'εξαγοράζουν εκτάσεις, καταστήματα και κατοικίες από Ορθόδοξους Έλληνες πολίτες.'
Γράφει ο Παναγιώτης Δεληγιάννης*
Τον τελευταίο καιρό με αφορμή τα
πασίγνωστα σε όλους αποτρόπαια εγκλήματα των Τζιχαντιστών, υπάρχει μια
εκτενής συζήτηση περί του όρου «Τζιχάντ» και των διαφορετικών μορφών που
μπορεί να πάρει.
Θα ήταν επομένως σκόπιμο να αναφερθούμε
στο παρόν άρθρο για τον ορισμό της «Τζιχάντ» και να αναλύσουμε μία
συγκεκριμένη μορφή αυτής από την σκοπιά των οικονομικών και κοινωνικών
προεκτάσεών της.
Ο όρος «Τζιχάντ» περιγράφει τον πόλεμο
προσηλυτισμού με σκοπό την εξάπλωση του Ισλαμισμού, τον οποίο σύμφωνα με
ορισμένες ερμηνείες του Κορανίου θα πρέπει να εφαρμόζουν οι πιστοί, αν
και η πλειονότητα των ερμηνευτών δεν ασπάζονται την συγκεκριμένη
ερμηνεία.
Επίσης, ο όρος «Τζιχάντ» αποδίδεται
συχνά ως "ιερός πόλεμος", ενώ στο Κοράνι αναφέρονται τέσσερις βασικές
κατηγορίες με την έννοια του αγώνα, η "Τζιχάντ Αλ-Ναφς" (του ίδιου του
εαυτού, περί της ηθικής ζωής), η "Τζιχάντ Αλ-Λισάν" (της γλώσσας, περί
της θεολογίας), η "Τζιχάντ Αλ-Γιαντ" (του χεριού, περί των πράξεων) και
τέλος, η "Τζιχάντ Αλ-Σάιφ" (του ξίφους, η δια του πολέμου επιβολή).
Πέρα όμως από όλα αυτά, και εξαιτίας των
πρόσφατων εξελίξεων, κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούμε σε μια διαφορετική
μορφή «Τζιχαντισμού» που λαμβάνει χώρα στην περιοχή της Θράκης και
επηρεάζει τις κοινωνικοοικονομικές σχέσεις. Θα ήταν λοιπόν δόκιμο να
αναφερθούμε σε αυτή την μορφή ως «Οικονομικός Τζιχαντισμός».
Πριν από μερικά χρόνια και συγκεκριμένα
το 2010, ο πρώην υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας και σημερινός
Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, συνέγραψε ένα βιβλίο το οποίο
αναφερόταν σε έναν «Ιερό Πόλεμο», ο οποίος θα γινόταν όχι μέσω των
όπλων, αλλά μέσω της Οικονομίας. Το συγκεκριμένο βιβλίο μεταφράστηκε
πρώτα στα ελληνικά παρά σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα και βοήθησε ώστε να
γίνουν γρήγορα αντιληπτές οι προθέσεις της τουρκικής πολιτικής, με κύριο
εκφραστή τους τον κ. Νταβούτογλου.
Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους αν
λάβει κανείς υπόψη το πρόσφατο παράδειγμα της στοχευμένης αποστολής
ανθρωπιστικής βοήθειας σε αναξιοπαθούντες μουσουλμανικής καταγωγής της
Θράκης, κυρίως όμως αυτό των άτοκων δανείων που χορηγούνται στους
μουσουλμανικής καταγωγής κατοίκους υπό την αιγίδα του τουρκικού κράτους,
προκειμένου να εξαγοράζουν εκτάσεις, καταστήματα και κατοικίες από
Ορθόδοξους Έλληνες πολίτες. Τα γεγονότα αυτά είναι γνωστά στους
κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, ωστόσο μάρτυρας αυτών είμαι και εγώ ο
ίδιος εξαιτίας της συχνής επαφής που έχω με τους ντόπιους κατοίκους της
Κομοτηνής και των γύρω περιοχών.
Πολλοί από εμάς αγνοούμε ότι κάτι τέτοιο
είναι αντιστοίχως εφικτό και για τους Έλληνες Χριστιανούς που κατοικούν
στην Τουρκία και όχι μόνο. Όμως το κρίσιμο σημείο είναι πως το τουρκικό
κράτος έχει προνοήσει για τις επιπτώσεις αυτού του μέτρου και με τον
νέο βακουφικό νόμο του 2012/Άρθρο 5, προβλέπει πως σε περίπτωση που
καταστεί άμεση ανάγκη, οι περιουσίες που έχουν αποκτηθεί με αυτόν τον
τρόπο θα δημεύονται με σκοπό την ασφάλεια της εδαφικής ακεραιότητας της
χώρας, μέτρο το οποίο δεν προβλέπεται αντίστοιχα από κάποιον ελληνικό
νόμο.
Αναρωτιέται επομένως κανείς αν οι
ομόλογοι τους στο ελληνικό κράτος έχουν έστω εξετάσει το συγκεκριμένο
θέμα με τη δέουσα προσοχή, ή στο βωμό της οικονομικής κρίσης
αποκεφαλίζουμε οποιαδήποτε κληρονομιά μας έχει απομείνει, χωρίς φυσικά
να σκεφτόμαστε τις συνέπειες που μπορεί να επιφέρει αυτό στην Πατρίδα
μας.
