Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ... ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ !!!

 

Το χρέος από περίπου 120% του ΑΕΠ, πριν από τα Μνημόνια έπειτα από 10 χρόνια «σωτηρίας μας» σκαρφαλώνει στα 210% του ΑΕΠ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Το ακατάλληλο ως και απάνθρωπο περιεχόμενο των Μνημονίων ήταν λίγο πολύ γνωστό από το 2013, όταν ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε εκτενώς αναφερθεί στα σφάλματα του ελληνικού προγράμματος.

Και συνεχώς από τότε πολλοί επώνυμοι, αλλοδαποί πάντοτε, αναφέρθηκαν στα προβληματικά ελληνικά Μνημόνια. Κανονικά, οι δηλώσεις αυτές όφειλαν να ξεσηκώσουν θύελλα διαμαρτυριών από τους σκληρά δοκιμαζόμενους Ελληνες και να οδηγήσουν σε βάσιμες καταγγελίες και σε μερική παραγραφή του χρέους ή τουλάχιστον σε μια διόρθωση που θα περιόριζε τις θηριώδεις πλευρές του.

Διότι, ασφαλώς, εφόσον χρωστούσαμε, οφείλαμε να πληρώσουμε, όχι όμως με αντάλλαγμα την πλήρη εξαφάνισή μας. Ωστόσο, δεν «κουνήθηκε φύλλο», αν εξαιρέσει κανείς ένα δικό μου άρθρο που δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde» (μετάφραση: «Το λάθος του ΔΝΤ αποσιωπήθηκε», 12/03/2013). Αντί μιας υγιούς εθνικής αντίδρασης για τα καταστρεπτικά μνημόνια που οι εταίροι μας επέβαλαν, οι αρμόδιοι εξακολουθούσαν να υπογράφουν νέα Μνημόνια, να αγωνίζονται για το πώς θα εκτελέσουν στο ακέραιο τις εντολές τους, παρότι αυτά αφαιρούσαν κάθε ίχνος εθνικής κυριαρχίας και παρότι εξαθλίωναν τον λαό, ενώ διαβεβαίωναν ανελλιπώς ότι «έρχεται η ανάπτυξη» και μαζί της «πακτωλός Αμεσων Ξένων Επενδύσεων».

Η ελληνική οικονομία ήταν ήδη τελειωμένη και πριν από την πανδημία. Αυτή, απλώς, έβαλε την ταφόπετρα. Και, δυστυχώς, μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πλήρως την καταστροφή, μόνον τότε θα αγωνιστούμε για τη σωτηρία μας. Ποια είναι; Να παύσουμε να είμαστε πλήρως υποτελείς στους εταίρους μας, στους συμμάχους, στους φίλους και εχθρούς μας, και να λειτουργούμε ως ανεξάρτητο κράτος. Π.χ. να μην υποβιβάζουμε τη νοημοσύνη μας υποστηρίζοντας ότι «η κακοκαιρία σπρώχνει τα τουρκικά πλοία στο Αιγαίο»!

Η πανδημία πιστεύω ότι βοήθησε στο να συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος πια Ελληνας ότι τα Μνημόνια που, όπως μας είχαν υποσχεθεί, θα μας έσωζαν τελικά μας κατέστρεψαν Και όχι για 10, όχι για 20, όχι για 30 χρόνια από σήμερα, αλλά όσο φθάνει ο ανθρώπινος νους.

Να υπενθυμίσω συνοπτικά πού βρισκόμαστε:

Το χρέος από περίπου 120% στο ΑΕΠ, πριν από τα Μνημόνια, και απολύτως βιώσιμο τότε, έπειτα από 10 χρόνια «σωτηρίας μας» σκαρφαλώνει στο 210% του ΑΕΠ. Αναλογιστείτε σε ποια ύψη θα ακουμπήσει εξαιτίας της πανδημίας. Και όλοι μαζί οι αλχημιστές να συσκεφτούν, αποκλείεται αυτό το χρέος να γίνει «βιώσιμο»… στον αιώνα τον άπαντα. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα παγιώνεται ως η πρώτη αποικία χρέους της Ε.Ε.

Να έρθουμε και στο πόσο φτωχύναμε εξαιτίας αυτής της ευρωπαϊκής επιχείρησης «σωτηρίας μας». Χωρίς τον ιό, που δεν γνωρίζουμε πόσο χρόνο ακόμη θα κάνει θραύση στη θνήσκουσα οικονομία μας, το ΑΕΠ μας, με τη συντροφιά των Μνημονίων, έχασε 25% του όγκου του.

Ούτε Αττίλας να είχε περάσει από τη μικρή μας Ελλάδα. Και τώρα με την πανδημία θα είμαστε ευτυχείς αν η επιπλέον απώλεια περιοριστεί στο 15% του ΑΕΠ μας, οπότε φθάνουμε σε φτωχοποίηση του 40%. Με μια τέτοια απώλεια θα πρέπει να μας εξηγήσουν όσοι ενθουσιώδεις «βλέπουν να έρχεται η ανάπτυξη» τι ακριβώς εννοούν με τη διαβεβαίωση αυτή και ποια είναι η χρονολογία που η ελληνική οικονομία θα αγγίξει, εκ νέου, το επίπεδο του 2010.

Και σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ε.Ε. το κατά κεφαλή εισόδημα της Ελλάδας αντιπροσώπευε το 84% του μέσου κοινοτικού το 2010, ενώ ήδη τώρα μόνο το 67%, αντίστοιχα. Και ενώ το 2010 αφήναμε πίσω μας τις χώρες της πρ. Σοβιετικής Ενωσης, σήμερα στην Ε.Ε. φτωχότερες από εμάς είναι μόνον η Βουλγαρία και η Κροατία.

Ας μη μιλήσουμε διεξοδικά και για την ανεργία. Γιατί, ακόμη και χωρίς τον Αρμαγεδδώνα της πανδημίας, η ανεργία, από μονοψήφια πριν από την κρίση, αναρριχήθηκε στο 26% του ενεργού πληθυσμού, ενώ η δήθεν μείωσή της πριν από την πανδημία ήταν εικονική, καθώς αγνόησε τις χιλιάδες νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα, αλλά και τους μακροχρόνια ανέργους, που αποθαρρυμένοι δεν εμφανίζονται πια στην αγορά εργασίας.

Αλλά και οι ελπίδες που στηρίζονται στο Ταμείο Ανάκαμψης είναι εν πολλοίς φρούδες διότι, πρώτον, ο κ. Σόιμπλε ήδη ψελλίζει για την ανάγκη ενός τέταρτου Μνημονίου. Που όμως και χωρίς αυτό, το χρέος μας θα καταστεί ακόμη πιο ανεξέλεγκτο. Διότι, δεύτερον, τα χρήματα είναι ανεπαρκέστατα, αν συγκριθούν με την πλημμύρα των «χρημάτων από ελικόπτερο» που δαπανήθηκαν στις ανεξάρτητες/μη υποτελείς χώρες. Διότι, τρίτον, τα χρήματα του Ταμείου αυτού θα δοθούν με δόσεις σε μεγάλο διάστημα, κάτι που περιορίζει την αποτελεσματικότητά τους. Και διότι, τέλος και κυρίως, οι προδιαγραφές τους επέλεξαν χώρους που δεν ανήκουν στις προτεραιότητες της ελληνικής οικονομία, αντιθέτως η υλοποίησή του εξασφαλίζει αυξημένες εξαγωγές, κυρίως από τη Γερμανία (πράσινη ανάπτυξη).

Αλλά ούτε και η δυνητική ανάπτυξη, οι οικονομικές δηλαδή δυνατότητες που αναβιώνουν κάτω από καλύτερες συνθήκες, προσφέρει ελπίδες για οικονομική ανόρθωση της Ελλάδας. Και τούτο διότι, πρώτον, έχουμε τον πιο γερασμένο πληθυσμό της Ευρώπης. Εκτιμάται ότι το 2060 το 30% του πληθυσμού μας θα είναι πάνω από 65 ετών, έναντι 14% σήμερα. Διότι, ακόμη, στο διάστημα των μνημονιακών χρόνων εγκαταλείφθηκε η διενέργεια έργων υποδομής, επιδεινώθηκαν η δημόσια υγεία και η παιδεία, παγιώθηκαν οι απαισιόδοξες προβλέψεις επιχειρηματιών και καταναλωτών, και πάνω απ’ όλα συντελέστηκε το αποτρόπαιο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, επίγειας, υπόγειας, υποθαλάσσιας. Από πού λοιπόν οι κυβερνήσεις μας αντλούν ελπίδες για ανάπτυξη;

Αν είχαμε διατηρήσει έστω και ίχνος εθνικής αξιοπρέπειας. Αν εκλαμβάναμε την Ελλάδα, μετά την Επανάσταση του 1821, ως ένα μικρό αλλά όμως ανεξάρτητο κράτος. Αν είχαμε απογαλακτιστεί από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των Μεγάλων Δυνάμεων, ουδέποτε θα είχαμε επιτρέψει στον εαυτό μας να υπογράψει τα εγκληματικού και εξευτελιστικού περιεχομένου αυτά Μνημόνια, που όμοιά τους ουδείς τόλμησε να επιβάλει ούτε στις πιο καθυστερημένες χώρες της υφηλίου.

Τώρα, όμως, ίσως μας έχει λυπηθεί ο Θεός της Ελλάδας, γιατί μας προσφέρεται μια ευκαιρία εξ ουρανού. Που όμως χρειάζεται και το «Αθηνά συν χείρα κίνει».

Πρόκειται για την πρόσφατη κυκλοφορία των απομνημονευμάτων του Μπαράκ Ομπάμα, που πωλούνται σε εκατομμύρια αντίτυπα στον κόσμο. Και στο κεφάλαιο 22 επισημοποιούνται ό,τι πιθανόν γνωρίζαμε αλλά για διαφόρους λόγους τα αφήσαμε να περάσουν χωρίς να αντιδράσουμε.

Τώρα, λοιπόν, ολόκληρη η υφήλιος πληροφορείται ότι:

✓ η Ε.Ε. για να σώσει τις γερμανο-γαλλικές τράπεζες θυσίασε/κατέστρεψε την Ελλάδα
το πρόγραμμα των Μνημονίων θα μπορούσε να είναι ηπιότερο, όμως η Γερμανία ήθελε να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα
✓ οι Ελληνες ας υπέφεραν γιατί «σκέπτονταν/ήταν διαφορετικοί από τους Γερμανούς»
✓ η αναδιάρθρωση χρέους, που θα μπορούσε να ελαφρύνει τα μαρτύρια του ελληνικού λαού, αργοπόρησε για να μην κινδυνεύσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και έτσι έπαυσε να είναι αποτελεσματική για την Ελλάδα
✓ οι Γάλλοι πολλές φορές πρότειναν να αναθεωρηθεί το αδιέξοδο πρόγραμμα των Μνημονίων, περιλαμβάνοντας αναπτυξιακή διάσταση και εγκαταλείποντας την ακραία λιτότητα, αλλά οι Γερμανοί δεν συμφωνούσαν

Αυτά, λοιπόν! Και εύλογα τίθενται τα ακόλουθα ερωτήματα:

Τι θέση έχουμε μέσα στην Ε.Ε. μετά τις παραπάνω επισημοποιήσεις μιας ανεπίτρεπτης συμπεριφοράς των εταίρων μας απέναντί μας επί 10 συναπτά χρόνια; Και, αλήθεια, δικαιούμαστε να έχουμε παράπονα επειδή η Ε.Ε. παίρνει με τόσο προκλητικό τρόπο θέση υπέρ της Τουρκίας στα Ελληνοτουρκικά και εναντίον μας, όταν εμείς ουσιαστικά δεν υπάρχουμε;
Και ποιο το μέλλον μας, αν εξακολουθήσουμε να παραμένουμε πειθήνιοι εισπράκτορες κάθε λογής υποβαθμίσεων, προσβολών, καταπάτησης των νόμιμων συμφερόντων και δικαίων μας;

Σχεδόν ταυτόχρονα κυκλοφόρησε και βιβλίο του πρώην ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλου, στο οποίο μας «θυμίζει» ότι τα χρέη της Γερμανίας απέναντί μας, από το κατοχικό δάνειο και τις καταστροφές, υπερβαίνουν κατά πολύ το δικό μας χρέος. Αλλά, ωστόσο, επί δεκαετίες ήδη, η Ελλάδα αρκείται στην απάντηση της Γερμανίας ότι «αρνείται να πληρώσει», αλλά ωστόσο απαιτεί από την Ελλάδα να πληρώνει! Πρόσφατα, διεθνείς οργανώσεις καυτηριάζουν την άρνηση της Γερμανίας για πληρωμή των χρεών της.

Αλλά και πώς θα είναι δυνατόν για την Ε.Ε. να εξακολουθήσει να εμφανίζεται ως «Ενωση Δικαίου», αν η Ελλάδα ξεχυθεί στην υφήλιο, με όλα τα αδιάσειστα στοιχεία της μνημονιακής καταστροφής της και καταγγείλει το γεγονός στα πέρατα του κόσμου; Οτι, δηλαδή, έγινε Ιφιγένεια για να διασωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες;

Να προστεθεί ότι μια τέτοια πανελλαδική εκστρατεία θα βαδίσει με ούριο άνεμο για καλό κατευόδιο. Οσο και αν φαίνεται εκπληκτικό, «χρέος και ελλείμματα» δεν αποτελούν πλέον πρόβλημα για το ΔΝΤ, εφόσον έχει γενικώς επικρατήσει το καθεστώς των «χρημάτων από ελικόπτερο». Το παγκόσμιο χρέος έχει φθάσει στο 365% του παγκόσμιου ΑΕΠ και φυσικά ουδείς σοβαρός οικονομολόγος πιστεύει ότι αυτό είναι βιώσιμο και θα ξεπληρωθεί. Η παραγραφή του ελληνικού χρέους μέσα σε αυτό, μια παρωνυχίδα!

Βέβαια, τα θεσμικά ΜΜΕ αγνόησαν πολυτελώς τη σημασία των απομνημονευμάτων του Ομπάμα, που θα μπορούσαν να είναι λυτρωτικά για την Ελλάδα, όπως άλλωστε και τις σχετικές υπομνήσεις περί γερμανικών χρεών του κ. Προκόπη Παυλόπουλου. Αλλά η διαπίστωση αυτή ούτε εκπληκτική μπορεί να είναι ούτε αποκαρδιωτική, απλώς διότι ήταν αναμενόμενη.

Αυτή η επιχείρηση αποκάλυψης του τι συνέβη στην Ελλάδα, γιατί συνέβη και τι αποτελέσματα είχε θα είναι μακρόχρονη. Θα αποδώσει, αν αποδώσει υλικά αγαθά, έπειτα από αδιευκρίνιστο διάστημα. Θα αναβιβάσει, ωστόσο, την Ελλάδα σε κάποιο βάθρο, αναγνωρίζοντάς την ως ελεύθερο κράτος, που διεκδικεί τα δικαιώματά της. Σταδιακά θα λαμβάνεται υπόψη, ολοένα περισσότερο διεθνώς, και θα παύσει να παραμένει στο περιθώριο των εξελίξεων που την αφορούν.

Αυτό το δώρο οφείλουμε να το προσφέρουμε όλοι εμείς στην πατρίδα μας για την επέτειο των 200 χρόνων από την Παλιγγενεσία.

Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ !!!

 

Η Τουρκία φοβάται τις αξίες και τα σύμβολα που είναι ικανά να ενώσουν τον απανταχού ελληνισμό και αυτό γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως οι Έλληνες όντας ενωμένοι δεν κάνουν απλώς θαύματα, γίνονται μικροί θεοί. Η αλήθεια βέβαια είναι πως το παραπάνω δεν είναι μόνο διαπίστωση της νέο-οθωμανικής Τουρκίας και του Ερντογάν, αλλά κάτι που το γνωρίζουμε και εμείς καλά. Παρά, λοιπόν, τα παραπάνω η γνωστή σε όλους μας ελίτ προσπαθεί να μας οδηγήσει για άλλη μια φορά στο δρόμο της λήθης, εάν όχι της διαστρέβλωσης ακόμη και της ίδιας μας της ιστορίας, ακόμη και της αξίας των συμβόλων που μας αντιπροσωπεύουν και που σίγουρα δεν είναι 200 ετών μόνο.

Αλήθεια τι θα ήταν οι Έλληνες χωρίς σημαία, χωρίς αντρειοσύνη, χωρίς πίστη στις αξίες της πατρίδας της ελευθερίας και της δημοκρατίας;

«Βλέπουν τον σταυρό και δαιμονίζονται» είχε πει μεταξύ άλλων ο Μακαριστός Χριστόδουλος το 1992. Και αυτό όχι γιατί απλά βίωσε και ο ίδιος την επίθεση που είχε ξεκινήσει κατά των ιερών συμβόλων που κοσμούν δημόσια κτίρια (δικαστήρια, σχολεία, νοσοκομεία, ακόμη και τις στρατιωτικές μονάδες), κατά της προσευχής στα σχολεία, κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών και γενικά κατά της χριστιανικής και ορθοδόξου πίστεώς μας, αλλά γιατί από τότε είχε φανεί η ικανότητά του να βλέπει όλα όσα θα επακολουθήσουν. Λίγα χρόνια αργότερα ο λόγος του Μακαριστού Χριστόδουλου αποδείχτηκε όχι απλώς διδακτικός, (σ.σ. σίγουρα όχι καινοφανής, αντιδραστικός ή ακόμη και παρεμβατικός όπως υποστήριζαν κάποιοι μοντερνιστές) αλλά και προφητικός τόσο για τα εθνικά ζητήματα όσο και για τα κοινωνικά.

Γιατί θεωρείται καίρια η σύνθλιψη συμβολικών μνημείων στη σφαίρα της γεωστρατηγικής;

Έχοντας ως δεδομένο την ύπαρξη διαφόρων ειδών πολέμου και όχι απλώς τον συμβατικό, ευκολονόητο είναι πως υπάρχουν συμβολικά μνημεία, ιστορικά οικοδομήματα τα οποία εκτός του ότι κρατούν ζωντανή την ιστορία και την ταυτότητα ενός τόπου, είναι απολύτως ικανά να ενώσουν και να εμψυχώσουν τους απογόνους ενός έθνους.

Η στρατηγική της προπαγάνδας, του φόβου και της στρατολόγησης

Όταν το 2016 Συριακές κυβερνητικές δυνάμεις, με τη βοήθεια ρωσικών αεροπορικών επιδρομών, ανακατέλαβαν την ιστορική Παλμύρα από το Ισλαμικό Κράτος κλήθηκαν ειδικοί να αξιολογήσουν τις ζημιές στα αρχαία μνημεία και τα έργα τέχνης της πόλης. O ISIS είχε καταστρέψει με απίστευτη βαρβαρότητα πολλούς αρχαιολογικούς χώρους, αρπάζοντας μερικά έργα τέχνης για οικονομικό κέρδος και καταστρέφοντας πολλά άλλα ώστε να κερδίσει την προσοχή στον πόλεμο της προπαγάνδας, σπέρνοντας τον φόβο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Μονή του Προφήτη Ηλία, πέτρινο μοναστήρι ηλικίας 1.400 ετών κοντά στη Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ, το οποίο ισοπεδώθηκε από το Ισλαμικό κράτος σαν μνημείο «αλλοθρήσκων». Επρόκειτο για το παλαιότερο χριστιανικό μοναστήρι στο Ιράκ, ενώ είναι γνωστό ως το μέρος που έλαβε χώρα η σφαγή χριστιανών μοναχών που αρνήθηκαν να ασπαστούν το Ισλάμ, το 1743. Επιπρόσθετα η Παλμύρα λεηλατήθηκε με ανήλεο τρόπο αφού σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το Ισλαμικό Κράτος τοποθέτησε νάρκες γύρω από δύο ναούς, άνω των 2.000 ετών έκαστος. Και ενώ έχει καταστραφεί το σύνολο των ανεκτίμητων Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO οι Ισλαμοφασίστες δεν σταμάτησαν εκεί. Αίσθηση είχε προκαλέσει τον Ιούλιο του 2019 φωτογραφία που αποτύπωνε βομβαρδισμένη την κύρια πρόσοψη της Παναγίας των Ορθόδοξων Σύρων στην πόλη Καμισλί, (επρόκειτο για στοχευόμενο χτύπημα) με τους Σύριους να σπεύδουν να επανατοποθετήσουν τον γκρεμισμένο σταυρό ανάμεσα στα χαλάσματα.

Η διπλωματία των συμβόλων

Το Κρεμλίνο δεν κάνει τίποτα τυχαία. Έτσι λοιπόν σε πολυσυζητημένη συνάντηση που είχαν αρχές Μαρτίου του 2020 ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν με την Τουρκική αντιπροσωπεία φρόντισε και εφήρμοσε με άριστο τρόπο τη διπλωματία των συμβόλων. Στα πλαίσια αυτά υποδέχτηκε τον πρόεδρο Ερντογάν και την αντιπροσωπεία του στην αίθουσα με το μεγάλο και επιβλητικό άγαλμα της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας (Μεγάλη Αικατερίνη, 2 Μαΐου 1729- 17 Νοεμβρίου 1796). Υπήρξε σπουδαία αυτοκράτειρα της Ρωσίας, η πολιτική της οποίας συνδέθηκε στενά με την αναγέννηση του ελληνικού βίου λόγω της συνθήκης του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Η αυτοκράτειρα πολέμησε με μεγάλο σθένος και γενναιότητα την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο κατέλαβε την Αζοφική, την Κριμαία και τη Βεσσαραβία. Τελικά οι Ρώσοι μετά από επιδρομή στη Μολδαβία νίκησαν τους Οθωμανούς στη Βουλγαρία. Οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να ζητήσουν ειρήνη και στις 21 Ιουλίου 1774 υπογράφτηκε η ομώνυμη Συνθήκη ειρήνης. (σ.σ Η Κριμαία είναι έως και σήμερα ένα μεγάλο σημείο τριβής και αντιπαράθεσης της Τουρκίας με τη Ρωσία, γι αυτό και φρόντισε από μεριάς της η Ρωσία μέσω της διπλωματίας των συμβόλων αφενός να δείξει την αποφασιστικότητα της αφετέρου να υπενθυμίσει στην Τουρκία τι συνέβη ιστορικά όταν κατέληξαν στο πεδίο της μάχης).

Το σύμβολο των συμβόλων ως λάφυρο

Ήταν Ιούλιος (10.07.2020), όταν η Αγία του Θεού Σοφία μετετράπη σε Τζαμί, καταλήγοντας άλλο ένα λάφυρο του Ερντογάν (ο ίδιος μάλιστα αναφέρθηκε στην εν λόγω μετατροπή ως «το στέμμα του 2020».).

Αναμφισβήτητα ο Ερντογάν έχει γράψει τόμους στην καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ πολλοί υποστηρίζουν πως θα έπρεπε να καθίσει στο εδώλιο για την έμμεση ή άμεση ευθύνη του σε σωρεία εγκλημάτων πολέμου (θηριωδίες στο Αφρίν, κόψιμο των νερών του Ευφράτη, αλλά και για την γεννώμενη εισβολή του μαζί με ισλαμοφασίστες μισθοφόρους σε Αφρική, Λιβύη, Αρμενία αλλά και στο Κουρδικό λαό).

Υπάρχει η πεποίθηση δε από αρκετούς πως έχει συχνά εφιάλτες λόγω του πραξικοπήματος της 16ης Ιουλίου του 2016. Τι ειρωνεία; Ιούλιος ήταν και τότε… Ιούλιος ήταν και όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο (20.07.1974) υποστηρίζοντας τότε ότι επρόκειτο για «ειρηνική επέμβαση» κι όχι για εισβολή. Με τον ίδιο τρόπο που σήμερα αναφέρεται σε “ειρηνευτική” ζώνη στη Συρία, ή άλλως επιχείρηση “Πηγή Ειρήνης” ή “Κλάδο Ελαίας”, για τη δήθεν αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων στην Αρμενία, Λιβύη, γενοκτονία Κούρδων, Γεζίντι, Αφρίν…

Φαίνεται, λοιπόν, πως εφαρμόζει με πίστη τη διπλωματία των συμβόλων. Όπως αναφέρθηκε άλλωστε και στην αρχή ξέρει πολύ καλά την αξία τους (των συμβόλων) για τους Έλληνες, όπως βέβαια γνωρίζει πως η πλειοψηφία του Τουρκικού λαού έχει ακόμη βαθιά μέσα της ζωντανό το όραμα και την ανάγκη της αναβίωσης μιας μεγάλης, πλουσιοπάροχης Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μια ανάγκη που όλο μεγαλώνει ως ελπίδα και όνειρο για καλύτερη ζωή, αφού πλέον η καθημερινότητα του λαού γίνεται ολοένα και πιο σκληρή στη μάχη του «Halk Ekmek» (ψωμί του λαού). Αυτό ακριβώς είναι που εκμεταλλεύεται και ο Ερντογάν, την ανάγκη, τον ανθρώπινο πόνο, την έλλειψη παροχής παιδείας και όλα αυτά τα παντρεύει με το πιο πικάντικο μπαχαρικό που λέγεται «φανατισμός». Όμως ξεκάθαρα, δεν εκμεταλλεύεται μόνο αυτά τα στοιχεία η Τουρκία και σίγουρα δεν είναι μόνη στα σχέδια της.

Οι δακρύβρεχτες δηλώσεις

Αυταπατώνται κάποιοι, αν νομίζουν, πως έχουμε ξεχάσει τις δακρύβρεχτες δηλώσεις των Ευρωπαίων για τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας, τις δήθεν προειδοποιήσεις για οικονομικές κυρώσεις, παύση τελωνειακών διευκολύνσεων κ.α, οι οποίες ήταν απλώς ένα καλοστημένο παιχνίδι για εσωτερική κατανάλωση μέχρι να πέσουν οι τόνοι και να ξεχαστεί. Και αφού πέρασαν 6 μήνες, γίνεται πλέον αντιληπτό το κακοπαιγμένο θέατρο, αλλά και οι αληθινές προθέσεις των Ευρωπαίων. Όμως τα δάκρυα της Αγίας του Θεού Σοφίας δεν στέγνωσαν, οι άγγελοι κλαίνε κρυμμένοι πίσω από τις κουρτίνες που τοποθετήθηκαν, ενώ η μεγαλοπρέπεια της θρηνεί ησύχως, όπως της αρμόζει.

Ο αόρατος πόλεμος

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικά κάποια σύμβολα, μνημεία που ενώνουν, εμψυχώνουν και είναι άμεσα συνδεδεμένα με την ιστορία της Ελλάδας; Δράττω της ευκαιρίας των 200 χρόνων από την Επανάσταση και δίνω την απάντηση ως εξής: Η επανάσταση και οι άνθρωποί της εμπνεύστηκαν και πήραν δύναμη από τα σύμβολα, τα μνημεία, το χώμα, το νερό, τις αξίες και βέβαια η επανάσταση είχε εθνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ήταν αυτός που ευλόγησε τη σημαία της επανάστασης, ενώ οι Έλληνες επαναστάτες ορκίζονταν στο Θεό για αυτήν. Όπως άλλωστε έγραφε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην Προκήρυξη της 24ης Φεβρουαρίου του 1821«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».

Η αδιαφορία λοιπόν γι΄αυτά μπορεί μόνο να οδηγήσει «ύπουλα» στη λήθη της ιστορίας και αυτή είναι η μάχη που πρέπει να κερδηθεί.

Αντωνιάδου Αθηνά
Κοινωνιολόγος, blogger, Freelance writer

Η ΑΟΖ !!! ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ !!!

 Κώστας Γρίβας: Τι ΑΟΖ δικαιούνται τα Ελληνικά νησιά; BINTEO

Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής

στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και διδάσκει Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Φιλιππίνων και την διαφορά που είχαν με την Κίνα. Συγκεκριμένα όπως αναφέρει ο καθηγητής οι Φιλιππίνες προσέφυγαν στον δικαιοδοτικό δικαστήριο της Χάγης για τα νησιά έναντι του χερσαίου μεγέθους της Κίνας.

Το δικαστήριο αποφάσισε ότι αν ένα νησί έχει ιστορικά αποδεδειγμένα πολιτισμό στο βάθος των αιώνων και μπορεί να στηρίξει οικονομική παρουσία τότε δικαιούται οικονομική ζώνη. Αυτός είναι και ο διαχωρισμός που δίνει το διεθνές δίκαιο, εθιμικά πλέον, μεταξύ νήσου και βράχου. Προφανώς λοιπόν τα Ελληνικά νησιά με την τεράστια ιστορία και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που έχουν δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν έχουν οικονομική ζώνη.

https://www.olympia.gr/1433749/istoria/kostas-grivas-ti-aoz-dikaioyntai-ta-ellinika-nisia-to-istoriko-ton-filippinon/

ΕΡΧΕΤΑΙ ... ΤΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΚΡΕΑΣ !!!

 

Ο Μπιλ Γκέιτς θέλει να τρώμε συνθετικό κρέας

Ο Μπιλ Γκέιτς προέτρεψε τα πλούσια έθνη να μεταβούν σε «100% συνθετικό βόειο κρέας» προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου που οδηγούν την παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

Στο νέο του βιβλίο, «Πώς να αποφύγετε μια καταστροφή του κλίματος», ο δισεκατομμυριούχος τονίζει ότι, ενώ παραμένει δυνατό για την ανθρωπότητα να αποτρέψει την καταστροφή μέσω τεχνολογικών επιτευγμάτων, τελικά θα χρειαστεί μια κυβερνητική πολιτική.

Μιλώντας στο περιοδικό MIT Technology Review, είπε ότι ορισμένες κυβερνήσεις θα υποχρεωθούν από τον πλούτο τους: «Δεν νομίζω ότι οι φτωχότερες 80 χώρες θα τρώνε συνθετικό βόειο κρέας. Νομίζω ότι όλες οι πλούσιες χώρες πρέπει να μετακινηθούν σε 100% συνθετικό βόειο κρέας».

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ !!! ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ !!! ΣΤΟ 1821 !!!

 Ελληνισμός και Ορθοδοξία στο 1821,

Ελληνισμός και Ορθοδοξία στο 1821 

Ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (+)

Νίκος Ζαχαριάδης έγραφε στον «Ριζοσπάστη», το δημοσιογραφικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, 

στις 9 Σεπτεμβρίου του 1945, τα πιο επαινετικά σχόλια για την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία και τους ιερωμένους της, «οι οποίοι στα Βαλκάνια και ιδίως στην Ελλάδα έδωσαν τα πάντα στους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους και μπήκαν μπροστάρηδες στον αγώνα με το καρυοφίλι, τα δε μοναστήρια ήταν – και εδώ συμφωνούν όλοι οι ιστορικοί – πνευματικές στέγες, κέντρα ανεφοδιασμού, πηγές έμπνευσης και προμαχώνες ελευθερίας».

Αυτά τότε. Και τώρα; Τώρα προδοσία και απογοήτευση. Από τον Ιανουάριο μέχρι και το Μάρτιο του 2011 προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό δίαυλο ΣΚΑΪ η πιο κακόγουστη και ανιστόρητη, προκατειλημμένη και απαράδεκτη σειρά με γεγονότα και αφηγήσεις, αναλύσεις και κείμενα για το 1821, όπως δεν την είχαμε ξανακούσει ποτέ. Μια εκδοχή ορώμενη μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά ποιάς σκοπιμότητος (;) και ποιού προσανατολισμού (;). Γηρασμένοι συνταξιούχοι καθηγητές, ξεχασμένοι δημοσιογράφοι - συγγραφείς, ξένοι με μονοδιάστατες απόψεις, παρουσίασαν μια διαστρεβλωμένη ιστορική ανάλυση του 1821. Επιχειρήθηκε μια απαξίωση του μεγάλου αυτού ιστορικού γεγονότος, υποβάθμιση της προσφοράς της Εκκλησίας, απομείωση της τραγικότητος της πολύχρονης δουλείας στον ασιάτη, αποδόμηση της μέχρι τούδε καταγεγραμμένης ιστορικής μνήμης, αναμόχλευση ανθελληνικών θεωριών περασμένων ιστορικών της δύσης. Ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να μας συμβεί σε καιρό κρίσης. Εκθεμελίωση της συλλογικής ιστορικής μνήμης χάριν ξένων σκοπιμοτήτων, όποιος πληρώνει και παραγγέλνει.

Το κακό ξεκίνησε με τον τίτλο: «1821: η Γέννηση ενός Έθνους». Και μόνο αυτό φτάνει για να καταλάβει κάποιος ποιος είναι ο απώτερος σκοπός: Να παρουσιασθούν οι Έλληνες ως μη Έλληνες, χωρίς διαχρονική παρουσία στον τόπο και ανάλογη συνείδηση. Για να μη εγείρουν αξιώσεις σε τίποτε και να μη καμαρώνουν και επικαλούνται «το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομότροπον και το ομόθρησκον» του Ηροδότου. Τι συνείδηση περί αρχαιότητος και ενότητος. Δεν ήμασταν έθνος. «Ανεμομαζώματα και διαβολοσκορπίσματα». Δηλαδή, μας δίνεται το δικαίωμα να σκεφθούμε ότι όπως και οι απέναντι είναι 23 λαότητες, η Τουρκία, δηλονότι, και λίγοι είναι οι Σελτζούκοι, που ήρθαν από τη Μογγολία, έτσι και μείς ένα συνονθύλευμα ήμασταν και το 1821 μας ένωσε και ξεκινήσαμε σαν ενιαίο έθνος – κράτος. Είναι κατανοητή η όποια αγανάκτησή μας.

Καυτά ερωτήματα ανεβαίνουν στα χείλη μας από την αγανακτισμένη και πυρωμένη από δικαία οργή καρδιά μας.

1.      Γιατί τώρα βγήκε αυτή η εκπομπή;

2.      Ποιος ο σκοπός της;

3.      Λύσαμε όλα τα άλλα ιστορικά προβλήματα και έμεινε άλυτο το 1821;

4.      Γιατί επελέγη αυτή η ιστορική περίοδος;

5.      Γιατί δεν ασχοληθήκαμε με τους βαλκανικούς πολέμους και την ακρωτηριασμένη Ελλάδα;

6.      Γιατί όχι με την Β. Ήπειρο ; Αλλά –βλέπετε- ζούνε ακόμη μάρτυρες και αγωνιστές!

7.      Γιατί δεν ενδιατρίβουν και δεν απαιτούν στο θέμα του Φακέλλου της Κύπρου;

8.      Για το 1821 έχουμε κείμενα, γραπτές πηγές και ιστορικές μαρτυρίες. Τι άλλο θέλουν να προσθέσουν;

9.      Ποιος χρηματοδοτεί το όλο πρόγραμμα; Μα ποιος άλλος; Ο Τζώρτζ Σόρος, ουγγροεβραίος – αμερικάνο τον λένε - μεγαλοεφοπλιστής, ο οποίος χρηματοδότησε την ιστορία της Ρεπούση, του «συνωστισμού», και θέλει να ξαναγραφεί η ιστορία των Βαλκανίων συνθετικά και όχι αντιθετικά. «Να τα βρούμε». Είναι αυτός που αντιδρά στην ταυτοποίηση των Ελλήνων της Β. Ηπείρου. Είναι ένας από τους αφανείς μοχλούς της όλης υποθέσεως σήμερα.

10.    Αυτός τυγχάνει ο προαγωγός της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ο μυστικοσύμβουλος και «πνευματικός πατέρας» των κυβερνώντων, ο δήθεν σωτήρας μας, που θα μας βγάλει από το ΔΝΤ και πίσω από όλα ένας είναι ο προφανής στόχος: «Συνεκμετάλλευση του Αιγαίου για τα Πετρέλαια».

Α] Είπαν πολλά εις βάρος του 1821. Ένα πρώτο που είπαν είναι ότι το 1821 γεννηθήκαμε σαν Έθνος. Σαν κράτος μάλιστα! Αλλά όχι και σαν έθνος. Τι έχουμε να απαντήσουμε:

1.      Είπαμε προηγουμένως για την παροιμιώδη ρήση του Ηροδότου τον 5ο αι. π.Χ…

2.      Ο Μ. Αλέξανδρος από τη Μ. Ασία στέλνει αφιερώματα στην Αθήνα με την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες όλοι πλην Λακεδαιμονίων»

3.      Ο Ηλίας Μηνιάτης προσεύχεται στην Παναγία «να σώσει το άθλιο Γένος των Ελλήνων».

4.      Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ζητεί να σταματήσουν οι εξισλαμισμοί, να μάθουν ελληνικά και να μη μιλάνε αρβανίτικα και να χτίζουν σχολεία για να μαθαίνουν ελληνικά, γιατί το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο στα Ελληνικά.

5.      Ο Αθανάσιος Διάκος στην Αλαμάνα φωνάζει στα παληκάρια του ότι «εμείς εδώ πολεμάμε για τον Χριστό και τον Λεωνίδα»!

6.      Ο Κολοκοτρώνης λέγει ότι «ένα πρόσωπο μας χωρίζει από τους αρχαίους Έλληνες, ο Χριστός, στην ουσία οι ίδιοι είμαστε».

7.      Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς μας του οποίοι συνέχεια και φρουρά ήταν οι κλέφτες και οι αρματολοί και κάστρα του τα βουνά της Ελλάδος, ονόμαζε την Κωνσταντινούπολη: «χαρά πάντων των Ελλήνων»

8.      Οι Καπετάνιοι της θάλασσας έβαζαν στα πλοία τους μαζί με το Σταυρό και τα μπαϊράκια, τις ελληνικές εκείνες πρώτες σημαίες, προτομές αρχαίων ελλήνων σοφών και ηρώων.

9.      Οι φιλέλληνες συγκινούνται και έρχονται να βοηθήσουν, γιατί βλέπουν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα τη συνέχεια της αρχαίας και την ομοιότητα της πολεμικής αρετής των ραγιάδων με τους αρχαίους προγόνους.

10.    Ο Κολοκοτρώνης ξεκινούσε τους λόγους του με το: « ‘Ελληνες».

Β] Ένα δεύτερο ψευδέστατο επιχείρημα της προπαγάνδας του ΣΚΑΪ είναι ότι οι Έλληνες περνούσαν καλά με τους Τούρκους, μάλιστα είχαν  προκοπή και ανάπτυξη. Προφανώς είναι αυτό μια ψυχολογική προβολή του επιθυμητού παρόντος στο ιστορικό παρελθόν. Η όλη επιχειρηματολογία του καναλιού και των παρουσιαστών χρήζει ψυχαναλύσεως. Κοντεύουμε «να κόψουμε φλέβες».

1.      Ποιοι μπορούν να μας πούνε πως περνούσαν οι Έλληνες τότε; Μα οι ίδιοι αυτοπροσώπως.

2.      Τι λένε τα δημοτικά μας τραγούδια από στόμα σε στόμα που εκφράζουν τη συλλογική ψυχή και εμπειρία: «Μάνα μ΄σου λέω δεν μπορώ τους τούρκους να δουλεύω…»,  «Μαύρη είν΄ η ζωή που κάνουμε…», «΄Εχε γεια καϋμένε κόσμε, έχε γεια γλυκειά ζωή…», «Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια στις ράχες στα βουνά;..να φεύγουμε απ΄ τον κόσμο για την  πικρή σκλαβιά;»

3.      Στην 400 χρόνων σκλαβιά έγινα 115 επαναστατικά κινήματα! Κάθε τρία χρόνια! Τόσο καλά περνούσαμε με τους Τούρκους.

4.      Γιατί αρραβώνιαζαν τα παιδιά τους 12 χρόνων; Απλούστατα για να μη τα πάρουν στα χαρέμια, τα σκλαβοπάζαρα και στα τάγματα των γενιτσάρων οι αγάδες.

5.      Γιατί πήδαγαν στο γκρεμό οι γυναίκες και ανατίναζαν τις μπαρουταποθήκες γέροντες και καλόγεροι; Γιατί έτρωγαν ποντίκια και γάτες οι Μεσολογγίτες και δεν πήγαιναν πέρα από το «φράχτη», να περάσουν καλά;

6.      Γράφουν περιηγητές πως οι έλληνες χριστιανοί τραβάνε μαρτύρια σαν τους αρχαίους χριστιανούς μάρτυρες (Πουκεβίλ για τον άγιο Δημήτριο τον εκ Σαμαρίνης).

7.      Τι λένε για το ποιόν του τούρκου οι εθνολόγοι; Αρέσκεται «να τρώει σάρκες, να καβαλάει σάρκες (ιππασία) και να χαϊδεύει σάρκες». Αυτός ήταν ο κατακτητής μας.

Γ] Ερώτημα τρίτον: -Ήταν οι Τούρκοι φιλικοί προς τη χριστιανική θρησκεία; Αν ναι, τότε γιατί:

1.      Έχτιζαν οι Έλληνες τις Εκκλησίες τους μόνο μέσα σε 40 μέρες, νύχτα μέρα δούλευαν, χαμηλοτάβανες και με σκαλιά για να μη εισέρχονται έφιπποι οι μωαμεθανοί σ΄ αυτές;

2.      Εξισλαμίζονταν από το φόβο κατά χιλιάδες στην Ήπειρο και μέχρι σήμερα υπάρχουν Κρυπτοχριστιανοί στην Ασία; (Στις αραβικές χώρες είναι θανάσιμο να κρατάς Κ. Διαθήκη ή να κάνεις δημόσια το σημείον του Σταυρού)

3.      Είχαμε 11 Πατριάρχες νεκρούς, κρεμασμένους ή σφαγμένους, 100 Επισκόπους το ‘ίδιο, 6000 κληρικούς και 2000 Νεομάρτυρες, που μαρτύρησαν φρικτά γιατί δεν αρνήθηκαν την πίστη τους;

4.      Είχαμε τη σφαγή της Χίου; Ξέρει κανένας το δίλημμα που ετέθη στους μελλοθάνατους; Να πατήσουν το Σταυρό στην παραλία!

5.      Γρηγόριος Ε΄, Σεραφείμ Φαναρίου και Νεοχωρίου, Κοσμάς Αιτωλός, και Χρυσόστομος Σμύρνης δεν έχουν τίποτε να μας πούνε;

Δ] ΄Υστερα συνεχίζουν οι ιστοριοπλάνοι και εθνοαποδημητές το μεγάλο κατόρθωμά τους και τη μεγάλη ανακάλυψη δήθεν ότι δεν υπήρξε ποτέ Κρυφό Σχολειό, επίτηδες για να πλήξουν την προσφορά της Εκκλησίας. Τι θα πούμε γι αυτό;

1.      Υπήρξε και κρυφό σχολειό σε περιόδους δύσκολες και κατά τόπους.

2.      Δεν μπορεί να έφτειαξαν από κοινού και σε συνεννόηση οι Έλληνες μια σκευωρία και μια θεωρία για το Κρυφό Σχολειό και αυτό να περάσει σα παράδοση αιώνες τώρα μέσα στην εθνική συνείδηση.

3.      Έχουμε μαρτυρίες καταγεγραμμένες και τοπωνύμια.

4.      Περιηγητές και δημοσιογράφοι σε ανταποκρίσεις τους, οπλαρχηγοί και καπεταναίοι (π.χ. Κολοκοτρώνης) ομολόγησαν τη φοίτησή τους και την ύπαρξη κρυφής και κυνηγημένης παιδείας, όπως και την Κήρυξη της Επανάστασης σε θρησκευτικό χώρο και από τον ιερό κλήρο (Αγία Λαύρα).

5.      Εδώ σήμερα στον 21ο αιώνα μ.Χ. δεν αφήνουν να ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παρά την πίεση που ασκούν στην Τουρκία παγκόσμιοι φορείς, διεθνείς οργανώσεις και μεγάλα κράτη και θα άφηναν τότε να ξυπνήσουν οι ραγιάδες και να υπερτερούν με την παιδεία;

Ε] Φοβερό και το επόμενο κουτσομπολιό τους: Οι κλέφτες και οι αρματωλοί ήταν παλιάνθρωποι, συμφεροντολόγοι και διχογνωμούντες διαρκώς. Μάλιστα, αυτά λένε οι αχάριστοι νεόκοποι ιστορικοί. Οπωσδήποτε κάτι πρέπει να πούμε και σ΄ αυτό.

1.      Τα ελαττώματα της φυλής μας τα ξέρουμε από την αρχαιότητα ακόμη. Όπως και τα προτερήματα. Είμαστε φίλαρχοι, συμφεροντολόγοι, συχνά ανοργάνωτοι, πάντοτε σχεδόν διαφωνούντες και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Κάθε λαός έχει τα υπέρ και τα κατά.

2.      Πλήν όμως δεν μπορούμε ούτε έναν άνθρωπο ούτε ένα λαό να τον απορρίψουμε συνολικά, ούτε βεβαίως να τον αποδεχθούμε και συνολικά. Οι άνθρωποι του 1821 ήταν άνθρωποι ευσεβείς και φιλοπάτριδες γενικά, αλλά ακαλλιέργητοι και απαίδευτοι. Οι διδάσκαλοι του Γένους ομολογούν ότι είχαμε «αγριέψει». Τι περιμένουν λοιπόν οι «σοφοί εν τη πανουργία αυτών»; Σταυροβελονιά και λεπτοκέντημα; Άνθρωποι του βουνού και της αλμύρας ήταν.

3.      Εκείνη όμως την εποχή συνέβη ένα θαύμα, όπως και σε άλλες εποχές επίσης. Το λένε χαρακτηριστικά οι Πρωτοκορυφαίοι του Αγώνα:

·         Κολοκοτρώνης: «Οι Έλληνες είναι ζουρλοί, αλλ΄ έχουν γνωστικό Θεό». «Σαν βροχή έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της Λευτεριάς». «Όταν πιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος». «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω». Αυτή ήταν η γενική αίσθηση.

·         Αυτή η γενική χάρη, ανταμοιβή της αιώνιας υπομονής και προσευχής των Ελλήνων, έφερε τον ιερό ενθουσιασμό και την  για  7 χρόνια ομόνοια και ενότητα. ΄Εφερε την «αλλοίωσιν της δεξιάς του Υψίστου, την ευπρεπεστάτην», ώστε να λέει ο Καραϊσκάκης: «Όποτε θέλω γίνομαι διάολος κι όποτε θέλω γίνομαι άγγελος. Τώρα για την Πατρίδα θα γίνω άγγελος». Και ο Παπαφλέσσας εξομολογείται στον παπα-Γιώργη, στο Μανιάκι, «τρείς φορές ένιωσα καθαρός στη ζωή μου: όταν φόρεσα το ράσο, όταν άρχισε η Επανάσταση και τώρα που πάω να πεθάνω».

4.      Ας αφήσουμε τώρα τον Μακρυγιάννη με τα οράματα και τα θαύματα, τον Μάρκο Μπότσαη και τον Καραϊσκάκη στον Προυσσό, τον Κανάρη στο Ναό μετά το μπουρλότο, τον Σταυρό στα Πλοία του Μιαούλη, τους Μεσολογγίτες και τον Ρωγών Ιωσήφ.

5.      Μερικά πράγματα δεν πρέπει να τα ξεχνάμε ποτέ: το σχοινί του Πατριάρχη, το Σταυρό του Πατροκοσμά, την Ελληνική σημαία, το πρόταγμα στα Συντάγματα της Πατρίδος αφιερωμένο στην Αγ. Τριάδα και το Τάμα του Έθνους.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους καλοπληρωμένους και ξενοπληρωμένους μικροφωνητές του γυαλιού στην γκρίνια και τη μιζέρια τους. Εμείς ας κυττάξουμε μπροστά στην ιστορία μας, που φωτίζει το μέλλον μας…

Τελικά καταντά πολύ ενοχλητικό αυτό το συνεχές «ρέψιμο» των βολεμένων επιστημόνων που εν ονόματι της δημοκρατίας και ελευθερίας, για την οποία πέθαναν οι αγωνιστές του 1821, αυτοί τυμβωρυχούν και ασχημονούν πάνω στα ιερά τους λείψανα. Είναι δε εν πολλοίς και αιρετικό και αντιεκκλησιαστικό φανόμενο, το να καταργούν, στα λόγια βεβαίως, τη δυνατότητα της πίστεως να προσλάβει και να αλλάξει τον άνθρωπο και της Εκκλησίας να κάνει κάτι καλό μέσα στον κόσμο. Είναι πολύ βαρύ να λέγεται συνεχώς ότι όλα τα κακά προήλθαν από την Εκκλησία και όντως είναι ένας αρνητικός και ζημιογόνος παράγοντας μέσα στο λαό. Αυτό είναι και δολιότητα και σκοπιμότητα και ψέμα κολοσσιαίων διαστάσεων.

1821, 1904, 1912, 1940, 1955: τα χρυσά ορόσημα της φυλής μας. Τα θαύματα που έκανε ο Θεός με την Εκκλησία του, τον κλήρο και τον λαό του. Και μη ξεχνάμε τη μάννα των Υψηλάντηδων που τάδωσε όλα για την Ελλάδα, τον Καποδίστρια που τάδωσε όλα για το κράτος μας και τον Παύλο Μελά που τάδωσε όλα για την Μακεδονία μας. και πάνω από όλα τον Γρηγόριο τον Ε΄ που τάδωσε όλα για το λαό μας και την Επανάσταση μαζί βεβαίως με τους διδασκάλους του Γένους που φώτισαν τη νέα γενιά και δόξασαν την Πατρίδα.

Κι αν υπήρξαν κάποιες κηλίδες, είναι γνωστό ότι και ο ήλιος έχει κηλίδες και κανένας δεν είναι αλάθητος.

Πηγή: http://sites.google.com/site/xrestia/anartiseisall/47

Και από: http://aktines.blogspot.com/2011/04/1821_8092.html

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ '' ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ '' ΤΩΝ Η.Π.Α. ΜΕ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ !!!

Οι ΗΠΑ ζητούν να θυσιαστούν τα ελληνικά νησιά στον βωμό του Ερντογάν;

Γρίβας Κώστας -  Στο άρθρο του στο Ποντίκι, ένας από τους πιο αξιόπιστους,

σοβαρούς και ενημερωμένους Έλληνες δημοσιογράφους για θέματα εξωτερικής πολιτικής, ο Δημήτρης Μηλάκας, μεταξύ των άλλων ανατριχιαστικών που αναφέρει, υποστηρίζει –επικαλούμενος διπλωματικές πηγές– ότι οι ΗΠΑ απαιτούν να αποστρατιωτικοποιηθούν μερικώς τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ιδιαίτερα ζητούν την απομάκρυνση «αμερικανικής κατασκευής πυραυλικών συστημάτων», όπως αναφέρει το άρθρο, τα οποία πιθανώς είναι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών M270 MLRS.

Αν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρωτοφανούς εχθρικής πράξης από πλευράς των ΗΠΑ, που ξεπερνά κατά πολύ τη φιλική ουδετερότητα, την οποία παραδοσιακά επιδεικνύουν έναντι της Τουρκίας. Και φυσικά, αν υπάρχουν άνθρωποι σε οποιοδήποτε επίπεδο και θέση του ελληνικού μηχανισμού εξουσίας, πολιτικού και γραφειοκρατικού, που συζητάνε για "μερική αποστρατιωτικοποίηση" ελληνικών νησιών, τότε μιλάμε, καθαρά και ξάστερα, για ενέργεια εθνικής προδοσίας.

Κατ’ αρχάς, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, η λέξη "αποστρατιωτικοποίηση" είναι ένας ευφημισμός για τη λέξη αφοπλισμός. Γιατί περί αυτού μιλάμε. Και δεν υπάρχει μερική αποστρατιωτικοποίηση, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Αν αποδεχθούμε την αποχώρηση κρίσιμης σημασίας οπλικών συστημάτων, όπως είναι οι MLRS από ένα ελληνικό νησί, τότε στερούμε τις δυνατότητες των στρατιωτικών δυνάμεων που βρίσκονται εκεί να αμυνθούν σε περίπτωση επίθεσης. Οι Έλληνες στρατιώτες από υπερασπιστές μετατρέπονται σε ομήρους του αντιπάλου.

Και ας μην πει κανένας ότι μιλάμε για επιθετικά όπλα που μπορούν να ασκήσουν πλήγματα στο εσωτερικό της Τουρκίας και για αυτό να τα αποσύρουμε "για να μην νοιώθουν ανασφάλεια οι Τούρκοι". Οι απόψεις αυτές είναι απλά αχαρακτήριστες. Ουσιαστικά υποστηρίζουν ότι η Τουρκία μπορεί να ασκεί προβολή ισχύος στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν δικαιούται να έχει αντίστοιχες ικανότητες.

Τα ελληνικά νησιά παραδίδονται με "μερική αποστρατιωτικοποίηση"

Επιπροσθέτως, ο διαχωρισμός των μαχητικών ικανοτήτων σε "επιθετικές" και "αμυντικές" είναι μια αυθαίρετη νοητική κατασκευή και δεν έχει απολύτως κανένα νόημα στον πραγματικό κόσμο. Πολύ απλουστευτικά, αν υποθέσουμε ότι αν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που σταθμεύουν σε κάποιο ελληνικό νησί ναι μεν έχουν κάποιες ικανότητες να αντιτάξουν τοπική άμυνα σε περίπτωση εισβολής, αλλά καμιά ικανότητα να προσβάλουν στόχους σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι Τούρκοι μπορούν ανενόχλητοι να επικεντρώσουν την επιθετική τους προσπάθεια σε όποιο ελληνικό νησί επιθυμούν και  να καταστείλουν την άμυνα του δια των αριθμών όσο σθεναρή και αν είναι αυτή.

Με άλλα λόγια, το Αιγαίο μπορείς να το υπερασπιστείς μόνο ως ολότητα και όχι ως ξεκομμένα νησιά, απομονωμένα μεταξύ τους. Και γι' αυτό χρειάζεσαι όπλα που μπορούν να ασκήσουν προβολή ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις, δηλαδή "επιθετικά" όπλα. Και φυσικά, οι ικανότητες προβολής ισχύος στην απέναντι ακτή και η λειτουργία ολόκληρης της γραμμής των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων ως ενιαίου χώρου μάχης, είναι θεμελιώδες στοιχείο για την ελληνική αποτροπή στο θέμα του Καστελλόριζου.

Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή στερούμεθα "επιθετικών" ικανοτήτων, είναι σαν να δίνουμε το πράσινο φως στην Τουρκία να προβεί σε ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο με τους όρους της στο Καστελλόριζο και να μας επιβάλει εν συνεχεία τις θέσεις της, αφού δεν θα μπορούμε να αντιδράσουμε σε άλλο σημείο των ελληνοτουρκικών συνόρων.

Με άλλα λόγια, η συζήτηση περί "μερικής αποστρατιωτικοποίησης" ουσιαστικά αποσκοπεί στην καταστροφή των ικανοτήτων άμυνας των ελληνικών νησιών έναντι της τουρκικής πολεμικής μηχανής εν συνόλω. Δηλαδή, στη μετατροπή τους σε ομήρους της Τουρκίας και εν τέλει στην καθυπόταξη της Ελλάδας. Και σε αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατούν οι ΗΠΑ, αν πράγματι ισχύουν όσα υποστηρίζει στο άρθρο του ο κ. Μηλάκας

Οι ΗΠΑ μετατρέπονται σε εχθρό της Ελλάδας 

Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ενώπιον μας το αμείλικτο ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον να μετατρέπεται σε σύντροφο εν όπλοις με την Άγκυρα και να τη βοηθάει εμπράκτως στην προσπάθειά της να ακρωτηριάσει την Ελλάδα. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, οι συνέπειες στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι αναπόφευκτο πως θα είναι δραματικές και μάλλον μη αναστρέψιμες. Ωστόσο, θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει μέσα στις επόμενες ημέρες.

Όπως επίσης αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί και γραφειοκράτες του υπουργείου Εξωτερικών που ζήλεψαν τη μοίρα του Τσολάκογλου και είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν παρόμοιες αξιώσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, επειδή οι σχετικές πληροφορίες ολοένα και πληθαίνουν και προέρχονται και από χείλη που δεν μπορείς να αγνοήσεις, περιμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Αν όντως δεχόμαστε τέτοιες πιέσεις από τους υπερατλαντικούς "συμμάχους" τότε πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους στον ελληνικό λαό και να ζητήσει την στήριξή του σε μια πολιτική εθνικής αντίστασης. Και είμαι σίγουρος ότι θα την έχει.

https://slpress.gr/ethnika/oi-ipa-zitoyn-na-thysiastoyn-ta-ellinika-nisia-ston-vomo-toy-erntogan/

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΗΜΙΩΝ ... ΠΑΘΟΛΟΓΙΕΣ , ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ , ΚΑΙ Η ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ !!!

Η δεκαετία του 1990 ήταν πολύπλευρα κομβική. Αντί εφαρμογής των προνοιών του διεθνούς δικαίου για την επικράτειά μας που θα δημιουργούσε αφετηρία ανοδικής τροχιάς ως ένα στρατηγικά αξιόπιστο κράτος λειτουργήσαμε κατευναστικά κατά των αναθεωρητικών απειλών. Ταυτόχρονα, δεχθήκαμε παθητικά –κάτι που ισχύει μέχρι και τις μέρες μας– το ακραία παράνομο casus belli η ακύρωση του οποίου λογικά θα έπρεπε να είναι προϋπόθεση οποιασδήποτε συνομιλίας με την Άγκυρα.

Ταυτόχρονα, πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα μετά δεν εφαρμόσαμε όπως έκαναν όλα τα κράτη τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου για την Αιγιαλίτιδα ζώνη που αποτελεί μονομερές κυριαρχικό δικαίωμα. Οι περί άσπρου-μαύρου φλυαρίες δεν είναι σοβαρές θέσεις. Ένας κράτος εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο και εάν απειλείται να μην το κάνει διασφαλίζει επαρκή αποτρεπτική ισχύ για να εκπληρώσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του. Ταυτόχρονα, ανατρέχοντας στα πεπραγμένα των τριών τελευταίων δεκαετιών είναι ολοφάνερο ότι δεν προηγήθηκαν συναλλαγές με τις ηγεμονικές δυνάμεις για άρση αμφιβολιών και αμφιταλαντεύσεων. Ο κατευνασμός της Τουρκίας και οι φλούδες ελπίδες «εξευρωπαϊσμού της» αναμενόμενα είχε ως αποτέλεσμα όλοι να θεωρούν τα ελληνικά συμφέροντα αναλώσιμα.

Θα μπορούσε να προστεθεί ότι οι μεγάλες δαπάνες για την άμυνα δεν οδήγησαν σε πλήρη αξιοποίηση της αποτρεπτικής ισχύος για να εκπληρωθούν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου και για να σταματήσει η τουρκική επιθετικότητα. Ακόμη, οι κρίσεις με την Τουρκία με κύρια την κρίση των Ιμίων έκανε σαφές ότι οι σχέσεις της στρατιωτικής ηγεσίας –η οποία μετά την πτώση της χούντας εμφορείται από δημοκρατικές πεποιθήσεις– είναι προβληματικές. Πολλές έγκυρες αναλύσεις της κρίσης κατέστησαν σαφές ότι η τότε πολιτική ηγεσία λειτούργησε με παρωχημένους όρους που δεν ισχύουν σε κανένα κράτος και που καταμαρτυρούν τόσο έλλειμμα στρατηγικής γνώσης όσο και έλλειμμα της λεπτής σχέσης αποτρεπτικής προετοιμασίας, διαχείρισης κρίσεων και πολιτικής.

Εάν σταθούμε στην ιστορικής πλέον σημασίας κρίση των Ιμίων δεν ξέσπασε ξαφνικά. Όταν ήδη από το 1994-95 το δίκαιο της θάλασσας επικυρώθηκε από τον αναγκαίο αριθμό κρατών η Ελλάδα μπορούσε να εφαρμόσει δεόντως τις πρόνοιες και τις διατάξεις που αφορούν τα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Όχι μόνο δεν πήρε μια τέτοια απόφαση και όχι μόνο δεν προχώρησε σε συναλλαγές με τις δυτικές δυνάμεις και την Ρωσία, αλλά επιπλέον το παράνομο εάν όχι και θρασύδειλο casus belli της Τσιλέρ καθήλωσε την Ελληνική πολιτική εξουσία μέχρι και σήμερα. Οι στάσεις των μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα των ΗΠΑ ήταν και συνεχίζουν να είναι κρίσιμες. Η Ελλάδα πριν το 1996 αλλά και σήμερα θα μπορούσε να κάνει διπλωματικούς χειρισμούς και συναλλαγές συμφερόντων. Όπως γνωρίζουμε σήμερα, η τότε ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων πληροφόρησε το υπουργείο Εξωτερικών για τις θέσεις των Αμερικανών τα εξής:


«Οι Αμερικανοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων θα επηρεάσει αρνητικά τις αμερικανικές ναυτικές επιχειρήσεις, διότι η Ελλάδα αρνείται να δεχθεί όλα τα σχηματιζόμενα στενά ως υπαγόμενα στο καθεστώς Free Transit Passage και θα διατηρηθεί σε ισχύ το καθεστώς της αβλαβούς διελεύσεως. Τι θα σημαίνει αυτό για τους Αμερικανούς; Πρώτον, τα αμερικανικά υποβρύχια θα πλέουν εν επιφάνεια στα στενά που δεν χαρακτηρίζονται ως διεθνή. Δεύτερον, στα αμερικανικά αεροσκάφη θα απαγορεύεται υπερπτήση πάνω από τα στενά αυτά και έτσι θα υποχρεώνονται να ζητούν τη συγκατάθεση της Αθήνας… έλαβα γνώση αμερικανικών οδηγιών προς τα υποβρύχιά τους, με τις οποίες προσδιόριζαν συγκεκριμένα πέντε στενά στο Αιγαίο ως “στενά ελεύθερης διέλευσης”».

Όπως λοιπόν μας πληροφορεί η τότε στρατιωτική ηγεσία το Γενικό Επιτελείο εισηγήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών να εξετάσει την περίπτωση η Ελλάδα να κηρύξει τα πέντε στενά ως “διεθνή στενά” με το διπλό επιχείρημα ότι ήταν σύμφωνο με την ελληνική επιφύλαξη στη Σύμβαση του 1982 και δεν δημιουργούσε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ (εν τέλει και με την Ρωσία). Το υπουργείο Εξωτερικών διαφώνησε για τους δικούς του λόγους.

Της κρίσης των Ιμίων προηγήθηκαν και άλλα επεισόδια που είχαν προαναγγείλει τα επιθετικά σχέδια της Τουρκίας με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων. Εν τούτοις, η πολιτική ηγεσία δεν πήρε την πρωτοβουλία για δημιουργία προϋποθέσεων πολιτικής συναίνεσης αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας με όρους πλήρους εφαρμογής του διεθνούς δικαίου πρωταρχικά με την Αιγιαλίτιδα ζώνη. Η κρίση επίσης καταμαρτύρησε ότι δεν υπήρξαν πολιτικές εντολές για επιτελικά σχέδια ελέγχου της κλιμάκωσης μιας πιθανής κρίσης και αναίρεσης τυχόν τετελεσμένων και ασφαλώς όπως ισχύει σε κάθε τέτοια περίπτωση εάν η Τουρκία επέμενε ολικής επικράτησης. Σήμερα βέβαια γνωρίζουμε ότι οι Τούρκοι δεν θα κλιμάκωναν μέχρι το τέλος αφενός επειδή οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αναπτύχθηκαν με τρόπο που έδιναν στην Ελλάδα πλεονέκτημα και αφετέρου επειδή δεν ένοιωθαν ασφαλείς ως προς αυτό. Αυτά είναι παθήματα που πρέπει να γίνονται μαθήματα, με την έννοια ότι απαιτείται ανά πάσα στιγμή να υπάρχει βέλτιστη χρήση των μέσων για μέγιστη αποτρεπτική ισχύ πάντα συναρτημένη με αμετάθετη απόφαση εφαρμογής των προνοιών του διεθνούς δικαίου.

Όταν άρχισε η κρίση το 1996, η πολιτική ηγεσία κρατούσε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων σε απόσταση από συσκέψεις, ενώ προχώρησε με καταιγιστικούς ρυθμούς στην λήψη κατευναστικών στάσεων και αποφάσεων. Μάλιστα, για να δοθεί η εντύπωση πως “δεν τρέχει τίποτα” υπουργοί με κύρια αρμοδιότητα έτρεχαν στις τηλεοράσεις, ενώ ο πρωθυπουργός κάλεσε τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στο γραφείο του για να μην προκαλέσει υποψίες για δικά μας σχέδια αντίδρασης. Την ίδια στιγμή, μέλη της κυβέρνησης που βρίσκονταν σε διαφορετικά μέρη μιλούσαν με Αμερικανούς την στιγμή που οι τελευταίοι βρίσκονταν στην ίδια δική τους αίθουσα κρίσεων. Αυτά πρέπει να ειπωθεί με έμφαση, με κριτήριο στοιχειωδών γνώσεων στρατηγικής είναι ισχυρά μηνύματα πολιτικής και αποτρεπτικής αναξιοπιστίας. Έτσι, αντί η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της, μαζί με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων να βρίσκονται στην αίθουσα επιχειρήσεων του υπουργείου Άμυνας για να τα ακούν όλα, να ενημερώνονται με πληροφορίες των υπηρεσιών μας, να ανταλλάσσουν απόψεις για την βέλτιστη στάση και από κοινού να υιοθετούν την βέλτιστη απόφαση, το κράτος λειτούργησε, κυριολεκτικά, ως σκορποχώρι.

Είναι χρήσιμο να τονιστεί και να υπογραμμιστεί ότι μετά την Χούντα οι αξιωματικοί των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι δημοκρατικά εμποτισμένοι Γι’ αυτό τηρώντας την κλασική ρήση ότι «ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», η λογική του πολέμου υποτάσσεται στην λογική ορθολογιστικών πολιτικών λογικών, δεν αποφάσισαν μόνοι τους πόλεμο. Η αποδέσμευση των κανόνων εμπλοκής στα Ίμια, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από ορισμένους, έπρεπε να γίνει από την πολιτική ηγεσία και η τότε στρατιωτική ηγεσία λειτούργησε στο πλαίσιο ενός τέτοιου στοιχειώδους πολιτικού και στρατιωτικού ορθολογισμού. Μεταγενέστερες τοποθετήσεις του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ όσον αφορά τις σχέσεις πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας και πολέμου-πολιτικής είναι παραδειγματικές, εξ ου και τις σχολιάσαμε δεόντως.

Πριν την κρίση του 1996, κατά την διάρκεια της κρίσης αλλά και μετά την κρίση η Ελλάδα παράλειψε να πληροφορήσει τα άλλα κράτη και ιδιαίτερα τους συμμάχους της ότι είναι απόλυτα τεκμηριωμένο το γεγονός ότι οι νήσοι των Ιμίων ανήκουν στην ελληνική επικράτεια.

Υπενθυμίζεται ότι ακόμη και η Ιταλία έκανε μια τέτοια παρέμβαση προς τους Αμερικανούς λέγοντας στον πρέσβη στην Ρώμη ότι: «η θέση της Ιταλίας ήταν ότι τα Ίμια είχαν εκχωρηθεί από τη Ρώμη στην Αθήνα και η Ελλάδα έχει δίκιο». Όμως, φαίνεται ότι τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι καθηλωμένη ενώ απουσιάζουν άρτια κρατικά επιτελεία. Η πολιτική συναίνεση είναι ελλειμματική ή προσχηματική, οι πλείστοι συνεχίζουν να εμφορούνται από παρωχημένες αντιλήψεις, κυρίως συγχέοντας το φαινόμενο του πολέμου με την αποτρεπτική στρατηγική μη κατανοώντας ότι η πολεμική εμπλοκή ή ένας γενικευμένος πόλεμος αποτελεί αποτυχία της αποτρεπτικής στρατηγικής. Έτσι, οδηγούνται σε λογικές κατευνασμού τις οποίες με τον ένα ή άλλο τρόπο προτάσσουν θεωρώντας, λανθασμένα, ότι η αποτρεπτική προετοιμασία είναι πολεμοχαρής στάση ενώ ισχύει το αντίθετο.

Ενδεικτικό πάντως είναι ότι η πολιτική συναίνεση τον τελευταίο καιρό δεν αφορά την πλήρη και άμεση μεθόδευση πλήρους εφαρμογής των προνοιών του διεθνούς δικαίου αλλά την μερική μόνο εφαρμογή στο Ιόνιο, κάτι το οποίο και πάλι αποτελεί ισχυρό μήνυμα κατευνασμού και αναξιοπιστίας. Κάθε συνομιλία και επαφή με τρίτους και με την Τουρκία επηρεάζεται από αυτό το γεγονός. Ουσιαστικά βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Όσον αφορά τη “Χάγη”, η Ελλάδα αυτοκτονεί κυριαρχικά και στρατηγικά αν δεν επιμένει ακλόνητα στο μόνο ζήτημα που υπάρχει –εάν διαφωνεί η Τουρκία–, δηλαδή την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στην βάση της μέσης γραμμής σύμφωνα με τις πρόνοιες του δικαίου της θάλασσας και χωρίς να αμφισβητείται η πλήρης επήρεια των Ελληνικών νησιών.

Κατευνασμός στο Αιγαίο και στην Κύπρο οδηγεί σε διελκυστίνδα συζητήσεων για το πώς η νεοοθωμανική Τουρκία θα κυριαρχήσει στρατηγικά και από κάθε άλλη άποψη επί της Ελλάδας και της Κύπρου.

Δρ. Παναγιώτης Ήφαιστος
Ομ. Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Παν/μιο Πειραιώς, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών

HuffingtonPost