του Κωστή Αλεξίου
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΙΤΑΛΩΝ
Από το 1932 η Τουρκία, με επίσημη υπογραφή της, έχει αναγνωρίσει ρητά και απολύτως δεσμευτικά την ελληνικότητα των Ιμίων (Kardak στα τουρκικά) και είναι άξιον απορίας γιατί τόσα χρόνια η Ελλάδα δεν έχει προσφύγει στον ΟΗΕ κατά της Άγκυρας, για κατάφωρη παραβίαση υπογεγραμμένων Συνθηκών και Συνόρων!
Και αναφερόμαστε στην Ιταλο-Τουρκική Συνθήκη του 1932, που υπεγράφη στην Άγκυρα, το πρώτο της μέρος στις 4-1-1932 (Καστελόριζο) και το δεύτερο (συμπληρωματικό του πρώτου) στις 28-12-1932 (άλλα νησιά) και καθόρισε από κοινού τα θαλάσσια σύνορα των Μικρασιατικών ακτών της Τουρκίας με τα Δωδεκάνησα, που τότε βρισκόταν υπό Ιταλική Κατοχή!
Κάντε κλικ στις εικόνες που ακολουθούν για μεγέθυνση
Ειδικότερα, στο δεύτερο μέρος της Συνθήκης εκείνης και στο οριοθετικό σημείο 30, ορίζεται ότι η συνοριακή γραμμή θα είναι στη μέση της απόστασης ανάμεσα στα Καρντάκ – Kardak και την νήσο Κάτω – Kato Μικρασίας (Ανατολία)
Στην Συνθήκη σημειώνεται πως όλες οι ονομασίες των σημείων και η ορθογραφία τους λήφθηκαν από τους αγγλικούς χάρτες νούμερο 236, 872 και 1546!
Και επομένως, το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί – τεκμηριωθεί πλέον, είναι το ποια είναι τα «Καρντάκ – Kardak» και ποια η νήσος «Κάτω – Kato» της Μικρασίας, που αναφέρονται στο οριοθετικό σημείο 30, ώστε να διαφανεί ποιο νησί ανήκει σε ποιον.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΥΔΡΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΗΠΑ, 1945
Η απάντηση που αποκαλύπτουμε, είναι πέραν πάσης αμφισβητήσεως και αποτελεί αληθινό νομικό «χαστούκι» στην Τουρκία, αφού αποδεικνύει την ταυτότητα των παραπάνω ζωτικών για την αλήθεια οριοθετικών σημείων της Συνθήκης του 1932, καθώς προέρχεται από το «Sailing Directions for the Mediterranean: Vol. V: Aegean Sea, United States – Hydrographic Office – 1945«, δηλαδή από το επίσημο βιβλίο Οδηγιών Ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, της Υδρογραφικής Υπηρεσίας Ναυτικού, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, που εκδόθηκε το 1945! Δεκατρία χρόνια μετά την υπογραφή της Ιταλο – Τουρκικής Συνθήκης Συνόρων του 1932!
1. ΟΡΙΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ 30/»KARDAK»: Στον Αμερικανικό Οδηγό Ναυσιπλοΐας 1945, αναφέρεται λοιπόν σχετικά στην σελίδα 399:
«Kardak (Heipethes) Rocks, a group of two rocks above water lying 2 1/4 miles westward of Cavus Adası, are separated from each other by a passage with a width of 300 yards and a depth of 19 fathoms. Shallow water extends 200 yards southeastward from both rocks».
Δηλαδή, «Kardak» (Καρντάκ) είναι δύο βράχοι (βραχονησίδες) σε απόσταση 2 και 1/4 μίλια (=4.160 μέτρα) δυτικά του «Cavus Adasi» (το νησάκι Cavus).
Επαλήθευση 1: όπως φαίνεται στον δορυφορικό χάρτη ακριβείας η μικρή – ανατολική Ίμια (τ. Καρντάκ) απέχει ακριβώς 4,16 χιλιόμετρα (4.160 μ.) από το Cavus και άρα πρόκειται όντως για τις δύο βραχονησίδες Ίμια ή Λιμνιά! Ο Οδηγός αναφέρει σε παρένθεση και την ονομασία «Heipethes».
Επίσης, ο Αμερικανικός Οδηγός Ναυσιπλοΐας σημειώνει με εντυπωσιακή λεπτομέρεια, ότι οι δύο βραχονησίδες απέχουν μεταξύ τους 300 γιάρδες (= 274,32 μέτρα).
Επαλήθευση 2: ο δορυφορικός χάρτης δείχνει ότι η μία βραχονησίδα απέχει από την άλλη 274 περίπου μέτρα, δηλαδή ακριβώς 300 γιάρδες! Και άρα πρόκειται όντως για τις ελληνικές βραχονησίδες Ίμια, που τουρκικά ονομάζονται «Καρντάκ«, ονομασία που φαίνεται πως είναι και αυτή ελληνική, από την λέξη «Καρυδάκια», όπως αποκαλούσαν τα νησάκια οι Έλληνες της Μικρασίας, που πράγματι φαίνονται σαν δυο μικρά καρυδάκια στη θάλασσα!
Συμπέρασμα: Kardak (Καρντάκ) είναι αδιαμφισβήτητα οι βραχονησίδες Ίμια, σύμφωνα με τον επίσημο Οδηγό Ναυσιπλοΐας της Υδρογραφικής Υπηρεσίας Ναυτικού των ΗΠΑ του 1945!
2. ΟΡΙΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ 30/»KATO»: Στον ίδιο Αμερικανικό Οδηγό, αναγράφεται σχετικά στην αυτή σελίδα 399:
«Cavus Adası (Kato Islet), located 2 miles north-northwestward of Karabakla Island and 1 1/2 miles off the coast of the mainland, is 700 yards in extent and 230 feet high. The irregular rocky coast is fringed by shoal depths. A circular tower stands near the northeastern extremity of the islet».
Δηλαδή, «Cavus» είναι η νήσος «Kato» (Κάτω)! Και επομένως πρόκειται ξεκάθαρα για το άλλο, το τουρκικό άκρο του οριοθετικού σημείου 30!
Συμπέρασμα: Η συνοριακή γραμμή Ελλάδας (Ιταλίας τότε) – Τουρκίας στη συγκεκριμένη περιοχή των Δωδεκανήσων, βρίσκεται ρητά στη μέση της απόστασης Ίμια – Cavus (Τσαβούς) και άρα τα Ίμια είναι ελληνικά και η Cavus τουρκική!
3. ΟΡΙΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ 29: Με την ευκαιρία, από την σελίδα 399 του παραπάνω Αμερικανικού Οδηγού 1945, αποδεικνύεται πως και στην περίπτωση του οριοθετικού σημείου 29, όπου η συνοριακή γραμμή ορίζεται στη μέση της απόστασης «Καραψηλή – Karapsili» (Κυρά Ψηλή, από την ομώνυμη ξακουστή Μονή – Εκκλησιά της Καλύμνου) και «Ατσάκι – Atsaki«, ότι Ατσάκι είναι το τουρκικό νησί «Topan Adasi»!
4. ΟΡΙΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ 31: Παρομοίως, από την σελίδα 400 του Αμερικανικού Οδηγού Ναυσιπλοΐας 1945, αποδεικνύεται ότι και στην περίπτωση του οριοθετικού σημείου 31, όπου η συνοριακή γραμμή βρίσκεται στη μέση της απόστασης «Φάρος Καλολίμνου – le phare de Kalolimno» και νοτίου άκρου της «Ποντικούσας – Pondikusa», ότι Ποντικούσα είναι η τουρκική νήσος «Buyuk Kiremit» (Μεγάλο Κεραμίδι)!
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ 1946
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συγκροτείται η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946, η οποία και κατέληξε στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων 1947, όπου καθορίστηκε η μορφή του σημερινού κόσμου, ενώ αποφασίστηκε η απόδοση των Δωδεκανήσων από την ηττημένη Ιταλία στην νικήτρια Ελλάδα, με το άρθρο 14:
«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας»!
Στην ιστορική εκείνη Διάσκεψη, υπάρχει όμως και ένα έγγραφο – δυναμίτης, με την αναλυτική «Συνοριακή γραμμή των Δωδεκανήσων», που αποδιδόταν στην Ελλάδα και η οποία ήταν ακριβής αντιγραφή της Ιταλο-Τουρκικής Οριοθετικής Συνθήκης του 1932! Μόνο που από δύο μέρη (Καστελόριζο και άλλα νησιά), συμπυκνωνόταν τώρα σε ένα μέρος για πρακτικούς λόγους, αναφέροντας αναλυτικά 51 συνολικά οριοθετικά σημεία, με την παρατήρηση ότι όλα αυτά παραχωρούνταν πλέον στην Ελλάδα:
«Η προαναφερθείσα συνοριακή γραμμή μεταξύ των Δωδεκανήσων, παραχωρηθέντων στην Ελλάδα από την Ιταλία, καθορίζει, εκτός από τις ανοικτές θαλάσσιες περιοχές, τα εδάφη που υπάγονταν στη δικαιοδοσία της Ιταλίας στις 10 Ιουνίου 1940«!
Αυτή «η Συνοριακή Γραμμή των Δωδεκανήσων«, δηλαδή ο λεπτομερής καθορισμός των θαλασσίων συνόρων Ελλάδας με Τουρκία στα Δωδεκάνησα σε 51 σημεία, είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά της Διάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, που υπάρχουν συγκροτημένα σε ειδικό τόμο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ (σελίδες 588, 589, 590), απ΄ όπου και το παρακάτω ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε, το οποίο και θα αντικρίσει με αληθινή οδύνη η Τουρκία:
Ανάμεσα στα 51 οριοθετικά σημεία, υπάρχει και το σημείο 44, όπου αναφέρεται ότι η εκεί συνοριακή γραμμή, βρίσκεται στη μέση, μεταξύ των Καρντάκ και της νήσου Κάτω:
«44. half way between Kardak (Rhs) & Kate Island (Anatolia)»!
Και έχουμε αποδείξει παραπάνω, ότι Καρντάκ – Kardak είναι τα Ίμια (Λιμνιά) και Κάτω – Kato η νήσος Cavus της Τουρκίας!
ΝΟΜΟΣ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Την λεπτομερή αυτή, διεθνώς αποδεκτή και κληρονομική, εξ Ιταλίας, συνοριακή γραμμή Ελλάδας – Τουρκίας στα Δωδεκάνησα, μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων 1947, η χώρα μας την έκανε Νόμο του Ελληνικού Κράτους, απαραίτητου για την Ενσωμάτωση της μαρτυρικής Δωδεκανήσου στη μάνα Ελλάδα! Είναι ο ιστορικός Νόμος 518/1948, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α-7/9.1.1948, «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα»! Και εδώ, στο σημείο «44», αναφέρονται ως ελληνικά τα «Καρντάκ» (Ίμια):
Με τον Νόμο αυτό και την ρητή συνοριακή γραμμή Δωδεκανήσων, με όλα τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που περιλαμβάνει, η Ελλάδα μπήκε στον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς ουδείς ουδέποτε να θέσει θέμα, επειδή δεν υπάρχει θέμα!
ΤΟ «ΞΕΓΚΡΙΖΑΡΙΣΜΑ» ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ
Όπως αποδεικνύεται περίτρανα από όλα τα παραπάνω αδιάσειστα ντοκουμέντα που παρουσιάζουμε, τα Ίμια «ξεγκριζάρονται» οριστικά και αμετάκλητα! Οι δύο βραχονησίδες, με υπογραφή της ίδιας της Τουρκίας το 1932 και με σφραγίδα της Διάσκεψης και Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων και του ίδιου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και των ΗΠΑ, είναι απολύτως Ελληνικές!
Αποτελούν το σαφέστατο οριοθετικό σημείο της τότε Συνοριακής Ιταλο-Τουρκικής Συνθήκης, αλλά και της απόδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα και ανήκουν ξεκάθαρα στην χώρα μας! Με την αποδεικτική μάλιστα αυθεντικότητα της Υδρογραφικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που αποστομώνουν την Άγκυρα και μια για πάντα!
Η Ελλάδα τώρα πλέον, μπορεί να προσφύγει μονομερώς στον ΟΗΕ και σε Διεθνή Δικαστήρια κατά της Τουρκίας, για παραβίαση Συνθηκών, απαιτώντας μάλιστα και βαριές αποζημιώσεις, που θα μπορούσαν να δοθούν στους νησιώτες της Καλύμνου και της Ψερίμου, αλλά και στα κατσίκια του Αντώνη Βεζυρόπουλου, που βόσκοντας εκεί πάνω, τεκμηρίωναν ότι οι βραχονησίδες είχαν «οικονομική ζωή» και άρα δικαιούνταν και ΑΟΖ…
Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά την μοιραία νύχτα του 1996, κάθε κυβερνητική καθυστέρηση και αδιαφορία του ΥΠΕΞ, θα είναι πλέον συνενοχή! Θα είναι υπονόμευση εθνικής κυριαρχίας! Θα είναι «έγκλημα»! Πολύ περισσότερο που εδώ δεν χρειάζονται «όπλα», αλλά μυαλό και ψυχή! (δείτε και εδώ)
