Ὅταν ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ γίνεται θέατρον!
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Συχνὰ διαπιστώνουμε ὅτι ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς τῶν ναῶν μετατρέπεται σὲ θεατρικὴ παράσταση, ὅταν προΐστανται ἀρχιερεῖς. Δυστυχῶς ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς ποὺ θεωροῦν τὴν παρουσία τους στὸ ναὸ εὐκαιρία νὰ ἐμφανισθοῦν, νὰ ἐντυπωσιάσουν καὶ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν κενοδοξία τους. Προκαλοῦν μὲ τὰ ἄμφια, τοὺς σταυρούς, τὰ ἐγκόλπια, τὰ ἐπιγονάτια, τὰ ἐπανωκαλύμμαυχα, τὶς χρυσοποίκιλτες μίτρες, τὶς ράβδους, τὰ κουδουνάκια στοὺς σάκκους καὶ γενικὰ μὲ τὴ φαρισαϊκή τους εἰκόνα. Καὶ συμπληρώνεται τὸ σκηνικὸ μὲ τὶς ἀτέλειωτες φωτογραφίες τῶν κινητῶν τηλεφώνων. Ὑπάρχουν ἀρχιερεῖς ποὺ ἐπιστρατεύουν τοὺς διακόνους καὶ τοὺς ὁδηγούς τους, γιὰ νὰ ἀπαθανατίζουν τὴν παραμικρὴ κίνησή τους καὶ νὰ καταγράφουν τὰ συνηθισμένα κατὰ συνθήκην λόγια τους, ποὺ φυσικὰ δὲν ἔχουν κανένα ἐνδιαφέρον οἱ πιστοὶ νὰ τὰ ἀκούσουν.
Μιλᾶμε γιὰ δεκάδες καὶ ἑκατοντάδες φωτογραφίες, οἱ ὁποῖες στὴ συνέχεια ἐμπλουτίζουν τὶς ἱστοσελίδες τους, γιὰ νὰ προβληθεῖ «τὸ μέγιστο ποιμαντικό τους ἔργο»!
Οἱ φιλόδοξοι αὐτοὶ ἀρχιερεῖς πολλὲς φορὲς ἀναφέρονται καὶ στοὺς σύγχρονους γέροντες καὶ προβάλλουν τὸν ἀσκητικό τους βίο, ξεχνώντας ὅτι ἐκεῖνοι δυσανασχετοῦσαν, ὅταν κάποιος ἤθελε νὰ τοὺς φωτογραφίσει. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἦταν ἀπόλυτος στὸ θέμα τῆς προβολῆς καὶ μόλις ἔβλεπε κάποιον νὰ κρατάει τὴ φωτογραφικὴ μηχανή, ἀμέσως τοῦ τὴν ἔπαιρνε καὶ προσπαθοῦσε νὰ καταστρέψει τὸ φίλμ, πατώντας ὅλα τὰ κουμπιά της.
Οἱ συγκεκριμένοι ἀρχιερεῖς ἀκολουθοῦν πιστὰ τὸν Φαρισαῖο τῆς παραβολῆς, ἐνῷ τὸν ταπεινὸ τελώνη δὲν τὸν συμπαθοῦν, γιατί στὴν ἐποχή μας ἔχουμε νέα δεδομένα καὶ πρέπει νὰ ἀναθεωρήσουμε τὴν ἀξία τῆς ταπείνωσης μὲ τὸ πάθος τῆς ὑπερηφανείας καὶ τῆς κενοδοξίας! Γι’ αὐτὸ οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ δὲν τοὺς ἔχουν σὲ ὑπόληψη καὶ δὲν τοὺς ἐμπιστεύονται. Ἐνοχλοῦνται ὑπερβολικὰ ἀπὸ τὴν ὑποκριτική τους συμπεριφορά, ἡ ὁποία τροφοδοτεῖ τὴ φαντασία τους καὶ βγάζουν ἐπικριτικὰ συμπεράσματα.
Ἀντίθετα, οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, ὅταν παρακολουθήσουν ταπεινοὺς ἀρχιερεῖς, ἐνθουσιάζονται καὶ τοὺς ἐπαινοῦν γιὰ τὶς πολλές τους ἀρετές. Αὐτοὶ διατηροῦν τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποτελοῦν φωτεινὸ παράδειγμα, τὴν ὥρα ποὺ πολλοὶ νέοι ἀρχιερεῖς εἶναι αἰχμάλωτοι τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος, τὸ ὁποῖο μεταδίδουν καὶ στοὺς ἀρχιμανδρίτες ποὺ τοὺς περιβάλλουν, ἀλλὰ καὶ στοὺς κληρικοὺς ποὺ ἐπιπόλαια χειροτονοῦν.
Χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε, λιγόστεψαν οἱ παραδοσιακοὶ κληρικοὶ καὶ περιθωριοποιήθηκε ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο πρόβλημα, ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσουν οἱ λιγοστοὶ πιὰ παραδοσιακοὶ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ μοναχοί. Εἶναι ἀνάγκη νὰ καλλιεργηθεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ νὰ εἶναι περισσότερο προσεκτικοὶ οἱ ἀρχιερεῖς στὶς χειροτονίες. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ κοσμικοὺς ρασοφόρους, ἀλλὰ ἀπὸ πνευματικοὺς καὶ θεοφοβούμενους κληρικούς.
Ορθόδοξος Τύπος
