ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ !!! Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ !!!

 Ενιαίο ψηφιακό νόμισμα για τον καλύτερο έλεγχο των κρατών-εθνών. Η υπέρτατη δικτατορία βαπτίζεται ως σωτήρας των πολιτών

 «Ψηφιακό Ευρώ»: Γιατί η ΕΚΤ βιάζεται να βγάλει το δικό της… «bitcoin»

Γιατί το Ψηφιακό Ευρώ ανέβηκε ξαφνικά στην ατζέντα της ΕΚΤ - κι όχι μόνον; Ίσως γιατί με τη χρήση των χαρτονομισμάτων να υποχωρεί και με τα επιτόκια να έχουν πέσει κάτω από το μηδέν μαζί με την ανάπτυξη, το ψηφιακό νόμισμα θα μπορούσε να πετύχει την πολυπόθητη νομισματική τόνωση, απευθείας στην τσέπη των Ευρωπαίων

Μπορεί το Ψηφιακό Ευρώ να αποτελέσει το επόμενο εργαλείο νομισματικής τόνωσης, «κοπής χρήματος»;

…Σε μια εποχή που τα επιτόκια έχουν μηδενιστεί και άρα είναι πλέον άσφαιρα όπλα στα χέρια των κεντρικών τραπεζών ως μοχλοί επιρροής της οικονομίας, μπορεί ένα ψηφιακό νόμισμα με τη σφραγίδα τις ΕΚΤ και την τεχνολογία blockchain του bitcoin να κάνει τη διαφορά;

…Τι θα σημάνει για τις εμπορικές τράπεζες και τις καταθέσεις αν οι συναλλαγές – μικρές και μεγάλες – αρχίσουν να μην περνούν μέσα από το τραπεζικό σύστημα και αρχίσουν να γίνονται αξιόπιστα, χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος;

…Πόσο έτοιμοι είναι οι πολίτες να δεχθούν να έχουν ηλεκτρονικό πορτοφόλι; Τι θα τους άρεσε και τί θα τους δυσαρεστούσε; Και μήπως θα ήταν πιο πρόθυμοι αν αυτό το «πορτοφόλι» τους προσφέρονταν με κάποιο… περιεχόμενο;

Αυτά και άλλα ερωτήματα που θα καθορίσουν το μέλλον των συναλλαγών και τη μορφή του χρήματος εξετάζουν αυτόν τον καιρό οι επιτελείς κεντρικών τραπεζών σε όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

Το θέμα γίνεται ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς η σταδιακή εισαγωγή ενός ψηφιακού νομίσματος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως απευθείας τόνωση της οικονομίας με τη μεταφορά κάποιων ποσών απευθείας σε πολίτες και επιχειρήσεις.

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ εξετάζει καιρό τώρα να «μπολιάσει» το εθνικό σύστημα των εμβασμάτων με την τεχνολογία blockchain,  αναβαθμίζοντάς το έτσι σε «ψηφιακό νόμισμα». Ο επικεφαλής της Fed ερωτηθείς αναγνώρισε ότι το θέμα μελετάται. «Θέλουμε να το κάνουμε σωστά, όχι πρώτοι», είπε.

Η Κίνα έχει ήδη ξεκινήσει ένα πιλοτικό πρόγραμμα ηλεκτρονικών πληρωμών που βασίζεται στην ίδια τεχνολογία σε μερικές μεγάλες πόλεις.

Το μομέντουμ ενισχύεται και στη Φρανκφούρτη. Πέρα από τις αναφορές της επικεφαλής Κριστίν Λαγκάρντ, πολλά στελέχη που πέρασαν από την ΕΚΤ, όπως ο Μπενουά Κερέ, μιλούν όλο και περισσότερο τελευταία για το ψηφιακό ευρώ.

Όμως τι είναι το ψηφιακό νόμισμα για το οποίο μιλούν όλοι;

Γιατί θέλουν οι κεντρικές τράπεζες να εισάγουν ένα ψηφιακό νόμισμα;

Καθώς η πανδημία του Covid-19 έχει μειώσει τη φυσική ανταλαγή χαρτονομισμάτων, οι εναλλακτικοί τρόποι πληρωμών όπως το Bitcoin κερδίζουν έδαφος. Οι κεντρικές τράπεζες, το παραδοσιακό μονοπώλιο του χρήματος, δε θέλουν να μείνουν απ’ έξω. Αναζητούν λοιπόν έναν τρόπο να περάσουν τα δικά τους νομίσματα στη νέα εποχή για να διατηρήσουν τη δεσπόζουσα θέση τους στις συναλλαγές μεταξύ των ανθρώπων. Επιπλέον αν οι άνθρωποι κάνουν όλο και λιγότερες συναλλαγές με τα παραδοσιακά νομίσματα, τότε η δυνατότητα των κεντρικών τραπεζών να επηρρεάζουν τη νομισματική πολιτική θα περιοριστεί, αυξάνοντας τον κίνδυνο αλλεπάλληλων κρίσεων εμπιστοσύνης – άρα και οικονομικών κρίσεων στην πραγματική οικονομία.

Τι ζηλεύουν από το bitcoin, αφού δεν έχει καταφέρει να διαδοθεί ακόμα ευρέως;

Η χρήση του bitcoin είναι ακόμα περιορισμένη, καθώς η τιμή του παρουσιάζει μεγάλες αυξομειώσεις. Η χαρακτηριστική ιστορία «κάποιος αγόρασε πίτσα με bitcoin πρόπερσι αλλά αν την είχε αγοράσει με ευρώ/δολάρια και κράταγε τα bitcoin σήμερα θα αγόραζε διαμέρισμα» κάνει πολλούς διστακτικούς να το χρησιμοποιήσουν στις καθημερινές τους συναλλαγές. Η τιμή του μόνο τον τελευταίο χρόνο κυμάνθηκε από λιγότερα από 5.000 δολάρια σε περισσότερα από 13.000 σήμερα. Επιπλέον, το γεγονός ότι το σύστημα των κρυπτονομισμάτων είναι ανώνυμο χωρίς κεντρικό έλεγχο κάνει αρκετούς επιφυλακτικούς. Η υπογραφή μιας αξιόπιστης κεντρικής τράπεζας σε ένα ψηφιακό ευρώ, θα διατηρούσε την αξία του προβλέψιμα σταθερή: έτσι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε συναλλαγές με το πλεονέκτημα της ταχύτητας και της έλλειψης μεσαζόντων.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα ενός ψηφιακού νομίσματος;

Θεωρητικά, και με βάση κάποιες από τις προτάσεις που κυκλοφορούν, μια κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να πιστώσει απευθείας τα ψηφιακά πορτοφόλια των πολιτών, χωρίς μεσάζοντες τις τράπεζες. Αυτό θα επέτρεπε την απευθείας και άμεση μεταβίβαση βοηθημάτων όπως αυτά που έχουν διανείμει αρκετές κυβερνήσεις λόγω κορωνοϊού χωρίς γραφειοκρατία  – χωρίς καν την προϋπόθεση να έχουν οι δικαιούχοι τον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό.

Επιπλέον, καθώς η τεχνολογία blockchain των ψηφιακών νομισμάτων καταγράφει κάθε συναλλαγή στην οποία έχουν εμπλακεί, οι κεντρικές τράπεζες θα είχαν αυτόματα μια καλύτερη εικόνα της νομισματικής κυκλοφορίας και της δυναμικής της οικονομίας. Η καταγραφή των συναλλαγών θα αποκάλυπτε και τις παράνομες ενέργειες. Τέλος μια νομισματική αρχή θα μπορούσε να αλλάξει απευθείας το επιτόκιο σε όλες τις καταθέσεις αντί να υπάρχει μια σκυταλοδρομία αλλαγών…

Ωστόσο κάποια από αυτά τα πλεονεκτήματα – η καταγραφή των συναλλαγών, η δυνατότητα αυτόματης αλλαγής του επιτοκίου, ή ακόμα και η έλλειψη μεσαζόντων στις συναλλαγές αποτελούν δυνητικούς κινδύνους.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι από την εισαγωγή ενός ψηφιακού νομίσματος;

Αν υποθέσουμε ότι ξαφνικά οι συναλλαγές γίνονται χωρίς μεσάζοντες και ο μόνος εμπλεκόμενος στις συναλλαγές είναι μια κεντρική τράπεζα, τότε όλες οι εμπορικές τράπεζες θα έχαναν αυτόματα όλες τις καταθέσεις τους. Η σταδιακή εισαγωγή των ψηφιακών νομισμάτων από τις κεντρικές τράπεζες λοιπόν είναι μονόδρομος.

Αν υποθέσουμε ότι η τράπεζα μπορεί να αλλάζει από μόνη της το επιτόκιο στις ψηφιακές καταθέσεις, τότε πού πάει η προσωπική ελευθερία στις αποφάσεις για τις αποταμιεύσεις; Και τί γίνεται με την προσωπική ελευθερία για μια δαπάνη που για προσωπικούς του λόγους ένας πολίτης δεν θέλει να αποκαλυψθεί;

Τα ρίσκα είναι σημαντικά, αλλά η κατεύθυνση προς ένα ψηφιακό νόμισμα φαίνεται να είναι μονόδρομος. Το ερώτημα είναι αν αυτός ο δρόμος είναι ταχύς ή μονοπάτι που θα διευρύνεται σιγά–σιγά.

https://www.newmoney.gr/roh/palmos-oikonomias/europi/psifiako-evro-giati-i-ekt-viazete-na-vgali-to-diko-tis-bitcoin/

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ : ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ !!! ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ !!!

 

Γράφει ο Ιωάννης Παπακωνσταντίνου

Σύμφωνα με τόν Καποδίστρια, οι Έλληνες θα κατόρθωναν να απελευθερωθούν από τόν Οθωμανικό ζυγό και παράλληλα να προασπίσουν τήν απελευθερωθείσα Ελληνική Επικράτεια, μόνον “διὰ τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων” και όχι διά “διαπραγματεύσεων” ή διά διπλωματίας κατευνασμού τών Τούρκων.

Αυτήν τήν πάγια άποψή του, ο Καποδίστριας τήν διετύπωσε ρητώς ενώπιον τού Τσάρου Αλεξάνδρου Α΄ τόν Αύγουστο 1821 (προφορικά) και μετέπειτα ενώπιον τού Τσάρου Νικολάου Α΄ τόν Δεκέμβριο 1826 (γραπτά), προετοιμάζοντας τό διπλωματικό έδαφος για τίς πολλαπλές πολεμικές επεμβάσεις τών Μεγάλων Δυνάμεων τό 1827-1829 υπέρ τών Ελλήνων στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας. Ενδεικτικά, στο από 12 Δεκεμβρίου 1826 ιστορικό υπόμνημα-παρέμβασή του προς τόν Τσάρο Νικόλαο Α΄, ο Καποδίστριας εισηγείτο μεταξύ άλλων τά εξής:1 

“Tὸ νὰ ἐλπίζωμεν ὅτι δυνάμεθα νὰ παρωθήσωμεν διὰ διαπραγματεύσεων τοὺς Τούρκους νὰ συμπεριφέρονται κατὰ ἕναν ἀνθρώπινο καὶ λογικὸ τρόπο, σημαίνει ὅτι περιφρονοῦμεν τὴν ἐμπειρίαν αἰώνων καὶ ὰγνοοῦμεν τὴν δικήν μας ἐμπειρίαν. Ἐπομένως μόνον διὰ τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων θὰ δυνηθῶμεν, ἐὰν ὑφίστανται ἀκόμη περιθώρια χρόνου, νὰ φέρωμεν τὴν ειρήνην εἰς τὴν Ἀνατολικήν Μεσόγειον καὶ τὴν Δυτικὴν Ασίαν [Λεβάντες] χωρὶς νὰ παρακινδυνεύσωμεν τὴν γενικὴν συμμαχίαν [τῶν Μεγάλων Δυνάμεων].”

(To hope that by negotiation we can bring the Turks to behave to Christians in a humane and reasonable fashion means that we disdain the experience of the ages and ignore our own experience. Therefore only by force of arms can we, if there is still time, bring peace to the Levant without endangering the general alliance.)

Ο Καποδίστριας προέβλεψε τότε (ορθώς) ότι η Ρωσία θα εξηναγκάζετο σύντομα να προστατέψει ενόπλως τούς Χριστιανούς ραγιάδες τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από “τὴν αἱμοσταγῆ παραφροσύνην” και “τὴν ἀδαῆ σκληρότητα τῶν Τούρκων” (“the bloodthirsty madness” and “the ignorant, blind cruelty of the Turks”),2  διότι η εγειρομένη Ελλάς είχε εμπλακεί σε έναν πόλεμο ολικού αφανισμού, όπου στους εμπόλεμους Έλληνες είχαν απομείνει πλέον δύο μόνον επιλογές: «νὰ νικήσουν ή νὰ ἀποθάνουν».3

Πέντε χρόνια πριν, ο Καποδίστριας είχε ρητώς διατυπώσει αυτήν τήν άποψή του και στην από 17 Ιουλίου 1821 διαγγελματική του εγκύκλιο προς τούς πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες τών Ελλήνων, δια τής οποίας τούς καλούσε να αγωνισθούν μέχρις εσχάτων, ήτοι επί λέξει ότι «πρέπει νὰ νικήσωμεν ή νὰ ἀποθάνωμεν», διότι σύμφωνα με τόν Καποδίστρια η Ελλάδα θα μπορούσε να απελευθερώσει και διατηρήσει κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους μόνον διά «τῆς υλικῆς δυνάμεως ἢ τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων» και όχι διά «ἠθικῆς δυνάμεως» («καὶ ἀκόμη λιγότερον ἠθικῆς δυνάμεως ξένης»), ήτοι όχι διά διπλωματικής διαμεσολαβήσεως τών Μεγάλων Δυνάμεων μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων κατ' επίκληση ανθρωπιστικών αρχών ή ηθικών αξιών χωρίς παράλληλο πολεμικό «καταναγκασμό» (compulsion) τών Τούρκων.4

Η απόλυτη απαξία τού Καποδίστρια για τό (ανύπαρκτο) πολιτισμικό ήθος και τήν βαρβαρότητα τών Τούρκων εδράζετο στη βαθιά γνώση που είχε ο Καποδίστριας για τίς γενοκτονιακές «επιδόσεις» τών Οθωμανών κατά τών Ελλήνων5 και άλλων λαών (όπως π.χ. κατά τών Αρμενίων τό 1720).6  Αυτή η επίγνωση τού Καποδίστρια περί τής γενοκτονιακής προδιάθεσης τών Οθωμανών, ήτοι περί τής διαχρονικής ερωτοτροπίας τους με τήν ανθρωπιστικώς διεστραμμένη ιδέα τού “παντελοῦς ἀφανισμοῦ” υποδούλων εθνοτήτων σε περίπτωση που εξεγείροντο και έθεταν σε κίνδυνο τήν εδαφική ακεραιότητα τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Καποδίστριας τήν επεσήμανε ρητώς στο Ρωσικό τελεσίγραφο πολέμου κατά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τό 1821, τό οποίο συνέταξε ο ίδιος στις 16 Ιουνίου 1821, μεταξύ άλλων ως εξής:7

 “Ὅ,τι πρὸ παντὸς ἄλλου ἐφοβεῖτο ὁ αὐτοκράτωρ ἦτο μήπως ἡ Πύλη, ἐνισχύουσα διὰ τῆς διαγωγῆς της τὸ ἐπιχείρημα τῶν προταιτίων τῆς ἐπαναστάσεως, ἐνομιμοποίει τὴν ἐξ ανάγκης ἔνοπλον ἀντίστασιν εἰς ἀποτροπὴν τοῦ παντελοῦς ἀφανισμοῦ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τῆς θρησκείας, ἣν πρεσβεύει. Οἱ φόβοι τοῦ αὐτοκράτορος ἐπραγματοποιήθησαν. [...]

      Κίνδυνοι ὄχι ὀλιγώτερον δεινοὶ ἠπείλησαν ἄλλοτε τὴν Πύλην, καθ’ οὓς μάλιστα καιροὺς ἐξωτερικοί πόλεμοι ἀπεκαθίστων δεινοτέραν τὴν θέσιν της· καὶ ὅμως οὐδέποτε ἐν τῇ ὀθωμανικῇ αὐτοκρατορίᾳ γενικὴ προγραφὴ ἔπεσεν ἐπὶ ὁλόκληρον ἔθνος, οὔτε τόσον ἀναισχύντως ἐξυβρίσθη ἡ χριστιανικὴ θρησκεία. [...]

     Βέβαιον κατὰ δυστυχίαν εἶναι, ὅτι ἡ Πύλη δὲν καταδιώκει μόνον τοὺς ταραχοποιοὺς καὶ τοὺς ὀπαδοὺς των, ἀλλὰ ὅλον τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, ὡς καὶ αὐτὰς τὰς πηγὰς τῆς ὑπάρξεώς του καὶ τῆς ἐκ νέου παραγωγῆς του καὶ ἀναγκάζει τὴν χριστιανωσύνην νὰ ἐκλέξῃ ἓν ἐκ τῶν δύο: ἢ νὰ μὴ μένῃ ἀκίνητος θεατὴς τῆς ἐξολοθρεύσεως χριστιανικοῦ λαοῦ, ἢ νὰ ἀνέχεται κατάστασιν πραγμάτων τείνουσαν εἰς διατάραξιν τῆς εἰρήνης, ἢν ἠγόρασε διὰ τόσων θυσιῶν. [...]

     ῾Η τουρκικὴ κυβέρνησις [...] νὰ εἰδοποιηθῇ ἀπὸ τοῦ νῦν ὅτι καθίσταται φανερᾷ πολέμιος πρὸς ὅλον τὸν χριστιανικὸν κόσμον, ὅτι νομιμοποιεῖ τὴν ἰδίαν ὑπεράσπισιν τῶν Ἑλλήνων πολεμούντων εἰς αποφυγὴν τῆς ἀφεύκτου φθορᾶς των.”

Είναι αξιοσημείωτο, ότι τό 1821, διά τού εν λόγω τελεσιγράφου, οι εξεγερθέντες ραγιάδες ανεγνωρίσθησαν για πρώτη φορά ως εμπόλεμο έθνος, και μάλιστα ως έθνος υπό γενοκτονιακό διωγμό—επομένως έθνος που δεν είχε άλλη επιλογή παρά να προσβλέπει μόνον στη στρατιωτική βία για τήν απελευθέρωσή του και για τήν συνακόλουθη φυσική του επιβίωση.

Εν όψει εκείνου τού ερεβώδους φάσματος γενοκτονιακού αφανισμού τών Ελλήνων, ο Καποδίστριας προέβλεψε ορθώς ότι θα αποτύγχαναν (όπως και απέτυχαν τό 1821-1827) «αἱ ἀποκαλούμεναι είρηνικαὶ καὶ συλλογικαὶ διαπραγματεύσεις  τῶν Μεγάλων Δυνάμεων μὲ τὴν Πύλην» (the so-called peaceful and collective negotiations of the Powers with the Porte)8 προς επίλυση τού Ελληνικού Ζητήματος.  Αντ΄ αυτών, ο Καποδίστριας προέβαλε ευλόγως και μετ' επιτάσεως ενώπιον τών ευρωπαϊκών ανακτοβουλίων «τὴν ἀπόλυτoν ἀνάγκην τερματισμοῦ τῶν διαπραγματεύσεων καὶ ἀνάληψης [πολεμικής] δράσεως» (the absolute necessity of ending the negotiations and of taking action)9 κατά τών Τούρκων.

Ναυμαχία του Ναυαρίνου 

Αμέσως, εντός διμήνου, μετά τήν αποστολή τού υπομνήματός του προς τόν Τσάρο Νικόλαο Α΄, ο Καποδίστριας άρχισε τήν επί 6μηνο επική και συνάμα λυσιτελή εθνοαπελευθερωτική του περιοδεία απ' άκρου εις άκρον στην Ευρώπη τό 1827, προκειμένου να πείσει τά ανακτοβούλια τών Μεγάλων Δυνάμεων για τήν επιτακτική ανάγκη μιας κοινής πολεμικής τους επέμβασης στον Αγώνα τής Παλιγγενεσίας ως σύμμαχοι τών προμαχούντων Ελλήνων—που τότε εμάχοντο απεγνωσμένα μόνοι κατά στόλων και στρατευμάτων από τρεις ηπείρους (Ασία, Αφρική, Ευρώπη)—με αποτέλεσμα τήν Ναυμαχία τού Ναυαρίνου (1827) και τόν Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο υπέρ τών Ελλήνων (1828-1829), όπως επίσης και τήν συμμαχική επέμβαση Γαλλικών στρατευμάτων στην Πελοπόννησο (1828). Όταν μάλιστα ανέλαβε ο ίδιος τά ηνία διακυβέρνησης Ελλάδος, ο Καποδίστριας επεδίωξε και επέτυχε, ως εθναρχών πολέμαρχος10 τών Ελλήνων από τό 1828, τήν απελευθέρωση τής Ρούμελης διά τής βίας τών Ελληνικών Όπλων και επ' ουδενί δι' απευθείας11 διαπραγματεύσεων με τούς Τούρκους.12

 

Βιβλιογραφικές υποσημειώσεις

 

 1 John Capodistrias, «Letter to the Tsar Nicholas I» (Γενεύη, 12 Δεκεμβρίου 1826): Έκδοση στην Αγγλική (μετάφρ. Dorothy Throllope) από τήν Doric Publications Ltd. (Λονδίνο 1977) σ. 109.

2 John Capodistrias, όπ. π., σσ.108, 113.

3 Εμμανουήλ Γ. Πρωτοψάλτης, «Ιωάννης Καποδίστριας» (Εταιρεία τών Φίλων τού Λαού: Αθήνα 1977), σ. 76.

4 Πρωτοψάλτης, όπ. π., σσ. 74-76.

5 Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου, «Ελληνικό Έπος 1821-1824», σσ. 8-104. Αναγνώσιμο και προσκτήσιμο (downloadable) εδώ:

https://www.academia.edu/43587367/ΕΛΛΗΝΙΚΟΕΠΟΣ_1821_1824

6 Armen M. Aivazian, «The Armenian Rebellion of the 1720s and the Threat of Genocidal Reprisal» (American University of Armenia / Center for Policy Analysis: Yeveran, Armenia 1997). Αναγνώσιμο και προσκτήσιμο (downloadable) εδώ:

http://hayq.org/upload/files/Armenian_Rebellion_ENG.pdf

7 John D. Pappas, «Tό Ρωσικό τελεσίγραφο πολέμου κατά τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τό 1821», σσ. 117-124. Αναγνώσιμο και προσκτήσιμο (downloadable) εδώ:

https://www.academia.edu/36922594/The_Philhellenic_Russian_Ultimatum_against_the_Ottoman_Empire_in_1821

8 John Capodistrias, όπ. π., σ. 114.

 

9 John Capodistrias, όπ. π., σ. 113.

10 John Capodistrias, όπ. π., σ. viii (Πρόλογος Κωνσταντίνου Τσάτσου, πρ. Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας, εδώ:

https://www.istorikathemata.com/2020/08/ongoing-ignorant-distortions-about.html).

 

11 Προφανώς ήταν ουσιαστικώς και αισθητικώς αδιανόητο για τόν Μέγα Καποδίστρια να παρακαθήσει στο ίδιο τραπέζι διαπραγματεύσεων με τόν “αἱμοσταγῆ” Σουλτάνο Μαχμούντ Β΄.

12 Τό παρόν άρθρο είναι προσαρμοσμένο απόσπασμα τής μονογραφίας με τίτλο «Καποδίστριας ὁ Μέγας» (54 σελίδες), που είναι δωρεάν διαθέσιμη και προσκτήσιμη (freely readable/downloadable) εδώ:

https://www.academia.edu/43012120/Καποδίστριας_ο_Μέγας