Ελάχιστοι από τους εκπροσώπους μας εμβαθύνουν στο νόημα του ΟΧΙ, και αρέσκονται σε ανούσια έως και παραπλανητικά λόγια και διαπιστώσεις
Όπως κάθε χρόνο, ελάχιστοι από τους εκπροσώπους μας εμβαθύνουν στο νόημα του ΟΧΙ, και αρέσκονται σε ανούσια έως και παραπλανητικά λόγια, προβαίνοντες σε διαπιστώσεις αντί να παίρνουν αφορμή από το Έπος και να οδηγούν τον λαό στη σωστή πορεία.
Είπε, φερ’ ειπείν η κ. Φ. Γεννηματά: «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ενωμένοι μπορούμε να διαμορφώσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις του μέλλοντος μας». Ωραία λόγια, αλλά κενά. Επειδή σ’ αυτήν την διαπίστωση προβαίνει και ο έσχατος των Ελλήνων. Από τον/την πολιτικό, ζητάμε να αγωνιστούν για να είμαστε ενωμένοι.
Το πρόβλημα είναι πως θα ενωθεί ο λαός, και όχι τι θα πράξει όταν ενωθεί. Η κ. Γεννηματά βεβαίως, πρέπει πρώτα να απαντήσει αν οι πρασινοφρουροί αποτελούσαν ενωτικό στοιχείο του λαού. Και τι έπραξε επ’ αυτού, ώστε να μη συμβάλει στην σκόπιμη διαίρεση των Ελλήνων, στα γνωστά μπλε και πράσινα καφενεία της εποχής.
Αυτήν την διαπίστωση ασφαλώς την ακούσαμε από όλους σχεδόν. Είπαν μια κοινοτοπία, τους έδειξε η τηλεόραση, και πιστή στην ρήση τους ότι οι Έλληνες ενωμένοι κάνουμε θαύματα, βγήκαν μετά στο γυαλί και άρχισαν να αλληλοϋβρίζονται.
Ίσως νιώθουν και ενοχή, επειδή δεν μπορούν να δικαιολογήσουν πώς ένας δικτάτορας το 1940 ένωσε τον λαό, ενώ σε εποχή πλήρους δημοκρατίας -θα έλεγα και καθ’ υπερβολήν- οι εκλεγμένοι από μας -να μη το ξεχνάμε αυτό- και ενώ το πολίτευμα τους παρέχει την δυνατότητα να ενώσουν και να ωφελήσουν τον λαό, το στρεβλώνουν και προτιμούν να ωφελήσουν το κόμμα.
Είπε, μεταξύ άλλων, και ο κ. Γαβρόγλου: «Η Ελλάδα υπερασπίστηκε αξίες της Ευρώπης». Άλλη σαπουνόφουσκα. Την ελευθερία τους υπερασπίστηκαν οι Έλληνες, κι αυτό συμβαίνει με όλους τους λαούς, με όλες τις εποχές, με όλα τα πολιτεύματα. Στην πολιτική ιστορία της υφηλίου, μόνον μια περίπτωση υπάρχει, όπου λαός αντί να πολεμήσει για την ελευθερία του, απολύτως συνειδητά πολέμησε για να υπερασπιστεί τον κυρίαρχό του. Μιλώ για τους Αλβανούς, στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο.
Κύριε Γαβρόγλου, εικονίτσες της Παναγιάς έδιναν οι μάνες στα παιδιά τους που τα αποχαιρετούσαν, όταν έφευγαν για το Μέτωπο. Δεν υπήρξε καμιά που να τους κατευόδωσε με την Μάγκνα Χάρτα, ούτε με τη σύμβαση της Ρώμης για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Για την Πατρίδα και την Θρησκεία τους πολέμησαν οι πρόγονοί μας.
Αφήστε επί τέλους τις σαπουνόφουσκες και σοβαρευτείτε. Για να σας αντιμετωπίζει και ο λαός στα σοβαρά. Γελάμε μαζί σας, παρόλη την δυστυχία που μας επιφέρατε. Το καταλαβαίνετε κι εσείς, ότι δεν είστε οι καλύτεροι των Ελλήνων, δεδομένου ότι υπάρχουν άπειροι τρόπο επιρροής του εκλογικού σώματος. Εκμεταλλευτείτε τουλάχιστον αυτήν εύνοια, και προσφέρετε κάτι θετικό στον λαό.
Δεν θα μπορούσα βεβαίως, να μη αναφερθώ στο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ για το ΟΧΙ, ταυτισμένο απολύτως με την καταρρεύσασα μαρξιστική ιδεολογία: «Η 28η Οκτωβρίου του 1940, αλλά και το Έπος της Αντίστασης, αποδεικνύουν ότι την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί». Αυτήν την ανοησία, επειδή περί αυτού πρόκειται, την παπαγαλίζουν πολλοί αστοί, αφενός για να παραστήσουν κι αυτοί τους "προοδευτικούς", αφετέρου, στην προκειμένη περίπτωση του 1940, για να μη πουν κάτι θετικό για τον Μεταξά.
Τη θετική ιστορία, την γράφουν από κοινού Ηγέτες και Λαοί. Ούτε οι ηγέτες χωρίς άξιο λαό, ούτε ο λαός χωρίς εμπνευσμένους ηγέτες μπορεί να προσφέρει. Αν μόνον ο λαός γράφει την ιστορία, τότε πρέπει και για την Κύπρο το 1974 να ευθύνεται ο λαός, και για τα Ίμια και για όλες τις αρνητικές καταστάσεις. Είναι ανόητο να υποστηρίζει κάποιος ότι ο λαός πιστώνεται μόνον για τα καλά, ενώ τα κακά τα χρεώνει στους ηγέτες.
Είναι παραλογισμός. Και οι πολιτικοί μας, υποστηρίζοντας πως μόνος του ο λαός γράφει την ιστορία, απεκδύονται των ευθυνών τους και τις φορτώνουν σ’ εμάς. Νιώθουν με αυτό ότι δεν μπορούν να χαρακτηρίσουν εαυτούς ως ηγέτες, επειδή θα έπρεπε ευθαρσώς να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους στις συνεχείς αποτυχίες. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που μισούν την αριστεία.
Καλό θα ήταν, να είχα μια απάντηση, σχετικά με το πώς συνέβη να γράψει ο λαός ιστορία το 2015 ψηφίζοντας "όχι" στο δημοψήφισμα, και ο ηγέτης να περιφρονήσει την λαϊκή θέληση, και να γράψει ο ίδιος ιστορία σκίζοντας την γραφή του λαού;
Ο Μακεδών
Voria
