Το ελληνικό κράτος, όπως και κάθε κράτος στον πλανήτη είναι κατά πλάσμα δικαίου νομικό πρόσωπο. Δηλαδή μια, τρόπον τινά ανώνυμη εταιρία με μετόχους όλους εμάς τους πολίτες, με καταστατικό (σύνταγμα) και όργανα παραπλήσια με αυτά των εταιριών.
Ένα νομικό πρόσωπο όμως, σε περίπτωση χρεοκοπίας του λύεται και τίθεται είτε στο στάδιο της εκκαθάρισης, είτε στο στάδιο της πτωχευτικής διαδικασίας.
Στην μεν περίπτωση της εκκαθάρισης, οι εκκαθαριστές ρευστοποιούν ολόκληρη την περιουσία του νομικού προσώπου με σκοπό να ικανοποιηθούν πρώτα οι δανειστές και αν περισσέψει κάτι να διανεμηθεί μεταξύ των εταίρων. Στη δε περίπτωση της πτωχευτικής διαδικασίας, διορίζεται ο σύνδικος της πτώχευσης ο οποίος είτε θα επιτύχει πτωχευτικό συμβιβασμό με τους δανειστές, είτε θα εκκαθαρίσει το νομικό πρόσωπο όπως πιο πάνω.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, αν καταφέρει το νομικό πρόσωπο να εξοφλήσει τους δανειστές του ή να επιτύχει πτωχευτικό συμβιβασμό μπορεί να αναβιώσει. Να λειτουργήσει δηλαδή ξανά ελεύθερο.
Είναι γνωστό πως το ελληνικό κράτος ως νομικό πρόσωπο πτώχευσε το 2010. Δηλαδή υπήρξε στάση πληρωμών, αφού δεν μπορούσε να πληρώσει τα τοκοχρεολύσιά του. Από τότε εισήλθε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς πτώχευσης.
Επειδή όμως αρχικά μετέτρεψε τα χρέη του προς ιδιώτες σε διακρατικά και επειδή στη συνέχεια δεν έχει κατορθωθεί μέχρι σήμερα να επιτευχθεί ένας πτωχευτικός συμβιβασμός, με τα άλλα κράτη, δηλαδή να γίνει περικοπή και αναδιάρθρωση του χρέους (κυρίως λόγω της σθεναρής αντίστασης της Γερμανίας), ώστε να μπορέσει να αναβιώσει το ελληνικό κράτος και να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία του, έχουμε διολισθήσει σιωπηρά σε κατάσταση εκκαθάρισης και οι Έλληνες πολιτικοί λειτουργούν πλέον ως εκκαθαριστές, κάτω από τις δεσμευτικές οδηγίες των δανειστών.
Η Γερμανία κυρίως, δεν δέχεται να επιτευχθεί ένας πτωχευτικός συμβιβασμός ώστε να απελευθερωθεί η χώρα και να μπορέσει να αναβιώσει. Την κρατά σε καθεστώς εκκαθάρισης (με την ψεύτικη ονομασία μεταρρυθμίσεις), ώστε να εξοφληθούν μέχρις ευρώ οι δανειστές και αν περισσέψει κάτι, τότε να μπορέσει η Ελλάδα να αναβιώσει, διαφορετικά να μείνει μόνιμα ένα προτεκτοράτο.
Επομένως, θα πρέπει να ξέρουμε ότι, έτσι όπως πάει η κατάσταση και αν κάτι δεν αλλάξουμε, να προετοιμαζόμαστε, ως μέτοχοι του ελληνικού κράτους, να χάσουμε πράγματα που αυτή τη στιγμή ούτε καν περνούν από τη σκέψη μας.Η πραγματική κρίση δεν ήρθε ακόμα και ελπίζω να μην την ζήσουμε ποτέ.
ΥΓ. Επειδή κάποιος κακοήθης μπορεί να σχολιάσει ότι με τα πιο πάνω αποθαρρύνω τον κόσμο, θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι ότι ο κόσμος πρέπει να ξέρει την αλήθεια για να μπορέσει να πάρει τις σωστές αποφάσεις του, όποιες και αν είναι αυτές.
Επειδή, είμαστε μέσα σε ένα ωκεανό αλληλοεξαρτώμενης οικονομικής παγκοσμιοποίησης και επειδή παλικαριές της πλάκας δεν συγχωρούνται (το 2017 δεν είναι πλέον 2010), θα πρέπει να υπάρξει σοβαρή αντιμετώπιση της κατάστασης και λεπτοί διπλωματικοί ελιγμοί, από πατριώτες πολιτικούς, τέτοιοι που θα μας επιτρέψουν να αναβιώσουμε ελεύθεροι.
Όμως, για να αναβιώσουμε ως ένα νέο ελεύθερο κράτος, πρώτα από όλα θα πρέπει να φτιάξουμε ένα καινούργιο καταστατικό του νέου νομικού προσώπου, της Νέας Ελλάδας. Και στη δημιουργία αυτού του νέου καταστατικού (Συντάγματος), θα πρέπει να συμμετάσχουμε όλοι οι μέτοχοι και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουμε τη δυνατότητα να επεμβαίνουμε άμεσα όταν ξαναδούμε να ξεφεύγει η κατάσταση.
Πέτρος Χασάπης
