Η ΚΑΤΗΦΟΡΑ !!! ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ !!! ΕΛΕΩ ... ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ !!!

  

Αν δεν έχεις να φας, δεν έχεις να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου σου πληρώνουν δωρεάν ευθανασία!

Μαρία Δεναξά

Αν δεν έχεις να φας, δεν έχεις να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου, κοιμάσαι στο δρόμο και δεν σ’ αρέσουν τα ναρκωτικά, η ύπνωση δια της οθόνης ή οι ολιστικές αηδίες για να ξεγελάσεις την πείνα σου, σου πληρώνουν δωρεάν ευθανασία!

 Ήδη στον Καναδά, όπου το κόστος της ιατρικής φροντίδας είναι απαγορευτικό ακόμα και για τα μεσαία εισοδήματα, ο Τριντό το άλλο παιδί του Κλάους Σβαμπ, αντί να ξοδεύει ώστε να επιτρέψει στους φτωχούς να ζήσουν, πληρώνει σε όσους επιθυμούν να απαλλαγούν απο πείνα, μιζέρια, χρέη κ.τλ. δωρεάν ευθανασία!

Καλή και αποτελεσματική!

 Δεν έχω εμμονή με κανέναν. Αλλά θα πρέπει να γίνει ορατό δια γυμνού οφθαλμού, προς τα πού οδηγεί την ανθρωπότητα, η επικίνδυνη παρανοϊκή κάστα των παγκοσμιοποιητών.

 Αφού κατάφεραν να διεισδύσουν κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, εγκαθιστώντας δικούς τους διεφθαρμένους αχυράνθρωπους, αφού εξαγόρασαν λειτουργήματα όπως είναι η Δικαιοσύνη και η Δημοσιογραφία, προκαλούν προς δικό τους όφελος, όχι μόνο την κλιματική καταστροφή την οποία μας χρεώνουν, αλλά και ακραία φτωχοποίηση των κοινωνιών. Στη συνέχεια τις εξοντώνουν.

Αυτό τον κόσμο θέλεις;

Ορθόδοξος Τύπος

Ὁ παραλογισμός τῆς ἔχθρας !!!

 

Ὁ παραλογισμός τῆς ἔχθρας

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ ἔχθρα μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἀναπτύσσεται εὔκολα ἀπὸ πολλὲς αἰτίες. Δύσκολα ὅμως καταπολεμεῖται καὶ ἀκόμα πιὸ δύσκολα ἐξαλείφεται. Τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργεῖ στὶς διαπροσωπικὲς σχέσεις εἶναι δυσεπίλυτα, συχνὰ μένουν ἄλυτα καὶ γίνονται αἰτία νὰ δημιουργοῦνται κατὰ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ νέα, γιὰ τὴν λύση τῶν ὁποίων δὲν ἐπαρκεῖ ὁ ὑπόλοιπος χρόνος τῆς ζωῆς τῶν ἐχθρευομένων!

Ἡ ἔχθρα διαρκεῖ καὶ ὑπάρχει καὶ μετὰ τὸ θάνατο τῶν ἀνθρώπων. Κληρονομεῖται, δυστυχῶς, καὶ στοὺς ἐπιζῶντες, ὅταν δὲν ἰσχύουν οἱ αἰτίες τῆς ἔχθρας! Αὐτὸ συμβαίνει συνήθως μεταξὺ τῶν συγγενῶν. Μόνο ὅταν ἐπικρατήσει ἡ λογικὴ καὶ ἡ ἀγάπη, μπορεῖ νὰ ἀτονήσει καὶ νὰ ὑπάρχει ὡς μιὰ δυσ­άρεστη ἀνάμνηση.

Ὅποιος ἔχει βιώσει τὴν ἔχθρα, πέρασε μιὰ δοκιμασία. Πρόκειται γιὰ βαθιὰ πληγὴ ποὺ ἐπηρεάζει τὰ ἐμπλεκόμενα πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ τὸ εὐρύτερο κοινό, ὅταν ὑπάρχει σὲ μικρὴ κοινωνία, ὅπου ὅλοι εἶναι γνωστοὶ μεταξύ τους. Διαιρεῖ τοὺς ἀνθρώπους, προκαλεῖ ἀρνητικὰ συναισθήματα, ἀνοίγει ἀτέλειωτες συζητήσεις καὶ δημιουργεῖ ὀξύτητες. Παρασύρει ἀκόμα καὶ τοὺς φιλήσυχους, ποὺ ἄλλοι τάσσονται μὲ τὸ μέρος τοῦ ἑνὸς καὶ ἄλλοι μὲ τὸ μέρος τοῦ ἄλλου.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος στὰ αἴτια τῆς ἔχθρας, λέει ὅτι «τίποτα δὲν προκαλεῖ τόσο μεγάλη μάχη καὶ πόλεμο, ὅσο ὁ σφοδρὸς πόθος γιὰ τὰ παρόντα ὑλικὰ πράγματα καὶ ἡ ἐπιθυμία γιὰ δόξα, χρήματα καὶ ἀπολαύσεις». Οἱ ἐπιθυμίες αὐτὲς συμπλέκονται καὶ συνυπάρχουν. Εἶναι ἰσχυρὲς καὶ συνήθως καταργοῦν τὴ λογική, γι’ αὐτὸ παρατηροῦ­με ξαφνικὲς ἀντιδράσεις, ἀπρόσμενες ἐπιθέσεις, σωματικὲς βλάβες, βιαιοπραγίες καὶ ἐγκλήματα. Καθένας ποὺ γίνεται ἐμπόδιο στὴν πορεία αὐτῶν τῶν ἀνθώπων, γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῶν παραπάνω ἐπιθυμιῶν, γίνεται ἐχθρός τους καὶ πρέπει νὰ φύγει ἀπὸ τὴ μέση. Γίνεται ἀντικείμενο μίσους καὶ στόχος ἐξόντωσης. Εἶναι τὸ ὑποψήφιο θῦμα τους. Χωρὶς καθυστέρηση ἀρχίζουν τὸ σχέδιο τῆς ἔχθρας. Μαζεύουν πληροφορίες, σχολιάζουν ἐπιπόλαια, συκοφαντοῦν καὶ θέλουν νὰ δείξουν στὴν κοινωνία ὅτι οἱ ἄλλοι τοὺς ἐχθρεύονται, ἐνῷ οἱ ἴδιοι εἶναι προσεκτικοί, εὐγενεῖς, δὲν πειράζουν κανένα καὶ μόνο καλὸ κάνουν στοὺς ἀνθρώπους.

Ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση ἔχθρας, ἡ ὁποία ξεκινάει ἀπὸ τὸν παραλογισμὸ ἑνὸς ἀνθρώπου καὶ στοχεύει κάποιον ἀθῷο ἄνθρωπο. Ἀνανεώνεται μὲ τὴν φαντασία του, χωρὶς νὰ δέχεται ἐξηγήσεις ἀπὸ τὸ θῦμα του, μὲ τὸ ὁποῖο ποτὲ δὲν εἶχε ἐπικοινωνία οὔτε καὶ ἰδιαίτερη γνωριμία. Δὲν τοῦ μιλάει γιὰ ἕνα διάστημα, ἀρχίζει μορφασμοὺς καὶ χειρονομίες, μιλάει γιὰ τὰ ὅσα ὑπέφερε ἀπὸ τὸν συγκεκριμένο ἄνθρωπο καὶ πρέπει νὰ δημοσιοποιήσει τὴν «ἐχθρότητά του». Μερικὲς φορὲς τὸν ἀκολουθεῖ, ὅπου τὸν δεῖ καὶ μὲ χειμαρρώδη τρόπο τὸν βρίζει δημοσίως, γιὰ νὰ ἀκοῦνε καὶ οἱ περαστικοί. Καὶ ἡ περιπετειώδης αὐτὴ ἔχθρα δὲν ἔχει τελειωμό. Συχνὰ χρησιμοποιεῖ καὶ τὸ τηλέφωνο. Καὶ τὸ βοθρῶδες στόμα του εἶναι ἀκούραστο.

Ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ἔχθρας προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη δύο σπουδαίων ἀρετῶν. Εἶναι ἡ πραότητα καὶ ἡ ἀνεξικακία. Τὸ θῦμα τῆς ἔχθρας διατηρεῖ τὴν ψυχραιμία του. Δὲν ρίχνει λάδι στὴ φωτιά, δὲν θέλει νὰ δικαιωθεῖ, μένει ὅσο γίνεται ἤρεμο καὶ δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὴν κακία τοῦ ἐχθροῦ του. Οὔτε δίνει συνέχεια στὸ κακό, γιατί πιστεύει ὅτι τὸ κακὸ δὲν θεραπεύεται μὲ τὸν κακὸ τρόπο, ἀλλὰ πάντα μὲ τὸν καλὸ τρόπο.

Ἡ ἔχθρα εἶναι ναυάγιο. Ὁ ἐχθρὸς παλεύει μὲ τὰ κύματα. Ἐκεῖνος ποὺ δέχεται τὴν κακία καὶ δὲν ἀμύνεται, ἔχοντας τὴν ἀρετὴ τῆς ἀνεξικακίας, μοιάζει μὲ ἐκεῖνον, ποὺ στέκεται στὴν ξηρὰ καὶ δὲν λαβαίνει μέρος στὸ ναυάγιο. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, σχολιάζοντας τὴν παρομοίωση τῆς ἔχθρας μὲ ναυάγιο, λέει: «Αὐτὸ λοιπὸν νὰ σκέφτεσαι, ὅτι ἐκεῖνος ποὺ σὲ βρίζει καὶ παραφέρεται, πνίγεται καὶ καταποντίζεται σὰν ἀπὸ κάποιο ἴλιγγο ἢ καταιγίδα, ἀφοῦ περιέπεσε στὸ ναυάγιο τοῦ θυμοῦ· ἐσὺ ὅμως ποὺ τὰ ὑπομένεις ὅλα αὐτὰ μὲ γενναιότητα, ἀπολαμβάνεις τὴ ζωή σου στὸ λιμάνι, κοντὰ στὴν ἀκρογιαλιά. Ἂν ὅμως παρασυρθεῖς ἀπὸ τὸν ἴδιο μὲ αὐτὸν ζῆλο, ὄχι ἐκεῖνον, ἀλλὰ τὸν ἑαυτόν σου καταπόντισες».

Οἱ χριστιανοὶ ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς τους ἔχουν ἀνώτερη στάση. Τὴν ὑπέδειξε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, εὐεργετεῖτε ὅσους σᾶς μισοῦν· δίνετε εὐχὲς σ’ ὅσους σᾶς δίνουν κατάρες, προσεύχεσθε γι’ αὐτοὺς ποὺ σᾶς κακομεταχειρίζονται». Μὲ αὐτὲς τὶς συγκεκριμένες συμβουλὲς τὸ νέφος τῆς ἔχθρας διαλύεται καὶ ἐπανέρχονται οἱ σχέσεις σὲ μιὰ κατάσταση ὑποφερτή, ὅταν βέβαια ὁ ἐχθρὸς διαπιστώσει σὲ πράξεις τὴν ἀγάπη τοῦ «ἐχθροῦ» του. Ἡ ὅλη διαδικασία τῆς συμφιλίωσης δὲν εἶναι εὔκολη καὶ θέλει ὑπομονὴ καὶ ἀνοχή, γιατί οἱ ἐξηγήσεις τοῦ ἀθῴου δὲν πείθουν εὔκολα. Τὰ πάθη εἶναι βαθιὰ ριζωμένα στὸν ἀγρὸ τῆς ψυχῆς τοῦ ἐνόχου καὶ ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ αὐτά, δηλαδὴ ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτίας καὶ ἡ μετάνοια, θέλουν πνευματικὸ ἀγώνα ποὺ συνήθως τοῦ εἶναι ἄγνωστος.

Ορθόδοξος Τύπος

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΣΟΣ: Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΥΠΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ !!!

 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΣΟΣ: Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΥΠΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

      Η εμφάνιση αγίων στην Εκκλησία μας σε κάθε εποχή είναι το μόνιμο θαύμα. Ουδέποτε υπήρξε εποχή στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας που να μην έχει εμφανιστεί άγιος. Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στους νεώτερους και σύγχρονους καιρούς αναδεικνύει ο Θεός αγίους για τη δόξα τη δική Του και τον αγιασμό και την αρωγή των πιστών. Ένας από τους νέους λαοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος.
    Ήταν Ρώσσος στην καταγωγή και είχε γεννηθεί στη Ν. Ρωσία, τη σημερινή Ουκρανία, στα 1690 από ευσεβή οικογένεια. Κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, όταν η πατρίδα του βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία (1711-1718). Ο νεαρός Ιωάννης πολεμούσε με ηρωισμό στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος είχε υποστεί ταπεινωτικές ήττες από τα ακατάβλητα τουρκικά στρατεύματα. Στη μάχη ανακατάληψης του Αζώφ πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες άλλους συμμαχητές του και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω εξευτελισμών. Από εκεί προωθήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στο χωριό Προκόπιο, όπου δόθηκε στην κατοχή ενός  Αγά, ο οποίος ηγείτο στρατοπέδου Γενιτσάρων. Εν μέσω πρωτοφανών εξευτελισμών και σκληρών βασανιστηρίων του ανατέθηκε να περιποιείται τα ζώα και να μένει μαζί τους στους βρώμικους από τις κοπριές στάβλους.

       Ο ίδιος, έχοντας ακράδαντη πίστη στο Χριστό, θεωρούσε την παραμονή του στο στάβλο ως ευλογία, θυμίζοντάς του ότι και ο Λυτρωτής μας γεννήθηκε σε στάβλο. Επίσης δεχόταν με πλήρη ανεξικακία τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια των βαρβάρων αλλοθρήσκων. Πρότυπό του ο Χριστός, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του! Όταν τον ξυλοκοπούσαν, τον άφηναν νηστικό για μέρες και τον ταπείνωναν, ψιθύριζε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενο­χώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;» (Ρωμ.8,35). Εκτελούσε με πρωτοφανή προθυμία τις αγγαρείες που τον υπέβαλλαν οι απάνθρωποι άνθρωποι του Αγά. Απορούσαν με την υπομονή, την καλοσύνη και την ανεξικακία του και γι’ αυτό άρχισαν να μαλακώνουν την θηριωδία τους, να του δείχνουν μια κάποια συμπάθεια και να τον αποκαλούν «βελή», δηλαδή άγιο! Μάλιστα επέτρεψε ο Θεός να δείξει την εύνοιά Του προς τον ευσεβή Ιωάννη με ένα ασυνήθιστο θαύμα. Κάποτε ο Αγάς αφέντης του είχε ταξιδέψει στην Μέκκα της Αραβίας για προσκύνημα. Εκεί έλαβε ανεξήγητα ένα πιάτο ζεστό φαγητό σε πιάτο που έφερε το οικόσημό του. Όταν επέστρεψε στο Προκόπιο εξέτασε την υπόθεση και αποκαλύφτηκε ότι του το έστειλε θαυματουργικά ο Ιωάννης!

        Από τότε σταμάτησαν τα βασανιστήρια. Του προτάθηκε να φύγει από το στάβλο, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παρέμεινε εκεί προσευχόμενος μέρα και νύχτα. Ζητούσε κρυφά και κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων. Στις 27 Μαΐου του 1730 έστειλε μήνυμα στον ιερέα του χωριού να τον κοινωνήσει. Ο ιερέας του έστειλε τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη σε ένα μήλο, που είχε κουφώσει, φοβούμενος τους Τούρκους. Κοινώνησε και παρέδωσε ήρεμα το πνεύμα του στο Χριστό, που τόσο είχε αγαπήσει και μιμηθεί στη σύντομη ζωή του.

       Οι Χριστιανοί του Προκοπίου ζήτησαν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με μεγάλες τιμές. Στην κηδεία του έλαβαν μέρος και πολλοί Αρμένιοι και Τούρκοι, οι οποίοι είχαν μάθει για την αγία ζωή του.

       Το 1733 ο ευλαβής ιερέας που κοινωνούσε τον άγιο Ιωάννη και ήξερε για τα μαρτύριά του, τον είδε στον ύπνο του, ο οποίος του αποκάλυψε πως το σώμα του δεν υπέστη φθορά και του ζήτησε να κάνουν εκταφή και να το έχουν μαζί τους στους

αιώνες για ευλογία και προστασία. Ο ιερέας δίστασε και τότε ένα ουράνιο φως είχε καλύψει τον τάφο και μια πύρινη στήλη ανέβαινε στον ουρανό. Οι πιστοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν όντως απόλυτα άφθορο το σώμα του Ιωάννη, αν και είχαν περάσει τριάμισι χρόνια από την ταφή του, να ευωδιάζει! Το μετέφεραν με ευλάβεια και τιμές στο ναό τους χωριού, όπου άρχισαν νε επιτελούνται θαύματα σε Χριστιανούς και αλλοθρήσκους.

      Λίγο αργότερα σε σύρραξη του σουλτάνου με τον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο απεσταλμένος του σουλτάνου πασάς Οσμάν έδωσε διαταγή να καεί το ιερό λείψανο. Οι πιστοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν να κατατρώνε οι φλόγες το θεοφόρο σώμα. Αλλά την άλλη μέρα, και ενώ είχε «χωνέψει» η φωτιά, βρήκαν το τίμιο λείψανο και πάλι άφθορο, απλά μαυρισμένο! Οι φλόγες το σεβάστηκαν! Το τοποθέτησαν σε αργυρή λάρνακα και εκείνο άρχισε και πάλι να κάνει θαύματα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους!

      Κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι ευσεβείς κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με μύριους κινδύνους και περιπέτειες στην Ελλάδα. Από το λιμάνι της Μερσίνας μεταφέρθηκε στη Χαλκίδα, με έξοδα της ευσεβούς οικογένειας Παπαδόπουλου. Έμεινε εκεί ως το 1925, οπότε μεταφέρθηκε οριστικά στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας. Το 1930 θεμελιώθηκε περικαλλής ναός προς τιμή του. Εκεί παραμένει το τίμιο σκήνωμά του μέχρι σήμερα, σε βαρύτιμη λάρνακα και μαρμάρινη περίτεχνη θολωτή βάση.

        Το Νέο Προκόπιο Ευβοίας είναι ένα από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς χιλιάδων πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κι αυτό διότι μαρτυρούνται άπειρα θαύματα από τον άγιο Ιωάννη. Καραβάνια προσκυνητών καταφθάνουν καθημερινά, να περάσουν μπροστά από τη λάρνακα του αγίου. Να τον προσκυνήσουν. Να τον παρακαλέσουν για τα προβλήματά τους ή να τον ευχαριστήσουν για τα επιτελούμενα θαύματά του! 

Η γεωργία εξευγενίζει τον άνθρωπο, τον οπλίζει με υπομονή, ταπείνωση και φιλοπατρία !!!

 

Η γεωργία εξευγενίζει τον άνθρωπο, τον οπλίζει με υπομονή, ταπείνωση και φιλοπατρία

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Τώρα που τηγανιζόμαστε από νέας κοπής κρίση και ακούγεται η βοή της επερχόμενης έλλειψης τροφίμων, δημοσιεύω και πάλι ένα παλιό μου άρθρο για την αξία της γεωργικής τέχνης.

Είχα διαβάσει σε μικρότερη ηλικία, όταν πολλές φορές διαβάζουμε ανώριμα, περίπου βουλιμικά κάποια βιβλία, την εξαίσια πραγματεία του Ξενοφώντος με τίτλο «Οικονομικός». Ανήκει στην τετραλογία των φιλοσοφικών του έργων, που στρέφονται γύρω από την μορφή του μεγάλου δασκάλου του, του Σωκράτη. Τα άλλα τρία τιτλοφορούνται «Απομνημονεύματα», «Συμπόσιον» και «Απολογία». Στο έργο αυτό ο μέγας φιλόσοφος αναφέρεται κυρίως στην γεωργία, σημειώνοντας στην εισαγωγή του πέμπτου κεφαλαίου ότι «έοικε γαρ η επιμέλεια αυτής είναι άμα τε ηδυπάθεια τις και οίκου αύξησις και σωμάτων άσκησις εις το δύνασθαι όσα ανδρί ελευθέρω προσήκει», δηλαδή, η γεωργία είναι πηγή τέρψεως και της περιουσίας αύξηση και του σώματος άσκηση, ώστε να μπορεί το σώμα να κάνει όσα αρμόζουν σ’ έναν άνθρωπο ελεύθερο, διότι «των σωμάτων θηλυνομένων και αι ψυχαί πολύ αρρωστότεραι γίγνονται».

Πριν σχολιάσουμε τους λόγους του προγόνου μας, μία ακόμη επίκαιρη παραπομπή. Στο ίδιο κεφάλαιο, στίχος 17, λέει ο Σωκράτης.  (Χρησιμοποιώ την έκδοση «Βιβλιοθήκη των Ελλήνων). «Και ωραίος είναι ο λόγος εκείνου που είπε πως η γεωργία είναι των άλλων τεχνών μητέρα και τροφός. Διότι, αν η γεωργία πάει καλά, καλά πηγαίνουν και οι άλλες τέχνες όπου, αντιθέτως, η γη, κατ’ ανάγκην, μείνει χέρσα, εκεί σχεδόν σβήνουν και άπασαι οι άλλες τέχνες… στεριανές και θαλασσινές».

Πάμε, τώρα, μία βόλτα σ’ ένα μανάβικο της γειτονιάς. Τι αντικρίζεις; Ντομάτες Βελγίου, πατάτες Αιγύπτου, κρεμμύδια και λεμόνια Τουρκίας, εσπεριδοειδή Ισπανίας. Γέμισε ο τόπος από εισαγόμενα φρούτα. (Δεν εξαιρώ τα, σάπια, άνοστα και επιβλαβή, πολιτικά). Ένας τόπος ευλογημένος σαν τον δικό μας, «ηλιοστάλακτος», αγκαλιασμένος από θάλασσα – «Θεέ μου πόσο μπλε ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε» θα πει εξαίσια ο Ελύτης- είναι δυνατόν να εισάγει ντομάτες; Λιβάδι απέραντο η πατρίδα μας, ο καιρός της καλοσυνεύει δύο μήνες ενωρίτερα από των «Ευρωπαίγων», είναι δυνατόν να μην έχει επάρκεια σε γεωργοκτηνοτροφικά αγαθά; Αντί να είμαστε το περιβόλι της Ευρώπης, η γη μας είναι σχεδόν αμόλυντη λόγω της σχεδόν ανύπαρκτης βιομηχανίας, καταντήσαμε χερσοτόπι, καταστρέψαμε την γεωργία, την μητέρα των τεχνών, κατά τον Σωκράτη. Όλοι οι ανέμπνευστοι μπακαλόγατοι που, κακή τη ώρα, κυβέρνησαν τον τόπο λες και συνωμότησαν για να διαλύσουν την γεωργία. Ποινικοποίησαν την χειρωνακτική εργασία, ξερίζωσαν τον λαό από τις εστίες του, τον στοίβαξαν στις απάνθρωπες τσιμεντουπόλεις, μετέτρεψαν πολλούς σε αεροκοπανατζήδες του Δημοσίου και… ιδού τα αποτελέσματα: τρώμε τα σκόρδα και τα κρεμμύδια των Τούρκων, καταναλώνουμε τα γαλακτοκομικά των Ολλανδών. (Οι Κασσάνδρες μιλούν για επισιτιστική κρίση. Αλλοίμονό μας αν συμβεί. Θα καταντήσουμε κανίβαλοι…).

Και τα δικά μας τα μοσχοαναθρεμμένα βλαστάρια παλεύουν για μεταπτυχιακά και διδακτορικά, καλό κι ευλογημένο αυτό, όμως η λύση είναι η επιστροφή στην μάνα γη.

Θυμήθηκα ένα ρητό: «Αν θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος να επιμηκύνεις την παρουσία των νέων στα θρανία». «Σκοτώνονται» σήμερα τα παιδιά μας για να μαζέψουν «χαρτιά». Γιατί; Για να τα κερδίσουν οι Ευρωπαίοι, να φύγουν στην Γερμανία που λεηλατεί τα καλύτερα μυαλά της πατρίδας μας. Τα ωραιότερά τους χρόνια, που όλες οι πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις είναι στην «καλύτερή τους ώρα», τα περνούν στα σπουδαστήρια. Γεγονός με οδυνηρότατες συνέπειες και στο μεγαλύτερο εθνικό πρόβλημα, το δημογραφικό.

Ας γνωρίζουμε ότι η κατοχή γης, η ιδιοκτησία τονώνει το εθνικό αίσθημα, λόγω προσωπικού γοήτρου και αλληλεγγύης προς την πατρίδα. Η γη γεννά δεσμούς που κινούν και αφυπνίζουν τον άνθρωπο. Όταν μιλάμε για φιλοπατρία, μιλάμε και για αγάπη στο γενοτόπι μας, του χώματος που μας ανέστησε. (Είμαστε «γέννημα και θρέμμα» της τάδε περιοχής).

Τα λιοντάρια του 1940 ήταν αγροτόπαιδα, σκληροτράχηλοι δουλευτάδες της γης, πολέμησαν και νίκησαν γιατί υπερασπίζονταν τα οργωμένα χωράφια τους και όχι τον κοπανιστό «αέρα» του ρετιρέ μιας πολυκατοικίας. «Η γη» λέει ο Σωκράτης, «παρακινεί σημαντικά τους γεωργούς να υπερασπίζουν ένοπλοι τη χώρα, γιατί παράγει τους καρπούς της στο ύπαιθρο, ώστε να τους παίρνει εκείνος που νικά». Είδαμε τι έγινε κατά τη γερμανική Κατοχή. Κατέκλεψαν οι πρόγονοι της Μέρκελ την παραγωγή και ο λαός, κακουχούμενος και λιμοκτονών, αποδεκατίστηκε.

«Ούτω και τα ήθη γενναιοτάτους τους αυτή συνόντας η γεωργία έοικε παρέχεσθε». Η γεωργία διαμορφώνει ευγενέστατο το ήθος των ανθρώπων, που απασχολούνται μ’ αυτή. Πλην της φιλοπατρίας, η γεωργία εξευγενίζει τον άνθρωπο, τον οπλίζει με υπομονή, καρτερία, γενναιότητα. Βλέπει ο άνθρωπος το θαύμα της κτίσης, ταπεινώνεται, κοπιάζει, μοχθεί και, όταν έρθει ο καρπός, χαίρεται και καμαρώνει. Μία αιτία της τωρινής απιστίας και της αλαζονείας είναι και η απομάκρυνσή μας από τη γη. Μες στις φωσφορίζουσες τσιμεντουπόλεις θαυμάζουμε τα έργα των χειρών μας, τα εφήμερα και πομπώδη, χάσαμε τα «καλά λίαν» έργα του Θεού. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον λόγο του «Εις ανδριάντας» σημειώνει: «Άπαν ασελγείας είδος εξελήλαται, πολλή δε πανταχού ανθεί η σωφροσύνη. Το δε αίτιον, επίπονος εστίν αυτοίς ο βίος, και διδασκαλείον της αρετής και της σωφροσύνης έχουσι την γης εργασίαν και τέχνην μετιόντες, ην προ των άλλων απασών ο Θεός εις τον βίον εισήγαγε τον ημέτερον». (ομιλ. ΙΘ’, Ι, ΕΠΕ 32, 578). Δηλαδή: «Κάθε είδους ασέλγειας έχει απομακρυνθεί και παντού στις αγροτικές περιοχές ανθεί η σωφροσύνη. Και η αιτία είναι η κουραστική ζωή των γεωργών και ως σχολείο της αρετής και της αγνότητας έχουν την καλλιέργεια της γης και ασκούς την τέχνη, που ο Θεός εισήγαγε στη ζωή πριν απ’ όλες, δηλαδή την γεωργία». (Αυτά τότε…)

Η εργασία στο χωράφι σε καταπονεί μεν, αλλά νιώθεις την χαρά της εργασίας. Ο φραπές στα… κηφηνεία, η απραξία, η νωθρότητα, γεννοβολούν τους αφιονισμένους κουκουλοφλώρους. Οι νέοι, οι πακεταρισμένοι και σιδερωμένοι στις μεγαλουπόλεις, ούτε λέξεις έχουν για να μιλήσουν ούτε διακονούν την γη για να «πονούν» και να συμπονούν. Τα λεγόμενα «επεισόδια» τους εκτονώνουν. Όπως στρώσαμε έτσι κοιμόμαστε. Την ελληνική γη εξάλλου την δουλεύουν μόνο οι παράνομοι μετανάστες. Η γεωργική τέχνη, λέει ο Σωκράτης, δεν χρειάζεται πτυχία και η γη, το ξέρουν όλοι, ευεργετεί όσους την ευεργετούν. (20, 14). Ο μόνος που κατανόησε την σημασία της γεωργίας και εργάστηκε με αποστολικό ζήλο για την προαγωγή της ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Είναι νομίζω περιττή η απαρίθμηση των επιτευγμάτων του.

Δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η «παιδεία της αμάθειας» από την περιρρέουσα απαξίωση και περιφρόνηση της γεωργικής και κάθε χειρωνακτικής τέχνης. Σχεδόν ανύπαρκτη στα βιβλία γλώσσας η προβολή και η εξύμνηση της εργατικότητας, της φιλοπονίας, του μόχθου. Στην Στ’ Δημοτικού στο γ’ τεύχος της γλώσσας, στην ενότητα για την εργασία, ως «επάγγελμα με προοπτική», (σελ.22), προτείνονται τα: υπεύθυνος τροφοδοσίας ξενοδοχείων, τεχνικός Η/Υ, γραφίστας ηλεκτρονικής σχεδίασης εντύπου και ηχολήπτης. Δουλειές ατσαλάκωτες, του γραφείου, άπασες δορυφορούσες της νέες τεχνολογίες, πλην μιας, αυτής του σερβιτόρου. Άρα ο Έλλην της αύριον, όπως τον οραματίζεται το υπουργείο της ελληνοκτόνου παιδαγωγίας, θα λυγίζει την μέση του υπηρετώντας την… ακράτεια των καλοζωισμένων, αργόσχολων γραϊδίων του Βορρά, τους ιδιοκτήτες της γης και των ρόδινων ακρογιαλιών μας. Οι πιο «τυχεροί» βεβαίως. Οι λοιποί θα σερφάρουν και θα επικοινωνούν με τους χιλιάδες «φίλους» τους, στο facebook…

Βιασμοί και Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων. Μικρά Ασία, Πόντος, Θράκη, Καππαδοκία !!!

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

Βιασμοί και Γενοκτονία εναντίον των  Ελληνίδων. Μικρά Ασία, Πόντος, Θράκη, Καππαδοκία

Ομιλία στην εκδήλωση στο μνημείο της Γενοκτονίας στο Τορόντο του Καναδά.  Μάϊος 2022

Ο  πρόξενος των ΗΠΑ στη Σμύρνη Τζόρτζ  Χόρτον γράφει ότι ο «επανειλημένος βιασμός γυναικών και κοριτσιών δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε σε θρησκευτική μανία, ούτε σε κτηνώδη πάθη. Ένα από δυνατώτερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου από τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι ανήκα στο ανθρώπινο γένος». 

Μετά τη δολοφονία των ανδρών, οι γυναίκες απετέλεσαν το κομμάτι εκείνο του πληθυσμού, πάνω στο οποίο κάθε χτύπημα θα επέφερε σημαντικό πλήγμα συνολικά στην εθνική ομάδα. Η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής, κάθε δολοφονία στερούσε από τον Ελληνισμό τη βιολογική του συνέχεια. Όπου δεν μπορούσε να γίνει αυτό, υπήρχε ο βιασμός και  ο καρπός της αγάπης, του έρωτα, των πιο ωραίων ανθρώπινων συναισθημάτων, η μητρότητα και η οικογένεια, μετατρεπόταν σε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, σε παντοτινή υπενθύμιση του εγκλήματος. Παράλληλα υπήρχε ο βιασμός των εγκύων και μετέπειτα η δολοφονία μητέρας και εμβρύου, υπήρχε ο εγκλεισμός  χιλιάδων γυναικών σε τουρκικά σπίτια. 

Ο Φ. Σαντιό αναφέρει ότι «τις γυναίκες και τις κοπέλες η Διοίκηση τις διαμοίρασε χαρέμια, άλλες κλείστηκαν με τη βία σε οίκους ανοχής και έγιναν ιδιοκτησία των Τούρκων. Άλλες τις οδήγησαν στις φυλακές οι χωροφύλακες για τις βιάσουν….. Στις πύλες των πόλεων υπάρχουν σκλαβοπάζαρα με μεγάλη πελατεία, εκεί πουλιούνται οι γυναίκες, τα κορίτσια και τα παιδιά που απήγαγαν οι τουρκικές ή κουρδικές συμμορίες στο διάβα τους».

Στα Bουρλά ο Ρ. Πυώ περιγράφει με λεπτομέρειες την τραγική τύχη που είχαν πολλά κορίτσια, τα οποία για να διαφύγουν από τα χέρια των τυράννων τους, έβαφαν τα πρόσωπά τους με ιώδιο και φορούσαν ρούχα ηλικιωμένων. Δεν γλύτωσαν όμως όλα:

«Πολλά από τα νέα κορίτσια που είχαν απαχθεί, είχαν ντυθεί από τους αρπαγείς τους «χανούμισσες» (τουρκάλες σύζυγοι). Tις τοποθετούσαν ντυμένες μ’ αυτή τη γελοία εμφάνιση στο πέρασμα των γονιών τους, για να μπορέσουν να τις δουν καλά. Oι μανάδες αναγνωρίζοντας τα κορίτσια τους, φώναζαν «έλεος!», αλλά οι Tούρκοι τις απωθούσαν, χτυπώντας τες με τους υποκόπανους των τουφεκιών τους· οι μανάδες αποχωρίζονταν έτσι τα παιδιά τους, χωρίς ελπίδα να τα ξαναβρούν ποτέ. Στις προθήκες των κρεοπωλείων έβλεπε κανείς κρεμασμένους άνδρες. Πολλοί δεν είχαν πεθάνει ακόμα και υπέφεραν τρομερά. Στην παραλία, λίγα λεπτά πριν την αναχώρηση, οι Tούρκοι συνέχιζαν τη δουλειά τους και έκλεβαν τις γυναίκες κάτω από τα μάτια των Aμερικανών».

Είναι χαρακτηριστική η στιγμή που φανερώνει και το μέγεθος του εγκλήματος, όταν ο Γάλλος πρόξενος δικαιολόγησε την καθυστέρηση της άφιξής του σε γεύμα στη φλεγόμενη Σμύρνη του 1922, λόγω του γεγονότος ότι «η λέμβος που τον έφερεν από το γαλλικόν πλοίον, προσέκρουσεν εις πτώματα Ελληνίδων γυναικών που έπλεον εις την παραλίαν!»

Η Γενοκτονία των Ελλήνων, των Ελληνίδων και των Παιδιών, η Γυναικοκτονία και η Παιδοκτονία είναι ένα ζήτημα και η διεθνής του προέκταση αναφέρεται στην υποχρέωση όλων των θεσμών της διεθνούς κοινότητας, να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία που διαπράχθηκε και να αποκαταστήσουν την ηθική βλάβη που υπέστησαν τα θύματα. Για τον Ελληνικό λαό, παρά τα χαμένα χρόνια και την Ελλαδική ολιγωρία και απροθυμία, παρά την Τουρκική άρνηση και προπαγάνδα, είναι ένα μεγάλο χρέος που γεννά ένα ακόμη μεγαλύτερο καθήκον: Διεθνοποίησης, Αναγνώρισης, Επανόρθωσης, Αποκατάστασης της Μνήμης και της Ιστορικής Αλήθειας.

Θεατής το κράτος στην ισλαμοποίηση της Ελλάδας – Παράνομα τζαμιά «ξεφυτρώνουν» με την ανοχή της κυβέρνησης !!!

 

Θεατής το κράτος στην ισλαμοποίηση της Ελλάδας – Παράνομα τζαμιά «ξεφυτρώνουν» με την ανοχή της κυβέρνησης!

Ελευθέριος Ανδρώνης

Πληθαίνουν τα παράνομα τζαμιά. Η κυβέρνηση οφείλει εξηγήσεις για το μη αδειοδοτημένο τζαμί που «εμφανίστηκε» με χρηματοδότηση Πακιστάν στα Μέγαρα, κάτω από τη μύτη των κρατικών αρχών.

Παράνομα τζαμιά: Το νέο παράνομο τζαμί που εμφανίστηκε ως δια γραφειοκρατικής… μαγείας στα Μέγαρα, μαρτυρά για ακόμη μια φορά τη συνενοχή του κράτους σε ένα εξελισσόμενο εθνικό έγκλημα. Η αποχριστιανοποίηση και η μουσουλμανοποίηση της Ελλάδας προχωρούν απρόσκοπτα ως μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου που φιλοδοξεί να μετατρέψει τη χώρα μας σε κοιτίδα ισλαμικού εξτρεμισμού.

Από τη μια πλευρά έχουμε εκατοντάδες βανδαλισμούς ορθόδοξων ναών ετησίως, καταστροφές σταυρών και μνημείων, εικονομαχία σε σχολεία και νοσοκομεία, ρατσιστική αντιμετώπιση των χριστιανών από τα συστημικά media, παραγκωνισμό της Εκκλησίας από το κράτος.

Και στον αντίποδα έχουμε περήφανες μουσουλμανικές παρελάσεις στο κέντρο της Αθήνας, εφαρμογές της Σαρία, εθνικές εορτές με τζιχαντιστικές σημαίες, καταλήψεις πλατειών, καμπάνιες υπέρ της μουσουλμανικής μαντήλας, δημιουργία «ισλαμουπόλεων», εισαγόμενους ισλαμιστές εργάτες για να δουλέψουν ως σκλάβοι στη δυστοπία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Ο εξοστρακισμός του χριστιανικού στοιχείου αναμφισβήτητα είναι ένα πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Το Ισλάμ έρχεται να γεμίσει το κενό που δημιουργεί σκόπιμα η άθεη Ευρώπη. Εκκλησίες καίγονται και καταστρέφονται, ενορίες κλείνουν, καθολικές κοινότητες παύουν να υφίστανται σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Σχετικές μελέτες εκτιμούν πως οι χριστιανοί σε 20 χρόνια θα αποτελούν μειοψηφία στο έδαφος τους.

Στην Ορθόδοξη Ελλάδα όμως, η πολιτισμική επέλαση του Ισλάμ καθυστέρησε να αποφέρει καρπούς, σε σχέση με άλλες χώρες. Και αυτό διότι στις καθολικές και προτεσταντικές κοινωνίες κυριαρχούν διεφθαρμένες μορφές του χριστιανισμού που ούτως ή άλλως δεν διαθέτουν στέρεες βάσεις επιβίωσης και εύκολα γίνονται βορά στο «τέρας» της παγκοσμιοποίησης και της πανθρησκείας.

Δυστυχώς όμως, η χώρα μας απομακρύνεται σαν κράτος και σαν κοινωνία από την σκέπη της Ορθοδοξίας, και τις τελευταίες δεκαετίες πέφτει γοργά στην παγίδα της αποχριστιανοποίησης. Η δημογραφική παρακμή και η θρησκευτική αδιαφορία των νέων γενιών, οδηγούν στην τέλεια καταστροφή.

Και δίπλα σε αυτό το εκρηκτικό μείγμα, έχουμε ηγέτες που επιδιώκουν με κάθε μέσο να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα στην ισλαμική εισβολή. Και έτσι φτάσαμε στην κατάντια του σήμερα, όπου ορθώνονται τζαμιά λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα, χωρίς κανένας ιθύνων να αναλαμβάνει την ευθύνη.

Παράνομα τζαμιά αναγείρονται, και το κράτος δεν ξέρει τίποτα

Μέχρι τώρα είχαμε εκατοντάδες παράνομα τζαμιά μέσα σε κρυφές αίθουσες, σε υπόγεια και διαμερίσματα που σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργούν και ως θύλακες φανατισμού και αντεθνικής δράσης. Ένας αθέατος κόσμος κάτω από τη μύτη μας, κάνει κηρύγματα μίσους κατά των «απίστων» σε άτυπους χώρους προσευχής. Κανένας δεν ασχολήθηκε με αυτά, όποτε μοιραία πήγαμε σε περεταίρω αποθράσυνση.

Εμφανιστήκαν τζαμιά που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό, χτίζονται χωρίς καμία άδεια και μάλιστα επιζητούν να δημιουργούν «τετελεσμένα», μέσα σε μια χώρα που παραμένει ξέφραγο πολυπολιτισμικό αμπέλι.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν ξέρει τίποτα. Η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν ξέρει τίποτα. Ερωτήσεις στη Βουλή γίνονται και απαντήσεις δεν δίνονται.

Στις 19 Απριλίου έγιναν τα επίσημα (!) εγκαίνια ενός παράνομου τζαμιού στα Μέγαρα, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Πακιστάν. Παρών στην τελετή ο μεγάλος ιμάμης του Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, Φιαζούλ Χασσάν Ναντρί, διαχειριστής του ιδρύματος «Bahu Trust» το οποίο χρηματοδότησε την ανενόχλητη ανέγερση του παρανόμου τζαμιού.

Πρόκειται για μουσουλμανική οργάνωση Σούφι, που διοικεί 22 τζαμιά και κοινοτικά κέντρα σε ολόκληρη την Αγγλία. Σκοπός της είναι η προώθηση της ισλαμικής επιρροής και ασφαλώς των συμφερόντων του Πακιστάν, που μην ξεχνάμε πως αποτελεί βασικό σύμμαχο της Τουρκίας. Οι δύο χώρες ταυτίζονται (και συνεργάζονται στενά) και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής που έχουν να κάνουν με την θεμιτή και αθέμιτη προπαγάνδα υπέρ του Ισλαμικού τόξου.

Ο ιμάμης του Μπέρμιγχαμ μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ακραίος από τους πιο μετριοπαθείς μουσουλμάνους. Το «Bahu Trust» στο επίσημο site του, αναφέρει πως έχει ως σκοπό την δημιουργία κέντρων κατάρτισης για ιμάμηδες και ειδικούς δασκάλους, ενώ αναγράφει πως επιθυμεί να παρουσιάσει μια «ακριβή, ισορροπημένη και θετική εικόνα του Ισλάμ στους μη μουσουλμάνους», έτσι ώστε να εμπνεύσει με τη δράση του μια «ηθική και πνευματική ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο».

Αυτό το παράνομο τζαμί όμως, πως ξεφύτρωσε; Δεν πήρε κάποιο χρόνο για να χτιστεί; Ο κρατικός μηχανισμός πως δεν αντιλήφθηκε την κατασκευή του; Πολύ εύλογη απορία. Φαίνεται πως κάποιοι έκαναν για μήνες τα στραβά μάτια.

Το μπαλάκι των ευθυνών χάθηκε 

Από τον Ιούλιο του 2021 υπήρξε σχετικό ερώτημα στη Βουλή (από τον Κυριάκο Βελόπουλο) για τις εργασίες ανέγερσης του συγκεκριμένου τζαμιού. Η Νίκη Κεραμέως απάντησε πως δεν είχε χορηγηθεί άδεια ανεγέρσεως κτηρίου για να γίνει χώρος λατρείας, ούτε άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας τεμένους. Η ίδια η υπουργός απέστειλε έγγραφο στην Ελληνική Αστυνομία ζητώντας τη διενέργεια αυτοψίας.

Και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Θεοδωρικάκος τι έκανε; Απολύτως τίποτα. Ίσως είχε σημαντικότερα θέματα για να παρέμβει ταχέως, όπως το λάκτισμα μιας γάτας στην Αιδηψό.

Επί σχεδόν έναν χρόνο γίνονταν εργασίες ανέγερσης κι όμως καμία κρατική αρχή δεν είδε, δεν άκουσε, δεν έμαθε. Ένας απλός πολίτης αν τολμήσει να κάνει μια μικρο – επέκταση στο σπίτι του, αμέσως επεμβαίνει η πολεοδομία και του επιβάλει πρόστιμο. Και την ίδια στιγμή ένας ολόκληρος ισλαμικός ναός χρηματοδοτήθηκε, χτιζόταν για μήνες, εξοπλίστηκε, ανακοινώθηκε και εγκαινιάστηκε επίσημα, χωρίς να υποπέσει στην αντίληψη κανενός.

Έχει άδικο μετά ο κόσμος να διαμαρτύρεται για μεθοδευμένη ισλαμοποίηση της χώρας; Φέρονται παράλογα όσοι φωνάζουν και προειδοποιούν για άλωση εκ των έσω; Αν δημιουργηθεί «τετελεσμένο» και η λειτουργία του παράνομου τζαμιού τελικά επιτραπεί από το κράτος για να μη δυσαρεστηθούν οι μουσουλμανικές κοινότητες, πόσοι θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του «Bahu Trust»; Πόσα τζαμιά θα αρχίσουν να ξεφυτρώνουν με το «έτσι θέλω»;

Δεν είναι ρητορικό, είναι ένα άκρως ρεαλιστικό ερώτημα.

sportime,20 Μαΐου 2022

ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΝΤΑΝΤΙΝΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ !!!

 

Μέγας Κωνσταντίνος: Ο Μεγάλος της Εκκλησίας και της Ιστορίας

ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΝΤΑΝΤΙΝΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

     Στις 21 Μαΐου η Εκκλησία μας εορτάζει και πανηγυρίζει λαμπρά τη μνήμη των αγίων ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Τόσο ο Μέγας Κων/νος, όσο και η αγία μητέρα του Ελένη ανήκουν στις μεγάλες προσωπικότητες της Εκκλησίας μας, διότι η συμβολή τους για την κατάπαυση των διωγμών και την εδραίωση της Εκκλησίας υπήρξε καθοριστική. Επίσης ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν είναι μεγάλος μόνο για την Εκκλησία μας, αλλά και για την παγκόσμια ιστορία, διότι ανήκει στους μεγάλους ηγέτες όλων των εποχών, έχοντας βάλλει τη δική του σφραγίδα στη ροή των ιστορικών πραγμάτων, και για τούτο δικαία του απονεμήθηκε ο τίτλος του μεγάλου.

        Ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν γιος του ελληνοϊλλυρικής καταγωγής Ρωμαίου αξιωματούχου Κωνστάντιου Χλωρού, ο οποίος κατόπιν ανακηρύχτηκε Καίσαρας και Αύγουστος και ανέλαβε τη διοίκηση των δυτικών επαρχιών της απέραντης αυτοκρατορίας. Η μητέρα του Ελένη, ελληνικής καταγωγής, από το Δρέπανο της Βηθυνίας της Μ. Ασίας, στολισμένη με εξαιρετικό κάλλος σώματος και ψυχής, ασπάστηκε νωρίς τον Χριστιανισμό, ο οποίος βρισκόταν ακόμη σε απηνή διωγμό από τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες, τα σκοταδιστικά ειδωλολατρικά ιερατεία και τους δεισιδαίμονες όχλους. Το 274 γέννησε τον Κωνσταντίνο στην πόλη Ναϊσό, σημερινή Νίσσα της Σερβίας.

      Το 293 ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός κράτησε το νεαρό Κωνσταντίνο κοντά του στην Ανατολή, μαζί με τη διαζευγμένη από τον Καίσαρα Κωνστάντιο, μητέρα του Ελένη, για ασφάλεια υποταγής του δευτέρου στην εξουσία του ως το 305. Εκεί δόθηκε η ευκαιρία στην αγία μητέρα του να τον αποσπάσει από την ειδωλολατρία και να τον γαλουχήσει στη νέα πίστη.

      Ο νεαρός Κωνσταντίνος διακρινόταν για την ωραιότητα του σώματός του, την ευγένεια της ψυχής του και τα εξαιρετικά του πνευματικά και φυσικά χαρίσματα. Το 305 ανάλαβαν τη διοίκηση της αυτοκρατορίας ο μεν Γαλέριος στην Ανατολή, ο δε Κωνστάντιος στη Δύση. Το ίδιο χρόνο ο Κωνσταντίνος μετέβη στα Τρέβηρα της Γαλατίας, όπου συνάντησε τον άρρωστο πατέρα του, ο οποίος του ανέθεσε εκστρατεία στη Μ. Βρετανία. Στις 7 Ιουλίου του 307 πέθανε ο Κωνστάντιος και ο στρατός ανακήρυξε τον Κωνσταντίνο αυτοκράτορα της Δύσης. Παντρεύτηκε τη Μινερβίνα και απέκτησε ένα γιο, τον Κρίσπο. Εγκαταστάθηκε στην πόλη Αρελάτη και άσκησε μια πρωτόγνωρη φιλολαϊκή εξουσία, και γι’ αυτό αγαπήθηκε από το λαό.

      Το Σεπτέμβριο του 212 στράφηκε εναντίον του τυραννικού συναυτοκράτορά του της Δύσης Μαξεντίου. Καθ’ οδόν προς τη Ρώμη είδε το γνωστό και μεγαλειώδες όραμα του Τιμίου Σταυρού στον μεσημεριανό ουρανό, ο οποίος έγραφε: «Εν Τούτω Νίκα». Την επόμενη νύχτα είδε στον ύπνο του το Χριστό με το σημείο του Σταυρού, παροτρύνοντάς τον να κατασκευάσει λάβαρο με το Σταυρό, προκειμένου να νικήσει τον ασεβή και τυραννικό Μαξέντιο. Ο Κωνσταντίνος υπάκουσε και νίκησε τον αντίπαλό του και μπήκε θριαμβευτής και ελευθερωτής στη Ρώμη.

      Η πρώτη του ενέργεια ήταν να σταματήσει τον συνεχιζόμενο φοβερό διωγμό των Χριστιανών με το περίφημο «Διάταγμα των Μεδιολάνων» του 313. Αυτό ο μεγάλος άνδρας όρισε για πρώτη φορά στην ιστορία της ελευθερία της θρησκευτικής πίστεως.

     Το 324 συγκρούεται με τον αυτοκράτορα της Ανατολής Λικίνιο, τον οποίο νικά και γίνεται μονοκράτορας σε όλη την αυτοκρατορία, αρχίζοντας το μεγαλειώδες μεταρρυθμιστικό και κοινωνικό του έργο. Έγινε προστάτης όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική τους πίστη, για το λόγο αυτό δεν έγινε ακόμη  Χριστιανός και διατηρούσε τον τίτλο του pontifix maximus, δηλαδή του ύπατου αρχιερέα της αρχαίας θρησκείας. Απελευθέρωσε όλους τους Χριστιανούς από τις φυλακές, που είχε κλείσει ο Λικίνιος και ανακάλεσε όσους βρισκόταν στην εξορία. Απέδωσε τους ναούς και την περιουσία στην Εκκλησία. Έκαμε πράξη με διατάγματα την κοινωνική διδασκαλία της Εκκλησίας. Καθιέρωσε την υποχρεωτική δίκη στους παραβάτες. Καθιέρωσε την Κυριακή αργία. Κατάργησε τη δουλεία. Η αγία Ελένη αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο εκκλησιαστικό έργο, ιδρύοντας ναούς και  ενισχύοντας την Εκκλησία. Με δικά της έξοδα πήγε στην Ιερουσαλήμ και ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό.

      Ο Μ. Κωνσταντίνος συνέβαλλε τα μέγιστα να ηρεμήσει η Εκκλησία από την αρειανική αίρεση, συγκαλώντας την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325. Εγκαινίασε έτσι έναν νέο τρόπο, απόλυτα δημοκρατικό, διακυβέρνησης της Εκκλησίας.

      Ως πολιτικός άρχων ο Μ. Κωνσταντίνος υπήρξε πρωτοπόρος. Μετέφερε το 325 την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, κόβοντας έτσι κάθε δεσμό με το ειδωλολατρικό παρελθόν και βάζοντας τα θεμέλια για τη νέα χριστιανική αυτοκρατορία, η οποία θα ζήσει χίλια χρόνια.

      Το 337 σε μια περιοδεία του στη Νικομήδεια αρρώστησε και συναισθάνθηκε το τέλος του. Ζήτησε να λάβει το άγιο Βάπτισμα και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Δεν ξαναφόρεσε τα αυτοκρατορικά ενδύματα, αλλά φορούσε το λευκό χιτώνα του Βαπτίσματος ως το θάνατό του, στις 22 Μαΐου του 337. Η Εκκλησία μας του αναγνώρισε τις πολύτιμες υπηρεσίες του και γι’ αυτό τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο, μαζί με την αγία μητέρα του. Το ίδιο και η ιστορία αναγνωρίζοντας τη μοναδική του προσφορά τον ανακήρυξε μέγα. 

       Πολλοί εμπαθείς και ανιστόρητοι επιχειρούν να σπιλώσουν την προσωπικότητά του, χαρακτηρίζοντας τον ως «θηριώδη δολοφόνο», επειδή αναγκάστηκε να εφαρμόσει το νόμο απέναντι στον γιό του Κρίσπο και τη σύζυγό του Φαύστα. Ξεχνούν όμως ότι τότε ο Κωνσταντίνος ήταν ακόμη ειδωλολάτρης, και ο οποίος για το θλιβερό αυτό συμβάν έκλαιγε και θρηνούσε σε όλη του τη ζωή! Ξεχνούν επίσης πως ο χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου δεν πρέπει εξαρτάται από μεμονωμένα συμβάντα, αλλά από τη συνολική αξιολόγηση της ζωής του και του έργου του!   

ΑΚΑΡΠΗ !!! Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Α.Ο. Η ΘΗΒΑ , ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/5 & ΩΡΑ : 21.00

Συνεδριακό Κέντρο Δήμου Θηβαίων

Τετάρτη 18 Μαΐου 2022

Πραγματοποιήθηκε παρουσία ελάχιστων Φιλάθλων στο Συνεδριακό Κέντρο τού Δήμου Θηβαίων η προαναγγελθείσα Εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση τού Α.Ο. Η ΘΗΒΑ  η οποία λόγω έλλειψης απαρτίας θα επαναληφθεί στον ιδιο χώρο την Παρασκευή 27 Μαΐου και ώρα 21.00 .

Το Διοικητικό Συμβούλιο τής Μεγάλης Ιστορικής Ποδοσφαιρικής Ομάδας τής Πόλης πού εχει συμπληρώσει δύο χρόνια παρουσίας , εκπροσώπησαν οι κ.κ. : Βαγγέλης Φούκας ( Πρόεδρος ) , Χρήστος Μακρυπούλιας ( Αντιπρόεδρος ) , Θανάσης Γεωργίου ( Γενικός Γραμματέας ) , Δημήτρης Τσακανίκας ( Ταμίας ) , Γιάννης Κουτρούμπας  ( Μέλος ) .

Το  Διοικητικό Συμβούλιο αναφέρθηκε στην φετινή πορεία τής Ομάδας η οποία παρά τίς  οικονομικές δυσκολίες χαρακτηρίστηκε πετυχημένη  . 

Ευχαρίστησε   για την Μεγάλη Οικονομική τους προσφορά τον Αντιδήμαρχο τού Δήμου Θηβαίων κ. Ανδρέα Χατζησταμάτη , ο οποίος και παρευρέθηκε , και την Αντιπεριφερειάρχη τής Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας κα Φανή Παπαθωμά . 

Επίσης ευχαρίστησε ολους τούς Επαγγελματίες τής Πόλης πού ο καθένας ανάλογα με τίς δυνατότητες του στήριξε οικονομικά την Ομάδα .

Αντίθετα εξέφρασε την Απογοήτευση του από την Αδιαφορία τού Δήμου Θηβαίων απέναντι στην Ομάδα .

Τονίστηκε ότι  Μεγάλος Στόχος  είναι η εξεύρεση Μεγαλοεπενδυτή πού  θα υποστηρίξει την καλύτερη Οργάνωση  και αναρρίχηση τής Ομάδας σέ Μεγαλύτερες Κατηγορίες σύμφωνα και με την Ιστορία της .

Ο εορτασμός (!!!) της Γενοκτονίας, τα στεφάνια στον Κεμάλ και το έγκλημα που είναι παρελθόν….

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο εορτασμός (!!!) της Γενοκτονίας, τα στεφάνια στον Κεμάλ και   το έγκλημα που είναι παρελθόν….

  Ήδη από τη δεκαετία του 1990 με την ψήφιση των  σχετικών νομοσχεδίων  για την ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία,  το ελληνικό κράτος αποτελεί μία παγκόσμια πρωτοτυπία, αρνούμενο να συμβάλλει στο αυτονόητο, δηλαδή στην αναγνώριση και τη διεθνοποίηση της γενοκτονίας, ενώ όταν δεν απουσιάζει, τότε λειτουργεί εχθρικά. Από  την απόδοση τιμής του πρωθυπουργού (2008) και του υπουργού εξωτερικών (2000) της Ελλάδας στον Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο ο σχετικός νόμος του ελληνικού κράτους έχει αναγνωρίσει ως τον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας(!) έως την προκλητική απουσία του ζητήματος από τις διμερείς και διεθνείς αναφορές και κινήσεις της Ελλάδος. Από τους χορούς και τα πανηγύρια στην κατοχική γραμμή της Κύπρου την 19η Μαΐου 1996, μέχρι τις απόπειρες να σταλεί στην Άγκυρα η κρατική ορχήστρα Αθηνών στις γιορτές μίσους για τον Κεμάλ.

 Στα παραπάνω  θα πρέπει να προστεθούν και άλλες κινήσεις, όπως  η απάντηση δηλαδή  του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας στο αντίστοιχο της Τουρκίας.
Στη δήλωση της Τουρκίας ότι «οι εκδηλώσεις για τη δήθεν γενοκτονία ..... στηρίζονται σε ισχυρισμούς που διαστρεβλώνουν την ιστορία»,  εκδηλώσεις οι  οποίες «δεν εξυπηρετούν το σκοπό της ανάπτυξης των τουρκοελληνικών σχέσεων», η Ελλάδα απήντησε ως εξής: «Η ιστορία είναι αλήθειες και γεγονότα που ούτε ξεχνιούνται ούτε παραγράφονται. Σύσσωμος ο Ελληνισμός τιμά τη μνήμη και την θυσία των Ποντίων. Ωστόσο, άλλο η ιστορία και άλλο το παρελθόν, το οποίο δεν πρέπει να σκιάζει την αμοιβαία βούληση να δημιουργήσουμε ένα μέλλον συνεργασίας, φιλίας, σταθερότητας και αμοιβαίου σεβασμού για τους δύο λαούς».

Ποιος αλήθεια περιμένει να μπει το κράτος αυτό πρωτοπόρο στην αναγνώριση της Γενοκτονίας;

Στην απάντηση δεν υπάρχει ούτε  η λέξη Γενοκτονία, ούτε έγκλημα, ούτε αναφορά στο θύτη Τουρκία. Αντιθέτως  όπως αναφέρεται το παρελθόν δεν πρέπει να εμποδίζει τη συνεργασία, φιλία κλπ.

Πρέπει επίσης να τονιστεί είναι η επανάληψη δύο τυπικών –ουσιαστικών αναφορών, οι οποίες δείχνουν τη σοβαρότητα του κράτους. Σοβαρότητα η οποία φαίνεται από τα μικρά και από τα μεγάλα.

Στα δημόσια – κρατικά έγγραφα, που υπογράφονται ως προεδρικά διατάγματα, εγκύκλιοι, δελτία τύπου, ή οτιδήποτε άλλο που διακινούνται από το Υπουργείο Εσωτερικών κλπ, κλπ, τις Περιφέρειες, τις Περιφερειακές Ενότητες, τους Δήμους κλπ καλείται ο ελληνικός λαός να εορτάσει (!!!!!!!) την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας. Τι μπορείς να πεις όταν σε πλημμυρίζει η θλίψη. Δεν βλέπουν τι υπογράφουν, τι στέλνουν, τι διακινούν στα μέσα ενημέρωσης, στους συλλόγους, στους πολίτες;

Επίσης παρότι έχει ψηφιστεί ως ημέρα μνήμης η 19η Μαΐου και η 14η Σεπτεμβρίου, και  κάθε χρόνο με αυθαίρετο τρόπο και κατόπιν  σχετικής κρατικής  πράξης, μετατίθεται η ημερομηνία σε άλλη. Έτσι χάνεται η ουσία της ημέρας και η σημασία . H ημέρα μνήμης έχει γίνει ημέρα- λάστιχο και όταν το κράτος αποφασίζει να την «τιμήσει», αυτή έχει χάσει την  ουσία της. Πέρα βεβαίως από το γεγονός της διαδικασίας με ένα τελετουργικό που θυμίζει την ρήση «να βγούμε από την υποχρέωση».

Οι κινήσεις αυτές πρέπει να σταματήσουν τώρα. Κανείς δεν εορτάζει, πόσο μάλλον οι απόγονοι των θυμάτων κανείς δεν θέλει να τιμά την ημέρα μνήμης  όποτε κρίνει το κράτος και τα συμφέροντά του.

  Τώρα που έχουν καταλυθεί φασιστικά, ρατσιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, τώρα που έχουν καταρρεύσει όλα τα σύμβολα των φασιστών ηγετών, εδώ στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη φωνές ΑΠΌ ΌΛΑ τα μήκη και τα πλάτη της αποκαλούμενης πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, που θαυμάζουν τα επιτεύγματα  και τα πρόσωπα του μίσους, τον Κεμαλισμό και το Ναζισμό.

Η ύβρις πρέπει να σταματήσει τώρα και το ελληνικό κράτος, το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί του, κεντρικοί και περιφερειακοί να αναλάβουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Όπως , κουνώντας το δάκτυλο, μας καλούν  να πράξουμε εμείς. Παρά τα εμπόδια και τις δοκιμασίες,  ο φασισμός της άρνησης και της προπαγάνδας θα καταρρεύσει, η αλήθεια και η δικαιοσύνη θα νικήσουν, η  Γενοκτονία θα αναγνωριστεί !

Άραγε έχουμε μία νέα «εκκλησιαστική» συμφωνία των Πρεσπών; Οφείλει ο λαός μας, να γνωρίζει την αλήθεια! Μην του την κρύβεται άλλο !!!

 

Γιατί η Εκκλησία πρέπει να γίνεται στις μέρες μας ουρά της πολιτικής; Ποιον ή ποιους εξυπηρετεί;

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Στα θρυλικά χωριά του Βάλτου των Γιαννιτσών, εκεί που Έλληνες Μακεδόνες -χάρη στον αγώνα του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη και του μεγάλου ήρωα του Μακεδονικού Αγώνα Παύλου Μελά- έχυσαν το αίμα τους και έδωσαν την ζωή τους για την λευτεριά της Μακεδονίας από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, σε μια ομιλία του ο αλήστου μνήμης Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, είχε πει:

«...Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα, γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα, με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις….!

»Για αυτό καλό θα ήτανε, όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρόν στη Μακεδονία. Και να προσέχουνε που πατάνε, γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο. Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία.

»Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτον της παγκοσμιοποίησης που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες, να μη μιλάμε για πολέμους, να μη μιλάμε για θυσίες…

»Η Ευρώπη, έχει λεχθεί, στερείται σήμερα οράματος. Οι Έλληνες δεν δικαιούμαστε να το λέμε για τον εαυτό μας. Γιατί τα οράματα τα δικά μας είναι μέσα στην ορθοδοξία μας, είναι μέσα στην παράδοση μας, είναι μέσα στην Ιστορία μας και δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να τα βρούμε. Με αυτά τα οράματα θα ζήσουμε, όπως έζησαν οι πατέρες μας, και με αυτά τα οράματα θα σταθούμε όρθιοι στα πόδια μας, για να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε δυσκολία».

Ο μεγάλος Χριστόδουλος τα έλεγε με θάρρος και  παρρησία. Και παρ’ όλο που σημείωνε: «Γνωρίζω ότι μιλώ και το λόγια μου στοιχίζουν πολύ ακριβά», εντούτοις ύψωνε το λάβαρο της πίστης και της πατρίδας με τόλμη και δεν φοβόταν να μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας.

Κάποτε η Εκκλησία κρατούσε τα ηνία στην Αντίσταση! Τώρα; Μήπως βαλθήκαμε να πουλήσουμε τα πρωτοτόκιά μας;

Μετά από την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, που “κλείδωσε” σε ένα parking αυτοκινήτων, έρχεται η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και αναγνωρίζει την μέχρι πρότινος σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων.

Άραγε έχουμε μία νέα «εκκλησιαστική» συμφωνία των Πρεσπών;

Πώς υπεγράφη τόσο βιαστικά μία απόφαση που μπορεί να αποβεί πρόξενος πολλών και ποικίλων προβλημάτων στην ευαίσθητη περιοχή της Μακεδονίας;Ξεχάσαμε τις αντιδράσεις του λαού μας; Διαγράψαμε τα συλλαλητήρια που κάναμε για την Μακεδονία μας  και στην Ελλάδα και στην Αμερική; Τι έχει γίνει; Τι έχουμε πάθει; Μας ψεκάζουν; Μας αποκοιμίζουν ή εμείς αλλάξαμε και δεν δίνουνε σημασία πια για τα εθνικά μας θέματα;

Καταλαβαίνουμε να υπάρχει πίεση από Αμερική για τα Σκόπια, αλλά εμείς πώς να διαγράψουμε την ιστορία μας; Λαός χωρίς ιστορική μνήμη είναι καταδικασμένος σε αφανισμό. Αυτό θέλουν κάποιοι; Γιαυτό μας πιέζουν; Πώς να ενδώσουμε σε τέτοιες πιέσεις και γιατί; Σε ποιούς και γιατί το οφείλουμε;

Σε μια εποχή που το Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία δίχασε την Ορθοδοξία  και υπήρξε μία από τις αιτίες του πολέμου που ζούμε σήμερα, προς τι η βιασύνη για το Σκοπιανό;

Κάποτε η Εκκλησία είχε λόγο. Κάποτε οι κληρικοί ήταν μπροστάρηδες των αγώνων για τα εθνικά μας δίκαια. Τώρα κατήντησε φευ (!) παραμάγαζο της πολιτείας και των ισχυρών!

Αλλά γιατί η Εκκλησία πρέπει να γίνεται στις μέρες μας ουρά της πολιτικής; Ποιόν εξυπηρετεί;

Ερωτήματα αμείλικτα, που ζητούν όμως απαντήσεις! Απορίες ενός  κοινού νου, όποιος τον διαθέτει!

Οφείλει ο λαός μας, το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας, να γνωρίζει την αλήθεια! Μην του την κρύβεται άλλο! Αυτά που έρχονται θα είναι τραγικά για τη χώρα μας και το λαό μας! Και δεν θα έχει που να καταφύγει! Δυστυχώς…

exapsalmos,13 Μαΐου 2022

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Ε.Μ.Θ. '' ΖΩΕΣ ΚΟΜΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΔΥΟ '' !!! ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΘΗΒΑΙΩΝ 22/5/22

 

Η Ένωση Μικρασιατών Θήβας παράλληλα με τις προγραμματισμένες δράσεις της για την ετηρίδα Εθνικής Μνήμης, παρουσιάζει και την δουλειά που γίνεται στα τμήματα της.

Έχουμε την χαρά και την τιμή να σας προσκαλέσουμε στην 4η Παμβοιωτική έκθεση ψηφιδωτού που φέτος θα πραγματοποιηθεί στην πόλη της Λειβαδιάς από τις 27 Μαίου - ημέρα εγκαινίων - έως τις 29 Μαίου 2022.

Συνδιοργανωτές, ο Δήμος Λεβαδέων και η Π.Ε. Βοιωτίας.

Στηρίζουν την έκθεση το Κέντρο Έρευνας και Μελέτης της Βοιωτίας Διαχρονικά (ΚΕΜΒΔ),

η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ) & το Δίκτυο Μικρασιάτης.

Ευχαριστούμε την εισηγητρία κα Κατερίνα Καλύβη-Κουρκούτη για την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο τμήμα ψηφιδωτού του συλλόγου, όπως και τους εκλεκτούς ψηφοθέτες της Ένωσης Μικρασιατών Θήβας που μας αποδεικνύουν ότι η διάθεση και το μεράκι ενασχόλησης με κάθε μορφή τέχνης, δημιουργεί πολιτισμό.

Ευχαριστούμε τους φίλους ψηφοθέτες από όλη την Βοιωτία και άλλες περιοχές της Ελλάδας που συμμετέχουν στην 4η Παμβοιωτική έκθεση ψηφιδωτού.

Εμείς με συνέπεια και συνέχεια, παραμένουμε προσηλωμένοι στο στόχο μας, που είναι η παραγωγή πολιτισμού μέσα από τις τέχνες με επίκεντρο τον άνθρωπο.