Γράφει ο Νίκος Καρατουλιώτης
Υποστράτηγος Ε.Α
Χθες... καμαρώσαμε τον αστυνομικό που ήταν υπεύθυνος για την φύλαξη της πρεσβείας του Ιράν, να γελοιοποιείται από τους ρουβίκωνες και υπό την απειλή μιας πέτρας να παραδίδει το φυλάκιο στις ορέξεις τους (αν και πάνοπλος) πλην όμως η ενδυμασία του περισσότερο παρέπεμπε σε ρεμπέτ ασκέρ, παρά φρουρό ευνομούμενης πολιτείας.
Προχθές υποδεχθήκαμε σαν ήρωες, τους στρατιωτικούς που χαθήκαν στο Έβρο (λες και ήταν η κοκκινοσκουφίτσα που χάθηκε στο δάσος). Και μάλιστα αιχμαλωτιστήκαν χωρίς να κάνουν χρήση των όπλων, λησμονώντας το «Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ».
Τον Φεβρουάριο η ναυαρχίδα του λιμενικού μας, στην περιοχή των Ιμίων εμβολίστηκε από τουρκικό σκάφος της ακτοφυλακής, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Στην ίδια περιοχή των Ιμίων ο έλληνας ΥΠΕΞ με τα γεγονότα του 1996 παρότρυνε τους στρατιωτικούς να πουν ότι «την σημαία την πήρε ο άνεμος», ενώ ταυτόχρονα ο τότε πρωθυπουργός ευχαριστούσε τους αμερικανούς εντός της βουλής, υπό τα γιουχαΐσματα του ελληνικού κοινοβουλίου.
Όταν ο σημερινός πρωθυπουργός λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του έλεγε ότι «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» και μπέρδευε την Μυτιλήνη με την Λέσβο.
Όταν σήμερα, οι έλληνες ψαράδες κάνουν προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τις τουρκικές καθημερινές θαλάσσιες παραβιάσεις, επειδή το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να διασφαλίσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα.
Αναρωτιέμαι... Τι μέλει γενέσθαι;
Πόσο χαμηλά ακόμη μπορεί να πέσει αυτός ο τόπος;
Και πόσο μπορεί να πορεύεται με ιδανικά της απαξίας;
Έλληνες φοβάμαι ότι την χάσαμε την μπάλα…
Και έρχονται τα χειρότερα.
