Αφού έζησε σχεδόν τρία χρόνια lockdown, απομόνωση, επιβλαβείς εντολές για την υγεια σωματική και ψυχική και τρέφεται με προπαγάνδα φόβου, η Generation Z (έφηβοι και νεαροί ενήλικες) αντιμετωπίζει τώρα αρκετές σοβαρές παθήσεις ψυχικής υγείας.
Σύμφωνα με ανάλυση που διεξήχθη από την Harmony Healthcare IT , εκατομμύρια νεαροί ενήλικες αντιμετωπίζουν μια νέα κρίση ψυχικής υγείας ως αποτέλεσμα της πανδημίας του Covid-19.
Το Naturalnews.com αναφέρει: Σύμφωνα με το Pew Research Center, η Generation Z αντιπροσωπεύει τη γενιά που γεννήθηκε μεταξύ 1997 και 2012, η οποία περιλαμβάνει περίπου 68 εκατομμύρια νέους (ηλικίες 10-25). Η τελευταία έρευνα διαπιστώνει ότι το 42 τοις εκατό της Γενιάς Ζ αντιμετωπίζει πλέον προβλήματα ψυχικής υγείας και πολλά από αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με καθημερινή θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή.
Αυτά τα προβλήματα περιλαμβάνουν τις αγχώδεις διαταραχές, τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ADHD), την κατάθλιψη και τη διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). Το ογδόντα τοις εκατό αντιμετωπίζει κρίσεις κατάθλιψης και το 90 τοις εκατό αντιμετωπίζει το άγχος σε καθημερινή βάση.
Η πλειοψηφία των νέων που απάντησαν στην έρευνα (75%) αναφέρει ότι η εποχή της πανδημίας (lockdown) επηρέασε αρνητικά την ψυχική τους υγεία, προκαλώντας σοβαρή μοναξιά και συντριπτική αβεβαιότητα για το μέλλον. Από τους 1.000 ερωτηθέντες, το 20% επισκέπτεται πλέον έναν θεραπευτή σε τακτική βάση και το 39% λαμβάνει θεραπεία για προβλήματα ψυχικής υγείας μία φορά την εβδομάδα. Ένα συγκλονιστικό 57% παίρνει κάποια μορφή φαρμακευτικής αγωγής σε τακτική βάση μόνο και μόνο για να αντεπεξέλθει. Αυτή η γενιά είναι δύο φορές πιο πιθανό να αντιμετωπίσει συναισθηματική δυσφορία από τις δύο προηγούμενες γενιές .
Πολλοί από αυτούς τους ψυχικούς αγώνες βασίζονται στις πεποιθήσεις του Gen Z για το μέλλον. Η πλειοψηφία (85%) παραδέχεται ανοιχτά ότι ανησυχεί για το μέλλον γενικότερα. Ανησυχούν για πράγματα όπως η οικονομία, το να έχουν αρκετά χρήματα για να επιβιώσουν, το περιβάλλον και το όλο και πιο διχασμένο πολιτικό τοπίο. Σχεδόν το 90% πιστεύει ότι η γενιά τους δεν θα είναι καθόλου επιτυχημένη στο μέλλον και το 75% πιστεύει ότι η γενιά τους βρίσκεται σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με τις προηγούμενες γενιές.
Μεγάλο μέρος της ανησυχίας οφείλεται στα προσωπικά οικονομικά, καθώς το 90% φοβάται ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα κάθε μήνα. Το εξήντα έξι τοις εκατό των ερωτηθέντων δεν αισθάνονται καθόλου οικονομικά σταθεροί. Περίπου οι μισοί από τους ερωτηθέντες δεν αισθάνονται έτοιμοι να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό και οι περισσότεροι ανησυχούν για το μέλλον της οικονομίας. Κατά τη διάρκεια του Covid-19, οι κυβερνήσεις κατέστρεψαν την αξία του νομίσματος, εξαπατώντας το κοινό. Αυτό έχει αυξήσει το κόστος στα πάντα, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για κάποιον να επιβιώσει με τον παλιό κατώτατο μισθό, πόσο μάλλον να αγοράσει ένα σπίτι.
Εκτός από την οικονομική αβεβαιότητα, η νέα γενιά αντιμετωπίζει επιθέσεις ψυχολογικής κακοποίησης και πνευματικής καταπίεσης που προέρχονται από την κυβερνητική και φαρμακευτική προπαγάνδα και τις καταχρηστικές εντολές.
Μια ολόκληρη γενιά εκπαιδεύεται να φοβάται το άγνωστο και να το αποδέχεται ως τρόπο ζωής και να ζει απομονωμένη στις οθόνες. Αυτή η γενιά έχει διδαχθεί ότι η ελευθερία του λόγου είναι μια απαγορευμένη πράξη, αλλά το να κυκλοφορείς στους δρόμους απαιτώντας κοινωνική δικαιοσύνη είναι πράξη αρετής.
Αυτή η γενιά έχει διδαχθεί να μένει σπίτι για να μένει ασφαλής, ενώ τα ομαδικά αθλήματα, οι ομαδικές δραστηριότητες είναι κλειστά. Οι ίδιες οι δραστηριότητες που φέρνουν κοντά τους ανθρώπους, που προωθούν την κοινότητα και τα επιτεύγματα αντικαθίστανται από μια ζωή που βασίζεται σε μια οθόνη, που υπαγορεύεται από αλγόριθμους και διαφημίσεις,
Αυτή η γενιά απογυμνώνεται από την προσωπικότητα, καθώς διδάσκεται να παίρνουν το ρόλο του θύματος και να βρίσκουν καταφύγιο στο συνεχώς διευρυνόμενο φάσμα των ψευδών ταυτοτήτων και στερεοτύπων φύλου. Οι νέοι αναμένεται τώρα να ακολουθήσουν τα υλιστικά ιδεώδη που τους αφαιρούν την αξιοπρέπειά τους, καθώς κατηχούνται να υποκύψουν σε κάποια κοινωνική αιτία ασφάλειας και «μεγαλύτερου καλού».
Αλλά ό,τι κι αν υποσχεθούν στους νέους, ελεύθερος είναι εκείνος, σε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς και αυστηρούς κανόνες – οι επιταγές αυτού του νεοκομμουνιστικού κράτους τους καταπιέζουν περισσότερο. Όχι μόνο από τη μοναδική τους ατομικότητα, αλλά και το μυαλό τους είναι προγραμματισμένο να ακολουθεί αφηγήσεις ομαδικής σκέψης που υπαγορεύουν την πορεία τους στη ζωή και την ικανότητα τους στην ατομική κρίση. Ο αγώνας τους για να χτίσουν χαρακτήρα βυθίζεται από τις ανέσεις των οθονών και την απομάκρυνση των τεχνητών βημάτων ντοπαμίνης.
Η επόμενη γενιά δε πρέπει να ζήσει με αυστηρούς κανόνες, που απαγορεύουν την αμαρτία, αυτή που προέρχεται από την προσωπική αλλαγή και ανάπτυξη, αυτή που φέρνει μια ανανέωση της πίστης, αυτή που αναζητά τον Σωτήρα της ψυχής.
