Ὑπάρχει καὶ ὁ θεμιτὸς πόλεμος
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, μὲ τὶς πολλὲς ἀνέσεις καὶ τὶς πολλὲς δυνατότητες βελτίωσης τῶν βιοτικῶν τους προβλημάτων, διακρίνονται γιὰ τὴν εὐσέβειά τους καὶ γενικὰ γιὰ τὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν. Οἱ ἄνθρωποι, δυστυχῶς, εἶναι πλήρως ἐκκοσμικευμένοι καὶ δὲν ἀκολουθοῦν τὸν ἠθικὸ τρόπο ζωῆς, δηλαδὴ τὸν παραδοσιακό, ποὺ ἐπὶ αἰῶνες προτείνει ἡ Ἐκκλησία. Ἔχουν ἀπαρνηθεῖ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, ἐπιλέγουν τὴν ἁμαρτία καὶ δὲν ἀντιδροῦν γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω τους. Δὲν ἔχουν πίστη στὸ Θεὸ καὶ ζοῦν ὅπως οἱ εἰδωλολάτρες. Γι’ αὐτοὺς ὅλα ἐπιτρέπονται καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ἀνακόψει τὴν φόρα ποὺ πῆραν στὸν κατηφορικὸ δρόμο τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τὸ Θεό. Ἐνῷ δέχονται τόσα μηνύματα ἐπιστροφῆς καὶ ἀναθεώρησης τῶν προτεραιοτήτων στὴ ζωή τους, αὐτοὶ μένουν ἀδιάφοροι καὶ ἀπρόθυμοι.
Μὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καλεῖται νὰ ζήσει ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς καὶ σ’ αὐτοὺς πρέπει νὰ ἀπευθυνθεῖ καὶ νὰ δώσει τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς φυσικὰ συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις. Πρόκειται γιὰ δύσκολο ἔργο, ὅταν ὁ χριστιανὸς ἀντιμετωπίζει δικές του προσωπικὲς ἀδυναμίες. Ὅταν ὅμως εἶναι ἀγωνιστὴς καὶ μὲ σταθερὰ βήματα βρίσκεται στὸ δρόμο τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ἔργο γίνεται εὔκολο καὶ τροφοδοτεῖ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάτι καλὸ θὰ προκύψει, ὅταν φυσικὰ οἱ ἀδελφοὶ βρεθοῦν στὴν κατάλληλη στιγμὴ τῆς πνευματικῆς ἀναζήτησης.
Ἐδῶ πρέπει νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ὑπάρχουν πολλοὶ συνάνθρωποί μας ποὺ ἔχουν ἐχθρικὴ στάση ἀπέναντι στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, εἶναι ἀσεβεῖς καὶ δύσκολα μπορεῖς νὰ τοὺς προσεγγίσεις. Εἶναι πολέμιοι καὶ πρέπει νὰ ἐμποδίσεις τὸ πάθος τους. Αὐτοὶ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τρῶνε ψωμὶ ἀπ’ αὐτὴ καὶ κάποτε νὰ ρυθμίζουν καὶ πολλὲς ὑποθέσεις ποὺ ἀφοροῦν τὸ ποιμαντικὸ ἔργο. Στὴν περίπτωση αὐτὴ χρειάζεται γενναιότητα ψυχῆς. Εἶναι ἀπαραίτητος ὁ θεμιτὸς πόλεμος, ποὺ δὲν ἀνέχεται τὴ φοβερὴ εἰρήνη. Δυστυχῶς, πολλοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐπιλέγουν τὶς εἰρηνικὲς σχέσεις μαζί τους, κλείνοντας τὰ μάτια τους στὴν ἄθλια καὶ ἀξιοκατάκριτη ἀθλιότητα. Καὶ αὐτὸ τὸ θεωροῦν πνευματικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἁμαρτωλῆς κατάστασης, καὶ ἀδιαφοροῦν ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἀφήνουν τὸν ἀσεβῆ ἐλεύθερο νὰ συνεχίζει τὸ ἔργο του καὶ νὰ σκανδαλίζει τοὺς ἁπλοῦς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, ποὺ διατηροῦν ἀκόμα ἀγάπη καὶ σεβασμὸ πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Προφανῶς πρόκειται γιὰ πλάνη, ἡ ὁποία πρέπει νὰ καταπολεμεῖται.
Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος, ὅταν βλέπει τὴν ἀθλιότητα καὶ τοὺς πρωταγωνιστές της, ἐνοχλεῖται καὶ ἀντιδρᾶ. Δὲν φοβᾶται, δὲν συνεργάζεται καὶ δὲν δικαιολογεῖ τοὺς ἐνόχους. Μὲ τὴ στάση του αὐτὴ δείχνει στοὺς ἄλλους ὅτι διαφωνεῖ καὶ μένει ἀσυμβίβαστος. Μπορεῖ νὰ μὴ ἔχει ἄμεσα ἀποτελέσματα, ἀλλὰ ἐμποδίζει τὴν ἐξάπλωση τῆς ἀθλιότητας καὶ δίνει ἐλπίδα ὅτι αὔριο μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ ἡ κατάσταση.
Μερικοὶ λένε ὅτι «αὐτοὶ εἶναι τώρα στὰ πράγματα, μὲ αὐτοὺς θὰ συνεργαστοῦμε»! Δηλαδή, γίνονται συνένοχοι. Κάνουν πὼς δὲν γνωρίζουν, μεταμορφώνονται καὶ συμπράττουν! Τοὺς βολεύει ἡ ἐφήμερη ψεύτικη εἰρήνη, ποὺ προστατεύει τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσεβεῖς. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καταδικάζει αὐτὴ τὴν τακτικὴ καὶ συμβουλεύει: «Ἂν δεῖς κάπου νὰ κακοποιεῖται ἡ εὐσέβεια, τότε μὴ προτιμήσεις τὴν ὁμόνοια ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ στάσου ἀντιμέτωπος στὸ κακὸ μὲ γενναιότητα, μέχρι θανάτου». Ἐπίσης ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἐπικρίνει αὐτοὺς ποὺ ἀνέχονται τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ἀχρείους. Εἶναι ἀξιοπρόσεκτα τὰ λόγια του: «Ὑπάρχει καὶ πόλεμος θεμιτός, καὶ εἰρήνη φοβερότερη ἀπὸ κάθε ἀδιάλλακτη μάχη. Ὅποιος γιὰ παράδειγμα ἔχει εἰρηνικὲς σχέσεις μὲ ἐκείνους ποὺ ἀφρίζουν ἐνάντια στὴ θεία πρόνοια καὶ συμβιβάζεται μὲ τοὺς ἀχρείους ποὺ καιροφυλαχτοῦν καὶ διαφθείρουν τὰ χρηστὰ ἤθη, αὐτὸς στὴν πραγματικότητα βρίσκεται πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς εἰρήνης».
Στὸ θέμα αὐτὸ ὑστεροῦμε πολύ, γι’ αὐτὸ καὶ διαμορφώνονται ἁμαρτωλὲς καταστάσεις στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ διαιωνίζονται, ὅταν οἱ ὑπεύθυνοι Μητροπολίτες ἀδιαφοροῦν ἢ ἀδυνατοῦν νὰ τὶς ἐλέγξουν. Τὰ ἀποτελέσματα εἶναι τραγικά. Ὁ πιστὸς λαὸς σκανδαλίζεται, χάνει τὴν ἐμπιστοσύνη του στοὺς κληρικοὺς καὶ σταδιακὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξει τὴ δυσοσμία τοῦ ἄθλιου περιβάλλοντος.
Ορθόδοξος Τύπος
