Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής
Θράκη ο τόπος με τα χίλια χρώματα.
Θράκη ο τόπος που συναντιέται η Δύση με την ανατολή.
Θράκη ο τόπος που ξεχάστηκε από όλους εκείνους που θα έπρεπε να τη θυμούνται…
Μιλώντας για τη Θράκη είναι αλήθεια πως πολλά μπορεί να πει κανείς.
Δυστυχώς όμως είναι πολλά περισσότερα εκείνα που δεν λέγονται γι αυτήν και τους ανθρώπους της…
Η αλήθεια είναι πως Θράκη ένα ελληνικό κομμάτι γης και η κάθε μέρα που περνάει την απομακρύνει από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, που υποτίθεται ότι αποφασίζουν για ολόκληρη τη χώρα και όλους τους κατοίκους της. Υποτίθεται…
Η Θράκη είναι ένα κομμάτι γης, που συνορεύει με την Τουρκία.
Ένα κομμάτι ελληνικής γης, που κατοικούν Έλληνες χριστιανοί και μουσουλμάνοι.
Ένα τμήμα της Ελλάδας πού ήταν και συνεχίζει να είναι στόχος όλων εκείνων που θέλουν να ταπεινώσουν αυτή τη χώρα και να την κάνουν μικρότερη.
Και κάπου εδώ πρέπει να πούμε πως ίσως ήρθε πια εκείνη η ώρα που πρέπει να μιλήσουμε και πρέπει -επιτέλους- να πούμε «έξω από τα δόντια αυτά» αυτά που συμβαίνουν σε αυτήν την υπέροχη μα και ξεχασμένη, από τους αρμόδιους αλλά ποτέ υπεύθυνους, γη (βλέπετε, σε αυτή την χώρα οι αρμόδιοι –και παχυλότατα αμοιβόμενοι- περισσεύουν, ενώ οι υπεύθυνοι πάντα αναζητούνται χωρίς να έχουν ποτέ αποκαλυφθεί).
Τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια η Θράκη έχει γίνει ένας στόχος προς κατάληψη από την γειτονική Τουρκία και είναι όλα αυτά τα χρόνια που το ενδιαφέρον εκείνων που κυβερνούν αυτή τη χώρα μειώνεται ολοένα και περισσότερο για τη γη και τους κατοίκους της Θράκης.
Ήταν στη δεκαετία του 90 πού δύο κακά χτύπησαν αυτόν τον τόπο. Οι επιτήδειοι των Αθηνών πού βρήκαν λαμπρή ευκαιρία να πλουτίσουν αφήνοντας πίσω τους σκελετούς κτιρίων (βιομηχανιών και βιοτεχνιών). Η τότε κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ένα πρόγραμμα οικονομικής στήριξης της Θράκης. Και τελικά οι μόνοι που εκμεταλλεύτηκαν το κυβερνητικό πρόγραμμα ήταν τα γνωστά άγνωστα “λαμόγια του κέντρου των Αθηνών”.
Το δεύτερο κακό ήταν η εκκίνηση δημιουργίας δικτύων τουρκοφρόνων μουσουλμάνων, οι οποίοι άρχισαν να λειτουργούν με βάση τον κεντρικό σχεδιασμό της Άγκυρας μέσω τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής το οποίο μετατράπηκε σε κέντρο σχεδιασμού και εκτέλεσης «ειδικών επιχειρήσεων». Μόλις είχε αρχίσει μία περίοδος η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα και στην οποία καταγράφεται αργή αλλά συστηματική αποχώρηση του ελληνικού κράτους από αυτό το ελληνικό κομμάτι γης.
Κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια πού οφείλεται αυτή η αδιαφορία των Αθηνών.
Σε οικονομικά συμφέροντα ή μήπως σε φοβικά σύνδρομα των κυβερνώντων; Πρόκειται για την υλοποίηση κάποιας σιωπηλής συμφωνίας ή είναι η εξέλιξη μίας εθνομηδενιστικής εφαρμοζόμενης κεντρικής πολιτικής;
Πρόκειται για απλή αδιαφορία ή για εφαρμοζόμενες πολιτικές «ειδικού ενδιαφέροντος»;
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική Πολιτεία διά των κυβερνήσεων της έχει επιλέξει να σωπαίνει και να μην παρεμβαίνει για όσα συμβαίνουν στην ακριτική Θράκη. Αδιαφορεί για την δράση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών αλλά και παρακρατικών μηχανισμών που δρουν ανενόχλητοι εντός Ελληνικού εδάφους.
Αδιαφορεί για τον τουρκικό εθνικισμό και φανατισμό και τους κινδύνους που συνεπάγονται.
Αδιαφορεί για την ερήμωση της Ελληνικής γης την οποία έχει παραδώσει σε μία κατάσταση άτυπης ελληνοτουρκικής κυριαρχίας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι θρασύτατα υποστηρίζουν ότι το ελληνικό κράτος μεριμνά για το μέλλον της Θράκης και των κατοίκων της. Δυστυχώς όμως για τους ίδιους, αλλά κυρίως για τους κατοίκους της Θράκης κάθε νέα μέρα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Τίποτα καλό δεν έχει προστεθεί όλα αυτά τα χρόνια.
Η κατάσταση για τους κατοίκους της Θράκης πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και, ως συνήθως, δεν υπάρχει κανένας υπεύθυνος για να του αποδοθούν ευθύνες. Άλλωστε η ευθύνη είναι κάτι που ποτέ δεν φτάνει στα γραφεία των αρμοδίων πολιτικών.
Είναι άλλωστε οι ίδιοι εκείνοι πολιτικοί που συναλλάσσονται με κέντρα παράκεντρα και απόκεντρα του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής, δηλαδή του στρατηγείου υλοποίησης της τουρκικής επιθετικής κατά της Ελλάδας πολιτικής. Βλέπετε, το ποιος θα επικρατήσει πολιτικά στις εκλογές έχει για κάποιους μεγαλύτερη βαρύτητα από τα συμφέροντα της χώρας.
Είναι οι ίδιοι (αυτοχριζόμενοι και αυτοδιαφημιζόμενοι ως σωτήρες) που κάνουν τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, για τα «ψηφαλάκια», ενώ ταυτόχρονα θρασύτατα κραυγάζουν πως θα σώσουν τον τόπο (Από ποιους; Μήπως από τους ίδιους;).
Είναι οι ίδιοι που ντρέπονται για την Ελληνική σημαία και αποφεύγουν (όπως «ο διάολος το λιβάνι») να προσφέρουν οτιδήποτε παράγεται από τη λέξη Έθνος.
Ένα άτυπο «καθεστώς σιωπής» έχει κυριαρχήσει σε οτιδήποτε αφορά την Θράκη. Τα όσα συμβαίνουν «καλύπτονται» καταλλήλως από τους «αρμοδίους» και δεν δημοσιοποιούνται σχεδόν ποτέ. Η ενημέρωση των ελλήνων πολιτών περί της Θράκης γίνεται (σχεδόν) μόνο όταν την ακριτική αυτή περιοχή την επισκέπτεται κάποιος τούρκος ή έλληνας υψηλός αξιωματούχος.
Με απλά λόγια, «αυτά που συμβαίνουν στην Θράκη, μένουν στην Θράκη».
Είναι αρκετοί (έως πολλοί) οι εκ των Αθηνών «αρμόδιοι» που βολεύονται με «το καθεστώς της σιωπής» και την συνέχιση των «business as usual» με την Τουρκία.
Δεν τους ενοχλεί το άτυπο καθεστώς συγκυριαρχίας.
Δεν τους πειράζουν οι αναφορές περί τούρκων της Θράκης.
Δεν φαίνονται να «ταράζονται» από τις εκάστοτε απειλές για τον ελληνισμό και την ελληνικότητα της Θράκης.
Τίποτε από όσα συμβαίνουν ή θα συμβούν δεν φαίνεται ικανό να ταράξει την «νιρβάνα» των «αρμοδίων», αρκετοί εκ των οποίων φαίνεται πως έχουν ασπασθεί το γνωστό «δόγμα» του Γιώργου Α. Παπανδρέου περί «ήσυχου ύπνου»…
Η Θράκη, είναι μία άλλη περιοχή της χώρας, αλλά και μία ακόμη περιοχή της Ελλάδας, που βιώνει τα αποτελέσματα της παγερής αδιαφορίας των πολιτικών (αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή για «το παραχθέν πολιτικό έργο» στην περιοχή).
Μόνο που η Θράκη είναι ακριτική περιοχή. Αντιμετωπίζει ιδιαίτερης εθνικής βαρύτητας και κρισιμότητας προβλήματα, βρίσκεται στην άκρη της Ελλάδας και απειλείται ανοιχτά από την γείτονα «σύμμαχο» και «φίλη» χώρα, την Τουρκία (σύμφωνα με τις δηλώσεις Ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων).
Η Θράκη λοιπόν, η Θράκη της εγκατάλειψης, του κοινωνικού και οικονομικού μαρασμού, νιώθει τις ημέρες αυτές -με τον πλέον εμφαντικό τρόπο- πώς ο μεγαλύτερος κίνδυνος γι αυτήν μπορεί να προέρχεται από την Τουρκία αλλά, δυστυχώς, ο πραγματικός κίνδυνος “κατοικεί” στο κράτος των Αθηνών και αναμένει σήμερα την εμφάνιση του δικού της σωτήρα, ελπίζοντας πώς αυτός θα εμφανιστεί πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη για την ελληνικότητα και τον ελληνισμό των κατοίκων και της Ελληνικής αυτής γης. Μιας γης που κραυγάζει για την ιστορία, την ελληνικότητά και, κυρίως, για την σωτηρία της… Αλλά φαίνεται πως κανείς δεν την ακούει.
Γεγονός πάντως είναι πως το επόμενο διάστημα θα διαπιστώσουμε εάν η Θράκη είναι υπερήφανη, ξεχασμένη ή ακόμη μια προδομένη Ελληνική γη…
ΥΓ: Ίσως να πλησιάζει εκείνη η ώρα πρέπει κάποιος να θυμίσει στους πολιτικούς αυτής της χώρας πως η Ελλάδα έχει πληρώσει την Ελευθερία της, έχει πληρώσει την κάθε πέτρα που υπάρχει σε αυτήν, με αίμα, πολύ αίμα...
Και κανένας από τους (υπαλληλίσκους συμφερόντων και «διευθυντηρίων») καρεκλοκένταυρους των Αθηνών δεν δικαιούται να παίρνει αποφάσεις που προσβάλλουν τους νεκρούς, που μειώνουν το κύρος και την κυριαρχία και τέλος αφαιρούν από τα εθνικά και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
