, και οι βλάκες που είναι πρόθυμοι να πιστεύουν κάθε ανοησία και υπερβολή και πολύ εύκολα θεωρούν τους προδότες εθνικούς αγωνιστές, και τους εθνικούς αγωνιστές προδότες!

Πάγιο σχέδιο λοιπόν της Τουρκίας ήταν να ανατρέψει το καθεστώς του Αιγαίου και αυτό είχε φανεί ήδη από το 1973 ένα χρόνο πριν την τραγωδία της Κύπρου μας. Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει αντιδράσει στα τουρκικά σχέδια, είτε με μία προσφυγή στο συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, στην οποία θα αποκάλυπτε τα σχέδια του Αττίλα να απειλήσει την εθνική μας ακεραιότητα, είτε προχωρώντας τον Νοεμβρίου του 1996, υπογράφοντας και επικυρώνοντας τη συμφωνία περί του δικαίου των θαλασσών, στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια. Μάλιστα, στην ενέργειά της αυτή η Ελλάς θα είχε συμπαραστάτη της, όπως σαφέστατα και δημόσια είχε δηλωθεί αυτή την ίδια τη Ρωσία, που αμφισβητούσε και αμφισβητεί την πολιτική της Τουρκίας στα στενά των Δαρδανελίων. Για ποιες βραχονησίδες ήταν δυνατόν να μιλήσουν οι Τούρκοι, αφού όλες θα ήσαν μέσα στα χωρικά μας ύδατα, εάν αυτά επεκτίνοντο στα δώδεκα μίλια.

Μετά τις προκλήσεις και τον όλο θόρυβο που έγινε σχετικά με την τοποθέτηση της τουρκικής σημαίας στην ελληνική βραχονησίδα η κρίση κλιμακώθηκε. Όμως, η κρίση αυτή για όσους γνωρίζουν να ερμηνεύουν τις εξελίξεις ήταν απόλυτα αναμενόμενη. Οι τούρκοι είχαν ήδη από τον περασμένο χρόνο δηλώσει ξεκάθαρα τις προθέσεις τους για το Αιγαίο και στο πλευρό τους είχαν απερίφραστα ταχθεί και οι «σύμμαχοί» μας αμερικανοί με επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων τους, στις οποίες έλεγαν ότι επιθυμούν να γίνει το Αιγαίο κοινός επιχειρησιακός χώρος Ελλάδος Τουρκίας και επί πλέον ότι η Ελλάς θα πρέπει να αποστρατικοποιήσει τα νησιά της και να δεσμευθεί ότι δεν θα επεκτείνει ποτέ τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια.

Η Χρυσή Αυγή, με πρωτοσέλιδο άρθρο της στις 20 Οκτωβρίου του 1995 τρεις ολόκληρους μήνες πριν την κρίση των βραχονησίδων είχε μιλήσει για την τεχνική ένταση που καλλιεργείται με σκοπό το Αιγαίο. Χαρακτηριστικά ο κύριος τίτλος της εφημερίδος μας τις 20 Οκτωβρίου 1995 είχε ως εξής: «Τεχνητή ένταση με πρόσχημα την Θράκη – Ύποπτα σχέδια για το Αιγαίο».

Η κλιμάκωση της κρίσεως οδήγησε την πολιτική ηγεσία της χώρας μας στην απόφαση να διατάξει την απόπλευση του ελληνικού στόλου προς το νοτιοανατολικό Αιγαίο και την τοποθέτηση ενόπλων φρουρών από άνδρες του πολεμικού μας ναυτικού στη μία από τις δύο βραχονησίδες των Ιμίων. Όλα έδειχναν πως ευρισκόμεθα ενώπιον πολεμικής συρράξεως μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Πάνω στην μεγάλη βραχονησίδα των Ιμίων είχε τοποθετηθεί μία φρουρά από επίλεκτους άνδρες του πολεμικού μας ναυτικού, οι οποίοι είχαν υψώσει μία Ελληνική Σημαία. Ήταν πλέον ζήτημα Τιμής να μην υποχωρήσουμε και ουδείς διεννοείτο ότι ήταν δυνατόν αυτό να συμβεί.

Πέραν αυτού η κρίση στη συγκεκριμένη περιοχή και αντιπαράθεση του ελληνικού με τον τουρκικό στόλο ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αποτροπή της τουρκικής απειλής για είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Ως γνωστόν, εις ότι αφορά τουλάχιστον τις ναυτικές δυνάμεις, υπάρχει ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Εάν συνυπολογίσει κανείς τις άσχημες καιρικές συνθήκες και την ομολογημένη και αναμφισβήτητη υπεροχή του ελληνικού πολεμικού ναυτικού σε έμψυχο υλικό, τότε αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα ήταν περισσότερο ευνοϊκά για μας. Επί πλέον η πολεμική εμπλοκή το πλέον πιθανό ήτο ότι θα λάβαινε χώρα στο χρονικό διάστημα της νύκτας, χρονικό διάστημα στο οποίο ήταν αδύνατον να παίξει κάποιοι σημαντικό ρόλο η στρατηγική υπεροχή της Τουρκίας σε αεροπορικές δυνάμεις.

Εάν δηλαδή με άλλα λόγια, είχαμε σύρραξη στα στενά της Καλύμνου εκείνη την νύκτα της 31ης Ιανουαρίου το πιθανότερο ήταν ότι θα καταστρέφετο στο μεγαλύτερό του μέρος ο τουρκικός στόλος και για είκοσι περίπου χρόνια δεν θα υπήρχε η τουρκική απειλή κατά της χώρας μας.

Όχι όμως μόνον δεν συνέβη αυτό, όχι μόνο δηλαδή δεν εκμεταλλευτήκαμε την χρυσή ευκαιρία που κατ’ ουσίαν μας είχαν προσφέρει οι Τούρκοι, αλλά τα όσα συνέβησαν δημιούργησαν θα μπορούσαμε να πούμε τετελεσμένα γεγονότα και άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο στην Τουρκία, για να διεκδικεί την συγκυριαρχία στο Αιγαίο. Το τι συνέβη την τραγική εκείνη νύκτα είναι λίγο-πολύ γνωστό. Θέλω απλά να επισημάνω κάποια πράγματα από αυτά που αυτοί που μας εξουσιάζουν φρόντισαν να παραμείνουν επτασφράγιστα μυστικά. Ως γνωστόν με εντολή του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, η οποία δεν γνωρίζουμε εάν αποτελούσε δική του πρωτοβουλία ή εντολή της πολιτικής ηγεσίας, δεν τοποθετήθηκε φρουρά ποτέ στην δεύτερη βραχονησίδα των Ιμίων με αποτέλεσμα τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου τουρκικό άγημα να την καταλάβει και να φέρει σε πολύ δύσκολη κατάσταση την χώρα μας, αφού μέχρι τότε την ευθύνη της επιθετικής πρωτοβουλίας θα την είχε η Τουρκία, ενώ από την στιγμή που κατελήφθη η δεύτερη βραχονησίδα, η ευθύνη αυτή έπεφτε σε εμάς. Τα ξημερώματα εκείνης της ημέρας, εδόθη τελικά εντολή για αμοιβαία αποχώρηση των αγημάτων από της βραχονησίδες και η υποστολή της Ελληνικής Σημαίας από την βραχονησίδα!

Οι υπουργοί της κυβερνήσεως εψεύσθησαν δημοσίως ότι δεν έδωσαν ποτέ εντολή να υποσταλή η Ελληνική Σημαία και επιχείρησαν να μεταθέσουν το βάρος της τεράστιας ηθικής ευθύνης στις ένοπλες δυνάμεις, που η ηγεσία τους βεβαίως και φέρει μεγάλη ευθύνη, αλλά σίγουρα δεν είχε την πρωτοβουλία των χειρισμών. Ολόκληρο το βράδυ εκείνης της τραγικής νύκτας ο υπουργός εξωτερικών της χώρας μας Θεόδωρος Πάγκαλος βρισκόταν σε συνεχή τηλεφωνική επαφή με τον σιωνιστή αξιωματούχο των ΗΠΑ Χόλμπρουκ και κανόνισε όλες τις λεπτομέρειες. Μεταξύ των οποίων βεβαίως ήταν και η υποστολή της Ελληνικής Σημαίας.

Υπήρχε όμως και μία άλλη τραγική πτυχή αυτής της δραματικής νύκτας. Ένα ελικόπτερο του πολεμικού μας ναυτικού έχοντας σαν πλήρωμα τρεις αξιωματικούς, τους Παναγιώτη Βλαχάκο, Παναγιώτη Καραθανάση και Έκτορα Γιαλοψό αποστέλλεται για αναγνώριση στην βραχονησίδα. Επιστρέφοντας από την αποστολή του το ελικόπτερο πέφτει.

Τρεις γενναίοι αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού είναι νεκροί. Πολλά ελέχθησαν και εγράφησαν σχετικά με τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου.

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης έσπευσε να δηλώσει ότι δεν κατερρίφθη από τους Τούρκους το ελικόπτερο, αλλά ότι οι χειριστές τους έπαθαν «βέρτιγκο», δηλαδή απώλεια προσανατολισμού και ότι τα αίτια της πτώσεως ήσαν φυσικά! Βεβαίως κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει τις τρύπες από σφαίρες που υπήρχαν πάνω στην άτρακτο του ελικοπτέρου για τις οποίες μάλιστα είπαν ότι ήταν «μπουλόνια» και «βίδες» που έφυγαν με την πτώση του. Την αλήθεια γνωρίζουν πολλοί. Κι όμως όλοι σιωπούν! Και αυτό είναι ένα έγκλημα, όχι μόνο εις βάρος της μνήμης των τριών αυτών γενναίων αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, αλλά και έγκλημα εις βάρος του Έθνους. Την αλήθεια ασφαλώς γνωρίζουν και οι εμπειρογνώμονες που εξέτασαν τα κομμάτια του ελικοπτέρου, αλλά και οι άνδρες των ΟΥΚ, που έκαναν επί τόπου έρευνα στα καταβυθισμένα συντρίμμια. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι ότι ενώ η Νέα Δημοκρατία ζήτησε την σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής για τα αίτια της πτώσεως του ελικοπτέρου, λίγες μέρες μετά απέσυρε το αίτημά της για… εθνικούς λόγους!

Αυτό που ήταν γεγονός σε όλες τις περιπτώσεις, ήταν ότι μία τεράστια εθνική ντροπή λάβαινε χώρα χωρίς κανείς να αντιδρά, χωρίς κανείς να ζητά από τους υπευθύνους της μεγάλης εθνικής ήττας ευθύνες. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού έθνους υπεστάλη η Ελληνική Σημαία από εθνικό έδαφος και μάλιστα χωρίς μάχη, χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα, με μία απλή διαταγή! Ναι, εθνική ντροπή και εθνική ήττα ήταν και ότι συνέβη στην Κύπρο το 1974. Όμως εκεί τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Κάποιοι άνθρωποι έστω και ελάχιστοι χωρίς την βοήθεια της Ελλάδος έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα και έγραψαν χρυσές σελίδες πολεμικής αρετής. Η μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και ο απαράμιλλος ηρωισμός των αξιωματικών και των ανδρών των ενόπλων δυνάμεών μας στην Κύπρο το 1974 ήταν μία μεγάλη παρηγορία για την εθνική ήττα. Στα Ίμια όμως δεν έγινε τίποτε από όλα αυτά. Υποχωρήσαμε κατόπιν εντολής! Μιας εντολής που όλα δείχνουν ότι δεν είχε ούτε καν ελληνική προέλευση και υπήρχαν επί πλέον και τρεις νεκροί!

Τρεις νεκροί που η επίσημη πολιτική ηγεσία της χώρας ήθελε να μας τους παρουσιάσει ότι ο θάνατός τους οφείλεται σε… ατύχημα.

Το πρωί της επομένης ημέρας συνεδρίασε εκτάκτως η Βουλή και την στιγμή που ο πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Σημίτης, έλεγε από βήματος το «Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς», ακούστηκαν φωνές και κραυγές από την πλευρά της αντιπολιτεύσεως, όπως «αίσχος», «προδοσία», που πραγματικά με έκαναν να νοιώσω παράξενα και να αισθανθώ ότι υπάρχει ίσως ελπίδα να δοθεί μια εθνικά αξιοπρεπής απάντηση στους απαράδεκτους χειρισμούς της κυβερνήσεως. Μάταιες ελπίδες… Το σύνολο του πολιτικού κόσμου, λίγο καιρό μετά, παρ’ όλη την αθρόα προσέλευσή τους στην κηδεία των τριών αξιωματικών, θα λησμονούσε το θέμα, όπως έχει λησμονήσει τόσα και τόσα!

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η Χρυσή Αυγή τύπωσε μία προκήρυξη με την οποία γέμισαν οι δρόμοι των Αθηνών. Η προκήρυξη έλεγε: «Αντισταθείτε στο ξεπούλημα. Αντισταθείτε στην προδοσία» – «Προτιμότερος ο πόλεμος από την ταπείνωση – Χρυσή Αυγή». Στις 7 η ώρα είχαμε συγκέντρωση στα γραφεία μας και εντελώς αυθόρμητα, χωρίς κανέναν προγραμματισμό, ξεκινήσαμε για το χώρο της Βουλής στον οποίο εκείνη την ώρα γινόταν συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη. Περισσότερα από 100 μέλη, φίλοι και στελέχη της κινήσεώς μας συγκεντρώθηκαν έξω από την Βουλή μοιράζοντας προκηρύξεις στον κόσμο και φωνάζοντας συνθήματα: «ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΟΥΛΑΝΕ, ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ», «ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ», «ΛΑΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ». «ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ», «ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ, ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ»! Οι χρυσαυγίτες ήταν οι μόνοι που αντέδρασαν στην εθνική ταπείνωση και εξέφρασαν απόλυτα το δίκαιο αίσθημα της εθνικής ντροπής, που επικρατούσε την ημέρα εκείνη στον ελληνικό λαό. Την ώρα, που βρισκόμασταν έξω από την Βουλή, βρισκόταν εκεί και ένα συνεργείο του Σκάι, που ζήτησε από τον γράφοντα, που ήταν ο επικεφαλής της συγκεντρώσεως, να κάνει σχετικές δηλώσεις. Σε ζωντανή σύνδεση με το δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού, είπα ότι είμαστε εκεί για να διαμαρτυρηθούμε για την εθνική ντροπή και την ταπείνωση και ότι θεωρούμε υπεύθυνους για ότι συνέβη την περασμένη νύκτα του πολιτικούς που χειρίστηκαν την κατάσταση. Σε ερώτηση του Ευαγγελάτου τι διαφορετικό έπρεπε να κάνουν του απήντησα ότι έπρεπε να πουν ΟΧΙ όπως είπε όχι ο Ιωάννης Μεταξάς απέναντι σε μια ολόκληρη αυτοκρατορία. Όμως ο Μεταξάς του τόνισα ήταν στρατηγός και όχι πολιτικός! Ο παρουσιαστής του Σκάι κατάλαβε τότε η συζήτηση παίρνει δυσάρεστη τροπή για τα συμφέροντα που εξυπηρετεί και κατ’ ευθείαν διέκοψε την ζωντανή σύνδεση λέγοντας ότι «εμείς προτιμούμε τους πολιτικούς από τους στρατηγούς». Πριν την ολιγόλεπτη αυτή συνέντευξη σχετικό ρεπορτάζ για την συγκέντρωσή μας είχε δείξει στον ίδιο σταθμό η δημοσιογράφος Ελένη Καλογεροπούλου, αναφέροντας ότι κρατούσαμε σημαίες με τον… αγκυλωτό σταυρό!!! Την ίδια στιγμή τα πλάνα μας έδειχναν να κρατούμε Γαλανόλευκες και σημαίες με τον δικέφαλο αετό… Είχα σκοπό στην ζωντανή σύνδεση με το Σκάι να καλέσω τον λαό των Αθηνών να έλθει εκεί στον χώρο της Βουλής να διαμαρτυρηθεί μαζί μας ενάντια στην προδοσία και την εθνική ντροπή. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα γιατί η σύνδεση διεκόπη ξαφνικά. Παρ’ όλα αυτά το μήνυμα ελήφθη και αρκετοί πατριώτες και εθνικιστές λίγη ώρα μετά έφθασαν στον χώρο της συγκεντρώσεως, ενώ γενικά η ανταπόκριση του λαού ήταν θερμή και παίρναμε από όλους «συγχαρητήρια» για την στάση μας. Στο σημείο αυτό κρατώ μια ερώτηση ενός φίλου μου από τον ευρύτερο εθνικό χώρο που βλέποντας το δελτίο ειδήσεων του Σκάι ήλθε στην συγκέντρωσή μας. Το ερώτημά του ήταν: «Μα γιατί είμαστε τόσο λίγοι;». Του απαντώ και η απάντηση αυτή έχει μια ευρύτερη σημασία ,οι τελευταίοι που θα έπρεπε να ρωτήσει ήταν αυτοί που βρισκόντουσαν έξω από την Βουλή και επί πλέον τους αγώνες τους καλούς πάντοτε λίγοι είναι αυτοί που σηκώνουν πρώτοι τη Σημαία, που ανάβουν πρώτοι την Φλόγα του βωμού. Μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μια πορεία γεμάτη πάθος ξεκίνησε από το χώρο της Βουλής περνώντας από τις οδούς Ακαδημίας και Πανεπιστημίου και έχοντας κατεύθυνση τα γραφεία μας στην οδό Κεφαλληνίας. Μπροστά πηγαίναν οι Σημαίες και πίσω 150 ξεχωριστοί νέοι άνδρες έδειχναν με τον δικό τους τρόπο την αντίδρασή τους στην εθνική ντροπή φωνάζοντας: «ΑΛΗΤΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ» «ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ».

Την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου στις 3 η ώρα το μεσημέρι γίνεται στον Ιερό Ναό Αγίας Σκέπης του Παπάγου η κηδεία του υποπλοιάρχου Καραθανάση. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι, αλλά και αρκετοί αξιωματικοί όλων των όπλων εν στολή έχουν κατακλύσει τον αυλόγυρο του ναού, παρά το γεγονός ότι η τελετή δεν έχει ανακοινωθεί όπως θα έπρεπε από τα ΜΜΕ για ευνοήτους λόγους. Ανάμεσά τους και αντιπροσωπεία της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής το μέλος του πολιτικού συμβουλίου Χρήστο Παππά και εκατοντάδες φίλοι και οπαδοί της, που κρατώντας ελληνικές Σημαίες και αυτοκρατορικά λάβαρα αποτίουν φόρο τιμής στον νεκρό ήρωα. Ξαφνικά εμφανίζεται στον χώρο της τελετής ο υπουργός εθνικής αμύνης Γεράσιμος Αρσένης. Η παρουσία του δημιουργεί αισθήματα οργής στους Έλληνες Πατριώτες, που τον αποδοκιμάζουν λέγοντάς του «φύγε προδότη», «στην κρεμάλα», «αίσχος, ντροπή». Κάποιοι από αυτούς μάλιστα τον φτύνουν στο πρόσωπο. Ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος σε τηλεοπτική του συνέντευξη είπε τότε ότι υπεύθυνοι για τα επεισόδια ήταν η Χρυσή Αυγή.

Αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές. Ήταν η εθνική οργή που ξεχείλιζε από κάθε Έλληνα, από κάθε συνειδητό πατριώτη και εθνικιστή. Τελικά, ο Υπουργός γλιτώνει τα χειρότερα από το εξοργισμένο πλήθος, που ανάμεσά τους βρίσκονται και αρκετοί ένστολοι λόγω της ισχυρής αστυνομικής δυνάμεως, που τον συνοδεύει και που τελικά τον φυγαδεύει! Την τελετή της νεκρώσιμης ακολουθίας ακολουθεί ο επικήδειος που εκφωνεί ο πατέρας του νεκρού επίσης συγκυβερνήτη του ελικοπτέρου Παναγιώτη Βλαχάκου, που με φωνή γεμάτη οργή, αλλά και εθνικό πάθος λέει: «Η πολιτική ηγεσία έπρεπε να φυλάξει τους τρεις αξιωματικούς για συνθήκες πραγματικού πολέμου και όχι να πεθάνουν για πολιτικές σκοπιμότητες. Αν χρειασθεί όμως θα δώσουμε και άλλα παιδιά για την Πατρίδα». Τα τελευταία του λόγια προκαλούν το θυελλώδες χειροκρότημα των παρισταμένων, που οι περισσότεροι είναι δακρυσμένοι.

Η στιγμή της ταφής είναι συγκλονιστική. Ένα άγημα του πολεμικού ναυτικού αποδίδει τιμές ενώ πάνω από το χώρο του νεκροταφείου δύο ελικόπτερα του Πολεμικού Ναυτικού πετούν χαμηλά δίδοντας τον ύστατο χαιρετισμό στον νεκρό τους συνάδελφο, που έπεσε υπέρ πατρίδος. Ίδιες σε συγκίνηση και εθνικό πάθος ήταν και οι κηδείες του υποπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του σημαιοφόρου Έκτορος Γιαλοψού που έγιναν τις αμέσως επόμενες ημέρες στα νεκροταφεία Πειραιώς και της Πετρουπόλεως.