Σελίδες

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ !!! ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ !!!






Γράφει ο Γουέιν Χώλ

Το σημερινό αδιέξοδο ανάμεσα στις Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις που προειδοποιούν για τους κινδύνους της υπερθέρμανσης του πλανήτη, από τη μιά πλευρά, και στην κυβέρνηση των ΗΠΑ από την άλλη, παρουσιάζει πολλές εμφανείς ομοιότητες με την αδιέξοδη αδράνεια που χαρακτήρισε τον Ψυχρό Πόλεμο τη δεκαετία του ’70 (όπως την ανέλυσαν οι θεωρητικοί των αδέσμευτων κινημάτων ειρήνης της δεκαετίας του 80).

Με τον ίδιο τρόπο που τη δεκαετία του 70 οι συμφωνίες START για τον περιορισμό των στρατηγικών πυρηνικών πυραύλων αντιμετώπιζαν αντίσταση από τους Ρεπουμπλικάνους στη Γερουσία των ΗΠΑ, έτσι και το Πρωτόκολλο του Κυότο του 1997 – ένα εξαιρετικά ανεπαρκές πρώτο βήμα προς τη μείωση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα – εμποδίζεται τώρα από τους αντίστοιχους πολιτικούς της σημερινής εποχής. Σ’αυτούς πρέπει να συμπεριλάβουμε – για άλλη μιά φορά – και το ρωσικό παράγοντα, αφού από τις αρχές του Δεκέμβρη 2003 η κυβέρνηση του κυρίου Πούτιν δείχνει να ταλαντέυεται στο θέμα αυτό. 

To κίνημα ενάντια στους πυρηνικούς εξοπλισμούς που αναδύθηκε στην Ευρώπη τη δεκαετία του 80 αποτέλεσε μία απόπειρα άρσης του αδιεξόδου στο οποίο είχε περιέλθει το ψυχροπολεμικό σύστημα. Η προσέγγιση βρήκε την κατ’εξοχήν έκφρασή της στις ομιλίες και στα γραπτά του Εdward Thompson, ο οποίος στην ερώτηση: «Ποιός είναι ο σκοπός του Ψυχρού Πολέμου;» απαντούσε: «Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι αυτοσκοπός. Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι ένα σόου που το έστησαν, το 1946 ή 1947, δύο αντίζηλοι ιμπρεσάριοι.»

Το κυνήγι των πυρηνικών εξοπλισμών, που θα έπρεπε να είχε τελειώσει το 1991, υπήρξε προϊόν του ψυχροπολεμικού αδιεξόδου. Το σημερινό αδιέξοδο γύρω από την υπερθέρμανση του πλανήτη έχει δημιουργήσει και αυτό ένα δικό του «προϊόν», το οποίο βλέπουμε να διαφαίνεται στις συζητήσεις που διεξάγονταν πάνω στο θέμα του φαινομένου του θερμοκηπίου στα μέσα της δεκαετίας του 90. Το όνομά του στα αγγλικά είναι «geoengineering» που στα ελληνικά αποδίδουμε «πλανητική μηχανική». 

Mία από τις αγαπημένες θέσεις της πλανητικής μηχανικής ήταν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί πρόβλημα τεχνικής όχι ηθικής φύσης, κι’έτσι δεν θα έπρεπε να αφεθεί στις οικολογικές μη κυβερνητικές οργανώσεις αντι-αναπτυξιακού προσανατολισμού. Οι οικολογικές οργανώσεις υποτίθεται ότι είχαν την ευθύνη για την απόφαση του Κυότο να επιβληθεί μείωση κατά 15% στις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου στη επόμενη δεκαετία, μία απόφαση απαράδεκτη από οικονομική άποψη, σύμφωνα με τους πλανητικούς μηχανικούς, αφού θα κόστιζε περίπου 250 δισεκατομύρια δολάρια ετησίως χωρίς να ληφθούν υπ’ όψη οι απώλειες σε προϊόντα και υπηρεσίες που η παραγωγή τους θα τερματιζόταν ή θα ανατρεπόταν. 

Έτσι η πρόταση της πλανητικής μηχανικής, δηλαδή η συνειδητή αλλοίωση της χημείας και των συνθηκών της ατμόσφαιρας, η εξισορρόπηση των επιδράσεων των αερίων του θερμοκηπίου, διατυπώθηκε ως εναλλακτική λύση στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, μεθανίου και οξειδίου του αζώτου. 

Η πλανητική μηχανική συμπεριλάμβανε θαλασσινές και επίγειες συνιστώσες. Ορισμένα από τα μέτρα που πρότεινε, δεν έδειχναν να έχουν τίποτα το επίμαχο, ίσα ίσα έμοιαζαν ωφέλιμα, όπως η φύτευση δένδρων σε μεγάλη κλίμακα. Άλλα, όπως το σχέδιο «Geritol» που αφορούσε τη ρίψη σκόνης σιδήρου στους ωκεανούς για να προκαλέσει την ανάπτυξη των φυτοπλαγκτόν που απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. Άλλα, πάλι, όπως η πρόταση της «ηλιακής ασπίδας», που βασιζόταν στη διασπορά εκατομμυρίων τόννων μεταλλικών σωματιδίων στην ατμόσφαιρα με σκοπό την ανάκλαση των ακτίνων του ήλιου πίσω στο διάστημα, κρίθηκαν από τους πλανητικούς μηχανικούς ως ακατάλληλα για να προταθούν με επιτυχία στο κοινό.





Ωστόσο στα μέσα της δεκαετίας του 90 σημειώθηκαν ηρωικές προσπάθειες για να δοθεί καλό όνομα στη πλανητική μηχανική. Ο Gregory Benford, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εκτίμησε ότι με κόστος ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια και 1 δισεκατομύριο δολάρια το χρόνο θα μπορούσε να καλύψει με σκόνη σιδήρου τον Αρκτικό και Ανταρκτικό Ωκεανό. Το εγχείρημα θα εκτελούσαν 15 πλοία που θα ταξίδευαν μονίμως στους πολικούς ωκεανούς σκορπίζοντας τη σκόνη σε λουρίδες. Αυτό, σύμφωνα με τον Benford, «θα απορροφούσε περίπου το ένα τρίτου των συνολικών μας εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως κάθε χρόνο».

Ακόμα καλύτερα από σκόνη θα ήταν μικροσκοπικά σταγονίδια από θειικό οξύ. Τα θειούχα αεροζόλ έχουν επίσης τη δυνατότητα να πολλαπλασιάζουν τον αριθμό των σταγονιδίων που συγκεντρώνονται στα σύννεφα αυξάνοντας ακόμα πιο πολύ τη συνολική αντανακλαστικότητα. Φορτηγά πλοία που καίνε κάρβουνο και απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα θειούχες ενώσεις θα μπορούσαν επίσης να ρίχνουν σκόνη από σίδηρο στη θάλασσα συνδυάζοντας με αυτόν τον τρόπο τους δύο στόχους και εξασφαλίζοντας οικονομία.




Η πιο γνωστή πρόταση πλανητικής μηχανικής υπήρξε εκείνη που διατύπωσε το 1997 ο Edward Teller, με τίτλο «Ή Παγκόσμια Υπερθέρμανση και η Εποχή των Παγετώνων: Η Προοπτική Επιρροής της Πλανητικής Αλλαγής με Βάση τη Φύσικη», η οποία στη συνέχεια δημοσιεύθηκε σε πιο εκλαϊκευμένη μορφή ως «Ο Πλανήτης χρειάζεται Ηλιακή Ασπίδα» στο Wall Street Journal.

O Teller πρότεινε μεγάλης κλίμακος τοποθέτηση αντανακλαστικών σωματιδίων στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, κάτι που, όπως ισχυρίστηκε, θα ήταν εφικτό με κόστος λιγότερο από ένα δισεκατομμύριο δολάρια το χρόνο, δηλαδή ανάμεσα σε 0,1 και 1,0 τοις εκατό των εκατό δισεκατομυρίων δολαρίων που σύμφωνο με την εκτίμησή του θα χρειαζόταν για να μειωθεί η χρήση των ορυκτών καυσίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες στα επίπεδα του 1990, όπως ζητούσε η Συνθήκη του Κυότο.

΄Ενα χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής του Teller είναι το γεγονός ότι ενώ ήταν επιφυλακτικός απέναντι στη θεωρία της παγκόσμιας υπερθέρμανσης συγχρόνως υπέβαλε πρόταση την οποία παρουσίασε ως λύση στο πρόβλημα αυτό. «Γιά κάποιο λόγο», έκανε το σαρκαστικό σχόλιο ο Teller, «αυτή η πρόταση δεν είναι τόσο πολύ της μόδας όσο ο μετωπικός πόλεμος ενάντια στα ορυκτά καύσιμα και στούς ανθρώπους που τα χρησιμοποιούν.»

Ο Teller, ο οποίος είναι ιστορικά γνωστός ως ο «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου και του αντιπυραυλικού συστήματος του «Πολέμου των Άστρων», δεν πέτυχε πάντα να κάνει δεκτά τα προφιλή του σχέδια. Η φιλόδοξη ιδέα του, για παράδειγμα, να κατασκευάζουν λιμάνια στις Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιώντας βόμβες υδρογόνου, ποτέ δεν μεταφέρθηκε από το σχεδιαστήριο στην πραγματικότητα. Ο σαρκασμός του εξέφραζε ένα γνήσιο πρόβλημα, εκείνο του να πειστεί το κοινό ότι η μόνη λύση είναι η συνεχής κινητοποίηση χιλιάδων αεροπλάνων που θα πέταγαν πάνω από τη στεριά και τη θάλασσα, μέρα-νύχτα, 365 μέρες το χρόνο, ψεκάζοντας με τοξικά μέταλλα κάθε μορφή ζωής ανθρώπινη, ζωική ή φυτική, που κατοικεί στον πλανήτη.



Ο Gregory Benford αντιλαμβανόταν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στο πεδίο των δημοσίων σχέσεων. «Αν οι πλανητικοί μηχανικοί,» έλεγε, «παρουσιάζονται από την αρχή και συχνά ως τρελλοεπιστήμονες, θα αποτύχουν. Αν όμως παρουσιάζονται με τον σωστό τρόπο ως σύμμαχοι της επιστήμης και του γνήσιου οικολογικού πνεύματος – τότε θα μπορέσουν να γίνουν ήρωες. Θα είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην αφήσουμε στους ριζοσπάστες πράσινους να θέσουν τους όρους της συζήτησης.»

Σχέδιο Μανχάταν

Ένας θεωρητικός που βοήθησε να κρατηθούν οι ριζοσπάστες πράσινοι έξω από το διάλογο και μπορεί ακόμα να είχε προσηλυτίσει στις δικές του θέσεις κάποιους απ’αυτούς, υπήρξε ο τότε φοιτητής περιβαλλοντικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Stanford o Jay Michaelson που η εισήγησή του: «Η Πλανητική Μηχανική: Σχέδιο Μανχάταν της Κλιματικής Αλλαγής» δημοσιεύθηκε το 1998 στο περιοδικό περιβαλλοντικού δικαίου του πανεπιστημίου. Ο τίτλος της εισήγησης του Michaelson, όπως και το όνομα Edward Teller, αποτελεί μόνιμη υπενθύμιση της συνέχειας ανάμεσα στη πλανητική μηχανική και στην κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών. Το κείμενο αποτελεί αριστουργηματική απόπειρα υπεράσπισης του απαράδεκτου. Ο Michaelson, ισχυριζόμενος ότι η γεωμηχανική προσφέρει ελπίδα για την επίλυση των κλιματικών αλλαγών πέρα από το «πάρα πολύ λίγο και πάρα πολύ αργά» του Κυότο, προβάλλει ως κύρια του θέση ότι «σ΄ένα κόσμο που η μείωση των αερίων θερμοκηπίου είναι πολύ δαπανηρή, θα έπρεπε εκείνοι που νοιάζονται για το πρόβλημα να υποστηρίζουν μία πολιτική που θα είναι αποτελεσματική ακόμα και για όσους αδιαφορούν.» 

Ο Michaelson σκιαγραφεί τρεις πιθανές αντιδράσεις στις κλιματικές αλλαγές: 1) να καταπιαστούμε με τις ριζικές αιτίες 2) να μη γίνει τίποτα και να ασχοληθούμε με τις κλιματικές αλλαγές καθώς συμβαίνουν 3) να επιχειρηθεί μία άμεση λύση στο πρόβλημα δια μέσου της πλανητικής μηχανικής.


Τα εμπόδια στο να καταπιαστούμε με τις ριζικές αιτίες είναι: οι οικονομικές επιπτώσεις εξ αιτίας της μειωμένης χρήσης των ορυκτών καυσίμων, τα κοινωνικά κόστη της απαγγίστρωσης από τα πετρέλαια με δεδομένη τη γενικευμένη εξάρτηση από τα αυτοκίνητα, η αδικία απέναντι στις χώρες του Νότου από μια ενδεχόμενη απαίτηση, να αναλάβουν το κόστος επίλυσης προβλημάτων που δημιούργησαν οι χώρες του Βορρά, το γεγονός ότι ένα αυστηρό καθεστώς κανονισμών θα υποχρέωνε τα περισσότερα κράτη να πηγαίνουν κόντρα στα άμεσα τους συμφέροντα. 

Tα μειονεκτήματα της δεύτερης προσέγγισης - εκείνης του να μη γίνει τίποτα - είναι ότι αν οι κλιματικές αλλαγές είναι μια πραγματικότητα, τότε θα πάψουν σε λίγο να αποτελούν αυτό που ο Michaelson ονομάζει «πρόβλημα που απουσιάζει» . «Οι όλο και περισσότερες αποδείξεις καταστροφής, ενδεχομένως θα διευκολύνουν την επίτευξη συναίνεσης για προληπτικές νομοθετικές ρυθμίσεις. Αλλά μέχρι τότε το πρόβλημα θα έχει μετατραπεί σε επιλογή πρωτεραιοτήτων. Τι και ποιός πρέπει να σωθεί; Τι και ποιός πρέπει να θυσιαστεί;»

Αυτά τα μειονεκτήματα οδήγησαν τον Michaelson, όπως λέει, στην τρίτη λύση, εκείνη της πλανητικής μηχανικής.

«Η πλανητική μηχανική θα μετέφερε τις πρωτεραιότητες από την έρευνα (για το εάν ζεσταίνεται ο πλανήτης) σε πρακτικές λύσεις οι οποίες μπορούν αμέσως ν’αρχίζουν να εφαρμόζονται. Δεν θα καθιστούσε αναγκαία την επιβολή μεγαλύτερων απαιτήσεων στις υπό ανάπτυξη χώρες απ’ο τι στις αναπτυγμένες. Θα έδινε μάλιστα τη δυνατότητα στις υπό ανάπτυξη χώρες να γίνουν «δωρεάν επιβάτες» σ’ένα πρόγραμμα που θα χρηματοδοτείτο κυρίως από τις βιομηχανικές χώρες. Επειδή θα επέβαλε λιγότερους περιορισμούς στην οικονομική ανάπτυξη των φτωχών χωρών από ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις, θα άφηνε τις υπό ανάπτυξη χώρες να απομακρυνθούν πιο γρήγορα από τις σοβαρότερες περιβαλλοντικές απειλές όπως το μολυσμένο νερό, ο βλαβερός για την υγεία αέρας, η εξαφάνιση των εδαφών λόγω διάβρωσης, με σωστά μέτρα όπως η επεξεργασία λυμάτων, η ανάπτυξη καινούργιων – πιο καθαρών – αυτοκινήτων και εργοστασίων, οι σύγχρονες γεωργικές μέθοδοι.» Βασιζόμενη στις τεχνολογικές καινοτομίες και στην οικονομική ανάπτυξη, η πλανητική μηχανική «θα αύξανε το ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας απέναντι στις κρατικές παρεμβάσεις. Αντί να χρειάζεται μια μεγάλης κλίμακας επιβολή περίπλοκων και αντι-αναπτυξιακών κανονισμών, η πλανητική μηχανική θα έδινε στις ιδιωτικές εταιρείες ένα οικονομικό κίνητρο για να βοηθήσουν στην επίλυση του προβλήματος των κλιματικών αλλαγών.»

Ο Michaelson παρ’όλη τη φαινομενική του αφοσίωση στη πλανητική μηχανική παραδέχθηκε ότι σε τελική ανάλυση «πηγαίνει κόντρα σε σχεδόν όλες τις σημαντικές τάσεις του σύγχρονου περιβαλλοντισμού»…. «Οι ‘θεραπείες Geritol’ και οι ‘ηλιακές ασπίδες’ περιθάλπουν τα επιφανειακά συμπτώματα, όχι τις βαθιές αιτίες.’ Δεν ρίχνουν ‘με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια’ όπως θα έκανε ένα αξιοπρεπές πρόγραμμα καταπολέμησης της αποδάσωσης ή μείωσης των εκπομπών θερμοκηπίου.» Ενδεχομένως ο Michaelson θα προτιμούσε, ο ακραίος χαρακτήρας των δικών του προτάσεων να συμβάλει στη διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος το οποίο θα καθιστούσε εφικτή μια αληθινή λύση στο πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών. «Αν προέκυπτε σοβαρή συζήτησή», έγραψε, «το σόκ που θα προκαλούσαν οι λύσεις της πλανητικής μηχανικής ίσως θα εξέλειπε στο πλαίσιο ορθολογικού συλλογισμού για τα κόστη των κλιματικών αλλαγών.» Αλλά για να προκύψει μιά τέτοια σοβαρή συζήτηση σαν αποτέλεσμα του σοκ των αποκαλύψεων, χρειάζεται να αναγνωριστεί δημόσια η πλανητική μηχανική, δηλαδή να είναι αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, όπως τα μεταλλαγμένα, η κλωνοποίηση, η πυρηνική ενέργεια, για τα οποία υπάρχουν ομάδες πίεσης που τοποθετούνται υπέρ ή κατά στο φως της δημοσιότητας.

Η ανεπιφύλακτη δημόσια παραδοχή της πλανητικής μηχανικής για την οποία συνηγορούσαν οι Benford, Michaelson και άλλοι τη δεκαετία του 90 δεν έχει γίνει. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν προσπάθησαν να κάνουν ήρωες τους πλανητικούς μηχανικούς και να τους παρουσιάσουν σαν συμμάχους της επιστήμης και του γνήσιου περιβαλλοντισμού. Πολλοί απ’αυτούς που αμφισβητούν την παγκόσμια υπερθέρμανση δηλώνουν ότι οι αναφορές για δραστηριότητες πλανητικής μηχανικής, όπως αεροπλάνα που πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας αεροψεκασμούς στην ανώτερη ατμόσφαιρα, δεν θα μπορούσε να είναι γνήσιες επειδή δεν χρειάζονται τέτοιοι ψεκασμοί και θα αποτελούσαν έγκλημα.

Οι μεγάλες οικολογικές οργανώσεις όπως η Greenpeace, οι Φίλοι της Γης, η WWF δεν προσπαθούν να εξωραΐσουν ή με άλλο τρόπο να προωθήσουν την πλανητική μηχανική. Απλώς κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα - ή αν στριμωχτούν ίσως μουρμουρίσουν κάποια σχόλια για τις «θεωρίες της συνωμοσίας». Η σιωπή τους, για να τη δούμε από τη θετική της όψη, ενδεχομένως αντικατοπτρίζει μια άρνηση να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την επιχείρηση εξωραϊσμού της πλανητικής μηχανικής.

Η μυστικότητα όσον αφορά την εφαρμογή της πλανητικής μηχανικής διαιωνίζεται από το κλίμα επίσημης άρνησης. Η αεροπορία των ΗΠΑ, που τα tankers της KC-135R και KC-10 έχουν γίνει πλέον γνωστό θέαμα σε πολλά μέρη του κόσμου καθώς εκτελούν τις καθημερινές τους πτήσεις διασποράς σωματιδιών του προγράμματος «Ηλιακή Ασπίδα», στην επίσημη της ιστοσελίδα περιγράφει τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων σαν «μία απάτη που ξεκίνησε το 1996». «Η Αεροπορία των ΗΠΑ,» συνεχίζει, «δεν διεξάγει επιχειρήσεις τροποποίησης του καιρού και δεν σχεδιάζει να το κάνει στο μέλλον.» Η κατηγορία για απάτη επαναλαμβάνεται επίμονα από τους φαινομενικά πολυάριθμους «debunkers» (δύσπιστους) που συχνάζουν στα φόρουμ συζήτησης πλανητικής μηχανικής/chemtrails και προκαλούν αρκετή σύγχυση με το χαρακτηρισμό ως «chemmies» (μιά παραλλαγή των«commies» ή «κομμουνιστών») όλων όσων επιχειρούν να τραβήξουν την προσοχή του κοινού στις μυστηριώδεις γραμμές του ουρανού. ΄Ολοι οι εκλεγμένοι πολιτικοί του κόσμου - πάνω από το επίπεδο του δημοτικού – ή αγνοούν την όλη υπόθεση ή υιοθετούν την γραμμή της Αεροπορίας των ΗΠΑ. 

Νομικές Πτυχές

Δεν αποκλείεται η «αποσιώπηση» να οφείλεται ανάμεσα στα άλλα και στην ακόμα αμφίβολη - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο - θέση της πλανητικής μηχανικής, με όλα τα πολιτικα προβλήματα που συνεπάγεται αυτή η αμφιβολία. Το ζήτημα αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας (πάλι στα μέσα της δεκαετίας του 90) από τον ειδικό στο περιβαλλοντικό δίκαιο δικηγόρο Bodansky. 

Ανάμεσα στα ζητήματα που έθιξε είναι: ποιός θα έπρεπε να παίρνει της αποφάσεις σε σχέση με τη πλανητική μηχανική; Θα έπρεπε όλες οι χώρες να έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων (αφού όλες θα επηρεάζονταν και θα είχαν και θετικές και αρνητικές επιπτώσεις); Πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της νομικής ευθύνης και της αποζημίωσης; Από νομική άποψη, τα σχέδια να εισβάλλουν σωματίδια στην ατμόσφαιρα είναι από τις πιο αμφιλεγόμενες προτάσεις της πλανητικής μηχανικής αφού η ατμόσφαιρα πάνω από κάθε κράτος αποτελεί τμήμα του εναέριου του χώρου. Τα κράτη διεκδικούν την κυριαρχία πάνω από αυτόν τον εναέριο χώρο και δικαιούνται να εφαρμόζουν αυτές τις διεκδικήσεις π.χ. καταρρίπτονας αεροσκάφη. Η δραστηριότητα πλανητικής μηχανικής στην ατμόσφαιρα θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Προφανώς ο πιο απλός τρόπος επίλυσης τέτοιων προβλημάτων – έως ότου πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες τροποποιήσεις του διεθνούς δικαίου - έιναι η άρνηση ότι συμβαίνει οτιδήποτε καινούριο.

«Deep Shield»

Όταν δημοσιεύθηκε το 2003 στο διαδίκτυο μια συνέντευξη «εσωτερικού συνεργάτη» του προγράμματος «Ηλιακή Ασπίδα» από το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore, φάνηκαν περίτρανα οι δυσκολίες προώθησης μιας θετικής εικόνας της πλανητικής μηχανικής. Με αφορμή το ερώτημα γιατί πολυμερείς ίνες εμποτισμένες με βιολογικό υλικό βρέθηκαν στα υπολείμματα από ψεκασμούς, ο συνεργάτης (που του δόθηκε το ψευδώνυμο «Deep Shield») εξήγησε ότι «επειδή τα αιωρούμενα σωματίδια τελικά καταλήγουν στο πιο χαμηλό επίπεδο της ατμόσφαιρας - δηλαδή στην επιφάνεια της γης - όπου και εισπνέονται από κάθε μορφή ζωής, γίνονται προσπάθειες να ανασταλεί η ανάπτυξη μούχλας με τη προσθήκη μέσα στο μείγμα ουσιών που μπορεί κάλλιστα να είναι και από βιολογικό υλικό.»

O «Deep Shield» αναγνώρισε το ενδεχόμενο οι ψεκασμοί να προκαλούν αρρώστιες: «Κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι στα μέταλλα, ενώ άλλοι επηρεάζονται από τις πολυμερείς ουσίες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι πρόκειται ν’αρρωστήσουν και ορισμένοι να πεθάνουν. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει πραγματοποιήσει τις περισσότερες σχετικές μελέτες, απ’όπου βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι αρνητικές επιπτώσεις θα είναι ελάχιστες - ένα εκατομμύριο περίπου - ενώ άλλοι διαπίστωσαν ότι οι αριθμοί θα είναι πολύ μεγαλύτεροι - τρία με τέσσερα δισεκατομύρια. Οι Αποδεκτές Εκτιμώμενες Απώλειες (από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) συνολικά είναι 2 δισεκατομύρια για μια περίοδο έξη δεκαετιών. Οι περισσότερες απώλειες θα είναι σε ηλικιωμένους και σ’όσους είναι επιρρεπείς σε αναπνευστικά προβλήματα.»

Τονίζοντας τις «παγκοσμιοποιημένες» πτυχές του ζητήματος, όπως και την ανάγκη να εξασφαλίσουν ότι κανείς δεν «βάζει χέρι» στις χημικές ουσίες, ο «Deep Shield» ισχυρίζεται ότι ανακατεύονται και ψεκάζονται πάνω από χώρες που επιλέγονται τυχαία. Αυτό σημαίνει ότι οι χημικές ουσίες που παράγονται, π.χ. στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ψεκάζονται πάνω από τη Ρωσία. Επίσης μπορεί να κυκλοφορούν ρωσικά αεροπλάνα στους ουρανούς των ΗΠΑ, όπως και αμερικανικά αεροπλάνα στο εναέριο χώρο της Ρωσίας. Τα δοχεία σφραγίζονται σε μια τρίτη χώρα που δεν έχει ιδέα προς τα που θα πάει το δοχείο. Όλα αυτά συμβαίνουν για να εξασφαλιστεί ότι η «ασπίδα» δεν χρησιμοποιείται ως όπλο. Οι χώρες που δεν συμμετέχουν ψεκάζονται από τις χώρες που συμμετέχουν, οι οποίες προκείμενου να εξασφαλίσουν αρκετό υλικό για να διατηρείται η δική τους «ασπίδα», πρέπει να ψεκάζουν. Λαμβάνεται ως δεδομένο ότι το να μην ψεκάζουν αποτελεί εξ ίσου στρατιωτική παράβαση απ’ότι θα ήταν, για παράδειγμα, η κατάρριψη ενός αεροπλάνου.

Μία συνέπεια αυτής της πολιτικής ψεκασμού μη συμμετεχόντων χωρών από συμμετέχουσες χώρες, είναι, ότι ύστερα από την ήττα του Σαντάμ Χουσέϊν στο Ιράκ, όλη η Μέση Ανατολή – συμπεριλαμβανομένου πιθανότατα και του Ισραήλ, όπου άρχισαν τους τελευταίους μήνες οι ψεκασμοί - τώρα ψεκάζεται από ιρακινές βάσεις. 

Σύμφωνα με τον «Deep Shield», εκτός από τα στρατιωτικά χρησιμοποιούνται και αεροσκάφη της γραμμής στις επιχειρήσεις ψεκασμού σωματιδίων, χωρίς να εκτρέπονται από τις κανονικές διαδρομές τους. «Αλλά οι συνδυασμένοι πόροι όλων των χωρών της γης δεν αρκούν για να εξασφαλίσουν συνεχείς ψεκασμούς. Παρ’όλο που φτάσαμε σε υψηλό τεχνολογικό επίπεδο, υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις που παραλείπονται. Οι μεγάλες χερσαίες μάζες υπερβαίνουν τις διαστάσεις που είναι δυνατό να καλυφθούν αποτελεσματικά.» 

Ο «Deep Shield» δεν περηφανεύεται για τη δουλειά του. Κάθε άλλο. Δεν θέλει να γίνει γνωστή ούτε να του αναγνωριστεί. Αντίθετα θεωρεί αναγκαία την παρούσα μυστικότητα προκειμένου να διατηρηθεί όσο το δυνατό περισσότερο η δημόσια γαλήνη. 


«Η Γη πεθαίνει. Η Ανθρωπότητα βαδίζει προς την εξαφάνιση. Χωρίς την Ασπίδα, η Ανθρωπότητα θα εκλείψει μέσα σε είκοσι έως πενήντα χρόνια. Μπορεί οι περισσότεροι που ζούνε σήμερα να δουν την πραγματοποίηση αυτής της εξαφάνισης. Αυτό σημαίνει ότι μια ανακοίνωση για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, ισοδυναμεί με το να λέμε σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί ότι δεν έχουν μέλλον, ότι πρόκειται να σκοτωθούν. Θα έπεφτε πανικός. Θα γινόταν οικονομική κατάρρευση. Η παραγωγή και διακίνηση προϊόντων θα σταματούσαν. Εκατομμύρια θα πέθαιναν σε όλες τις πόλεις της Γης. Οι ταραχές και η βία θα κατεδάφιζαν τα αστικά κέντρα εντός λίγων ημερών.»

Ο «Deep Shield» δηλώνει ότι η μυστικότητα του προγράμματος δικαιολογείται με επιχειρήματα εθνικής ασφάλειας. «Υποτίθεται πως όσοι ξέρουν θα διατηρήσουν τη σιωπή και εκτιμώ πως η αντίληψη αυτή θα επικρατήσει σ’όλο τον κόσμο. Η μυστικότητα είναι από τα πιο ευάλωτα σημεία του προγράμματος. Καταλαβαίνω γιατί υπάρχει η επιθυμία αποσιώπησης, όχι τόσο των ψεκασμών αλλά του γεγονότος ότι αντιμετωπίζουμε μία περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας η οποία ενδεχομένως σημαίνει το τέλος του πολιτισμού.»

Η στάση του «Deep Shield» είναι βαθιά παράλογη. Διαποτίζεται από την ίδια ψύχωση με τον «Πόλεμο ενάντια στην Τρομοκρατία» που διεξάγει η αμερικάνικη κυβέρνηση. Οι άνθρωποι με καθαρή συνείδηση δε σκέπτονται με αυτό τον τρόπο. Αυτά που λέει ο «Deep Shield» δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’αυτά που λένε αρκετοί στον οικολογικό χώρο, και στον εαυτό τους και σε άλλους, δηλ. ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος της αυτοκαταστροφής. Η κατάταξη του προγράμματος «Ηλιακή Ασπίδα» στην κατηγορία του απορρήτου είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με τη λογική της πλανητικής μηχανικής όπως την παρουσίασαν ένας Benford ή ένας Michaelson ως μία από τις πιθανές προσεγγίσεις στο πρόβλημα των κλιματικών αλλαγών. Αρκετοί οπαδοί της πλανητικής μηχανικής την υπερασπίζονται όχι ως αντικατάσταση μιας αληθινής δράσης για το περιβάλλον (π.χ. μείωση της εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα) αλλά ως αφορμή για αυτήν την αληθινή δράση και ως συμπλήρωμα σ’αυτήν. Πράγμα αδύνατο αν παραμένει μυστική.

Ο David Stewart, ο οποίος πήρε τις συνεντεύξεις του «Deep Shield», αναφέρει πιό πρόσφατες δηλώσεις του σύμφωνα με τις οποίες το πρόγραμμα δεν καταφέρνει να πραγματοποιήσει τους δηλωμένους του στόχους. Αναφέρειλυσσαλέους καυγάδες ανάμεσα στους προϊσταμένους και τους στρατιωτικούς με πολιτικά οι οποίοι πηγαινοέρχονται στο εργαστήριο Lawrence Livermore. Ο «Deep Shield» νομίζει πως οι διαφωνίες έχουν σχέση με το υψηλό κόστος του προγράμματος και κατά κάποιον τρόπο με τις προοπτικές για την ανθρωπότητα. Παρ’όλο που δεν υπάρχει, όπως λέει ο Stewart, κανένας ορατός «σωρός πτωμάτων» από τους ψεκασμούς, υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις για ανθρώπους που πέθαναν απο αρρώστειες που ενδεχομένως οφείλονται στο πρόγραμμα. Ενα «μαύρο σημείο» από άποψη αρνητικών επιπτώσεων είναι το Ανατολικό Τέξας, όπου πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι δοκιμαστικοί ψεκασμοί στα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Τον τελευταίο χρόνο ακούγονται από τα ΜΜΕ προβλέψεις για αύξήση κάτα 1000% της νόσου Αλτσχάϊμερ στις επόμενες δεκαετίες.

Το πρόγραμμα «Ηλιακή Ασπίδα» δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνονται ψεκασμοί στην ατμόσφαιρα. Πραγματοποιούνται επίσης για να αυξηθεί η αγωγιμότητα της ατμόσφαιρας σε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια έτσι ώστε να διευκολυνθεί η λειτουργία του HAARP (Ηigh-Frequency Active Auroral Research Program) στην Αλάσκα. Επίσης μερικές μαρτυρίες για την παρουσία νοσηρών βακτηριδίων στα υπολείμματα των ψεκασμών δεν ταιριάζουν με την εξήγηση του «Deep Shield» ότι ψεκάζονται «βιολογικά υλικά» προς χάριν της καταπολέμησης της μούχλας. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι κατά πάσα πιθανότητα γίνονται και «μαύρες» επιχειρήσεις πίσω από την κάλυψη των ψευδοφιλανθρωπικών εφαρμογών της πλανητικής μηχανικής, χρησιμοποιόντας προσωπικό που πιστεύει ότι η δουλειά του αποβλέπει στην εξισορρόπηση των κλιματικών αλλαγών. Αν το πρόγραμμα «Ηλιακή Ασπίδα» χρησιμοποιείται ως πρόφαση για ακόμα πιο εγκληματικούς και παράνομους σκοπούς, τότε αυτό αποτελεί άλλο ένα επιχείρημα κατά της μυστικότητάς του.

Είναι πολλά τα άλλα ζητήματα που πρέπει να διαλευκανθούν. Το σημερινό jackpot ευκαιριών για φτηνά αεροπορικά ταξίδια υποστηρίζεται άραγε από κρατικά επιδόματα στις αεροπορικές γραμμές προκειμένου να σκορπίζουν με τα αεροσκάφη τους αντανακλαστικά σωματίδια; Αν ναι, κι εάν αληθεύουν οι ισχυρισμοί του «Deep Shield» σχετικά με τη χρηματοδότηση του προγράμματος, τότε αυτά τα φτηνά ταξίδια πληρώνονται από τις τσέπες των φορολογουμένων. Αλλά πέρα από τις οικονομικές πτυχές του ζητήματος, πόσο ορθολογικό είναι ένα πρόγραμμα που συνεπάγεται όλο και περισσότερες πτήσεις αεροσκαφών – που καίνε όλο και περισσότερο καύσιμο - ως μέτρο αντιστάθμισης των ζημιών που προκαλούνται από υπερβολική χρήση των ορυκτών καυσίμων; Είναι δυνατό άλλωστε μια μετάβαση στην οικονομία που να μη βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα να συνυπάρχει με τέτοιου είδους πολιτικές εξισορρόπισης των κλιματικών αλλαγών (αν πρόκειται στην πραγματικότητα για κάτι τέτοιο);

Η συζήτηση για τη πλανητική μηχανική, από την εποχή της πρώτης παρουσίασης το 1992 σε μεγάλη μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας των Επιστημών των ΗΠΑ, έχει διανύσει μερικές διαδοχικές φάσεις. Tα μέσα της δεκαετίας του 90 ήταν η περίοδος υπερβολικών ισχυρισμών για τις δυνατότητες της πλανητικής μηχανικής. Στη μετά το Κυότο περίοδο, η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις συμπίπτει με την έναρξη του προγράμματος, οι χθεσινές «αξιοπρεπείς» προτάσεις μετατράπηκαν ξαφνικά σε «θεωρίες συνωμοσίας». Η παρούσα περίοδος σημειώνεται από ελεγχόμενη επαναφορά του θέματος, με τρόπο που φροντίζει να μην εκθέσει τα ψέμματα και τις παραλείψεις της προηγούμενης φάσης.

Ένα πρόσφατο άρθρο στο βρετανικό «Guardian» με τίτλο: «Η Γη είναι κατά 20% πιό σκοτεινή, λένε οι ειδικοί», αποκαλύπτει ότι «η ανθρώπινη δραστηριότητα καθιστά τον πλανήτη πιο σκοτεινό και πιο ζεστό». Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα επίπεδα της ηλιακής ακτινοβολίας που φθάνει μέχρι τη γη έχουν μειωθεί κατά 20% επειδή η ατμοσφαιρική μόλυνση την αντανακλά πίσω στο διάστημα και συμβάλλει στη δημιουργία σύννεφων μεγαλύτερων σε μέγεθος και σε διάρκεια. Το άρθρο ισχυρίζεται πως αυτή η προοδευτική σκοτεινιά του πλανήτη «ενδεχομένως οφείλεται σε μικρά σωματίδια όπως η καπνιά και σε χημικές ενώσεις, όπως π.χ. οι θειούχες, που συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα.»

Το Φεβρουάριο του 2004 ξέσπασε σάλος, ειδικά στην Ευρώπη, μετά από τη δημοσίευση μιάς έκθεσης του αμερικάνικου Πενταγώνου, κάτω από την επιμέλεια του βετεράνου αμυντικού συμβούλου ΄Αντριου Μάρσαλ, η οποία περιείχε προβλέψεις παρόμοιες μ’εκείνες του «Deep Shield»: Οι μεγάλες πόλεις της Ευρώπης βυθισμένες κάτω από τις θάλασσες που όλο ανεβαίνουν, η Βρετανία σε «κλίμα Σιβηρίας», ξηρασίες και πείνα, πυρηνικές συγκρούσεις, κοινωνικές ταραχές που εξαπλώνονται σε κάθε άκρη της γής. Αυτή η έκθεση, βαθειά διαποτισμένη από το πνεύμα τρομολαγνείας, τόσο αγαπητό στα στρατιωτικά κατεστημένα, σαφώς εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικώτερης καμπάνιας υπέρ της αναγνωρισης των κλιματικών αλλαγών ως μέρους των αρμοδιοτήτων της «εθνικής ασφάλειας», πράγμα που ενδεχομένως θα διευκόλυνε τη νομιμοποίηση δραστηριοτήτων που αυτή τη στιγμή παραμένουν παράνομες.

Επιστρέφοντας στο αδιέξοδο του Πρωτόκολλου του Κυότο που δημιούργησε η διένεξη ανάμεσα στους υπερασπιστές και στους αντιπάλους των σεναρίων περί υπερθέρμανσης του πλανήτη (ή από τη «μονομερή στάση» των ΗΠΑ, όπως λένε οι Ευρωπαίοι) οι περιβαλλοντικές μη-κυβερνητικές οργανώσεις όπως η Greenpeace, οι Φίλοι της Γης και το WWF έδειξαν δια μέσου της σιωπής τους ότι δεν είναι διατεθειμένες να σώσουν το καλό όνομα της πλανητικής μηχανικής παρέχοντας την υποστηριξη τους. Αξίζουν γι’αυτό τη θετική μας αναγνώριση. Αλλά πάντοτε παραμένει το ζήτημα της μυστικότητας που καλύπτει το θέμα. Δεδομένου ότι οι οικολογικές οργανώσεις δεν πρόκειται ν’αναλάβουν αυτή τη δουλειά, πρέπει να ξεκινήσουμε μαζί τους τις απαραίτητες συζητήσεις για ν’αποφασίσουμε σε ποιόν ή σε ποιούς θα πρέπει ν’ανατεθεί. Ποιός θα βγάλει το φίδι από την τρύπα;


Πηγές
Benford http://reason.com/9711/fe.benford.shtml

Teller http://www-hoover.stanford.edu/publications/digest/981/teller.html


Michaelson http://www.metatronics.net/lit/geo2.html#two


Debunkers (δύσπιστοι) http://www.ariannaonline.com/phpBB2/viewtopic.php?t=6429 


Deep Shield http://www.holmestead.ca/chemtrails/shieldproject.html


http://www.holmestead.ca/chemtrails/stewart.html


Αεροσκάφη της γραμμής http://www.airliners.net/open.file/332946/L/


Γη πιο σκοτεινή http://www.guardian.co.uk/climatechange/story/0,12374,1109374,00.html


Έκθεση του Πενταγώνου http://www.guardian.co.uk/climatechange/story/0,12374,1109374,00.html


Πηγή: psekasmata.blogspot.gr 

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Η ΠΛΑΝΗ !!! ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ !!!













Στην αρχή κάθε νέας χρονιάς όλοι θέλουν να ξέρουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. Μπορούν όμως κάποιοι να το... προβλέπουν; Είναι η αστρολογία επιστήμη; Οι αστρονόμοι λένε «όχι»! Οι πλανήτες Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας ανακαλύφθηκαν τα τελευταία 200 χρόνια, δηλαδή σίγουρα μετά την καθιέρωση των «νόμων» της αστρολογίας. Έχουν οι πλανήτες αυτοί αστρολογική σημασία; Αν ναι, τότε τα ωροσκόπια πριν από την ανακάλυψή τους ήταν λανθασμένα. Αν όχι, τότε σε τι διαφέρουν από τους υπόλοιπους που έχουν;
Με την αλλαγή του νέου χρόνου η τηλεόραση, οι εφημερίδες και τα περιοδικά γέμισαν από αστρολογικές προβλέψεις. Έχει άραγε όλη αυτή η παραφιλολογία κάποια σχέση με την πραγματικότητα; Η επιστημονική απάντηση είναι απλή και σύντομη: Και βέβαια δεν έχει. Αποτελεί κοινή διαπίστωση το γεγονός ότι η αστρολογία έχει γίνει μέρος της καθημερινής ζωής. Το μαρτυρούν οι τακτικές στήλες ωροσκοπίων στις περισσότερες εφημερίδες και στα περιοδικά, καθώς και οι συχνές παρουσιάσεις αστρολογικών προβλέψεων στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν θετικά την αστρολογία με το επιχείρημα ότι «αφού ασχολούνται τόσοι μαζί της, και μάλιστα πετυχημένα, δεν μπορεί, θα έχει και κάποια δόση αλήθειας». Πολύ λίγοι, δυστυχώς, αντιλαμβάνονται ότι αυτή η «μόδα» αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη.

Είναι φανερό ότι ευνοεί τον σκοταδισμό και ωθεί τους ανθρώπους στη μοιρολατρία, αφού θεωρεί ότι οι πράξεις τους δεν οφείλονται στην ελεύθερη βούληση. Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα που δεν είναι εξαρχής ορατό: στην αστρολογία πιστεύουν και πολλοί άνθρωποι που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και το μέλλον του τόπου (π.χ., πολιτικοί ή καλλιτέχνες). Η πίστη τους αυτή είναι δυνατόν όχι μόνο να τους οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις, αλλά και να φέρει στα κέντρα λήψης αποφάσεων ανθρώπους έξω από το πολιτικό σύστημα.

Πίστη και μαντεία
Το φαινόμενο της πίστης στην αστρολογία έχει βαθιές ρίζες. Αυτή η μορφή της μαντείας ξεκίνησε από τους λαούς της Μεσοποταμίας, επειδή εκεί, σε αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα, επικρατούσε η δύναμη του ιερατείου και όχι ο ορθολογισμός των φυσικών φιλοσόφων. Έτσι η σύνδεση αστρονομίας - θρησκείας, η οποία είναι εμφανής στα ονόματα των πλανητών (π.χ., Αφροδίτη, Αρης, Δίας κτλ.), σε συνδυασμό με την άγνοια της ασήμαντης θέσης που έχει η Γη στο Σύμπαν, οδήγησε στην αντίληψη ότι οι πλανήτες επηρεάζουν τη ζωή μας.

Υπάρχει άραγε επιστημονική βάση στην αστρολογία; Η απάντηση είναι σίγουρα αρνητική, αφού καμία από τις γνωστές δυνάμεις της φυσικής δεν μπορεί να εξηγήσει οποιαδήποτε επίδραση των πλανητών στην καθημερινή ζωή. Για παράδειγμα, ένα κοντινό σώμα, όπως π.χ. ο γυναικολόγος κατά τη γέννα, εξασκεί στο νεογέννητο μωρό έξι φορές μεγαλύτερη βαρυτική δύναμη από ό,τι ο Αρης! Αλλωστε, αν η αστρολογία ήταν επιστήμη, τότε κάθε μέρα τα ωροσκόπια όλων των αστρολόγων θα συμφωνούσαν μεταξύ τους, αφού υπολογίζονται με τα ίδια δεδομένα.

Πέρα όμως από αυτόν τον απλό συλλογισμό, η αστρολογία δυσκολεύεται να απαντήσει ικανοποιητικά σε πολλά άλλα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το αστρονομικό φαινόμενο της μετάπτωσης των ζωδίων, σύμφωνα με το οποίο η θέση των 12 ζωδίων αλλάζει στον ουρανό αργά αλλά σταθερά. Για παράδειγμα, τη σημερινή εποχή κατά το χρονικό διάστημα 21 Μαρτίου ως 20 Απριλίου ο Ήλιος βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων και όχι στον αστερισμό του Κριού, όπως αναφέρεται στα ωροσκόπια. Πώς συμφωνεί αυτό με το γεγονός ότι οι αστρολόγοι έχουν συνδέσει τον χαρακτήρα κάθε ατόμου με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου που αντιστοιχεί στην ημερομηνία γέννησής του;

Οι θέσεις της Αφροδίτης
Ένα άλλο πρόβλημα ανακύπτει από το γεγονός ότι οι αστρολόγοι συντάσσουν τα ωροσκόπια με βάση τη θέση των πλανητών στον ουρανό, χωρίς να ενδιαφέρονται ούτε για το πραγματικό μέγεθός τους ούτε για την πραγματική τους απόσταση από τη Γη. Για παράδειγμα, η σύνοδος της Αφροδίτης με τον Ήλιο θεωρείται ότι έχει την ίδια αστρολογική σημασία είτε ο πλανήτης βρίσκεται στην εμπρός πλευρά του Ήλιου, ανάμεσα σε αυτόν και στη Γη, είτε στην πίσω, παρ' όλο που στη δεύτερη περίπτωση είναι σε πενταπλάσια απόσταση από τη Γη. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι η αστρολογία αναπτύχθηκε όταν οι άνθρωποι πίστευαν πως οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τη Γη και όχι γύρω από τον Ήλιο. Τότε όμως γιατί δεν παίζουν αστρολογικό ρόλο και άλλα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος, όπως οι δορυφόροι των άλλων πλανητών ή οι αστεροειδείς ή ακόμη και οι πλανήτες άλλων πλανητικών συστημάτων, από αυτούς που ανακαλύπτονται κατά δεκάδες τα τελευταία χρόνια; Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πιο απομακρυσμένος από τους πλανήτες, ο Πλούτωνας, είναι στην πραγματικότητα ένας μεγάλος αστεροειδής.

Οι πλανήτες Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας ανακαλύφθηκαν τα τελευταία 200 χρόνια, δηλαδή σίγουρα μετά την καθιέρωση των «νόμων» της αστρολογίας. Έχουν οι πλανήτες αυτοί αστρολογική σημασία; Αν ναι, τότε τα ωροσκόπια πριν από την ανακάλυψή τους ήταν λανθασμένα. Αν όχι, τότε σε τι διαφέρουν από τους υπόλοιπους που έχουν; Επιπλέον είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς πώς «ανακαλύφθηκε» η αστρολογική τους επίδραση. Σίγουρα όχι από τα ονόματά τους, αφού αυτά επελέγησαν με τυχαία κριτήρια από τους σύγχρονους αστρονόμους. Το επιχείρημα ότι η αστρολογική επιρροή τους προέρχεται από την εμπειρία δεν μπορεί να σταθεί, αφού περιφέρονται τόσο αργά γύρω από τον Ηλιο ώστε από την εποχή που ανακαλύφθηκαν δεν έχουν διέλθει ακόμη από όλα τα ζώδια.

Οι στατιστικές έρευνες
Όλα όμως τα παραπάνω επιχειρήματα δεν είναι εύκολο να αντιπαραταχθούν στη διαδεδομένη αντίληψη ότι «η αστρολογία δουλεύει». Πόσοι από εμάς δεν διαβάσαμε το ωροσκόπιό μας, έστω και «για πλάκα», σε μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό, για να διαπιστώσουμε ότι πολλές από τις προβλέψεις βγήκαν τελικά αληθινές; Μήπως τελικά η αστρολογία είναι πραγματική επιστήμη, όπως η φυσική και η χημεία; Ευτυχώς τέτοιου είδους ερωτήματα μπορούν να ελεγχθούν με τον ίδιο τρόπο που ελέγχεται η αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου ή η κατανάλωση καυσίμων ενός αυτοκινήτου, δηλαδή με στατιστικές μελέτες, και τέτοιες έχουν γίνει πολλές.

Η βασική ιδέα είναι πολύ απλή: επιλέγεται ένα δείγμα ανθρώπων και επιχειρείται, με κάποιον αντικειμενικό τρόπο, να εκτιμηθεί η επιτυχία των ωροσκοπίων που συντάσσουν διάφοροι αστρολόγοι για αυτούς. Η καλύτερη ίσως στατιστική μελέτη αυτού του είδους οργανώθηκε πριν από 18 χρόνια στις ΗΠΑ από τον Σον Κάρλσον, καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, και την επίσημη ένωση αμερικανών αστρολόγων και δημοσιεύθηκε στο εγκυρότατο περιοδικό «Φύση» («Nature»). Σε 30 αναγνωρισμένους αστρολόγους, μέλη της οργάνωσης, δόθηκαν όλα τα στοιχεία που αυτοί θεωρούσαν απαραίτητα για να υπολογίσουν ο καθένας το ωροσκόπιο τεσσάρων διαφορετικών ατόμων.

Στη συνέχεια τα ωροσκόπια που είχε συντάξει ο καθένας μοιράστηκαν στους υπόλοιπους αστρολόγους τυχαία. Μαζί με κάθε ωροσκόπιο δόθηκαν και τα ψυχολογικά προφίλ τριών ατόμων, του τύπου που είχε συμφωνηθεί εξαρχής μεταξύ του Κάρλσον και των αστρολόγων, εκ των οποίων το ένα ανήκε στο πρόσωπο του ωροσκοπίου και τα άλλα δύο ήταν τυχαία. Οι αστρολόγοι έπρεπε να βρουν ποιο ψυχολογικό προφίλ ταίριαζε στο κάθε ωροσκόπιο που τους είχε δοθεί. Αν οι αστρολόγοι απαντούσαν τυχαία, θα έπρεπε να έχουν ποσοστό επιτυχίας 33,33%, αφού η πιθανότητα να επιλέξουν στην τύχη το σωστό ωροσκόπιο ήταν μία στις τρεις. Εξαρχής οι αστρολόγοι είχαν προβλέψει ότι το ποσοστό επιτυχίας τους θα ήταν μεγαλύτερο από 50%. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 34%, ποσοστό που όχι μόνο ήταν κατώτερο από το συμφωνημένο «όριο» του 50%, αλλά και στατιστικά δεν ήταν σημαντικά διαφορετικό από το 33,33%. Με άλλα λόγια, ένα φάρμακο που θα έδινε αυτά τα ποσοστά ίασης δεν θα έπαιρνε ποτέ άδεια κυκλοφορίας. Αντίστοιχα, ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα έπρεπε να σημάνει και το τέλος της αστρολογίας στη συνείδηση του κόσμου. Οι άνθρωποι όμως πάντα θα έχουν την ανάγκη της ελπίδας και της ψυχολογικής στήριξης στις δύσκολες στιγμές τους και οι αστρολόγοι πάντα θα τις προσφέρουν, πάντα βέβαια με το αζημίωτο.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ !!!













Λόγος πολύς έχει γίνει κατά το παρελθόν, και πολλές μελέτες έχουν γραφεί, με θεματολογία περιστρεφόμενη γύρω από τα στρατηγήματα και τις τακτικές που εφήρμοσαν στα Πεδία τις Μάχης οι Αρχαίοι Έλληνες, επιτυγχάνοντας αποφασιστικό αποτέλεσμα για την Τροπή της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Στην αρχαία Ελλάδα, ο Ελληνικός στρατός γενικά αποτελείτο από γυμνασμένους άνδρες, με πολεμική περιβολή (θώρακας, περικνημίδες, περικεφαλαία) και με επιδεξιότητα στην χρήση οπλών (ακόντιο, σφενδόνα, τόξο, ξίφος).

Καλύτεροι σφενδονιστές ήταν οι Ρόδιοι, καλύτεροι τοξότες οι Κρήτες, καλύτεροι ακοντιστές οι Ακαρνάνες (από την Ακαρνανία) και οι Αγριάνες (λαός στον Στρυμόνα) και καλύτεροι πελταστές (βλ. παρακάτω) οι Θράκες.

Ο στρατός των αρχαίων Ελλήνων ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη, καθώς και το τρέξιμο με ιαχές στην επίθεση κατά των εχθρών.

Η ναυτική υπερδύναμη της εποχής ήταν η Αθήνα. Είναι γνωστές οι περίφημες τακτικές των Αθηναίων που παραπλανούσαν τον εχθρό τους αλλάζοντας τους σχηματισμούς του στόλου τους. Στον στρατό ξηράς, ο Ελληνικός στρατός χρησιμοποίησε από τον 5ο αιώνα π.Χ., πολύ πριν από τον ρωμαϊκό (που είχε μισθοφορικό στρατό από Ρωμαίους και ξένους άνδρες), πολιορκητικές μηχανές όπως πολιορκητικούς κριούς, καταπέλτες και πολιορκητικούς πύργους.

Οι Ρωμαίοι αντέγραψαν το αρχαιοελληνικό στρατιωτικό πρότυπο: τον εξοπλισμό (οπλίτες, ιππείς, πελταστές, ακοντιστές, τοξότες, σφενδονιστές), τις πολεμικές κατασκευές (τριήρεις, πολιορκητικές μηχανές) και την στρατηγική, τόσο στο πεζικό, όσο και στο ναυτικό.

Οι Έλληνες Συρακούσιοι στον πελοποννησιακό πόλεμο – στην Σικελική Εκστρατεία (415 – 413 π.Χ.) είχαν Ιταλούς μισθοφόρους στους οποίους έμαθαν την τέχνη του πολέμου. Οι Έλληνες είχαν και σαλπιγκτές για τα στρατιωτικά παραγγέλματα στις μάχες, καθώς και αυλητές που συντόνιζαν το βήμα των στρατιωτών

Επιστρέφοντας στον σπαρτιατικό στρατό, πρέπει να σημειωθεί ότι ήταν ο πρώτος που εφήρμοσε τους στρατιωτικούς σχηματισμούς στη μάχη και μάλιστα αλλάζοντάς τους κατά την διάρκειά της. Αυτό έγινε πολύ πριν από την εμφάνιση της μακεδονικής φάλαγγας που δημιούργησε – περίπου το 338 π.Χ. – ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο Β΄ (8).

Οι Λακεδαιμόνιοι οπλίτες έφεραν σκούρα κόκκινη επωμίδα ή θώρακα (οι πιο βαριά οπλισμένοι), δόρυ, ασπίδα στην οποία ενεγράφετο το χαρακτηριστικό μεγάλο Λ (=Λακεδαιμόνιοι), καθώς και μικρό εγχειρίδιο (φονικό μαχαίρι): την ξυήλη. Οι στρατιώτες συγχρόνιζαν το βήμα τους με τη μουσική αυλών. Κατά την διάρκεια της μάχης γινόταν αλλαγή των σχηματισμών κατά τέτοιον τρόπο, ώστε οι καλύτεροι πολεμιστές να είναι στην πρώτη γραμμή.

Αν ο εχθρός διασπούσε το σχηματισμό, τότε τους πεσόντες στρατιώτες αντικαθιστούσαν άλλοι οπλίτες που ήταν σκορπισμένοι στην περιοχή της μάχης.
Ο σπαρτιατικός στρατός, επίσης, χρησιμοποίησε και άλλα πολεμικά τεχνάσματα, τα λεγόμενα «κλέμματα΄΄. Τέτοιο κλέμμα ήταν, για παράδειγμα, η προσποίηση ότι ο σπαρτιατικός στρατός ήταν σε κατάσταση αδρανείας, για να παραπλανηθεί ο εχθρός. Πάντως και ο σπαρτιατικός και ο μακεδονικός στρατός, αποτέλεσαν πρότυπο οργάνωσης και τακτικής. Ομοίως και άλλοι στρατοί όπως των Αθηναίων και των Βοιωτών.

Ήδη κατά την ύστερη αρχαιότητα, Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς μέχρι και σύγχρονοι ακαδημαϊκοί, εξετάζουν το αντικείμενο από μία σχετική απόσταση, είτε σαν να παρακολουθούν επί χάρτου τις τακτικές κινήσεις των αντιπάλων στρατευμάτων, είτε σε γεωστρατηγικό και πολιτικό επίπεδο σε συσχετισμό με τις συνθήκες της υπό εξέταση περιόδου .

Παρέβλεψαν όμως, σχεδόν όλοι, να ασχοληθούν και να εξετάσουν, το ίδιο το κύτταρο που γέννησε την ανάγκη χρησιμοποιήσεως αυτών των τακτικών και στρατηγικών εφαρμογών, το στοιχείο που επέδρασε τόσο καταλυτικά στην διαμόρφωσι του πεδίου της μάχης και του κοινωνικού γίγνεσθαι, που δεν είναι άλλο παρά η Επινόησι και Εισαγωγή της Οπλιτικής Φάλαγγος!

Πώς και από ποιους δομείται; πως διοικείται; πως κινείται; τι είναι αυτό που καταβάλλει τον αντίπαλο; και πως νοιώθει κάποιος που ανήκει σε αυτήν;… Ίσως οι σύγχρονοί της, εκ συναφείας και εγγύτητος, κάποια πράγματα τα θεώρησαν αυτονόητα και τετριμμένα για να τα αναφέρουν με αποτέλεσμα να τους διαφύγουν.

Ενώ οι σύγχρονοι μελετητές λόγω χρονικής αποστάσεως και ελλιπούς βιβλιογραφίας, είτε δεν τους απασχόλησε είτε δεν τόλμησαν να το αγγίξουν. Εκπληκτική βέβαια εξαίρεση αποτελεί η αξιολογότατη μελέτη του Victor Davis Hanson με τίτλο: «Ο Δυτικός Τρόπος Πολέμου» η οποία καταπιάνεται με ακριβώς αυτό το αντικείμενο!

Στο παρόν άρθρο λοιπόν, θα ασχοληθούμε ειδικά με την επινόηση και χρήση των Αρχαίων Ελληνικών Παραγγελμάτων και Ασκήσεων Ακριβείας Οπλιτικής Φάλαγγος, και καθόλου με τα λοιπά από τα παραπάνω ερωτήματα, αφού θα αποτελέσουν αντικείμενα ιδιαιτέρων άρθρων.

Από τα Βιβλία στην Πράξη!

Όπως είναι φυσικό λοιπόν, η επιτυχία της Φάλαγγος στο Πεδίο της Μάχης ήταν άμεση συνάρτηση της ακριβείας και συγχρονισμού των κινήσεών της και σαφώς του βαθμού πειθαρχίας αυτών που την απάρτιζαν. Διεφάνη αμέσως λοιπόν η ανάγκη καθιερώσεως μίας μεθόδου ώστε να καταστεί δυνατή η μετατροπή ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, από μία απλή συνάθροιση ενός ατάκτου πλήθους, σε μία συγχρονισμένη, συμπαγή και αποφασιστική πολεμική μηχανή, με άριστη διάταξη σε γραμμές και στοίχους. Βεβαίως ο κάθε ένας οπλίτης χωριστά, δεν έπαυε να αποτελεί ξεχωριστή προσωπικότητα, με ατομικό χαρακτήρα, ανάγκες και επιθυμίες!!

Η λειτουργία όμως της Φάλαγγος προϋπέθετε την αυτοπροαίρετη και εθελοντική υποβολή των προσωπικών αναγκών και ενσυνείδητη πειθαρχία των κινήσεων και αποφάσεων του κάθε οπλίτου χωριστά.

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε και το απαύγασμα της Ελληνικής Κοινωνικής Συνειδήσεως που είναι η υποταγή του προσωπικού συμφέροντος στο Συλλογικό!

Έτσι δομήθηκαν ευνομούμενες πολιτείες αποτελούμενες από ευσυνειδήτους, παραγωγικούς και ενεργούς Πολίτες, που μέχρι σήμερα θαυμάζουμε και ζηλεύουμε, σαν να αποτελούν άφθαστο όνειρο!!

Επομένως υπό συγκεκριμένη στρατιωτική διοίκηση, ΕΝΑΣ αποφάσιζε ποια θα ήταν η επόμενη κίνηση της Φάλαγγος, αλλά κοινή ενσυνείδητη συναπόφασι ΟΛΩΝ των Οπλιτών ήταν η σύγχρονη και ακριβής εκτέλεση της συγκεκριμένης κινήσεως στον συγκεκριμένο χρόνο!

Αυτό βεβαίως, γέννησε την αμέσως επόμενη πρακτική ανάγκη: Της καθιερώσεως ενός σαφούς και συνοπτικού τρόπου μεταφοράς των διαταγών του επικεφαλής μέχρι και τον τελευταίο οπλίτη με τρόπο που να είναι πλήρως κατανοητός από όλους και με κοινή ορολογία.

Έτσι λοιπόν προέκυψε η επινόηση των Παραγγελμάτων που δεν είναι παρά μία κωδικοποίηση σειράς ενεργειών και κινήσεων σε συγκεκριμένο χρόνο, μετά από εκφώνηση μίας συντόμου και κοφτής φράσεως ή λέξεως από τον επικεφαλής.

Με σκοπό βεβαίως να καταστούν αυτές οι κινήσεις αποτελεσματικές και συγχρονισμένες στο πεδίο της μάχης, καθιερώθηκαν οι από την περίοδο της ειρήνης Ασκήσεις Ακριβείας για την εξάσκηση και προετοιμασία των Οπλιτών.

Όσο πιο ακριβείς ήταν στην εκτέλεση τους οι Οπλίτες, τόσο πιο αποτελεσματικοί ήταν στο πεδίο της Μάχης, όπως αποδεικνύει περίτρανα το παράδειγμα των Σπαρτιατών που όχι μόνον είναι οι γεννήτορες της Ιδέας της Φάλαγγος αλλά είχαν αναγάγει την Στρατιωτική Αγωγή σε πραγματική τέχνη, καθιστώντας τους αναντιρρήτως Πρότυπα Πολεμικής Αρετής, ανά τους αιώνες! Από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας στον σύγχρονο Στρατό, λέμε ότι ο δείκτης πειθαρχίας ενός τμήματος είναι ο βαθμός ακριβείας κατά την εκτέλεση ασκήσεων ακριβείας!

Μας παραδίδεται μάλιστα από αρχαίους ιστορικούς, η έκπληξή στα μάτια των Περσών βλέποντας από μακρυά την προέλαση της Μακεδονικής Φάλαγγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την οποία παρομοίασαν άψογα λέγοντας, ότι ήταν τόσο τέλεια ζυγημένοι και στοιχημένοι οι οπλίτες κατά την κίνησί τους, που από απόστασι δεν έμοιαζαν για ένα πλήθος ανθρώπων, αλλά σαν καρφιά καρφωμένα σε τέλειες γεωμετρικές θέσεις επί μίας κυλιομένης σανίδος!!! Και αυτή η εικόνα από μόνη της, τους έκανε να κυριευτούν από τρόμο.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Μ' ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ !!! ΠΟΥ ΑΛΗΤΕΥΟΥΝ ΩΡΑΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ !!!



Γράφει η Ιωάννα Γκανέτσα.

Αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι αυτούς που νυχθημερόν φοράνε ένα καλογυαλισμένο, ατσαλάκωτο εαυτό με τη μόνιμα παγωμένη κύρτωση χειλιών που ονομάζουν χαμόγελο.

Δεν μου αρέσει το είδος ανθρώπου που κρύβεται πίσω από αυστηρά κοστούμια και γυαλιστερά αυτοκίνητα, φαντεζί φορέματα και πέρλες της κακιάς ώρας. Με απωθεί οτιδήποτε δήθεν ψευτοκουλτουριάρικο θεωρείται δείγμα επιπέδου, πνευματικότητας ή στυλ.

Αντίθετα, μου αρέσουν οι άνθρωποι που αλητεύουν ωραία στη ζωή. Που τσαλακώνονται, που είναι χαλαροί, που φλερτάρουν μαζί της όποτε βρουν ευκαιρία.

Αυτοί που δεν αναλώνονται στα «καθώς πρέπει» και βουτάνε στα «καθώς θέλω» τους, που τα χέρια τους μπορεί να έχουν αποκτήσει κάλους από τις αμέτρητες φορές που έχουν πάρει την πέτρα και την έχουν στύψει όσες φορές κι αν απογοητεύτηκαν, που κάνουν κουπί με κάθε καιρό.

Τους ξεχωρίζεις μέσα στο πλήθος. Έχουν μια λάμψη στο βλέμμα. Ένα χαμόγελο καθαρό. Αν είσαι παρατηρητικός μπορεί φευγαλέα να τους δεις να κλείνουν πονηρά το μάτι στη ζωή και τους εραστές της. Γνωρίζονται μεταξύ τους οι ωραίοι αλήτες της ζωής. Πετούν σπίθες ακόμη κι όταν κάθονται. Είναι έτοιμοι να ξεχυθούν σε ότι τους κεντρίσει το ενδιαφέρον χωρίς δεύτερη σκέψη.

Δεν αγχώνονται με τα δάχτυλα που επιδεικτικά κουνιούνται μπροστά τους και τονίζουν τα comme il faut και τις ευεργετικές ιδιότητές τους. Προτιμούν να νιώσουν το νερό της βροχής να κυλά πάνω τους κι ας βραχούν μέχρι το κόκκαλο, να νιώσουν τον ήλιο να ζεσταίνει φλέβες τους ακόμη κι υπάρχει η πιθανότητα να καούν, να ζήσουν όπως γουστάρουν οι ίδιοι κι όχι όπως τους επιβάλλουν οι άλλοι.

Η μόνη ίσως εξάρτησή τους είναι συνήθως η επιθυμία τους να βουτούν με πάθος σε ό,τι κάνουν. Αγαπούν την ακίνδυνη τρέλα. Αυτή που σε ωθεί να ζεις αλητεύοντας στους δρόμους της ζωής.

Είναι πολυπράγμονα όντα οι αλήτες της. Είναι λάτρεις της σταθερότητας της αστάθειας. Να μην παίρνουν δηλαδή τίποτα και κανέναν δεδομένο. Να αντιμετωπίζουν την κάθε μέρα και την κάθε ευκαιρία με την ίδια θέληση και αποφασιστικότητα να την κάνουν δική τους. Πατάνε το γκάζι. Χέρια σταθερά στο τιμόνι με προορισμό το ωραίο πολλά υποσχόμενο άγνωστο.
Γιατί συνηθίζουν να βλέπουν την ζωή όμορφη, τρελά όμορφη και χώνονται σε έναν αγώνα να την νιώσουν να τους κατακλύζει. Να την αφήσουν να τους διδάξει, να τους πληγώσει, να τους ανεβάσει.

Δεν επιλέγουν ότι τους πασάρει ο καθένας που δηλώνει ειδικός επί παντός, το σίγουρο, την ασφαλή επιλογή, την περπατημένη. Διαλέγουν να εξερευνήσουν, να βιώσουν και μετά να διαλέξουν διαδρομή.

Ξέρουν πως μπορεί οι κανόνες να βοηθούν να αποφύγεις κακοτοπιές αλλά πως ο καθένας, επίσης, πρέπει να τους ανακαλύψει μόνος του. Η γνώση μεταβιβάζεται, η πείρα όμως όχι. Και αυτοί οι ωραίοι τύποι θέλουν να γνωρίζουν που πατάνε. Γι’ αυτό αλητεύουν σε γωνιές, λεωφόρους, στενά σοκάκια, παντού. Γυρίζουν τη ζωή ανάποδα.

Τους αρέσει το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Καλωσορίζουν τα GPS, τους χάρτες, τις συμβουλές αλλά ακούνε πρώτα από όλα το ένστικτό. Ξέρουν πως εκείνο σπανίως κάνει λάθος. Δεν θρηνούν πάνω από συντρίμμια και λάθος επιλογές. Ξέρουν πως ότι χάνεται, φεύγει για πάντα. Το παρελθόν δεν ξαναζωντανεύει, τα λάθη δεν διορθώνονται κι έτσι πάνε παρακάτω.

Δεν φοβούνται τόσο τον θάνατο, όσο την πιθανότητα να περνά η ζωή χωρίς να την ζουν. Αυτή είναι για εκείνους η αληθινή τραγωδία. Αυτόν τον τρόπο ξέρουν.

Μου αρέσουν αυτού του είδους οι αλήτες γιατί είναι αληθινοί άνθρωποι. Δεν κλείνουν την πόρτα στους άλλους. Κάνουν το φθηνότερο και ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, προσφέρουν ένα κομμάτι του εαυτού τους.

Πριν τους κρίνεις, επικρίνεις ή κατακρίνεις, πριν βγάλεις συμπεράσματα για τη στάση ζωής τους, τι λες; Είσαι για μια αλητεία;

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΤΑ '' ΟΧΙ '' ΘΕΛΟΥΝ ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ !!!


Τι γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου; Γιατί έμεινε στην ιστορία σαν επέτειος του ΟΧΙ; Από πότε ξεκινήσαμε να την γιορτάζουμε; Ας δούμε !!!
Μια από τις επίσημες αργίες του ελληνικού κράτους είναι και η 28η Οκτωβρίου. Αλήθεια, όμως, τι γιορτάζουμε;

Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε ότι η μέρα αυτή σημάδεψε την Ελλάδα από τον πόλεμο του 1940 και έμεινε γνωστή ως επέτειος του "ΟΧΙ", αλλά τι ακριβώς είναι αυτό που γιορτάζουμε;

Πινακίδα έξω από το σπίτι του ΜεταξάΟι περισσότερες χώρες συνηθίζουν να γιορτάζουν την λήξη ενός πολέμου, και την έλευση της ειρήνης.

Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα γιορτάζει την είσοδο της στον πόλεμο του '40!

Στην πραγματικότητα ο εορτασμός αφορά όλο το έπος του 1940 και τις επιτυχίες της χώρας μας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά ουσιαστικά η ημερομηνία αυτή είναι η ημέρα που η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο!

Πως έγινε αυτό; Με το ΟΧΙ του τότε πρωθυπουργού-δικτάτορα της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά στις αξιώσεις των Ιταλών.



Τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 1940

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 η Ιταλία, μέσω του πρέσβη της στην Αθήνα, επέδωσε τελεσίγραφο στον Ι. Μεταξά με το οποίο ζητούσε ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από τα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Παράλληλα απαιτούσε να της παραχωρηθούν κάποια σημεία στρατηγικής σημασίας, όπως π.χ. κάποια αεροδρόμια, λιμάνια κλπ που θα βοηθούσαν τις επιχειρήσεις της στην γύρω περιοχή.

Ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας μας, απάντησε ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι, το οποίο αντανακλούσε και την θέληση του μεγαλύτερου μέρους του λαού, ήταν κάτι σαν λαϊκή απαίτηση.
Πρωτοσέλιδο της 28ης Οκτωβρίου 1940
Τα ακριβή λόγια του Μεταξά ήταν: "Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο", όμως οι εφημερίδες της εποχής δεν άργησαν να γράψουν για το περίφημο "ΟΧΙ" του Πρωθυπουργού στους Ιταλούς.

Η κίνηση αυτή του Μεταξά σηματοδότησε την είσοδο της, ουδέτερης μέχρι τότε, χώρας μας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ίδια μέρα ο Πρωθυπουργός εξέδωσε το παρακάτω διάγγελμα.

Προς τον ελληνικόν λαόν:
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες,
τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς


Αντίστοιχο διάγγελμα έβγαλε και ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Β', ενώ μήνυμα προς τον ελληνικό λαό απηύθυνε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρύσανθος.



Πότε ξεκίνησε να γιορτάζεται η 28η Οκτωβρίου !!!

Η επέτειος του ΟΧΙ ξεκίνησε να γιορτάζεται από την πρώτη κιόλας χρονιά παρά το γεγονός ότι η χώρα μας τελούσε υπό Ιταλο-γερμανική κατοχή.

Οι πρώτοι δύο εορτασμοί έγιναν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και την Πλατεία Συντάγματος χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα από του Ιταλούς. Ωστόσο, το 1943 ο εορτασμός που έγινε στην πλατεία Κοτζιά συνοδεύτηκε από συλλήψεις μιας και την αστυνόμευση είχαν αναλάβει πλέον οι Γερμανοί.

Ο πρώτος επίσημος εορτασμός έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 1944 οπότε έγινε και η πρώτη παρέλαση παρουσία του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Από τότε ο εορτασμός επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.
Στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη
Μάλιστα στη Θεσσαλονίκη γίνεται μεγάλη στρατιωτική παρέλαση καθώς η γιορτή σχεδόν συμπίπτει τόσο με την επέτειο απελευθέρωσης της πόλης από τους Οθωμανούς όσο και με τον εορτασμού του πολιούχου της πόλης Αγ. Δημητρίου.

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΙΩΠΗ !!!



Ο δον Χουαν ελεγε οτι η εσωτερικη σιωπη ηταν η πιο πολυποθητη κατασταση που επιδιωκαν οι σαμανοι του αρχαιου Μεξικου. Την οριζε σαν μια φυσικη κατασταση της ανθρωπινης αντιληψης στην οποια οι σκεψεις αποκλειονται και ολες οι λειτουργειες οριζονται απο ενα επιπεδο αντιληψης που δεν απαιτει τη χρηση του καθημερινου μας γνωστικου συστηματος.

Η εσωτερικη σιωπη συνδεοταν παντα με το σκοταδι, τουλαχιστον για τους σαμανους της γενιας του δον Χουαν, ισως επειδη η ανθρωπινη αντιληψη, στερημενη απο το συνηθισμενο της συντροφο, τον εσωτερικο διαλογο, πεφτει σε κατι που θυμιζει σκοτεινο λακκο.Το σωμα λειτουργει οπως παντα, αλλα η συνειδηση οξυνεται. Οι αποφασεις ειναι αμεσες και απορρεουν απο ενα ξεχωριστο ειδος γνωσης, το οποιο στερειται λεκτικης αποδοσης.

Η ανθρωπινη αντιληψη που λειτουργει σε κατασταση εσωτερικης σιωπης, μπορει να φτασει σε απεριγραπτα επιπεδα.Καποια απο αυτα ειναι ξεχωριστοι κοσμοι, εντελως διαφορετικοι απο εκεινους που επισκεπτομαστε μεσω του ονειρεματος. Ειναι απεριγραπτες καταστασεις, ανεξηγητες στα πλαισια των γραμμικων παραδειγματων που χρησιμοποιει η αντιληψη μας στη συνηθισμενη της κατασταση για να εξηγησει το συμπαν.

Η εσωτερικη σιωπη, ειναι η βαση για να πετυχουμε ενα γιγαντιο βημα εξελιξης: τη σιωπηλη γνωση- το επιπεδο της ανθρωπινης αντιληψης οπου η γνωση ειναι αυτοματη και αμεση.

Η γνωση σε αυτο το επιπεδο δεν ειναι προιον εγκεφαλικης λειτουργιας, επαγωγικων η παραγωγικων συλλογισμων η γενικευσεων που βασιζονται σε ομοιοτητες και διαφορες. Στο επιπεδο της εσωτερικης γνωσης δεν υπαρχει τιποτα απο πριν, τιποτα που θα μπορουσε να συγκροτησει ενα σωμα γνωσης, επειδη τα παντα επικεινται στο τωρα. Συνθετα συστηματα πληροφοριων μπορουν να γινουν κατανοητα χωρις καμια γνωστικη προετοιμασια.

Ο δον Χουαν πιστευε οτι η εσωτερικη γνωση ειχε εισχωρησει στον πρωτογονο ανθρωπο, χωρις αυτο να σημαινει οτι εκεινος ηταν πραγματικα ο κατοχος της. Αυτο το << μπολιασμα>>ηταν πολυ ισχυροτερο απο οτι στο συγχρονο ανθρωπο, οπου ο κυριος ογκος της γνωσης ειναι καρπος μηχανικης μαθησης. Ειναι αξιωμα των μαγων οτι, μολονοτι εχουμε χασει αυτο το << μπολιασμα>>, το μονοπατι που οδηγει στη σιωπηλη γνωση θα ειναι παντα ανοιχτο στον ανθρωπο μεσω της εσωτερικης σιωπης.

Ο δον Χουαν διδασκε τη διαπιστωση που εκαναν οι μαγοι της γενιας του: οτι η εσωτερικη σιωπη πρεπει να κατακταται με διαρκη ασκηση πειθαρχιας. Πρεπει να αποκταται με κοπο και να αποθηκευεται λιγο λιγο, λεπτο με το λεπτο. Με αλλα λογια πρεπει κανεις να πιεσει τον εαυτο του να σωπαινει, εστω και για λιγα δευτερολεπτα τη φορα. Συμφωνα με το δον Χουαν ηταν κοινη πεποιθηση των μαγων οτι η επιμονη ενος ανθρωπου μπορει να κατανικησει τη συνηθεια, ωσπου να φτασει, αναλογα με το ατομο, επιμενοντας για λιγα δευτερολεπτα η λεπτα, σε ενα κατωφλι. Για παραδειγμα, αν το κατωφλι της εσωτερικης σιωπης ειναι δεκα λεπτα για ενα συγκεκριμενο ατομο, τοτε, μολις φτασει σε αυτο το κατωφλι, η εσωτερικη σιωπη επερχεται απο μονη της, αυτοβουλα, θα ελεγε κανεις. Δεν μπορουμε να γνωριζουμε εκ των προτερων το προσωπικο μας κατωφλι ο μονος τροπος για να το ανακαλυψουμε ειναι μεσω αμεσης εμπειριας.

Ο δον Χουαν τονιζε με καθε τροπο τη σημασια που εχει μια πραγματιστικη σταση προκειμενου να επιτευχθει η εσωτερικη σιωπη. Οριζε την πραγματιστικη σταση ως την ικανοτητα να απορροφα κανεις καθε απροοπτο που μπορει να εμφανιστει καθοδον.

Επαναλαμβανε σε καθε ευκαιρια οτι η επιδραση της εσωτερικης σιωπης συγκλονιζει τον ανθρωπο κι οτι ο μονος ανασταλτικος παραγοντας αυτου του κλονισμου ειναι η πραγματιστικη σταση, την οποια πετυχαινει ενα εξαιρετικα ευπροσαρμοστο, ευκινητο, δυνατο σωμα. Ελεγε οτι για τους μαγους το φυσικο σωμα ηταν η μοναδικη υποσταση που ειχε σημασια κι οτι δεν υπαρχει καν ο υποτιθεμενος δυισμος αναμεσα στο σωμα και το νου. Λεγοντας <<φυσικο σωμα >> εννοουσε και το σωμα και το νου μαζι οπως τα γνωριζουμε και προσθετε πως οι μαγοι πιστευαν οτι, για να αντισταθμιζει το φυσικο σωμα ως ολιστικη μοναδα, υπαρχει μια αλλη διαταξη ενεργειας που προσεγγιζουμε μεσω της εσωτερικης σιωπης: το ενεργειακο σωμα.


ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ

Αποσπασμα απο το βιβλιο Μαγικα Περασματα

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΗ !!!



Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Ημερομηνία εορτής: 26/10/2015Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Πολιούχος: Θεσσαλονίκη, Ελασσόνα, Λαγκαδάς, Ναύπακτος, Σιάτιστα, Μικρός Βάλτος Κορίνθου, Άγιος Δημήτριος Αττικής, Αυλώνας Αττικής, Χρυσούπολη, Αλμυρός, Κολινδρός, Πετρούπολη, Κερατέα






Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου,
Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.
Βιογραφία
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.

Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.

Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος. 

Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.

Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’.
Μέγαν εὕρατο ἐv τοῖς κιvδύvοις, σὲ ὑπέρμαχοv, ἡ οἰκουμένη, Ἀθλοφόρε τὰ ἔθνη τροπούμενον. Ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαῤῥύvας τὸν Νέστορα, οὕτως Ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Τοῖς τῶv ἰαμάτωv σου ῥείθροις Δημήτριε, τὴv Ἐκκλησίαν Θεὸς ἐπορφύρωσεv, ὁ δούς σοι τὸ κράτος ἀήττητοv, καὶ περιέπωv τὴν πόλιv σου ἄτρωτοv· αὐτῆς γὰρ ὑπάρχεις τὸ στήριγμα.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λογον.
Εὐσεβείας τοῖς τρόποις καταπλουτῶν, ἀσεβείας τὴν πλάνην καταβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τῶν τυράννων τὰ θράση, καὶ τῷ θείῳ πόθῳ, τὸν νοῦν πυρπολούμενος, τῶν εἰδώλων τὴν πλάνην, εἰς χάος ἐβύθισας· ὅθεν ἐπαξίως, ἀμοιβὴν τῶν ἀγώνων, ἐδέξω τὰ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, Ἀθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ἕτερον Κάθισμα
Βασιλεῖ τῶν αἰώνων εὐαρεστῶν, βασιλέως ἀνόμου πᾶσαν βουλήν, ἐξέκλινας Ἔνδοξε, καὶ γλυπτοῖς οὐκ ἐπέθυσας· διὰ τοῦτο θῦμα, σαυτὸν προσενήνοχας, τῷ τυθέντι Λόγῳ ἀθλήσας στερρότατα· ὅθεν καὶ τῇ λόγχῃ, τὴν πλευρὰν ἐξωρύχθης, τὰ πάθη ἰώμενος, τῶν πιστῶς προσιόντων σοι, Ἀθλοφόρε Δημήτριε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Μεγαλυνάριον
Τὸν μέγαν ὁπλίτην καὶ ἀθλητήν, τὸν στεφανηφόρον, καὶ ἐν μάρτυσι θαυμαστόν, τὸν λόγχῃ τρωθέντα, πλευρὰν ὡς ὁ δεσπότης, Δημήτριον τὸν θεῖον ὕμνοις τιμήσωμεν.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Φύλαττε τοὺς δούλους σου ἀθλητά, μάρτυς μυροβλύτα τοὺς ὑμνοῦντάς σε εὐσεβῶς, καὶ ρῦσαι κινδύνων καὶ πάσης ἄλλης βλάβης, Δημήτριε τρισμάκαρ ταῖς ἱκεσίαις σου.


Οπτικοακουστικό Υλικό
media
Ακούστε το απολυτίκιο!
media
Ακούστε το απολυτίκιο!



Αγιογραφίες / Φωτογραφίες
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μωσαϊκό μοναστηριού του Κιέβου, το οποίο βρίσκεται τώρα σε μουσείο της Μόσχας
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μωσαϊκό μοναστηριού του Κιέβου, το οποίο βρίσκεται τώρα σε μουσείο της Μόσχας
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Οχρίδα 14ος αι. - Τέμπερα σε ξύλο
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Οχρίδα 14ος αι. - Τέμπερα σε ξύλο
Ο Άγιος Δημήτριος με παιδιά - Ψηφιδωτό από τον ομώνυμο ναό του στην Θεσσαλονίκη
Ο Άγιος Δημήτριος με παιδιά - Ψηφιδωτό από τον ομώνυμο ναό του στην Θεσσαλονίκη
Τοιχογραφία από τον Άγιο Δημήτριο Αετού Αιτωλοακαρνανίας
Τοιχογραφία από τον Άγιο Δημήτριο Αετού Αιτωλοακαρνανίας
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - γύρω στα 1300 μ.Χ. - Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - γύρω στα 1300 μ.Χ. - Μονή Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - περί τα μέσα του 17ου αι. μ.Χ. - Mονή Iβήρων, Άγιον Όρος
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - περί τα μέσα του 17ου αι. μ.Χ. - Mονή Iβήρων, Άγιον Όρος
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Π. Κούβαρη και Ι. Χ. Θωμάς© (icones.gr)
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Π. Κούβαρη και Ι. Χ. Θωμάς© (icones.gr)
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Κόσμημα του 12ου αι. μ.Χ. Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Κόσμημα του 12ου αι. μ.Χ. Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μανουήλ Πανσέληνος, Πρωτάτο, περίπου 1290 μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μανουήλ Πανσέληνος, Πρωτάτο, περίπου 1290 μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Φράγγος Κατελάνος, β’ μισό του 16ου αι. Βυζαντινό Μουσείο
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Φράγγος Κατελάνος, β’ μισό του 16ου αι. Βυζαντινό Μουσείο
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Θεοφάνης ο Κρης, Μονή Μεγίστης Λαύρας, 1535 - 1541 μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Θεοφάνης ο Κρης, Μονή Μεγίστης Λαύρας, 1535 - 1541 μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μονή Κουτλουμουσίου, 1540 μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μονή Κουτλουμουσίου, 1540 μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μονή Σίμωνος Πέτρας. Επάργυρο εγκόλπιο - φυλακτό (7,1x7,1 εκ.), 19ος αι
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μονή Σίμωνος Πέτρας. Επάργυρο εγκόλπιο - φυλακτό (7,1x7,1 εκ.), 19ος αι
Η Κοίμησις του Αγίου Δημητρίου. Πατριαρχείο του Πεκ, Κόσσοβο
Η Κοίμησις του Αγίου Δημητρίου. Πατριαρχείο του Πεκ, Κόσσοβο
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Ψηφιδωτή εικόνα, Μονή Ξενοφώντος, β' μισό 12ου αι. μ.Χ.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Ψηφιδωτή εικόνα, Μονή Ξενοφώντος, β' μισό 12ου αι. μ.Χ.
Το 1890 μ.Χ. όταν ήρθαν οι Βούλγαροι (κομιτατζήδες) καίγανε ή έβγαζαν τα μάτια του Αγ. Δημητρίου. Για να μην γίνει αυτό οι μοναχοί της μονής του Αγ. Γεωργίου Τριμορφου επιζωγράφησαν την εικόνα του Αγ. Γεωργίου πάνω στην εικόνα του Αγ. Δημητρίου. Αυτό ανακαλύφθηκε το 2000 μ.Χ. και στείλανε την παραπάνω εικόνα στο Παν. Θεσσαλονίκης, όπου έγινε η αποκατάσταση με την διαφορά ότι αφήσανε το κεφαλάκι του Αγ. Γεωργίου για να θυμόμαστε το γεγονός.
Το 1890 μ.Χ. όταν ήρθαν οι Βούλγαροι (κομιτατζήδες) καίγανε ή έβγαζαν τα μάτια του Αγ. Δημητρίου. Για να μην γίνει αυτό οι μοναχοί της μονής του Αγ. Γεωργίου Τριμορφου επιζωγράφησαν την εικόνα του Αγ. Γεωργίου πάνω στην εικόνα του Αγ. Δημητρίου. Αυτό ανακαλύφθηκε το 2000 μ.Χ. και στείλανε την παραπάνω εικόνα στο Παν. Θεσσαλονίκης, όπου έγινε η αποκατάσταση με την διαφορά ότι αφήσανε το κεφαλάκι του Αγ. Γεωργίου για να θυμόμαστε το γεγονός.
Τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.
Τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μουσείο Αντιβουνιώτισσα, Κέρκυρα, 17ος αι.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μουσείο Αντιβουνιώτισσα, Κέρκυρα, 17ος αι.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μουσείο Σάρις, Σλοβακία
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μουσείο Σάρις, Σλοβακία
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού 18 αι. Δυτ. Βιρτζίνια, Η.Π.Α.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού 18 αι. Δυτ. Βιρτζίνια, Η.Π.Α.
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Εικόνα από το Aγιογραφείο της Μονής Βατοπαιδίου
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Εικόνα από το Aγιογραφείο της Μονής Βατοπαιδίου
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - 1884 μ.Χ. - Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης (http://www.panagialarisis.gr)
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - 1884 μ.Χ. - Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, Λαρίσης (http://www.panagialarisis.gr)
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Καζακίδου Μαρία© (byzantineartkazakidou. blogspot.com)
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Καζακίδου Μαρία© (byzantineartkazakidou. blogspot.com)
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Χρήστος Στύλος©
Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης - Χρήστος Στύλος©
Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου - άγνωστος ζωγράφος του Χάνδακα, δεύτερο μισό 15ου αιώνα μ.Χ.
Το μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου - άγνωστος ζωγράφος του Χάνδακα, δεύτερο μισό 15ου αιώνα μ.Χ.
Η Κοίμηση του Αγίου Δημητρίου - άγνωστος ζωγράφος του Χάνδακα, δεύτερο μισό του 15ου αιώνα μ.Χ.
Η Κοίμηση του Αγίου Δημητρίου - άγνωστος ζωγράφος του Χάνδακα, δεύτερο μισό του 15ου αιώνα μ.Χ.
Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης μαζί με τον Άγιο Νέστωρ
Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης μαζί με τον Άγιο Νέστωρ
Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης μαζί με τον Άγιο Νέστωρ
Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης μαζί με τον Άγιο Νέστωρ
Ο Άγιος Γεώργιος μαζί με τον Άγιο Δημήτριο
Ο Άγιος Γεώργιος μαζί με τον Άγιο Δημήτριο
Ο Άγιος Γεώργιος μαζί με τον Άγιο Δημήτριο
Ο Άγιος Γεώργιος μαζί με τον Άγιο Δημήτριο
Ο Άγιος Γεώργιος μαζί με τον Άγιο Δημήτριο - Καζακίδου Μαρία© (byzantineartkazakidou. blogspot.com)
Ο Άγιος Γεώργιος μαζί με τον Άγιο Δημήτριο - Καζακίδου Μαρία© (byzantineartkazakidou. blogspot.com)
Kαμέος με τον Άγιο Δημήτριο ημίσωμο - 13ος αι. μ.Χ. - Mονή Xιλανδαρίου, Άγιον Όρος
Kαμέος με τον Άγιο Δημήτριο ημίσωμο - 13ος αι. μ.Χ. - Mονή Xιλανδαρίου, Άγιον Όρος
Aνάγλυφη εικόνα του Aγίου Δημητρίου - 12ος αι. μ.Χ. (κεντρικό θέμα) - 18ος αι. μ.Χ. (εξωτ. πλαίσιο) - Mονή Ξηροποτάμου, Kαθολικό, Nοτιοδυτική εξωτερική γωνία του νάρθηκα, Άγιον Όρος
Aνάγλυφη εικόνα του Aγίου Δημητρίου - 12ος αι. μ.Χ. (κεντρικό θέμα) - 18ος αι. μ.Χ. (εξωτ. πλαίσιο) - Mονή Ξηροποτάμου, Kαθολικό, Nοτιοδυτική εξωτερική γωνία Η του νάρθηκα, Άγιον Όρος
Σφραγίδα μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Mακαρίου. Στην α' όψη υπάρχει η επιγραφή: + MAKAPI | OΣ EΛEΩ Θ(EO)Y APX | IEΠIΣKOΠOΣ ΘEΣΣ | AΛONIKHΣ YΠEPTIM | OΣ K(AI) EΞAPXOΣ ΠA | ΣHΣ ΘETTAΛI(AΣ)· ενώ στη β' όψη υπάρχει η παράσταση του Αγίου Δημητρίου και η επιγραφή: O AΓ(IO)Σ ΔHMHTPIOΣ - α' μισό 16ου αι. μ.Χ. - Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος
Σφραγίδα μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Mακαρίου. Στην α' όψη υπάρχει η επιγραφή: + MAKAPI | OΣ EΛEΩ Θ(EO)Y APX | IEΠIΣKOΠOΣ ΘEΣΣ | AΛONIKHΣ YΠEPTIM | OΣ K(AI) EΞAPXOΣ ΠA | ΣHΣ ΘETTAΛI(AΣ)· ενώ στη β' όψη υπάρχει η παράσταση του Αγίου Δημητρίου και η επιγραφή: O AΓ(IO)Σ ΔHMHTPIOΣ - α' μισό 16ου αι. μ.Χ. - Mονή Bατοπαιδίου, Άγιον Όρος




Σχετικές συνδέσεις