Σελίδες

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

ΣΤΑΓΩΝΕΣ : O ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΣΗΜΕΡΑ !!!

Σταγώνες : Ο πόλεμος του αύριο, σήμερα.(Ταινία)Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ. Στις ΣΤΑΓΩΝΕΣ θα μάθετε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια. Τώρα, έφτασε στις πόρτες όλων μας. Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, το διφορούμενο μήνυμα αναφορικά με τους αγώνες που γίνονται για τις σταγόνες της ζωής, αναφέρεται ακριβώς σε αυτό: στους αθέατους αγώνες συμπολιτών μας, στις ιστορίες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, στην ανεπίστρεπτη καταστροφή του νερού που συντελείται στο όνομα της “ανάπτυξης” και, συχνά, δεν εντάχτηκε ούτε στην προβληματική των κινημάτων που υπερασπίζονται τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού. Είπαμε: η ιδιωτικοποίηση έχει και μια αθέατη πλευρά, πιο καίρια και χρόνια από οτιδήποτε άλλο.

Το νερό είναι το πιο πολύτιμο αγαθό, το ίδιο το συστατικό της ζωής, εμείς οι ίδιοι και ό,τι μας περιβάλει. Είναι, επίσης, μια πηγή ζωής που δεν είναι ανεξάντλητη και γι’ αυτό απαιτείται οικονομία στη χρήση του και ισότητα στο μοίρασμά του. Το γεγονός ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της ζωής το καθιστά μια “εξαιρετική” ευκαιρία ευκαιριακού πλουτισμού για τους λίγους που θα καταφέρουν να το ελέγξουν. Η αστικοποίηση και η εκβιομηχάνιση έχουν θέσει πρόσθετους κινδύνους για το νερό: δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις οριστικής καταστροφής των υδάτινων πόρων και επισφάλειας της δημόσιας υγείας γι’ αυτό το λόγο.

Οι κοινωνίες των ανθρώπων ήταν ανέκαθεν αντίθετες στη διαχείρισή του από ιδιώτες επειδή θεωρούσαν ότι αποτελεί δικαίωμα και όχι προϊόν. Όμως, σε καιρούς “κρίσης”, τόσο η επιβαλλόμενη κατάσταση “έκτακτης ανάγκης” όσο και η αυξανόμενη καταστολή ανθρώπων και κοινωνικών δικαιωμάτων παραμερίζουν τις αντιστάσεις προς όφελος των λίγων. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα έντονα στην Ελλάδα των Μνημονίων: σχέδια που έμεναν στα συρτάρια για χρόνια και έβρισκαν εμπόδιο την ίδια την κοινωνία, ξεπηδούν τώρα ως αναγκαιότητα “για να βγούμε από την κρίση”! Στην πραγματικότητα, η κρίση δεν είναι παρά το άλλοθι για μια σειρά σφετερισμών και αντισυνταγματικών πρακτικών που σε άλλη περίπτωση δεν θα τολμούσε κανείς να προτείνει δημόσια. Όπως θα δείξουμε μέσα από την έρευνά μας, αυτές οι πρακτικές έχουν εφαρμοστεί σε μικρή κλίμακα και στη χώρα μας, οδηγώντας σε ακραίες συγκρούσεις κατά τόπους εδώ και δεκαετίες. Σήμερα, με επίσημο τρόπο και την αναγκαία γι’ αυτό καταστολή, οι ελληνικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να παραδώσουν και το νερό της Ελλάδας στον έλεγχο των εταιρειών, ντόπιων και πολυεθνικών, παρόλο που η διεθνής εμπειρία υπαγορεύει το αντίθετο. Αναμενόμενο: σε όλο τον κόσμο, όπου το ΔΝΤ “έσωσε” μια χώρα , απαίτησε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε αντάλλαγμα.




Σταγώνες της Νέλλης Ψαρρού

Τόπος καταγραφής, λοιπόν, η Ελλάδα. Μέσα από διαφορετικά παραδείγματα απ’ όλη τη χώρα θα επιδιώξουμε να αναδείξουμε τους πολλαπλούς κινδύνους που προκύπτουν τόσο από τις πρόσφατες όσο και από τις χρόνιες παθογένειες γύρω από τον σφετερισμό των υδάτων με σκοπό το ιδιωτικό υπερκέρδος. Η διαδρομή μας θα έχει πέντε προορισμούς: Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο. Έτσι, θα δούμε πέντε ξεχωριστές περιπτώσεις (επιδιωκόμενης) ιδιωτικοποίησης και ταυτόχρονα θα εξετάζουμε κάθε φορά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σχεδιασμού που συναντάμε και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Με απλά λόγια, μέσα από αυτά τα παραδείγματα θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε το σύνολο των κινδύνων που αντιμετωπίζει το νερό στην Ελλάδα.




Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/06/blog-post_16.html#ixzz34ouGzUm0